Interpretacja indywidualna z dnia 21.02.2012, sygn. IBPP2/443-16/12/WN, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

konsekwencje podatkowe związane z demontażem kratki w samochodzie ciężarowym

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011r. (data wpływu 4 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z demontażem kratki w samochodzie ciężarowym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z demontażem kratki w samochodzie ciężarowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT od początku działalności do chwili sporządzenia wniosku. W roku 2009 Spółka zakupiła do wykorzystania do działalności gospodarczej samochód Subaru Outback 2,0D, którego dotyczy wniosek. Samochód został zakupiony w salonie jako nowy (tzw. samochód z kratką). Zgodnie z otrzymaną fakturą VAT oraz wyciągiem ze świadectwa homologacji jest to samochód ciężarowy, podrodzaj AF - wielozadaniowy o dopuszczalnej ładowności 556 kg. Spółka od zakupu ww. samochodu odliczyła podatek VAT w całości i nie występowała o dodatkowe badanie techniczne w stacji kontroli pojazdów i wobec takiego braku zaświadczenia nie składała go w urzędzie skarbowym, a w odliczeniu VAT kierowała się pismem Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2009r. do dyrektorów izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnoty Europejskiej z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie Magoora Sp. z o.o., a dotyczącej interpretacji przepisów Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z czego wynikało, że jeżeli w świadectwie homologacji jest zapis, iż jest to samochód ciężarowy to uprawniało to do odliczenia podatku VAT od zakupu tego samochodu i od zakupu paliwa do tego samochodu. W najbliższym czasie Spółka zamierza dokonać demontażu kratki i tym samym dokonać zmiany przeznaczenia samochodu ciężarowego na osobowy. Samochód nadal będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z demontażem kratki i zmianą przeznaczenia samochodu Subaru Outback z ciężarowego na osobowy należy dokonać korekty podatku naliczonego...

Zadaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku korygowania podatku VAT naliczonego gdyż przepis art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej o VAT 16 grudnia 2010r. wskazuje, że obowiązek korygowania podatku ma zastosowanie w odniesieniu do samochodów, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o których mowa w art. 3 ww. ustawy.

Spółka nie występowała o wydanie przez okręgową stację kontroli pojazdów zaświadczenia potwierdzającego spełnienie wymagań określonych w art. 3 ust. 2 ww. ustawy dla samochodu Subaru Outback 2,0D, wobec braku takiego zaświadczenia nie składała go w urzędzie skarbowym.

Skoro Spółka zamierza dokonać zmiany w takim samochodzie (demontaż kratki) to przekwalifikowanie takie nie będzie skutkowało obowiązkiem dokonania korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Kwestia korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, została uregulowana w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

• odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
• oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3).

Natomiast w świetle art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od początku działalności do chwili sporządzenia wniosku. W roku 2009 Spółka zakupiła do wykorzystania do działalności gospodarczej samochód Subaru Outback 2,0D, którego dotyczy wniosek. Samochód został zakupiony w salonie w Krakowie jako nowy (tzw. samochód z kratką). Zgodnie z otrzymaną fakturą VAT oraz wyciągiem ze świadectwa homologacji jest to samochód ciężarowy, podrodzaj AF - wielozadaniowy o dopuszczalnej ładowności 556 kg. Spółka od zakupu ww. samochodu odliczyła podatek VAT w całości i nie występowała o dodatkowe badanie techniczne w stacji kontroli pojazdów i wobec takiego braku zaświadczenia nie składała go w urzędzie skarbowym, a w odliczeniu VAT kierowała się pismem Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2009r. do dyrektorów izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnoty Europejskiej z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie Magoora Sp. z o.o., a dotyczącej interpretacji przepisów Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z czego wynikało, że jeżeli w świadectwie homologacji jest zapis, iż jest to samochód ciężarowy to uprawniało to do odliczenia podatku VAT od zakupu tego samochodu i od zakupu paliwa do tego samochodu. W najbliższym czasie Spółka zamierza dokonać demontażu kratki i tym samym dokonać zmiany przeznaczenia samochodu ciężarowego na osobowy. Samochód nadal będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu ww. samochodu, wywiódł z podjętego przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygnięcia w sprawie, którego tezy umożliwiały odliczenie podatku wg zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004r. Zgodnie z tymi przepisami, w przypadku nabycia pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg, przysługiwało odliczenie pełnej kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004r. nie formułowały obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji takiej, jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 obowiązującej od 1 stycznia 2011r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Ogólną zasadą prawa podatkowego jest, że podatnik dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie przepisów obowiązujących w dacie rozliczania podatku. Oznacza to, że późniejsza zmiana przepisów w danym zakresie nie powoduje utraty prawa do dokonanego już obniżenia kwoty podatku należnego, a zatem nie powoduje konieczności dokonywania korekty podatku, chyba że przepisy stanowią inaczej.

Zatem należy przyjąć, że powołane przepisy nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych, dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Reasumując, przerobienie samochodu ciężarowego (demontaż kratki), dla którego nie wydano zaświadczenia, o którym mowa wyżej, nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku skorygowania podatku naliczonego VAT od zakupu tego samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach