Interpretacja indywidualna z dnia 28.08.2012, sygn. IPTPP2/443-503/12-2/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
Temat interpretacji
Czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości stanowiącej grunt inny niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży nieruchomości dotyczącej obszaru górniczego jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży nieruchomości dotyczącej obszaru górniczego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania żwiru i piasku. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Kruszywa są pozyskiwane z nieruchomości, którą Wnioskodawczyni otrzymała darowizną od swoich rodziców dnia 10.02.2005 r. Nieruchomość służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług od 2009 roku i nie została wpisana do środków trwałych firmy. Od jej nabycia nie przysługiwało Zainteresowanej prawo do odliczenia podatku naliczonego. W celu wykorzystania zgodnie z prawem nieruchomości w zakresie wydobywania kruszywa naturalnego Wnioskodawczyni uzyskała przeniesienie własności koncesji ze swoich rodziców na siebie na podstawie decyzji Starosty ważnej do 31.12.2018 r. na wydobywanie kruszywa (piasku i żwiru) z udokumentowanego złoża w granicach zatwierdzonego obszaru i terenu górniczego na działce nr 80 ewidencji gruntów. Dla udokumentowanego złoża kruszywa naturalnego ustanowiono teren górniczy o powierzchni 30000 m2 (3,0 ha), w którym obszar górniczy stanowi 16,905 m2 (1,69 ha). Cała nieruchomość zlokalizowana na działce nr 80 ma powierzchnię 4,29 ha, która w lokalnym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest jako grunty rolne (RV), nieużytki i kopaliny, a więc teren niezabudowany inny niż tereny budowlane przeznaczone pod zabudowę. Aktualnie obszar górniczy stanowi zawodnione wyrobisko o powierzchni 1,47 ha. Wokół wyrobiska znajduje się pas ochronny, droga dojazdowa oraz plac składowania urobku i maszyn wymagany przez Prawo Geologiczne i Górnicze. Teren został przystosowany do eksploatacji, po zakończeniu wydobywania kopaliny. Wnioskodawczyni, jako przedsiębiorca, jest zobowiązana do rekultywacji terenu i zagospodarowania go po działalności górniczej. W Uproszczonym Planie Zagospodarowania do złoża zaproponowano charakter wodny rekultywacji (staw). Pozostały teren stanowią grunty rolne, które były częścią gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni i były uprawiane zgodnie z przeznaczeniem. Wyżej opisana nieruchomość została zbyta firmie z branży budowlanej, będącej podatnikiem podatku VAT w celu prowadzenia dalszej działalności eksploatacyjnej ze złoża. Na terenie nieruchomości nie znajdują się żadne budowle w rozumieniu prawa budowlanego, dodatkowo ze względu na prowadzoną działalność, zawodnione wyrobisko oraz lokalny plan zagospodarowania przestrzennego nie ma możliwości wykorzystania terenu pod jakąkolwiek zabudowę. W trakcie eksploatacji złoża, ze względu na zmiany miejsca pozyskiwania złoża prowadzone są prace konieczne do utrzymania żwirowni i nie mają one charakteru prac ulepszających nieruchomość, a jedynie umożliwiających bezpieczną eksploatację złoża.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować przy sprzedaży powyższej nieruchomości dotyczącej obszaru górniczego zlokalizowanego na działce nr 80...
Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż opisanej nieruchomości powinna korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, gdyż jest to dostawa terenu niezabudowanego innego niż teren budowy lub przeznaczony pod zabudowę. Dodatkowo Indywidualna Interpretacja IPTPP2/443-655/11-4/AW z dnia 6.02.2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w przypadku analogicznym do opisanego, uznała zwolnienie z podatku od towarów i usług za postępowanie prawidłowe.
Jako uzasadnienie tej interpretacji podano fakt, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi lub leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawodawca w ustawie nie wskazał na podstawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie(). Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania żwiru i piasku. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa nieruchomość służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług od 2009 roku i nie została wpisana do środków trwałych firmy. Od jej nabycia nie przysługiwało Zainteresowanej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dla udokumentowanego złoża kruszywa naturalnego na nieruchomości ustanowiono teren górniczy. Cała nieruchomość zlokalizowana na działce nr 80 ma powierzchnię 4,29 ha, która w lokalnym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest jako grunty rolne (RV), nieużytki i kopaliny, a więc teren niezabudowany inny niż tereny budowlane przeznaczone pod zabudowę. Obszar górniczy stanowi zawodnione wyrobisko o powierzchni 1,47 ha. Wokół wyrobiska znajduje się pas ochronny, droga dojazdowa oraz plac składowania urobku i maszyn wymagany przez Prawo Geologiczne i Górnicze. Pozostały teren stanowią grunty rolne, które były częścią gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni i były uprawiane zgodnie z przeznaczeniem. Nieruchomość została zbyta firmie z branży budowlanej, będącej podatnikiem podatku VAT w celu prowadzenia dalszej działalności eksploatacyjnej ze złoża. Na terenie nieruchomości nie znajdują się żadne budowle w rozumieniu prawa budowlanego, dodatkowo ze względu na prowadzoną działalność, zawodnione wyrobisko oraz lokalny plan zagospodarowania przestrzennego nie ma możliwości wykorzystania terenu pod jakąkolwiek zabudowę. W trakcie eksploatacji złoża, ze względu na zmiany miejsca pozyskiwania złoża prowadzone są prace konieczne do utrzymania żwirowni i nie mają one charakteru plac ulepszających nieruchomość, a jedynie umożliwiających bezpieczną eksploatację złoża.
Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy stawki podatku od towarów i usług jaką należy zastosować przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.
Jak wynika z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.
Ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.
Nie ulega wątpliwości, że przy ustaleniu, czy przy dostawie terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę istotne znaczenie ma plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego. Przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające o różnych przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania terenu. Tak więc charakter terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej przeznaczony pod zabudowę.
Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, iż przedmiotowa nieruchomość zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest jako grunty rolne (RV), nieużytki i kopaliny, a więc teren niezabudowany inny niż tereny budowlane przeznaczone pod zabudowę. Na terenie nieruchomości nie znajdują się żadne budowle w rozumieniu prawa budowlanego, dodatkowo ze względu na prowadzoną działalność, zawodnione wyrobisko oraz lokalny plan zagospodarowania przestrzennego nie ma możliwości wykorzystania terenu pod jakąkolwiek zabudowę
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości stanowiącej grunt inny niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 149 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi