Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia usług profesjonalnej obsługi prawnej, w zakresie ochrony praw autorskich, polegających na dochodzeniu odszkodowania szkody wyrządzonej Spółce, sprowadzającej się do bezprawnego rozpowszechniania utworów oraz od kosztów pośrednich wymienionych we wniosku, mających związek zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i niepodlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.03.2012 r. (data wpływu 19.03.2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 06.06.2012r. (data wpływu 11.06.2012r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29.05.2012r. (skutecznie doręczono w dniu 01.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia usług profesjonalnej obsługi prawnej, w zakresie ochrony praw autorskich, polegających na dochodzeniu odszkodowania szkody wyrządzonej Spółce, sprowadzającej się do bezprawnego rozpowszechniania utworów- jest nieprawidłowe,

• prawa do odliczenia podatku naliczonego od kosztów pośrednich wymienionych we wniosku, mających związek zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i niepodlegającymi opodatkowaniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku ze ściganiem naruszeń praw autorskich i licencyjnych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 06.06.2012 r. (data wpływu 11.06.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 29.06.2012 r. (skutecznie doręczono w dniu 01.06.2012 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) zawiera z producentami filmów (dalej zwani Licencjodawcami) umowy o prowadzenie dystrybucji filmów (Umowa). Na podstawie Umowy uzyskuje wyłączną licencję na dystrybucję filmu poprzez: wyświetlanie, sprzedaż i najem egzemplarza, emisję telewizyjną, Internet i VOD. Umowy wskazują pola eksploatacji praw autorskich w zakresie umożliwiającym prowadzenie dystrybucji zgodnie z treścią Umowy. Zgodnie z treścią Umów wszelkie naruszenia praw autorskich i praw licencyjnych do filmu w imieniu Licencjodawców i Dystrybutora będzie ścigać Dystrybutor, który w tym zakresie może korzystać z pomocy firm prawniczych, organizacji i instytucji zarządzania prawami autorskimi, a także zajmującymi się ściganiem przestępstw w zakresie prawa autorskiego i naruszania praw licencyjnych. Umowa określa zasady rozliczenia wpływów z tytułu zadośćuczynienia ze strony osób naruszających prawa Licencjodawców i Dystrybutora, które w imieniu stron uzyskał Dystrybutor. Część odszkodowania należna Dystrybutorowi określona jest w następujący sposób przez podział całości wyegzekwowanego odszkodowania:

• 10% wpływów zatrzyma Dystrybutor z tytułu kosztów ogólnych prowadzonego zadania,

• od pozostałej kwoty 90% wpływów z odszkodowania Dystrybutor odliczy dla siebie koszty bezpośrednie jakie poniósł prowadząc zadanie, w tym koszty obsługi prawnej, koszty delegacji służbowych, koszty działań informacyjno-promocyjnych zniechęcających do naruszeń, koszty współdziałania z organami ścigania oraz koszty archiwizowania dokumentów. Pozostała kwota odszkodowania jest przekazywana Licencjodawcom. W wykonaniu przedstawionych zobowiązań umownych Dystrybutor korzysta z usług wyspecjalizowanej Kancelarii Prawnej (dalej: Kancelaria), która ustala zakres naruszeń, osoby sprawców oraz doprowadza do zawarcia z nimi ugody (przesądowej lub sądowej) określającej wysokość odszkodowania oraz egzekwuje należności z tytułu odszkodowania. Kancelaria usługi świadczone na rzecz Dystrybutora dokumentuje fakturami VAT naliczając podatek należny.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, iż podstawą prawną dochodzonego odszkodowania jest art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo autorskie (tj. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631). Naruszyciel płaci odszkodowanie na podstawie ugody zawartej w imieniu S przez kancelarię prawną posiadającą stosowne pełnomocnictwo. Odszkodowanie jest formą naprawienia szkody (określoną zgodnie z zakresem art. 79 Prawa autorskiego) wyrządzonej Dystrybutorowi, polegającej na bezprawnym rozpowszechnianiu utworów, co stanowi przestępstwo w rozumieniu art. 116 ust 1 Prawa autorskiego.

Inne koszty związane ze ściganiem naruszeń praw autorskich, które S ma prawo - zgodnie z Umową - pokryć z kwoty uzyskanego odszkodowania, zostały wskazane w treści wniosku w części opisu stanu faktycznego w następującym fragmencie: (...) od pozostałej kwoty 90% wpływów z odszkodowania Dystrybutor odliczy dla siebie koszty bezpośrednie jakie poniósł prowadząc zadanie w tym koszty obsługi prawnej, koszty delegacji służbowych, koszty działań informacyjno-promocyjnych zniechęcających do naruszeń, koszty współdziałania z organami ścigania oraz koszty archiwizowania dokumentów (...).

Podstawowym kosztem w tym zakresie jest wynagrodzenie kancelarii prawnej prowadzącej obsługę w zakresie ochrony praw autorskich na podstawie umowy zawartej ze S (Dystrybutorem). Opisane we wniosku koszty związane są z działaniami Dystrybutora w zakresie współpracy z kancelarią prawną i służą osiągnięciu efektu w postaci uzyskania opisanego odszkodowania i zaniechania naruszeń prawa autorskich przez osoby nieuprawnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Dystrybutor ma prawo od odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Kancelarię oraz z faktur dokumentujących inne koszty związane ze ściganiem naruszeń praw autorskich i licencyjnych zgodnie z Umową ...

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie, które otrzymuje dystrybutor nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jest to bowiem odszkodowanie, które dochodzone jest na podstawie przepisów prawa autorskiego i będące następstwem bezprawnego korzystania z utworu, które to wykorzystanie narusza majątkowe prawa autorskie Dystrybutora wynikające z Umowy. Działania osób zobowiązanych do wypłaty odszkodowania były nielegalne, a odszkodowanie nie legalizuje tych działań, ale stanowi rodzaj sankcji oraz rekompensatę szkód powstałych po stronie Dystrybutora w wyniku tych naruszeń. Dystrybutor uzyskuje przychody z dystrybucji filmów od Licencjodawców określone w Umowie, Usługi świadczone na podstawie Umowy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej. Wykonaniem zobowiązań określonych Umową jest podejmowanie określonych przedmiotowo czynności w zakresie dystrybucji filmów, jak również ściganie naruszeń praw autorskich do filmów.

Usługi nabywane przez Dystrybutora w związku ze ściganiem naruszeń praw autorskich do filmów przyjętych do dystrybucji są związane z realizacją Umowy, a więc wiążą się z otrzymaniem odszkodowań, jak i z przychodami z usługi dystrybucji. Dochodzenie odszkodowań jest obowiązkiem wynikającym z Umowy, a celem tychże działań jest - oprócz uzyskania kwoty samego odszkodowania .- ograniczenie przypadków naruszenia praw autorskich. Naruszenie to następuje poprzez nielegalne udostępnianie filmów w Internecie przez osoby nieuprawnione. Udostępnienie takie wpływa na zmniejszenie popytu na filmy w legalnym obrocie filmami i ogranicza wpływy z dystrybucji.

W opinii Dystrybutora usługi związane ze ściganiem naruszeń są zatem związane zarówno z samymi przychodami z dystrybucji realizowanymi na podstawie Umowy, jak i z otrzymanymi odszkodowaniami.

W myśl art. 86 ust. 1 uptu podatnikowi przysługuje odliczenie podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z art. 90 ust. 1 uptu wynika, iż w przypadku, gdy towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie określone w art. 90 ust. 1 uptu, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2 uptu).

Sposób ustalenia proporcji odliczenia podatku naliczonego określa art. 90 ust. 3 uptu jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Ponieważ nabywane usługi związane ze ściganiem naruszeń praw autorskich wiążą się z realizacją Umowy i pozostają w związku zarówno z przychodami z usług dystrybucyjnych, jak i odszkodowaniami, Dystrybutor nie ma możliwości odrębnego określenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych usług i podziału na dwie części - związanej wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną (usługa dystrybucji) i związanej wyłącznie z otrzymanym odszkodowaniem. Z istoty nabywanych usług wynika ich łączny związek z obiema rodzajami przychodów - opodatkowanych VAT i niepodlegających opodatkowaniu.

W związku z tym zastosować należy art. 90 ust. 2 i 3 uptu określający tzw. odliczenie proporcjonalne. Jednakże w ustaleniu proporcji nie uwzględnia się czynności niepodlegających opodatkowaniu. Co za tym idzie, w analizowanym stanie faktycznym Dystrybutorowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem usług w zakresie ścigania naruszeń prawa autorskiego.

Stanowisko Dystrybutora - zarówno w zakresie istoty stosowania art. 90 ust. 1 uptu, jak i metody ustalenia proporcji na podstawie art. 90 ust. 2 i ust. 3 uptu - znajduje potwierdzenie w Uchwale NSA z dnia 24 października 2011 r. (sygn. I FPS 9/10), w której skład siedmiu sędziów rozstrzygnął wątpliwość prawną, czy czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 uptu. Sąd stwierdził: (...) w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%).(...).

W związku z powyższym Dystrybutor stoi na stanowisku, iż ma prawo od odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Kancelarię oraz z faktur dokumentujących inne koszty związane ze ściganiem naruszeń praw autorskich i licencyjnych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia usług profesjonalnej obsługi prawnej, w zakresie ochrony praw autorskich, polegających na dochodzeniu odszkodowania szkody wyrządzonej Spółce, sprowadzającej się do bezprawnego rozpowszechniania utworów- uznaje się za nieprawidłowe,

• prawa do odliczenia podatku naliczonego od kosztów pośrednich wymienionych we wniosku, mających związek zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i niepodlegającymi opodatkowaniu - uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. Nr 177 poz. 1055) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powołany wyżej przepis wyklucza jednocześnie możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT).

Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Istotny jest więc związek pomiędzy zakupami a działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT) prowadzoną przez Wnioskodawcę. Ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do wytworzenia produktu podlegającego odprzedaży) lub pośredni (np. koszty administracyjne), jak również może dotyczyć takich czynności, które mimo, że nie podlegają opodatkowaniu, są potrzebne w funkcjonowaniu Spółki.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, z wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ustawy o VAT, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do postanowień art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl, art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie powyższych uregulowań należy stwierdzić, że podatnik w pierwszej kolejności winien ustalić, jaka część ponoszonych wydatków związana jest wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi i dokonywać w całości odliczenia podatku naliczonego, a jaka część jest związana z czynnościami zwolnionymi i w tej części nie dokonywać w ogóle odliczenia podatku naliczonego (tj. dokonać tzw. bezpośredniej alokacji podatku naliczonego). Dopiero w przypadku, gdy dla danych wydatków nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik może zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Należy podkreślić, iż wyżej cytowany art. 90 znajduje zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu, tj. czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku. Natomiast nie dotyczy on czynności, których wykonywanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane) oraz niepodlegające regulacjom ustawy o podatku VAT (odszkodowanie). Zatem w przedmiotowej sprawie art. 90 nie będzie miał zastosowania.

Z przedstawionej we wniosku sytuacji wynika, że Wnioskodawca zawiera z producentami filmów umowy o prowadzenie dystrybucji filmów, na podstawie uzyskuje wyłączną licencję na dystrybucję filmu. Zgodnie z jej treścią wszelkie naruszenia praw autorskich i praw licencyjnych do filmu w imieniu producentów i swoim będzie ścigać Wnioskodawca, który w tym zakresie może korzystać z pomocy firm prawniczych, organizacji i instytucji zarządzania prawami autorskimi, a także zajmującymi się ściganiem przestępstw w zakresie prawa autorskiego i naruszania praw licencyjnych. Umowa określa zasady rozliczenia wpływów z tytułu zadośćuczynienia ze strony osób naruszających prawa autorskie, które w imieniu stron uzyskał Wnioskodawca. W wyniku podziału całości wyegzekwowanego odszkodowania, które jak wskazuje Wnioskodawca nie podlega opodatkowaniu, 10% wpływów zatrzyma Spółka z tytułu kosztów ogólnych prowadzonego zadania. Ponadto, od pozostałej kwoty 90% wpływów z odszkodowania Spółka odlicza dla siebie koszty bezpośrednie jakie poniosła prowadząc zadanie, w tym koszty obsługi prawnej, koszty delegacji służbowych, koszty działań informacyjno-promocyjnych zniechęcających do naruszeń, koszty współdziałania z organami ścigania oraz koszty archiwizowania dokumentów. Pozostała kwota odszkodowania jest przekazywana producentom. W wykonaniu przedstawionych zobowiązań umownych Wnioskodawca korzysta z usług wyspecjalizowanej Kancelarii Prawnej, która ustala zakres naruszeń, osoby sprawców oraz doprowadza do zawarcia z nimi ugody (przesądowej lub sądowej) określającej wysokość odszkodowania oraz egzekwuje należności z tytułu odszkodowania. Wnioskodawca uściślił, iż podstawą prawną dochodzonego odszkodowania, o którym mowa we wniosku jest art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631). Naruszyciel płaci odszkodowanie na podstawie ugody zawartej w imieniu S przez kancelarię prawną posiadającą stosowne pełnomocnictwo. Wątpliwości Wnioskodawcy, na tle tak przedstawionego stanu faktycznego sprawy, sprowadzają się do określenia czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości od wymienionych kosztów związanych z działaniami Dystrybutora w zakresie współpracy z kancelarią prawną i służących osiągnięciu efektu w postaci uzyskania opisanego odszkodowania i zaniechania naruszeń prawa autorskich przez osoby nieuprawnione.

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego, w pierwszej kolejności określić należy czy można przyporządkować poszczególne koszty ponoszone przez Spółkę, z konkretnymi czynnościami, sprzedażą. Dopiero wtedy można określić czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków.

Wbrew opinii wyrażonej przez Spółkę w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie, tut. Organ jest zdania, że nie wszystkie spośród wymienionych wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę związane ze ściganiem naruszeń mają związek zarówno z przychodami generowanymi w drodze dochodzonych odszkodowań, jak również poprzez realizację dystrybucji nabytych praw. Jak wskazano powyżej, związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a uzyskiwanym obrotem, przychodami może mieć charakter bezpośredni, gdzie można obiektywnie stwierdzić, że efektem ściśle określonego działania jest powstanie skonkretyzowanego przysporzenia po stronie podmiotu podejmującego te czynności. Oznacza to, że pomiędzy zakupem a uzyskaną korzyścią, zachodzi relacja przyczynowo skutkowa, innymi słowy przyczyną nabycia usług profesjonalnej obsługi prawnej, w zakresie ochrony praw autorskich, polegających na dochodzeniu zadośćuczynienia szkody wyrządzonej Wnioskodawcy, sprowadzającej się do bezprawnego rozpowszechniania utworów, jest skutek w postaci otrzymanego od naruszyciela w drodze zawartej ugody kwoty stanowiącej rekompensatę, odszkodowanie. Obok kosztów bezpośrednich, wyróżnia się także koszty pośrednie, o których nie można powiedzieć, że generują wprost dający się wyszczególnić przychód. Są to wydatki ponoszone najczęściej z ogólnym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. W przedmiotowej sprawie, za koszty pośrednie można uznać wszelkie wydatki, których bezpośrednim następstwem nie jest wyegzekwowanie od korzystających bezumownie z praw autorskich przysługujących Dystrybutorowi, lecz wydatki których efektem są ogólne działania o charakterze informacyjno-promocyjnym, mającym na celu zniechęcanie do naruszeń, co pośrednio ma związek ze wzrostem liczby zawieranych umów licencyjnych. Także co do zasady spośród kosztów wyszczególnionych przez Spółkę można wyodrębnić bezpośrednie które można przyporządkować skonkretyzowanym obrotom, będącym następstwem podejmowanych czynności (nabywanych usług), oraz te, które stanowią koszty pośrednie, których nie można powiązać z konkretnym, powstającym przysporzeniem po stronie Spółki, lecz wpływają na wzrost liczby zawieranych umów, odwodząc potencjalnych naruszycieli od bezprawnego rozpowszechniania utworów bez zgody podmiotu władającymi prawami autorskimi.

Przechodząc kolejno do rozstrzygnięcia kwestii zasadniczej przedmiotowego wniosku związanej z odliczeniem podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w obliczu powyższych ustaleń, nie znajdzie zastosowania art. 90 ust. 1 ustawy, gdyż ponoszone wydatki związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi opodatkowaniu (odszkodowania).

Mając na uwadze dyspozycję art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a także konieczność dokonania bezpośredniej alokacji ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, zdaniem organu podatkowego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę polegające na nabyciu usług profesjonalnej obsługi prawnej, w zakresie ochrony praw autorskich, polegających na dochodzeniu odszkodowania szkody wyrządzonej Spółce, sprowadzającej się do bezprawnego rozpowszechniania utworów, mają związek wyłącznie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, gdyż bezpośrednim skutkiem ich działania jest otrzymanie odszkodowania, które, co przyjęto w przedmiotowej sprawie za element stanu faktycznego, pozostaje poza opodatkowaniem podatkiem VAT. W konsekwencji powyższego, w odniesieniu do powyższych wydatków Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tym samym stanowisko Spółki w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się pozostałych wydatków szczegółowo wymienione we wniosku, które są wydatkami pośrednimi tj. mającymi związek zarówno z czynnościami opodatkowanymi świadczonymi przez Wnioskodawcę, jak również z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu (odszkodowania), w trybie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Stąd też stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 429 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie