Temat interpretacji

prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację inwestycji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu12 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację działań Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy w zakresie Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność doposażenie w nowe urządzenia placu zabaw oraz zabudowę elementów małej
architektury na terenie ogródka jordanowskiego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację działań Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy w zakresie Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność- doposażenie w nowe urządzenia placu zabaw oraz zabudowę elementów małej architektury na terenie ogródka jordanowskiego .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina zrealizowała projekt na który ma przyznaną pomoc finansową z Urzędu Marszałkowskiego Województwa w ramach działania wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy w zakresie poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego PROW na lata 2014-2020.

Przedmiot projektu obejmował doposażenie w nowe urządzenie placu zabaw oraz zabudowę elementów małej architektury na terenie ogródka jordanowskiego. Operacja polegała na doposażeniu placu w 4 dodatkowe urządzenia zabawowe i jedno urządzenie siłowni zewnętrznej.

Zabudowa elementów małej architektury w postaci 3 nowych elementów zabawowych na terenie ogródka jordanowskiego

Grunty na których zlokalizowane są ww. obiekty rekreacyjne stanowiły i stanowią własność Gminy. W związku z zrealizowaną inwestycją Gmina sama wykonała prace takie jak demontaż czy przeniesienie istniejących urządzeń w nowe lokalizacje. Wspomniane prace wykonała własna ekipa interwencyjna zatrudniona w Urzędzie Gminy. Urządzenia zaprojektowano z zachowaniem stref bezpieczeństwa. Dodatkowe koszty zadania takie jak wykonanie nawierzchni bezpiecznej oraz krawężników gumowych sfinansowane zostały ze środków własnych Gminy. Wykonawcy prac na obiektach zostali wybrani zgodnie z zasadą konkurencyjności i ustawą o zamówieniach publicznych. Faktury VAT w ramach realizacji projektu wystawione zostały na inwestora czyli Gminę, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Doposażone place były i są ogólnodostępne, a korzystanie z nich bezpłatne. Każdy mieszkaniec Gminy znajdujący się w tej okolicy może korzystać z rekreacji na tych obiektach. Tereny ogródków jordanowskich wraz z urządzeniami starymi i nowo nabytymi (ujęte w ewidencji środków trwałych gminy) nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina jako Wnioskodawca środków unijnych zaliczyła podatek VAT do kosztów kwalifikowanych projektu podlegającemu dofinansowaniu. Zgodnie z wytycznymi Urzędu Marszałkowskiego jeżeli Wnioskodawca zalicza podatek VAT do kosztów kwalifikowanych projektu powinien wystąpić do właściwego organu podatkowego o wydanie indywidualnej interpretacji w sprawie braku możliwości odzyskania podatku VAT, która konieczna jest na etapie rozpatrywania wniosku o płatność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma możliwość odzyskania podatku VAT, stanowiącego koszt kwalifikowany projektu, na który Gminie przyznano dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach działania Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy w zakresie poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego PROW na lata 2014-2020?

Stanowisko Wnioskodawcy,

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane z wyłączeniem czynności wykonanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego
są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej. W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działań gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych przedmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w tym w szczególności obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki oraz terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Doposażenie placu zabaw oraz zabudowa elementów małej architektury na terenie ogródków jordanowskich były realizowane w ramach władztwa publicznego. Gmina wykonując to zadanie działała jako organ administracji publicznej i korzystała ze środków prawnych o charakterze władczym. W związku z zaistniałym zdarzeniem Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizowała w tym zakresie zadania służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostały spełnione. Realizując opisane we wniosku zadanie Gmina nie działała w charakterze podatnika VAT.

W konsekwencji Gmina nie będzie miała prawa do odzyskania podatku VAT. Powyższe wynika
z faktur, że w tym podatku nie są spełnione przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. gmina nie działała jako podatnik VAT i wydatki związane z zrealizowanym zadaniem nie służyły, nie służą i nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W/w obiekty terenów rekreacyjnych są placami zabaw ogólnodostępnymi, nieodpłatnymi i służącymi zaspokajaniu potrzeb wspólnoty.

Tym samym Gmina może zaliczyć koszty podatku VAT do kosztów kwalifikowanych w ramach projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa
w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o te różnice kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie
z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki,
tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą,
o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie
z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej
i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), gdyż tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zrealizowała projekt w ramach działania wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy w zakresie poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność z wyłączeniem projektów gruntowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego PROW na lata 2014-2020.

Przedmiot projektu obejmował doposażenie w nowe urządzenie placu zabaw oraz zabudowę elementów małej architektury na terenie ogródka jordanowskiego. Operacja polegała na doposażeniu placu w 4 dodatkowe urządzenia zabawowe i jedno urządzenie siłowni zewnętrznej.

Zabudowa elementów małej architektury w postaci 3 nowych elementów zabawowych na terenie ogródka jordanowskiego .

Grunty na których zlokalizowane są w/w obiekty rekreacyjne stanowiły i stanowią własność Gminy. W związku z zrealizowaną inwestycją gmina sama wykonała prace takie jak demontaż czy przeniesienie istniejących urządzeń w nowe lokalizacje. Wspomniane prace wykonała własna ekipa interwencyjna zatrudniona w Urzędzie Gminy. Urządzenia zaprojektowano z zachowaniem stref bezpieczeństwa. Dodatkowe koszty zadania takie jak wykonanie nawierzchni bezpiecznej oraz krawężników gumowych sfinansowane zostały ze środków własnych Gminy. Wykonawcy prac na obiektach zostali wybrani zgodnie z zasadą konkurencyjności i ustawą o zamówieniach publicznych. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy place były i są ogólnodostępne, a korzystanie z nich jest bezpłatne. Każdy mieszkaniec Gminy może korzystać z rekreacji na tych obiektach. Tereny ogródków jordanowskich nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Faktury VAT w ramach realizacji projektu wystawione zostały na inwestora czyli Gminę, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy Gminie przysługuje prawo do odzyskania podatku VAT poniesionego w związku z realizacją ww. projektu.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina realizując inwestycję pn. Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność doposażenie w nowe urządzenia placu zabaw oraz zabudowę elementów małej architektury na terenie ogródka jordanowskiego nie działa w charakterze podatnika VAT, lecz działa w zakresie realizacji zadań własnych Gminy polegających na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców w zakresie terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, a efekty realizacji inwestycji jak wynika z wniosku nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego zadania inwestycyjnego, jak również Gmina nie będzie miała prawa do zwrotu podatku VAT zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a;w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia
23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę
i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach
(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej