Interpretacja indywidualna z dnia 28.06.2012, sygn. IPPP1/443-336/12-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat interpretacji
Czy Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości będzie podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy o VAT?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17.04.2012 r. (data wpływu 18.04.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18.04.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca nabył w ramach współwłasności w 2011 roku nieruchomość w celu wybudowania na niej budynku magazynowo-biurowego z zamiarem jego wydzierżawienia firmie P. Sp. z o.o. (wnioskodawca jest jednym z udziałowców tej Spółki). Planowana umowa dzierżawy została uzgodniona ze Spółką która sama nie planowała budowy takiego obiektu pomimo potrzeby jego posiadania. W marcu i maju 2011 r. zmienił się skład własnościowy Spółki - doszło 3 nowych wspólników i w 2012 r. zgromadzenie wspólników Spółki podjęło uchwałę, że nie będzie dzierżawić ani budynku magazynowo-biurowego ani gruntu w celu budowy na nim budynku. W związku z uchwałą dotyczącą zakupu przez Spółkę gruntu i wybudowania na nim budynku magazynowo-biurowego, Spółka złożyła wnioskodawcy ofertę zakupu działki wraz z projektem architektonicznym budynku przeniesienia na Spółkę pozwolenia na budowę. Wnioskodawca tę ofertę przyjął.
Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej ani nie jest podatnikiem VAT. Nieruchomość nabył w celu jej wydzierżawiania a nie sprzedaży, w związku z tym podjął szereg czynności i wydatków uwzględniających potrzeby przyszłego dzierżawcy - zakup projektu architektonicznego, wystąpienie o pozwolenie na budowę. Inne poniesione wydatki były związane jedynie z zabezpieczeniem nieruchomości, to jest naprawa systemu odwodnienia. Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności ani nie ponosił wydatków podobnych do tych wykorzystywanych przez podmioty prowadzące działalność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie dokona podziału działki na mniejsze, nie zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży ani żadnych Innych czynności reklamowych.
Czynność sprzedaży jest czynnością jednorazową, Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać innych nieruchomości. Sprzedaż będąca przedmiotem niniejszego wniosku nastąpi w związku ze zmianą ustaleń ze Spółką i nie była przewidywana w momencie zakupu nieruchomości.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości będzie podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy o VAT...
W przekonaniu Wnioskodawcy nie stanie się on podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości, gdyż nie spełnia on przesłanek z art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje działalność producentów, handlowców lub usługodawców a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Wnioskodawca nie jest producentem, handlowcem ani usługodawcą. Nie zamierza sprzedawać w przyszłości więcej nieruchomości, pierwotnie nie planował on nawet sprzedawać nieruchomości, którą obejmuje planowana umowa sprzedaży. Ocena wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej ETS) z dnia 15 września 2011 roku w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10). Zgodnie z sentencją tego wyroku sprzedaż będąca jedynie czynnością związaną z wykonywaniem prawa własności nie podlega podatkowi VAT. W swym wyroku Trybunał przedstawia również przykłady działań, które wskazywałyby na to, że czynność nie jest jedynie wykonywaniem prawa własności należą do nich aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami w które angażowane są środki podobne do wykorzystywanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą takie jak działania marketingowe.
Wnioskodawca nie dokonywał działań charakterystycznych dla podmiotów prowadzących działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, nie zamieszczał ogłoszeń ani nie prowadził działalności marketingowej, nie dokonywał podziału działki.
Planowana sprzedaż będzie jedynie wykonywaniem prawa własności wnioskodawcy i w związku z tym nie stanie się on z tytułu tej sprzedaży podatnikiem VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.
Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.
Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą z majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.
Trybunał w ww. wyroku podkreślił, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. TSUE dodał, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego, a zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, należy uznać, iż wykonuje on działalność gospodarczą. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W kontekście powyższego istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania, które można uznać za charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskująca nabyła w ramach współwłasności w 2011 roku nieruchomość w celu wybudowania na niej budynku magazynowo-biurowego z zamiarem jego wydzierżawienia Sp. z o.o. (Wnioskująca jest jednym z udziałowców tej Spółki). Planowana umowa dzierżawy została uzgodniona ze Spółką, która sama nie planowała budowy takiego obiektu pomimo potrzeby jego posiadania. W marcu i maju 2011 r. zmienił się skład własnościowy Spółki doszło 3 nowych wspólników i w 2012 r. zgromadzenie wspólników Spółki podjęło uchwałę, że nie będzie dzierżawić ani budynku magazynowo-biurowego ani gruntu w celu budowy na nim budynku. W związku z uchwałą dotyczącą zakupu przez Spółkę gruntu i wybudowania na nim budynku magazynowo-biurowego, Spółka złożyła Wnioskującej ofertę zakupu działki wraz z projektem architektonicznym budynku i przeniesienia na Spółkę pozwolenia na budowę. Wnioskująca tę ofertę przyjęła. Wnioskująca wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej ani nie jest podatnikiem VAT. Nieruchomość nabyła w celu jej wydzierżawiania a nie sprzedaży, w związku z tym podjęła szereg czynności i wydatków uwzględniających potrzeby przyszłego dzierżawcy zakup projektu architektonicznego, wystąpienie o pozwolenie na budowę. Inne poniesione wydatki były związane jedynie z zabezpieczeniem nieruchomości, to jest naprawa systemu odwodnienia. Wnioskująca nie podjęła żadnych czynności ani nie ponosiła wydatków podobnych do tych wykorzystywanych przez podmioty prowadzące działalność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie dokonała podziału działki na mniejsze, nie zamieszczała ogłoszeń o sprzedaży ani żadnych innych czynności reklamowych. Czynność sprzedaży jest czynnością jednorazową, Wnioskująca nie ma zamiaru sprzedać innych nieruchomości. Sprzedaż będąca przedmiotem niniejszego wniosku nastąpi w związku ze zmianą ustaleń ze Spółką i nie była przewidziana w momencie zakupu nieruchomości.
Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działki gruntu Wnioskująca nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskująca (jak wskazała we wniosku) nabyła działkę w określonym celu, tj. dzierżawy gruntu i wybudowaniu na nim budynku magazynowo-biurowego, który miał być również dzierżawiony, co świadczy o tym, iż nieruchomość nie została nabyta do majątku osobistego, lecz w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Dzierżawa jest świadczeniem wzajemnym umożliwia korzystanie z nieruchomości i pobieranie z niej pożytków po stronie dzierżawcy, a po stronie wydzierżawiającego otrzymywanie umówionego czynszu, tak więc oddanie w ramach umowy dzierżawy osobie trzeciej nieruchomości, skutkuje uzyskaniem korzyści majątkowej. Należy zatem stwierdzić, iż dzierżawa, na gruncie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jest działalnością gospodarczą.
Ponadto poczynione przez Wnioskującą inwestycje, tj. zakup gruntu z przeznaczeniem pod dzierżawę, zakup projektu architektonicznego (w celu budowy budynku magazynowo-biurowego, który miał być dzierżawiony), wystąpienie o pozwolenie na budowę, poniesione wydatki z zabezpieczeniem nieruchomości naprawa systemu odwodnienia, posiadają cechy działalności profesjonalnej (zawodowej), a zatem zorganizowanej oraz wskazują bezwzględnie na zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, jakim jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jak wyżej wskazano dzierżawa. Zaznaczyć przy tym należy, iż fakt, iż w rezultacie Spółka zmieniła plany, co w efekcie doprowadziło do zmiany planów Wnioskującej, tj. do decyzji o sprzedaży gruntu wraz z poczynionymi inwestycjami nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do czynności opodatkowanych, nie zostanie przez Wnioskującą zrealizowana.
Odnośnie argumentu Wnioskującej, iż nie prowadziła ona działalności marketingowej, zauważyć należy, że z opisu sprawy wynika, iż przedmiotowy grunt nabyty był w celu wydzierżawienia konkretnej Spółce, której Wnioskująca jest udziałowcem i jego sprzedaż związana jest ze zmianą planów tej Spółki. Zatem trudno doszukiwać się w tej sytuacji konieczności działań marketingowych.
Reasumując, w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskującą zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w ocenie tut. Organu wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż przedmiotowego gruntu, zakwalifikować należy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, a Wnioskująca dokonując tych czynności działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 410 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie