Interpretacja indywidualna z dnia 31.05.2012, sygn. ILPP2/443-706/08/12-S/PG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę wykorzystywanych w działalności rolniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 191/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 1813/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem w 1992 r., po śmierci rodziców przepisali na siebie aktem notarialnym gospodarstwo rolne o pow. 2,27 ha, jako wspólność ustawową. Postanowili, że sprzedając ziemię pomogą dzieciom w zakupie mieszkań. W dniu 31 października 2006 r. zwrócili się do Urzędu Gminy o podział działki rolnej nr 521, która jest ich działką siedliskową (stoi tam dom i zabudowania gospodarcze) o obszarze 0,71 ha (0,27 ha to działka siedliskowa, pozostałe grunty to pastwisko). Zainteresowana wraz z małżonkiem, otrzymali z Urzędu Gminy postanowienie z dnia 10 listopada 2006 r., wyrażające zgodę na podział działki nr 521 na 5 działek, ponieważ nie było to sprzeczne z nowym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W czasie trwania procedur przekształcania działek pod zabudowę zagrodową, w dniu 5 lutego 2007 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. W związku z tym, po upływie pół roku wszczęła ona postępowanie spadkowe i postanowieniem sądu z dnia 26 września 2007 r. nabyła na wyłączną własność gospodarstwo rolne wraz z zabudowaniami. W bieżącym roku Zainteresowana sprzedała 2 działki o pow. 0,15 ha. Uzyskane pieniądze dała dzieciom na zakup mieszkań. Działki, które powstały przed podziałem i po podziale były użytkowane jako pastwisko dla bydła. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Zmuszona była sprzedać działki, gdyż dzieci muszą wykupić mieszkania.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana oświadczyła, iż:

• nie jest i nie była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny,
• przedmiotowe grunty wydzielone z działki nr 521 mają charakter rolny z przeznaczeniem pod zabudowę,
• wykorzystywane były w działalności rolniczej, jako pastwisko dla bydła,
• nie były przedmiotem dzierżawy i najmu,
• na wskazanych we wniosku gruntach wypasane było bydło mleczne, a pozyskane mleko oddawano do mleczarni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotowa sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu, z uwagi na fakt, iż dostawa nie została dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, lecz nastąpiła z majątku prywatnego.

W dniu 10 listopada 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-706/08-4/ISN, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008 r.) jest nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę stan prawny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że planowana przez Wnioskodawczynię dostawa nieruchomości gruntowych, nabytych w formie spadku, jako grunty rolne i służące uprzednio w działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Zainteresowana już przed sprzedażą pierwszej działki była zobowiązana dokonać rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym oraz opodatkować przedmiotowe dostawy stawką podatku 22%.

Pismem z dnia 20 listopada 2008 r. (data wpływu 25 listopada 2008 r.) Wnioskodawczyni wezwała tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2008 r., nr ILPP2/443-706/08-4/ISN.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 22 grudnia 2008 r., nr ILPP2/443/W-98/08-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, do tut. Organu w dniu 22 stycznia 2009 r. wpłynęła skarga na przedmiotową interpretację indywidualną skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 26 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 191/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 20 lipca 2009 r. Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 maja 2009 r.

Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 1813/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 191/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 1813/11 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w 1992 r., po śmierci rodziców przepisali na siebie aktem notarialnym gospodarstwo rolne o pow. 2,27 ha, jako wspólność ustawową. Postanowili sprzedać ziemię i w ten sposób pomogą dzieciom w zakupie mieszkań. W dniu 31 października 2006 r. zwrócili się do Urzędu Gminy o podział działki rolnej nr 521, która jest ich działką siedliskową (stoi tam dom i zabudowania gospodarcze) o obszarze 0,71 ha (0,27 ha to działka siedliskowa, pozostałe grunty to pastwisko). Zainteresowana wraz z małżonkiem, otrzymali z Urzędu Gminy postanowienie z dnia 10 listopada 2006 r., wyrażające zgodę na podział działki nr 521 na 5 działek, ponieważ nie było to sprzeczne z nowym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W czasie trwania procedur przekształcania działek pod zabudowę zagrodową, w dniu 5 lutego 2007 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. W związku z tym, po upływie pół roku wszczęła ona postępowanie spadkowe i postanowieniem sądu z dnia 26 września 2007 r. nabyła na wyłączną własność gospodarstwo rolne wraz z zabudowaniami. W 2008 r. Zainteresowana sprzedała 2 działki o pow. 0,15 ha. Uzyskane pieniądze dała dzieciom na zakup mieszkań. Działki, które powstały przed podziałem i po podziale były użytkowane jako pastwisko dla bydła. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest i nie była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu i dzierżawy, wykorzystywane były w działalności rolniczej jako pastwisko dla bydła.

Kwestia uznania za działalność gospodarczą czynności sprzedaży nieruchomości została rozstrzygnięta m.in. w wyroku składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym sąd ten wskazał, w jakich okolicznościach dany podmiot należy uznawać za podatnika podatku VAT. W szczególności stwierdził, że dla uzyskania takiego statusu nie jest wystarczający sam zamiar dokonywania określonych czynności w sposób częstotliwy. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że:

1. przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód,
2. ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu tego stanowiska Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług. Sąd ten przy tym podkreślił, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez pojęcie handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Dla przyjęcia, że dany podmiot staje się podatnikiem podatku VAT, konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą jako handlowiec wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych.

Zbycie kilku działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego w drodze spadku i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na brak przesłanek uznania tej działalności za taką (brak zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru).

Tylko gdy osoba sprzedająca takie działki swoim zachowaniem pokaże, że realizując tę sprzedaż działa i chce działać w charakterze podatnika (handlowca, który chce oprócz tej sprzedaży kontynuować tego rodzaju sprzedaż), czyli podmiotu prowadzącego w tym zakresie działalność profesjonalną, stałą i zorganizowaną - sprzedaż taka będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 191/09 orzekając w niniejszej sprawie stwierdził, iż brak jest przesłanek do uznania działań Wnioskodawczyni za działalność handlowca. Brak jest zawodowego, stałego i zorganizowanego charakteru działalności. Zainteresowana sprzedaje bowiem działki budowlane nabyte w drodze spadku, najpierw po rodzicach przed kilkunastoma laty, następnie po mężu. Wobec powyższego trudno przypisać Wnioskodawczyni zamiar nabycia działek w celu dalszej odsprzedaży, jak również dokonywanie w sposób zorganizowany nabywania towarów w celu ich odsprzedaży. Należy również zauważyć, że w skład działki nr 521 wchodzi także działka siedliskowa, na której posadowiony jest budynek mieszkalny, co oznacza, że działka ta wykorzystywana była w celach prywatnych Zainteresowanej i jej rodziny.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek budowlanych nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, lecz czynność ta jest dokonywana w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym.

Reasumując przedmiotowa sprzedaż działek opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 825 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu