Interpretacja indywidualna z dnia 02.04.2012, sygn. ILPP1/443-8/12-5/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy działki gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 2 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 15 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki gruntowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki gruntu nr 695. Dnia 15 marca 2012 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu sprawy oraz wyjaśnienie, iż wniosek dotyczy dwóch stanów faktycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni otrzymała nieruchomość od swoich rodziców na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 18 października 1990 r., w skład którego wchodziły grunty rolne, dla których Sąd Rejonowy prowadził księgę wieczystą o numerze. Z uwagi na zmianę polityki rolnej nieruchomość gruntowa została przez Wnioskodawczynię podzielona na 19 działek, w tym na drogę, o numerach ewidencyjnych od 677 do 695, w sposób wskazany na załączonym wypisie i wyrysie z rejestru gruntów. Dotychczas Wnioskodawczyni sprzedała dwie działki o numerze ewidencyjnym 694 i 695 wraz z udziałem w drodze dojazdowej (stanowiącej działkę nr 677) na podstawie aktu notarialnego z dnia 26 maja 2011 r.

Dnia 15 marca 2012 r. Zainteresowana uzupełniła wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, iż:

1. Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego;
2. Zainteresowana prowadziła działalność rolniczą (uprawa roślin) na nieruchomości, z których wydzielono działki;
3. na chwilę obecną Zainteresowana nie planuje zbycia działek, jednak w przyszłości takiej możliwości nie można wykluczyć;
4. Wnioskodawczyni nie starała się uzbroić powstałych działek w media (energia elektryczna, woda, gaz);
5. Wnioskodawczyni na żądanie Gminy musiała wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, gdyż było to warunkiem zbycia ww. działek;
6. na przedmiotowej nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, natomiast w studium przeznaczona została na zabudowę jednorodzinną;
7. Wnioskodawczyni nie występowała z wnioskiem o przekształcenie nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego;
8. Zainteresowana nie umieszczała ofert sprzedaży nieruchomości w radiu ani w prasie;
9. Wnioskodawczyni wcześniej nie dokonywała dostaw nieruchomości ani o charakterze rolnym, ani przeznaczonych pod budowę;
10. Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest ona zobowiązana do naliczania i odprowadzania podatku VAT od dokonanej sprzedaży działek, gdyż nie będzie prowadzić w ramach tych czynności działalności gospodarczej i nie dokonała nabycia gruntu w celu jego odsprzedaży.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2010 r. (sygn. akt: I FSK 626/09), pod pojęciem handel w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u. należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 25 marca 2011 r. (sygn. akt: I SA/Wr 17/11) uznając, cyt.: Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Ponadto zgodnie z rozstrzygnięciem TSUE w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10 sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę nie podlega VAT bez względu na to, czy właściciel sprzedaje jedną, czy wiele. Warunkiem jest to, aby transakcja była związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni w zakresie podziału i sprzedaży swojego gruntu działa jak właściciel, a nie jak handlowiec w zakresie obrotu nieruchomościami.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, można przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. Zatem sprzedaż części gruntu wykorzystywanego wcześniej w działalności rolniczej winna być traktowana, jako sprzedaż części zakładu produkcyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Niemniej aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej lub zabudowanej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała nieruchomość od swoich rodziców na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 18 października 1990 r., w skład którego wchodziły grunty rolne. Z uwagi na zmianę polityki rolnej, nieruchomość gruntowa została przez Wnioskodawczynię podzielona na 19 działek, w tym na drogę, o numerach ewidencyjnych od 677 do 695. Dotychczas Wnioskodawczyni sprzedała dwie działki o numerze ewidencyjnym 694 i 695 wraz z udziałem w drodze dojazdowej, stanowiącej działkę nr 677 na podstawie aktu notarialnego z dnia 26 maja 2011 r. Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Prowadziła jednak działalność rolniczą (uprawa roślin) na nieruchomości, z których wydzielono działki. Na chwilę obecną Zainteresowana nie planuje zbycia działek, jednak w przyszłości takiej możliwości nie można wykluczyć. Ponadto, Wnioskodawczyni nie starała się uzbroić powstałych działek w media (energia elektryczna, woda, gaz), a jedynie na żądanie Gminy musiała wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, gdyż było to warunkiem zbycia ww. działek. Na przedmiotowej nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, natomiast w studium przeznaczona została na zabudowę jednorodzinną. Wnioskodawczyni nie występowała z wnioskiem o przekształcenie nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego. Dodatkowo wskazać należy, iż Zainteresowana nie umieszczała ofert sprzedaży nieruchomości w radiu ani w prasie. Wnioskodawczyni wcześniej nie dokonywała dostaw nieruchomości ani o charakterze rolnym, ani przeznaczonych pod budowę i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonująca dostawy działki nr 694 Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowana jak sama twierdzi nie wykorzystywała nieruchomości w działalności gospodarczej. Uwzględniając ponadto fakt, iż otrzymała nieruchomość od swoich rodziców na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego stwierdzić należy, iż nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Sposób postępowania Wnioskodawczyni jako handlowca wyklucza także inne jej postępowanie. Z opisu sprawy nie wynika bowiem, by Zainteresowana podejmowała aktywne działania, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. nie podejmowała starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży gruntu, takich jak ogłoszenie w mediach, radiu lub starała się posiadaną działkę uzbroić w przyłącza do gazu, wody lub sieci elektrycznej. Zatem, Zainteresowana sprzedając wymienione działki korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, w związku ze sprzedażą działki nr 695 Wnioskodawczyni nie miała obowiązku naliczenia oraz odprowadzenia podatku VAT, bowiem w związku z powyższą transakcją Zainteresowana nie wystąpiła w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki gruntowej nr 695 w przedstawionym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania dostawy działki gruntowej nr 694 w przedstawionym stanie faktycznym zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-8/12-4/MK z dnia 2 kwietnia 2012 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP1/443-8/12-4/MK, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 408 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu