Temat interpretacji
uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności w nieruchomości
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.), uzupełnione pismem z dnia 9 kwietnia 2012 r. (data nadania 10 kwietnia 2012 r., data wpływu 13 kwietnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 14 marca 2012 r. nr IPPP2/443-106/12-2/KG (skuteczne doręczenie w dniu 2 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności w nieruchomości jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności w nieruchomości.
Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 kwietnia 2012 r. (data nadania 10 kwietnia 2012 r., data wpływu 13 kwietnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 14 marca 2012 r. nr IPPP2/443-106/12-2/KG (skuteczne doręczenie w dniu 2 kwietnia 2012 r.).
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni postanowieniem sądu o stwierdzeniu zasiedzenia nabyła udział w wysokości 3/4 całości we współwłasności niezabudowanej nieruchomości, o powierzchni około 4700 m2. Wnioskodawczyni w stosunku do nabytej nieruchomości nie podejmowała działań mających na celu przygotowanie zbycia tej nieruchomości. W szczególności Wnioskodawczyni nie występowała o wydanie dla nieruchomości, w której udział zasiedziała, decyzji w sprawie ustalenia dla tej nieruchomości warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy. Nieruchomość, w której udział Wnioskodawczyni zasiedziała nie została też podzielona przez nią oraz pozostałych współwłaścicieli na nowe działki. Wnioskodawczyni oraz pozostali współwłaściciele nieruchomości nie podejmowali także żadnych dodatkowych działań jak np. uzbrojenie działki czy też przyłączenie do niej mediów.
Po pewnym czasie od zasiedzenia nieruchomości do Wnioskodawczymi zgłosiła się firma deweloperska proponując nabycie ww. nieruchomości. Po negocjacjach Wnioskodawczyni podpisała w dniu 9 września 2011 r. z firmą deweloperską umowę przedwstępną zbycia jej udziału w tej nieruchomości. Konsekwencją zawarcia powyższej umowy jest planowane zawarcie przez Wnioskodawczynię z firmą deweloperską umowy przyrzeczonej, przenoszącej na tę firmę udział we współwłasności nieruchomości przysługujący obecnie Wnioskodawczyni. Zgodnie z postanowieniami powyższej umowy przedwstępnej część ceny za nieruchomość zostanie pokryta przez spółkę deweloperską poprzez przeniesienie na Wnioskodawczynię własności kilku lokali mieszkalnych, które deweloper zbuduje na nabytej m.in. od Wnioskodawczyni nieruchomości, wraz z miejscami parkingowymi przynależnymi do tych lokali. Powyższe lokale mieszkalne Wnioskodawczyni zamierza darować swoim zstępnym (wnukom) lub też zapisać te lokale na ich rzecz w testamencie.
Pismem z dnia 9 kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była udostępniana osobom trzecim do odpłatnego lub nieodpłatnego korzystania ani na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym najmu lub dzierżawy. Nie była też przedmiotem bezumownego korzystania przez osoby trzecie. Dla przedmiotowej nieruchomości nie został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, według wiedzy Wnioskodawczyni studium do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego znajduje się obecnie na etapie ustaleń wewnętrznych w organach samorządu terytorialnego. Wnioskodawczyni nie występowała osobiście ani przez swoich pełnomocników ustanowionych do tego rodzaju czynności, o wydanie w odniesieniu do powyższej nieruchomości, decyzji w sprawie ustalenia warunków jej zabudowy. Według natomiast wypisu z ewidencji gruntów, wydanego przez Prezydenta Miasta w dniu 25.08.2010 r. (w załączeniu) przedmiotową nieruchomość tworzą grunty zadrzewione i zakrzewione.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy opisana wyżej, planowana transakcja zbycia przez Wnioskodawczynię jej udziału we współwłasności nieruchomości (umowa przyrzeczona przenosząca własność) na rzecz firmy deweloperskiej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana czynność zbycia przez nią udziału we współwłasności nieruchomości na rzecz spółki deweloperskiej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawczyni z racji przyszłego zawarcia umowy przyrzeczonej nie może zostać uznana za osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Powyższy pogląd Wnioskodawczyni uzasadnia następująco:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stwierdza z kolei, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W przypadku Wnioskodawczyni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, na podstawie których osoba fizyczna może zostać uznana za podatnika VAT nie są spełnione. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej, w tym także w zakresie obrotu nieruchomościami. Udział we współwłasności nieruchomości, który zamierza zbyć, uzyskała w wyniku zrealizowania się jednorazowego zdarzenia prawnego jakim jest związane z upływem czasu zasiedzenie. Takie nabycie własności jest nabyciem pierwotnym - w przypadku zasiedzenia bowiem nie ma czynności prawnej z podmiotem, który zbywa własność rzeczy lecz orzeczenie sądu, stwierdzające wystąpienie skutku prawnego związanego z nieprzerwanym posiadaniem rzeczy przez określony podmiot (zasiadującego). Nabycie własności (udziału we współwłasności) rzeczy przez jej zasiedzenie nie jest czynnością opodatkowaną VAT.
Udział we współwłasności nieruchomości zostanie przez Wnioskodawczynię zbyty w całości na podstawie jednej czynności prawnej. W indywidualnym przypadku Wnioskodawczyni nie może być zatem w ogóle mowy o częstotliwym wykonywaniu czynności zbywania nieruchomości ani o zamiarze takiego częstotliwego zbywania nieruchomości ponieważ dokona ona wyłącznie jednej czynności odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału we współwłasności tej nieruchomości). Nie ma też zamiaru zajmować się odpłatnym zbywaniem nieruchomości w przyszłości. Lokale mieszkalne, które Wnioskodawczyni otrzyma od spółki deweloperskiej na poczet ceny za zbywany udział w nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza darować swoim wnukom, dla zabezpieczenia ich osobistych potrzeb mieszkaniowych, korzystając w tym względzie z istotnych udogodnień podatkowych w postaci zwolnienia od opodatkowania darowizn dokonywanych na rzecz osób najbliższych (art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn) ewentualnie zapisać im te lokale w testamencie. W ten sposób Wnioskodawczyni ma zamiar dokonać podziału swojego majątku osobistego, co biorąc pod uwagę poważny wiek Wnioskodawczyni jest działaniem całkowicie racjonalnym. Z powyższego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawczyni nie ma zamiaru dokonywać dostaw nieruchomości poza jednostkowym faktem (zdarzeniem przyszłym) zbycia udziału we współwłasności opisanej wyżej nieruchomości na rzecz spółki deweloperskiej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle zapisów art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 art. 15 cyt. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Z przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) wynika, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z kolei art. 198 ww. ustawy stanowi, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Zatem współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży udziału stanowiącego jego własność, dokonuje przeniesienia prawa własności rzeczy, dochodzi do zmiany podmiotu tego prawa. Zatem sprzedaż udziału należy traktować w kategorii dostawy towarów.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.
Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni postanowieniem sądu o stwierdzeniu zasiedzenia nabyła udział w wysokości 3/4 całości we współwłasności niezabudowanej nieruchomości o powierzchni około 4700 m2.
Wnioskodawczyni w stosunku do nabytej nieruchomości nie podejmowała działań mających na celu przygotowanie zbycia tej nieruchomości. W szczególności Wnioskodawczyni nie występowała o wydanie dla nieruchomości w której udział zasiedziała, decyzji w sprawie ustalenia dla tej nieruchomości warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy. Nieruchomość, w której udział Wnioskodawczyni zasiedziała nie została też podzielona przez nią oraz pozostałych współwłaścicieli na nowe działki. Wnioskodawczyni oraz pozostali współwłaściciele nieruchomości nie podejmowali także żadnych dodatkowych działań jak np. uzbrojenie działki czy też przyłączenie do niej mediów. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była udostępniana osobom trzecim do odpłatnego lub nieodpłatnego korzystania ani na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym najmu lub dzierżawy. Nie była też przedmiotem bezumownego korzystania przez osoby trzecie. W chwili obecnej Wnioskodawczyni zamierza dokonać transakcji zbycia nieruchomości, o której mowa we wniosku. Wątpliwości Strony związane są z opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej sprzedaży.
Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży udziału w niezabudowanej nieruchomości, Wnioskodawczyni działała w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że Zainteresowana nabyła udział w gruncie w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Z treści wniosku wynika, iż przedmiotowy udział Wnioskodawczyni nabyła postanowieniem sądu o stwierdzeniu zasiedzenia ¾ całości niezabudowanej nieruchomości. Nie można stwierdzić, że Wnioskodawczyni nabyła udział w tej nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Zainteresowana nie podejmowała aktywnych działań - celem zbycia przedmiotowego gruntu w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, czyli typowych dla działalności handlowej. Zatem, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zwykłym wykonywaniem przez Stronę prawa własności, które nie może być same z siebie uznane za prowadzenie działalności gospodarczej.
Reasumując, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.
Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 339 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie