Interpretacja indywidualna z dnia 28.12.2018, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.719.2018.2.MD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie planowanej dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej według stawki podstawowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej według stawki podstawowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej według stawki podstawowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 grudnia 2018 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 grudnia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.719.2018.1.MD.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 10 grudnia 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 16 października 2008 r. w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej zakupiono trzy działki o łącznej powierzchni 0,31.38 ha. Na jednej z działek znajdował się budynek użytkowy wybudowany w latach 60-tych, przeznaczony do rozbiórki. Pozostałe dwie działki były niezabudowane. Budynek został rozebrany.

Ww. działki położone są w planie zagospodarowania przestrzennego w terenach zabudowy mieszkalno-usługowych w strefie 3U-tereny usług. Zakupu dokonano ma podstawie faktury wystawionej na Spółkę cywilną. Sporządzono także akt notarialny na nazwiska dwóch wspólników prowadzących działalność gospodarczą jako spółka cywilna. Z faktury odliczono 22% podatek VAT naliczony, grunt wprowadzono do ewidencji środków trwałych nie amortyzowano.

W 2015 roku z Urzędu Miasta uzyskano pozwolenie na budowę pawilonu handlowo-usługowego, ale nie rozpoczęto budowy.

Dodatkowo w piśmie z 10 grudnia 2018 r. Wnioskodawca podał następujące informacje:

Sprzedaż planowana jest na grudzień 2018 r. tj. po uzyskaniu interpretacji podatkowej. Nr działek składających się na łączną powierzchnię: działka 485/3, 486/3, 487/3. Działki wchodzące w skład ww. nieruchomości w momencie sprzedaży działka 485/3 niezabudowana działka 486/3 niezabudowana działka 487/3 niezabudowana. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Stanowiły majątek firmy. Przeznaczeniem ww. nieruchomości była budowa pawilonu handlowo-usługowego do której nie doszło. Nie korzystano ze zwolnienia z VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W zakresie uznania dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dla ww. czynności. Czy sprzedaż ww. działek gruntowych jest objęta podatkiem od towarów i usług , jeżeli tak to w jakiej stawce?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 10 grudnia 2018 r.):

Czynność sprzedaży ww. nieruchomości stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym powinna być traktowana jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i świadczenie usług na terytorium kraju.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż winna być traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju oraz będzie wykonana przez czynnych podatników VAT prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej.

Ponadto przy zakupie był postawiony budynek użytkowy (kiosk), potem uzyskano pozwolenie na budowę pawilonu handlowo-usługowego, więc ww. grunt należy traktować jako teren budowlany nie spełniający zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy czynność sprzedaży ww. nieruchomości winna być opodatkowana 23% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju ().

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przez tereny budowlane na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W konsekwencji generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy są zwolnione od podatku VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w grudniu 2018 r. zamierza sprzedać nieruchomość gruntową niezabudowaną, składająca się z trzech działek 485/3, 486/3, 487/3 o łącznej powierzchni 0,31.38 ha. Działki wchodzące w skład ww. nieruchomości w momencie sprzedaży będą działkami niezabudowanymi. Dla ww. nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający jej przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkalno-usługowych w strefie 3U-tereny usług.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dostawa opisanej we wniosku nieruchomości gruntowej niezabudowanej składająca się z trzech działek 485/3, 486/3, 487/3 o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkalno-usługową według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego spełnia definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, do tej dostawy nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie przy sprzedaży działek nie jest również możliwe zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, a tym samym nie służyły wyłącznie sprzedaży zwolnionej od podatku VAT.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości składająca się z trzech działek 485/3, 486/3, 487/3 nie będzie spełniać warunków do objęcia jej zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Konsekwentnie planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. ) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej