Temat interpretacji

Stawka podatku dla wynajmu czterech lokali innych niż mieszkalne lokali użytkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wynajmu czterech lokali innych niż mieszkalne lokali użytkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla wynajmu czterech lokali innych niż mieszkalne lokali użytkowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca obecnie jest osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca dokonał dnia ... na podstawie aktu notarialnego Repertorium A numer ..., nabycia 4 samodzielnych lokali przeznaczonych na cele inne niż mieszkalne - lokale użytkowe. Lokale są przystosowane do świadczenia usług polegających na krótkotrwałym zakwaterowaniu.

Lokale wyżej wymienione zostały na podstawie zawartych umów najmu oddane osobie prawnej (dalej zwanym Operatorem) w terminie 01.08.2018 r. Z dniem ich przekazania na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, lokale zostały przekazane na cele prowadzonej działalności gospodarczej Operatora, to jest na cele ich dalszego podnajmu polegającego na wykonywaniu usług związanych wyłącznie z najmem lokali na potrzeby krótkotrwałego zakwaterowania (symbol PKWiU 55.2). Właściciel zezwolił na oddanie lokali do odpłatnego używania osobom trzecim.

W piśmie z dnia 10 grudnia 2018 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca dokonał rejestracji na druku VAT R u właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca dokonał rejestracji w CEIDG i rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej od dnia 23.07.2018.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnym z CEIDG są: Przeważający rodzaj działalności:

68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek

Pozostałe:

68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

68.31.Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami

68.32.Z Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie

Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 9 oraz art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi działalność zarejestrowaną w CEIDG z datą jej rozpoczęcia datowaną na dzień 23.07.2018. W 2017 roku Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej zarejestrowanej w CEIDG jak również nie osiągał przychodów w ramach działalności gospodarczej z uwagi, iż w tamtym okresie jej nie prowadził.

Wnioskodawca dokonał rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w dniu 23.07.2018. która została zarejestrowana w CEIDG.

Wartość sprzedaży w 2018 roku nie przekroczy kwoty 200 000 zł liczonej również w proporcji co do okresu jej prowadzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Pytanie dotyczące przyszłego stanu faktycznego.

1. Czy przyszłe czynności wynajmu 4 lokali innych niż mieszkalne - lokale użytkowe, na rzecz osoby prawnej na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej dotyczącej świadczenia usług związanych wyłącznie z najmem lokali Wnioskodawcy na potrzeby krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 5.2) zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług będą podlegały opodatkowaniu stawką 8%?

Pytanie dotyczące przeszłego, zaistniałego stanu faktycznego.

1. Czy przeszłe czynności wynajmu 4 lokali innych niż mieszkalne - lokale użytkowe, na rzecz osoby prawnej na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej dotyczącej świadczenia usług związanych wyłącznie z najmem lokali Wnioskodawcy na potrzeby krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 5.2) zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług powinny być opodatkowane stawką 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13. art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zwolnienia od podatku ustawodawca uregulował w art. 43 ustawy. I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. W następstwie art. 43 ust. 20 ustawy postanowiono, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług związanych z zakwaterowaniem PKWiU - 55).

Z ww. przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze innym niż mieszkalny na cel inny niż mieszkaniowy. Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego. Jak powyżej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano. Usługi związane z zakwaterowaniem sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.

W przypadku braku możliwości skorzystania z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT związanych ze świadczeniem usług najmu nieruchomości ustawodawca przewidział dwie inne stawki podatku od towarów i usług tj. stawkę podstawową 23% oraz stawkę obniżoną 8%.

Wnioskodawca zgodnie z aktem notarialnym Repetytorium A numer ... z dnia ... nabył cztery lokale na cele inne niż mieszkalne - lokal użytkowy. Zgodnie z zapisami zawartych umów najmu właściciel przekazał lokale na cele prowadzonej działalności gospodarczej operatora, tj. na cele ich dalszego podnajmu polegającego na wykonywaniu usług związanych wyłącznie z najmem lokali na potrzeby krótkotrwałego zakwaterowania (symbol PKWiU 55.2).

Skoro zatem przedmiotem najmu są umeblowane lokale inne niż mieszkalne, gotowe do zakwaterowania, przy czym celem najmu nie jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z pobytem, np. w celach turystycznych, biznesowych oraz usługi te będą zaklasyfikowane do PKWiU 55 - jako Usługi związane z zakwaterowaniem, to ich świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu wg stawki VAT 8% a stawka podstawowa nie znajduje zastosowania z uwagi, iż usługa świadczona przez Operatora tj. firmę z którym Wnioskodawca zawarł umowę związana jest z krótkotrwałym zakwaterowaniem na rzecz osób trzecich. Dotyczy to zarówno usług jakie zaistniały oraz jakie będą świadczone na podstawie zawartej dnia 01.08.2018 umowy najmu między wnioskodawcą a Operatorem.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu wynajmu 4 samodzielnych lokali o przeznaczeniu innym niż cele mieszkalne dla spółki posiadającej osobowość prawną na cele związane z prowadzoną przez nią pozarolniczą działalnością gospodarczą, polegały i polegającą na świadczeniu usług dalszego podnajmu polegającego na wykonywaniu usług związanych z najmem lokali na potrzeby krótkotrwałego zakwaterowania (symbol PKWiU 55.2) a Wnioskodawca miał i ma prawo stosować obniżoną stawką podatku VAT, która zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) wynosi 8%. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z ww. przepisem, w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, należy zastosować odpowiednio stawkę podatku VAT 8%. W pozycji tej zostały wymienione usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55. Usługi związane z zakwaterowaniem opodatkowane podatkiem VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2147, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f :

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Wymienioną wyżej stawkę podstawową należy stosować jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak też przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnym z CEIDG - przeważający rodzaj działalności: 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, pozostałe: 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, 68.31.Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, 68.32.Z - Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie.

Wnioskodawca dokonał nabycia 4 samodzielnych lokali przeznaczonych na cele inne niż mieszkalne - lokale użytkowe. Lokale są przystosowane do świadczenia usług polegających na krótkotrwałym zakwaterowaniu. Wyżej wymienione lokale zostały na podstawie zawartych umów najmu oddane osobie prawnej (dalej zwanej Operatorem). Lokale zostały przekazane na cele prowadzonej działalności gospodarczej Operatora, to jest na cele ich dalszego podnajmu polegającego na wykonywaniu usług związanych wyłącznie z najmem lokali na potrzeby krótkotrwałego zakwaterowania (symbol PKWiU 55.2). Właściciel zezwolił na oddanie lokali do odpłatnego używania osobom trzecim.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

To wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,

• charakter mieszkalny nieruchomości,

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich ww. przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie wynajmowane lokale nie mają charakteru mieszkalnego jak wskazał Wnioskodawca są przeznaczone na cele inne niż mieszkalne, najem tych lokali nie będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ponadto wskazać trzeba, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który podnajmuje lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego bezpośrednio na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal. Ma natomiast bezpośredni wpływ na sposób opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę na rzecz konsumenta. W ocenie tut. Organu cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

Zasadniczą kwestią dla opodatkowania właściwą stawką podatku czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest osoba fizyczna, osoba prawna bądź jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej prowadząca działalność gospodarczą, wykorzystująca lokale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania), cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

W świetle powołanych przepisów prawa oraz powyższych wyjaśnień nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionych okolicznościach dla świadczonej usługi najmu lokali o przeznaczeniu innym niż cele mieszkalne, na rzecz Operatora znajdzie zastosowanie preferencyjna stawka podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 i poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, przewidziana dla usług związanych z zakwaterowaniem, gdyż Wnioskodawca (właściciel lokali o przeznaczeniu innym niż cele mieszkalne) wynajmując te lokale na cele prowadzonej działalności gospodarczej Operatora, to jest na cele ich dalszego podnajmu polegającego na wykonywaniu usług związanych wyłącznie z najmem lokali na potrzeby krótkotrwałego zakwaterowania, nie staje się przez to podmiotem świadczącym usługi zakwaterowania.

Tak więc usługa wynajmu lokali o przeznaczeniu innym niż cele mieszkalne, przez Wnioskodawcę, który nie świadczy osobiście usług związanych z zakwaterowaniem, lecz świadczy usługi najmu ww. lokali na rzecz osoby prawnej na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, a nie jak twierdzi Wnioskodawca stawki 8%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie należy zauważyć, że wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. Dz. U. z 2017 r., Nr 177 poz. 1054, z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opublikowany został w Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.

Ponadto, publikator ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, tj., (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z poźn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Ww. przepisy art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej stosuje się z uwzględnieniem art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej