Brak opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 38/31. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 07.02.2019, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.33.2019.1.KOM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 38/31.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 38/31 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 38/31.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która wraz z małżonką posiada ustawową wspólnotę majątkową. W przeszłości małżeństwo dokonało wspólnego zakupu trzech działek budowlanych oraz czterech działek rolnych.

Historia tych transakcji przedstawia się następująco:

30 sierpnia 2006 r. - zakup działki budowlanej nr 38/14 o pow. 803 m² wraz z udziałem we współwłasności w dojazdowej drodze wewnętrznej (182 m²),
27 września 2006 r. - zakup działki budowlanej nr 38/31 o pow. 756 m²,
25 lipca 2007 r. - zakup działki budowlanej nr 84/1 o pow. 980 m²,
31 lipca 2007 r. - zakup działki rolnej nr 31 o pow. 1.100 m² oraz działki rolnej nr 187/1 o pow. 2.150 m²,
24 października 2007 r. - zakup działki rolnej o łącznej pow. 9.800 m² składającej się z przylegających do siebie działek o numerach: 317, 316/1 oraz 316/2,
2 kwietnia 2008 r. - zakup działki rolnej (z prawem do zabudowy mieszkaniowej, wynikającym z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego), o łącznej pow. 2.250 m² składającej się z dwóch przylegających do siebie działek o numerach: 120/2 oraz 120/3.

W dniu 19 grudnia 2007 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży jednej z powyższych działek, tj. działki nr 38/14).

Ponadto, Wnioskodawca jest jednoosobowym właścicielem nieruchomości rolnych, obejmujących:

dwie działki gruntu o numerach 261 oraz 263 (o pow. ok. 1.55 ha) oraz
udział odpowiadający 5/6 częściom działek gruntu o numerach: 458, 459, 460, 461, 462, 807, 808, 809, 463, 464, 465, 466, 467, 804, 805, 806 (o łącznej pow. 1.62 ha), które 27 lat temu (29 stycznia 1992 r.) Wnioskodawca otrzymał w ramach darowizny od dziadków.

Nieruchomości te należą do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie stanowią małżeńskiej współwłasności majątkowej.

Na wniosek Miasta, z powyższej działki nr 263 wydzielono działkę nr 263/2 o pow. 224 m², na której znajduje się pomnik. W dniu 29 lipca 2014 r. tytuł własności do tej działki został przeniesiony na Miasto. Zdarzenie to było podyktowane koniecznością przeprowadzenia remontu ww. pomnika przez władze miasta.

W dniu 4 stycznia 2018 r. (jest to data wydania dokumentu) Wnioskodawca uzyskał od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej - Delegatura w Płocku pozytywną interpretację indywidualną nr 0114-KD1P1-3.4012.472.2017.1.MK, dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki ewidencyjnej nr 84/1. W związku z powyższą interpretacją, w której stwierdzono, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, w dniu 23 maja 2018 r. Wnioskodawca wraz z małżonką dokonał sprzedaży działki ewidencyjnej nr 84/1.

Tak więc obecnie - na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej - Wnioskodawca wraz z małżonką jest właścicielem jednej działki budowlanej oraz czterech działek rolnych, w tym jednej działki rolnej z prawem do zabudowy mieszkaniowej, składającej się z dwóch przylegających do siebie działek gruntu.

Wnioskodawca wraz z małżonką nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W chwili obecnej Wnioskodawca wraz z małżonką nosi się z zamiarem sprzedaży kolejnej działki, tj. działki budowlanej nr 38/31.

W chwili zakupu, tj. 27 września 2006 r., działka ta była objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, którego postanowienia i zapisy pozostają niezmienione do dnia dzisiejszego.

W celu sprzedaży powyższej nieruchomości Wnioskodawca nie chce korzystać z pomocy biura pośrednictwa, nie będzie podejmować żadnych specjalistycznych działań reklamowych, takich jak na przykład tworzenie strony www., publikowanie ogłoszeń w prasie, radiu czy w innych środkach masowego przekazu. Wnioskodawca ograniczy się do zamieszczenia zwykłego ogłoszenia na portalu internetowym.

Należące do Wnioskodawcy nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia, ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych.

Powyższe działki gruntu nie były i nie są przeznaczone ani wykorzystywane dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób.

Źródła zarobkowania Wnioskodawcy nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami i wyglądają następująco:

jeżeli chodzi o Wnioskodawcę, od czerwca 2013 r. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisku asystenta w kancelarii prawniczej, tj. w latach 2004-2013 jego źródłem dochodów była współpraca z biurami tłumaczeń, polegająca na indywidualnym wykonywaniu tłumaczeń (głównie) pisemnych z języka angielskiego na podstawie umów o dzieło. Jeszcze wcześniej, tj. w latach 1997-2004 Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie na stanowisku tłumacza języka angielskiego. Sporadyczne tłumaczenia, w bardzo ograniczonym zakresie, Wnioskodawca wykonuje do dnia dzisiejszego - w ramach współpracy z biurem tłumaczeń w oparciu o umowy o dzieło.
żona jest nauczycielką/lektorką języka angielskiego i od 1996 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą Nauczanie ... Jest to jej jedyne źródło dochodów .

Trudno przewidzieć, jaki będzie los pozostałych należących do Wnioskodawcy i jego małżonki gruntów. Najprawdopodobniej - w bliżej nieokreślonej przyszłości - co najmniej dwie działki zostaną przekazane w formie darowizny na rzecz dwóch córek. Jednakże w chwili obecnej małżonkowie nie podjęli takiej decyzji i trudno powiedzieć, czy podejmą ją w najbliższym czasie. Życie pisze różne scenariusze, a małżonkowie w chwili obecnej nie potrafią wskazać ani wykluczyć swoich intencji co do posiadanych nieruchomości.

Na obecnym etapie małżonkowie nie potrafią złożyć jakichkolwiek deklaracji w tym zakresie ze względu na niestabilność szeroko rozumianego otoczenia gospodarczego w Polsce i na świecie oraz brak pewności, co do przyszłej kondycji finansowej rodziny, a także ze względu na zmieniające się i nieznane w dniu dzisiejszym plany i potrzeby finansowe rodziny.

Wraz z dwiema córkami (w wieku 15 i 18 lat) małżonkowie mieszkają w domu jednorodzinnym, stanowiącym ich współwłasność i będącym ich stałym oraz jedynym miejscem zamieszkania. Małżonkowie nie mają zamiaru sprzedawać domu ani teraz, ani w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, tj. planowana sprzedaż nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr 38/31 będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości składającej się z działki nr 38/31, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Z aktywności zawodowej Wnioskodawcy wynika, że jego zamiarem nie jest dokonywanie obrotu składnikami majątkowymi w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu osiągania zarobków z tego tytułu w sposób trwały. Za otrzymane pieniądze Wnioskodawca nie zamierza nabywać następnych gruntów, lecz wykorzystywać je w celach prywatnych związanych z codziennym życiem, na przykład wychowywaniem i edukacją dwóch dorastających córek.

Należące do Wnioskodawcy nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która rozporządza swoim majątkiem prywatnym w sposób okazjonalny, i nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży nieruchomości, co oznacza, że nie prowadzi działalności gospodarczej, w myśl ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe działki gruntu nie były i nie są przez niego przeznaczane ani wykorzystywane dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Jak już wspomniano powyżej, źródła zarobkowania Wnioskodawcy nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że dokonanie sprzedaży działki incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala uznać go za podatnika w zakresie takiej czynności.

Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku (jest osobą fizyczną) nie można przyjąć, że sprzedając nieruchomość będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ jego działalność w tym zakresie nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej) i nie jest związana z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Czynności Wnioskodawcy nie mają zorganizowanego charakteru, nie wykorzystuje on towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jego aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami nie wskazuje, że czynności przybierają formę zorganizowaną. Na przykład, Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia terenu, nie wznosił jego ogrodzenia, nie dokonał podziału działek, nie wydzielił na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie uzyskał decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. A zatem, jeżeli nie podejmował takich działań, to wnioskowana sprzedaż powinna nastąpić w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Co więcej, z całą pewnością nie ma mowy o ciągu powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a jedynie taki ciąg mógłby wskazywać na tego rodzaju aktywność handlową. Stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z takich czynności na taką aktywność handlową nie może wskazywać.

Na profesjonalny charakter działań Wnioskodawcy nie wskazuje również skala podejmowanych działań, która ogranicza się do kilku gruntów (a nie kilkunastu bądź kilkudziesięciu), co świadczy o czynności jedynie okazjonalnej, a nie zorganizowanej na stałe działalności w tym zakresie.

Podsumowując, działania Wnioskodawcy w stosunku do składników majątkowych stanowiących jego własność nie wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, ponieważ podejmowane przez niego czynności nie odbiegają od zwykłego wykonywania prawa własności i nie uczynił z takich operacji stałego źródła zarobkowania. Podejmowane formy aktywności, na przykład uzyskanie zysku (rozumianego jako nadwyżka między kosztami zakupu a przychodem ze sprzedaży) oraz poszukiwanie nabywców przez składanie ofert sprzedaży, mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

W przypadku Wnioskodawcy nie ma mowy o zespole powiązanych ze sobą działań. Wnioskodawca nie przygotowuje działek do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), nie prowadzi ich wielokrotnego zbywania w celu zarobkowym oraz nie dokonuje tych transakcji w krótkim przedziale czasowym.

W celu dokonania sprzedaży gruntu nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami i nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców bądź usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jego działań nie charakteryzują: powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji. Podejmowane działania nie wyczerpują znamion profesjonalnej działalności handlowej, a tylko sprzedaż zrealizowana w ramach takiej działalności podlega opodatkowaniu VAT.

Co do zarobkowego charakteru czynności, należy nadmienić, że decyzji o sprzedaży, co do zasady, towarzyszy chęć uzyskania jak najwyższej ceny. Ponadto, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, sama liczba i zakres transakcji nie mają decydującego znaczenia dla oceny, czy sprzedaż gruntu stanowi działalność gospodarczą i co za tym idzie, czy jest opodatkowana podatkiem VAT. Nie ma też takiego znaczenia długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. W każdym razie - co wydaje się bardzo istotne - TSUE podkreślił wyraźnie, że w żadnej mierze rozstrzygającego znaczenia nie ma tutaj liczba dokonywanych transakcji. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Zgodnie z orzecznictwem sądów, nie ma znaczenia cel nabycia działek. Sądy podkreślają, że istota sprowadza się do tego, czy podatnik działa podobnie jak handlowiec, a Wnioskodawca niniejszym dowodzi, że nie podejmuje czynności takich jak handlowcy. Nie ma więc podstaw, aby uznać go za podatnika VAT. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej ani zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Bazując na orzecznictwie sądów administracyjnych, TSUE, jak również interpretacji Ministra Finansów, decydującym czynnikiem, który nie pozwala zakwalifikować przedmiotowej sprzedaży do działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy VAT jest brak zaangażowania Wnioskodawcy w proces sprzedaży, który byłby porównywalny do stopnia zaangażowania właściwego dla profesjonalistów, którzy zawodowo zajmują się sprzedażą danego typu dóbr bądź usług.

Na zakończenie należy przytoczyć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zauważył, że zwłaszcza w warunkach rozregulowanej sytuacji na rynku pracy, niepewności co do sposobu zaspokojenia w przyszłości potrzeb własnych i rodziny, do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które w określonej perspektywie czasowej mogą zostać korzystnie spieniężone. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości.

Reasumując, tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność i niezależność czynności oraz zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Sprzedaż jednej lub kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność. a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

W konsekwencji, zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę stanowiskiem, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać go za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Tym samym, dokonując sprzedaży przedmiotowej działki nr 38/31 Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania (tj. przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. Mając na uwadze powyższe, sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną są osobami fizycznymi - małżeństwem posiadającym ustawową wspólnotę majątkową. W przeszłości dokonywali wspólnego zakupu trzech działek budowlanych oraz czterech działek rolnych. W dniu 19 grudnia 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonali sprzedaży jednej z tych działek, tj. działki nr 38/14 o pow. 803 m². Tak więc w chwili obecnej są właścicielami jednej działki budowlanej oraz czterech działek rolnych (w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej). Ponadto, Wnioskodawca jest samodzielnym właścicielem nieruchomości rolnych obejmujących:

dwie działki gruntu o numerach 261 oraz 263 (o pow. ok. 1,55 ha) oraz
udział odpowiadający 5/6 częściom działek gruntu o numerach: 458, 459, 460, 461, 462, 807, 808, 809, 463, 464, 465, 466, 467, 804, 805, 806 (o łącznej pow. 1,62 ha),

które już prawie 26 lat temu (29 stycznia 1992 r.) Wnioskodawca otrzymał w ramach darowizny od dziadków. Nieruchomości te należą do Jego majątku osobistego i nie stanowią małżeńskiej współwłasności majątkowej.

Wnioskodawca wraz z małżonką nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W chwili obecnej Wnioskodawca wraz z małżonką nosi się z zamiarem sprzedaży kolejnej działki, tj. działki budowlanej nr 38/31.

W chwili zakupu, tj. 27 września 2006 r., działka ta była objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, którego postanowienia i zapisy pozostają niezmienione do dnia dzisiejszego. W celu sprzedaży powyższej nieruchomości Wnioskodawca nie chce korzystać z pomocy biura pośrednictwa, nie będzie podejmować żadnych specjalistycznych działań reklamowych, takich jak na przykład tworzenie strony www., publikowanie ogłoszeń w prasie, radiu czy w innych środkach masowego przekazu. Wnioskodawca ograniczy się do zamieszczenia zwykłego ogłoszenia na portalu internetowym.

W odniesieniu do powyższej nieruchomości (ani do żadnej innej nieruchomości) Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia terenu, nie wznosił ogrodzenia, nie dokonał podziału gruntu na działki, nie wydzielał na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie uzyskał decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Należące do Wnioskodawcy nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia, ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych. Powyższe działki gruntu nie były i nie są przeznaczone ani wykorzystywane dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy planowana sprzedaż nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr 38/31 będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, wytyczenie dróg wewnętrznych, działań marketingowych itd.). Wnioskodawca nie podejmował też żadnych innych działań reklamowych, takich jak na przykład tworzenie strony www., zamieszczanie ogłoszeń w prasie, radiu czy w innych środkach masowego przekazu. Wnioskodawca na przedmiotowej nieruchomości nie dokonywał uzbrojenia terenu, nie dokonał podziału działek, nie wydzielił na jej terenie dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie uzyskał decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyła i nie służy uzyskiwaniu korzyści majątkowych. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej działki nr 38/31, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej działki nr 38/31 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem żony Wnioskodawcy wymienionej we wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie