W przedmiotowej sprawie towary w postaci pojedynczych cegieł, przekazywane nieodpłatnie przez Spółkę stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 3 i 7 us... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 24.01.2012, sygn. IBPP1/443-1593/11/LSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

W przedmiotowej sprawie towary w postaci pojedynczych cegieł, przekazywane nieodpłatnie przez Spółkę stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 3 i 7 ustawy o VAT i tym samym wydanie tych towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Natomiast nieodpłatne przekazanie towarów (ekspozytorów oraz cegieł w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych - fragmentu ściany, muru lub chodnika) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT gdyż nie następuje ani odpłatna dostawa towarów ani odpłatne świadczenie usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011r. (data wpływu 24 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania produktów Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania produktów Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług:

podatnik VAT czynny zaświadczenie US z dnia 5 lipca 2004r.,
podatnik VAT UE potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE z dnia 26 kwietnia 2004r.

Podstawą działalności handlowej Spółki jest sprzedaż materiałów budowlanych takich jak: cegły, bruki, płytki klinkierowe. W celu intensyfikacji sprzedaży towary te Wnioskodawca wydaje na potrzeby reklamy firmom współpracującym oraz bardzo rzadko Wnioskodawca przekazuje pojedyncze sztuki osobom indywidualnym zainteresowanym zakupem towarów Wnioskodawcy. Takie działania nie wskazują na charakter handlowy, ani też nie mają cech darowizny, która mogłaby stanowić nieodpłatny przychód dla ich odbiorcy.

Wnioskodawca nadmienia, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem produktów Spółki swoim klientom w całości i z tego prawa Wnioskodawca skorzystał i nadal korzysta.

Nieodpłatne przekazanie produktów Spółki klientom związane jest tylko z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Wydając swoje towary handlowe (w postaci stojaków) klientom Wnioskodawcy na reklamę Wnioskodawca nie przenosi prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel, nadal Wnioskodawca jest ich właścicielem, a handlujący cegłą Wnioskodawcy klient w razie zaprzestania współpracy z firmą Wnioskodawcy zobowiązany jest do zwrotu ekspozytora. Klienci otrzymują od Wnioskodawcy gotowe ekspozytory, w ten sposób Wnioskodawca ma kontrolę nad tym, jak chce, aby jego towary były prezentowane oraz otrzymują od Wnioskodawcy cegły z przeznaczeniem na wykonanie stałych ekspozycji np. do wymurowania ścianki ekspozycyjnej lub wymurowania ogródka ekspozycyjnego.

Dowodem na wykorzystanie wydanych przez Wnioskodawcę towarów do wymurowania ścianki, ogródka itp. są zdjęcia wykonane po wymurowaniu, które klient jest zobligowany przesłać Wnioskodawcy, w celu kontroli, że wydany towar został wykorzystany na reklamę.

Ekspozytory reklamowe wraz z towarem do nich mocowanym nie podlegają sprzedaży i są wykonywane wyłącznie z przeznaczeniem do wydania na cele reklamowe.

Z klientami prowadzącymi sprzedaż towarów Wnioskodawcy, którym Wnioskodawca wydaje towary na reklamę wiąże Wnioskodawcę szersza umowa handlowa związana z magazynowaniem towarów, w ramach której otrzymują od Wnioskodawcy ekspozytory reklamowe (do zwrotu w razie zakończenia współpracy lub w razie zniszczenia, zabrudzenia). Z tytułu tej umowy magazynowania współpracujący z Wnioskodawcą klient ob.ciąża Wnioskodawcę fakturą.

Wnioskodawca nie pobiera dodatkowo odpłatności za wydawane na reklamę towary, które służą intensyfikacji sprzedaży. Wnioskodawca prowadzi ewidencję wydanych na reklamę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 Przez dostawę towarów (która podlega opodatkowaniu) ... rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa....

Zgodnie z art. 7 ust. 3 Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych ... próbek.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 Przez próbkę rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorie towarów, ... przy czym ilość przekazywanych przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Zdaniem Wnioskodawcy produkty wydawane przez niego w celach reklamowych stanowią próbki zgodnie z definicją próbki zawartą w art. 7 ust. 7.

Cegły, bruki, płytki wydawane przez Wnioskodawcę w celach reklamowych to:

towary klinkierowe (w ściśle określonej, wyliczonej ilości sztuk) montowane na specjalnych stojakach i tablicach reklamowych o wymiarach ok. 2m x 2m, 1m x 1m, które mają za zadanie zwrócić uwagę i zainteresowanie oraz zachęcić do zakupu potencjalnego nabywcę pokazując:
- sposób ułożenia towaru (wizualizację),
- łączenie towarów różnych kolorystycznie,
- łączenie towarów o różnej strukturze lica (powierzchni) cegły,
- jak prezentuje się asortyment cieniowany (na 1 szt. cegły, bruku, płytki nie można tego zaprezentować, ponieważ cieniowanie na każdej sztuce ma inny rozkład.

Zatem celem takiego wydania nie jest operacja handlowa, czy obdarowywanie odbiorcy, ponieważ ilość towaru zamontowanego na specjalnym stojaku nie wystarczy do wykonania prac budowlano wykończeniowych, do których te towary służą. Stojak reklamowy jest przez Wnioskodawcę traktowany w całości jako najmniejsza próbka prezentująca możliwości estetyczne towarów Wnioskodawcy mająca przyczynić się do zwiększenia sprzedaży,

również cegła lub bruk klinkierowy wydawane w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych fragmentu ściany, muru lub chodnika pokazujące możliwości estetyczne towarów np. na targach budownictwa, czy w tzw. ogródkach ekspozycyjnych, prezentujących prawdziwe walory sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów ma również na celu pozyskanie nowych klientów; jedna sztuka cegły, czy cała zafoliowana paleta nie oddaje walorów estetycznych i nie może skutecznie zachęcić do zakupu,
wydania pojedynczych sztuk tych towarów jako próbki kolorystyczne współpracującym z Wnioskodawcą architektom, inwestorom oraz klientom indywidualnym; zawsze jednak są to ilości (pojedyncze sztuki) nie wystarczające do wykonania prac budowlano wykończeniowych.

W uzupełnieniu opisu stanu faktycznego Wnioskodawca podał, że towary takie jak cegły, bruki i płytki przeznaczone do wmurowania nie są przekazywane przez Wnioskodawcę do rozporządzania nimi jak właściciel (nie jest przenoszone prawo własności). Spółka pozostaje ich właścicielem. Przy ewentualnym zakończeniu współpracy z danym kontrahentem przekazany na cele reklamowe towar, który został wmurowany na ekspozycję reklamową podlega kontrolowanej przez Wnioskodawcę likwidacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek opodatkowania przekazanych nieodpłatnie (na reklamę) towarów należących do firmy Wnioskodawcy, w stosunku do których przysługiwało mu w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, jeżeli Wnioskodawca nie ma innej możliwości prezentacji próbek oferowanego przez Wnioskodawcę towaru jak na ekspozytorach lub w wymurowanych ekspozycjach (np. na targach budownictwa) oraz sporadycznie wydawanych pojedynczych sztuk jako próbek kolorystycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej wymienione przypadki wydania cegły na cele reklamowe nie powinny podlegać opodatkowaniu.

O ile w przypadku wydania pojedynczych sztuk cegieł jako próbek kolorystycznych ma zastosowanie przepis art. 7 ust. 3 i ust. 7 to nie ma jednoznaczności w stosowaniu powyższych przepisów do wydania cegieł montowanych na stojakach oraz do wykonania ekspozycji.

Problem polega na tym, że Wnioskodawca sprzedaje towary asortymentowo różniące się pod względem kolorystycznym, cieniowane czy o różnej strukturze powierzchni. Oznacza to, że w danym asortymencie każda sztuka może nieco różnić się kolorystycznie, odcieniem, kształtem żłobień jeśli jest ręcznie formowana.

Zatem 1 szt. cegły (jako próbka) absolutnie nie jest w stanie reklamować efektu estetycznego i wizualnego. Można to uzyskać zestawiając cegły na niedużej powierzchni ekspozytora według Wnioskodawcy możliwie najmniejszej, tak by dobrze zareklamować towar, a jednocześnie nie zawyżać kosztów związanych z wydaniem towarów na cele reklamowe.

Zdaniem Wnioskodawcy najmniejszą próbą jest w wyżej opisanym przypadku ilość konieczna do wykonania ekspozytora. Nigdy jednak nie jest to ilość mogąca służyć pracom budowlano -wykończeniowym mogącym przynieść handlowy przychód.

Podobnie w przypadku wydania cegieł na wymurowanie fragmentów ściany lub chodnika z kostek brukowych (dot. wyłącznie wystaw i targów budownictwa), pokazując możliwości tworzenia wzorów, kompozycji murowanych z cegieł o różnych kolorach i powierzchniach dla zareklamowania różnych możliwości ich łączenia. Wnioskodawca nie ma innej możliwości reklamowania walorów różnych cegieł i na pewno ekspozycja pojedynczych sztuk cegieł znacząco obniżałaby możliwości handlowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa też, że w obecnej sytuacji prawnej przeznaczenie towaru na cele reklamowe nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT, gdyż nie jest związane z przeniesieniem prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Oferowane przez Wnioskodawcę towary służą raczej większym i dość kosztownym inwestycjom, więc odpowiednie eksponowanie i prezentowanie tych towarów umożliwiające zobaczenie fragmentu powierzchni wykończonej oferowanym przez Wnioskodawcę towarem ułatwia klientom podjęcie decyzji o zakupie i zwiększa szanse firmy na maksymalizację przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie,
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione,
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej,
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta,
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego,
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z powyższego wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mowa jest tu o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Definicja ta wskazuje, iż istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, bowiem w przypadku tym nie musi nastąpić przeniesienie własności towarów w rozumieniu prawa cywilnego.

Spośród czynności przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności.

Powyższego przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł; jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Natomiast pojęcie próbka zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez próbkę, o której mowa w ust. 3 rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Ustawodawca nie wprowadził żadnego limitu ilościowego, czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka, wskazując jedynie, że ich ilość i wartość nie może wskazywać na handlowy charakter ich przekazania. Zatem określenie niewielka ilość towaru może budzić wątpliwości. Jednakże z treści przywołanego przepisu art. 7 ust. 7 cyt. ustawy o VAT wynika, iż próbką jest towar gotowy, spełniający cechy wskazane w przepisie i przekazany w celu przetestowania (sprawdzenia właściwości danego towaru). Za próbkę można uznać najmniejszą ilość towaru, która zachowała skład i wszelkie właściwości towaru.

O uznaniu za próbkę, obok innych przesłanek decyduje, w myśl art. 7 ust. 7 ww. ustawy brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu jednemu odbiorcy w danym okresie.

Nieodpłatne przekazanie próbek, umożliwiających potencjalnym klientom poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu stosownie do art. 7 ust. 3 tej ustawy.

Podkreślić należy, iż w sytuacji, gdy otrzymywane próbki pokrywają lub mogą pokryć ze względu na swoją ilość lub wartość potencjalne zapotrzebowanie klienta na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru uznać należy, że wspomniana przesłanka nie jest spełniona, a co za tym idzie nie ma również zastosowania wyłączenie z opodatkowania w oparciu o art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, który jako przepis szczególny i wyjątkowy nie powinien być interpretowany w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu jego stosowania.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z wniosku wynika, że podstawą działalności handlowej Spółki jest sprzedaż materiałów budowlanych takich jak: cegły, bruki, płytki klinkierowe. W celu intensyfikacji sprzedaży Wnioskodawca wydaje te towary na potrzeby reklamy firmom współpracującym oraz bardzo rzadko pojedyncze sztuki Wnioskodawca przekazuje osobom indywidualnym zainteresowanym zakupem towarów Wnioskodawcy. Takie działania nie wskazują na charakter handlowy, ani też nie mają cech darowizny, która mogłaby stanowić nieodpłatny przychód dla ich odbiorcy.

Wnioskodawca nie pobiera dodatkowo odpłatności za wydawane na reklamę towary, które służą intensyfikacji sprzedaży. Wnioskodawca prowadzi ewidencje wydanych na reklamę towarów.

Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem produktów Spółki swoim klientom w całości i z tego prawa Wnioskodawca skorzystał i nadal korzysta.

Zdaniem Wnioskodawcy produkty wydawane przez niego w celach reklamowych stanowią próbki zgodnie z definicją próbki zawartą w art. 7 ust. 7.

Cegły, bruki, płytki wydawane przez Wnioskodawcę w celach reklamowych to m.in. pojedyncze sztuki tych towarów jako próbki kolorystyczne wydawane współpracującym z Wnioskodawcą architektom, inwestorom oraz klientom indywidualnym; zawsze jednak w ilości (pojedyncze sztuki) nie wystarczających do wykonania prac budowlano wykończeniowych.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ewentualnego opodatkowania wydawanych sporadycznie pojedynczych sztuk towarów jako próbek kolorystycznych (na reklamę) należących do firmy Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na powyższe należy zauważyć, iż pojedyncza sztuka towaru (cegła) wydawana współpracującym z Wnioskodawcą architektom, inwestorom oraz klientom indywidualnym, stanowi próbkę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jest to najmniejsza ilość towaru, dzięki której można poznać walory kolorystyczne sprzedawanego towaru przez Wnioskodawcę. Bowiem istotne ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest jego przyczyna tj. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać. Wydanie próbki nie może bowiem przybierać działań o charakterze handlowym. W omawianej sytuacji, w przypadku przekazania produktów wydawanych przez Spółkę celem zapoznania się z nim przez osoby zainteresowane np. sprzedażą tych produktów nie można dostrzec cech handlowych, ponieważ wydanie pojedynczej sztuki cegły jako próbki kolorystycznej nie jest wystarczające do wykonania prac budowlano-wykończeniowych a jedynie jest dokonywane w celu reklamy sprzedawanych towarów przez Wnioskodawcę.

Z przywołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj. art. 7 ust. 2, ust. 3 i ust. 7 tej ustawy wynika, iż opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów, w sytuacji gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu, uzależnione jest od tego, czy towary te wyczerpują ustawowe przesłanki, pozwalające uznać je za próbki lub prezenty o małej wartości. W sytuacji, gdy przedmiotem przekazania jednej osobie jest próbka w rozumieniu art. 7 ust. 7 cyt. ustawy o VAT, przekazanie takie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 cyt. ustawy i nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż towary opisane w stanie faktycznym w postaci pojedynczych cegieł, przekazywane nieodpłatnie przez Spółkę stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 3 i 7 ustawy o VAT i tym samym wydanie tych towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Z wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawca przekazuje także swoim klientom gotowe ekspozytory, które zawierają próbki sprzedawanych towarów, w celu reklamy tych towarów handlowych. Wydając te towary handlowe (w postaci stojaków) klientom Wnioskodawcy na reklamę Wnioskodawca nie przenosi prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel, nadal Wnioskodawca jest ich właścicielem, a klient handlujący cegłą Wnioskodawcy w razie zaprzestania współpracy z firmą Wnioskodawcy zobowiązany jest do zwrotu ekspozytora.

Ekspozytory reklamowe wraz z towarem do nich mocowanym nie podlegają sprzedaży i są wykonywane wyłącznie z przeznaczeniem do wydania na cele reklamowe.

Wnioskodawca ma kontrolę nad tym, jak chce, aby jego towary były prezentowane oraz otrzymują od Wnioskodawcy cegły z przeznaczeniem na wykonanie stałych ekspozycji np. do wymurowania ścianki ekspozycyjnej lub wymurowania ogródka ekspozycyjnego.

Towary takie jak cegły, bruki i płytki przeznaczone do wmurowania nie są przekazywane przez Wnioskodawcę do rozporządzania nimi jak właściciel (nie jest przenoszone prawo własności). Spółka pozostaje ich właścicielem. Przy ewentualnym zakończeniu współpracy z danym kontrahentem przekazany na cele reklamowe towar, który został wmurowany na ekspozycję reklamową podlega kontrolowanej przez Wnioskodawcę likwidacji.

Wnioskodawca nie pobiera dodatkowo odpłatności za wydawane na reklamę towary, które służą intensyfikacji sprzedaży. Wnioskodawca prowadzi ewidencję wydanych na reklamę towarów.

Takie działania nie wskazują, na charakter handlowy, ani też nie mają cech darowizny, która mogłaby stanowić nieodpłatny przychód dla ich odbiorcy.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem produktów Spółki swoim klientom w całości i z tego prawa Wnioskodawca skorzystał i nadal korzysta.

Nieodpłatne przekazanie produktów Spółki klientom związane jest tylko z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

Cegły, bruki, płytki wydawane przez Wnioskodawcę w celach reklamowych to:

towary klinkierowe (w ściśle określonej, wyliczonej ilości sztuk) montowane na specjalnych stojakach i tablicach reklamowych o wymiarach ok. 2m x 2m, 1m x 1m, które mają za zadanie zwrócić uwagę i zainteresowanie oraz zachęcić do zakupu potencjalnego nabywcę.
również cegła lub bruk klinkierowy wydawane w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych fragmentu ściany, muru lub chodnika pokazujące możliwości estetyczne towarów.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ewentualnego opodatkowania przekazanych nieodpłatnie (na reklamę) towarów na ekspozytorach lub wymurowanych ekspozycjach należących do firmy Wnioskodawcy.

Z powyższego opisu wynika, że w sytuacji udostępniania swoim klientom przez Wnioskodawcę towarów reklamowych (ekspozytorów oraz cegieł w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych fragmentu ściany, muru lub chodnika), nie następuje prawne ani ekonomiczne przekazanie władztwa (bowiem wskazano we wniosku, że Wnioskodawca pozostaje ich właścicielem, on też określa sposób ich prezentacji). Tym samym w omawianym przypadku nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższej konkluzji nie zmienia treść art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż jak wskazano we wniosku, towary reklamowe udostępniane przez Wnioskodawcę swoim klientom przekazywane są z zastrzeżeniem ich zwrotu w przypadku np. zakończenia współpracy lub w razie zniszczenia, zabrudzenia a w przypadku wmurowanych cegieł ulegają zniszczeniu po zakończeniu współpracy.

Z powyższego wynika, że czynność nieodpłatnego przekazania towarów reklamowych (ekspozytorów oraz cegieł lub bruku w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych fragmentu ściany, muru lub chodnika) nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Powyższego przekazania towarów reklamowych (ekspozytorów oraz cegieł lub bruku w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych fragmentu ściany, muru lub chodnika) nie można również uznać za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca udostępnia towary, których jest producentem, klientom w celach reklamowych. Ekspozycja przekazanych towarów ma na celu pokazanie możliwości estetycznych towarów. Ekspozycja ma więc na celu pozyskanie nowych klientów a zatem zwiększenie intensyfikacji ich sprzedaży co stanowi kwintesencję działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym związek opisywanych działań z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością nie jest nawet luźny czy pośredni, a wręcz jest to jeden z czynników o kluczowym znaczeniu dla Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż mimo spełnienia przesłanki polegającej na odliczeniu podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych udostępnieniem towarów (ekspozytorów oraz cegieł lub bruku w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych fragmentu ściany, muru lub chodnika), występuje związek pomiędzy tym świadczeniem a prowadzonym przedsiębiorstwem, a zatem udostępnianie tych towarów klientom, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie towarów (ekspozytorów oraz cegieł w ilości wyliczonej do wykonania ekspozycji reklamowych fragmentu ściany, muru lub chodnika) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za prawidłowe, gdyż nie następuje ani odpłatna dostawa towarów ani odpłatne świadczenie usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie