Interpretacja indywidualna z dnia 15.10.2010, sygn. ILPP1/443-781/10-2/AI, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy Lokal na gruncie ustawy o VAT należy sklasyfikować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w związku z tym czy do sprzedaży Lokalu będą miały zastosowanie przepisów ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. , reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie uznania zbywanego lokalu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie uznania zbywanego lokalu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) zamierza nabyć lokal (dalej jako Lokal) w nieruchomości A znajdujący się w G., obecnie należący do spółki B Sp. z o. o. (dalej jako Sprzedający).

Lokal to lokal użytkowy składający się z pomieszczeń biurowych, magazynów, klatek schodowych, pomieszczeń piwnicznych, miejsc postojowych, toalet i innych pomieszczeń znajdujących się w Lokalu, dla których prowadzona jest jedna księga wieczysta. Do Lokalu przynależy udział wynoszący 0,8885 w częściach wspólnych budynku oraz w prawie własności działki, na której znajduje się A.

Zamiarem Spółki jest nabycie samego Lokalu, niemniej jednak łącznie z Lokalem mogą na Spółkę przejść także inne uprawnienia lub obowiązki związane z lokalem, które wynikają z mocy samego prawa. Spółka stanie się bowiem stroną umowy najmu, gdyż zgodnie z art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego W razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy (...).

Dodatkowo poza samą transakcją sprzedaży Lokalu, na Spółkę zostanie przeniesiona umowa o zarządzanie nieruchomością. Przeniesienie nastąpi jednak w drodze zawarcia oddzielnego porozumienia między stronami.

W związku z transakcją sprzedaży nie zostaną także automatycznie przeniesione na Spółkę umowy o dostawę mediów. Przeniesienie takich umów będzie bowiem wymagało zawarcia stosownych porozumień, bądź też obecne umowy zostaną rozwiązane i Spółka podpisze nowe umowy z dostawcami mediów.

Spółka nie nabędzie łącznie z lokalem żadnych wierzytelności i zobowiązań związanych z Lokalem. Na Spółkę nie przejdą w szczególności zobowiązania z tytułu kredytów zabezpieczonych hipoteką. Sprzedający spłaci częściowo kredyt zaciągnięty w przeszłości na zakup lokalu i w związku z tym banki wykreślą hipoteki obciążające Lokal. Na Spółkę nie przejdą również żadne obowiązki wynikające ze stosunku pracy. Zakup Lokalu nie wiąże się bowiem z przejściem żadnego pracownika w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy.

Sprzedający jest podmiotem, który prowadzi działalność w zakresie: realizacji projektów budowlanych, wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz innej działalności związanej z branżą nieruchomości. W majątku Sprzedającego znajdują się obok Lokalu również trzy inne nieruchomości, przy pomocy których Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą.

Sprzedający nie wyodrębnił przy tym w strukturze swojej działalności Lokalu jako oddzielnego działu, wydziału, czy też oddziału, w ramach którego prowadziłby działalność związaną z Lokalem. Sprzedający nie prowadzi również oddzielnego systemu finansowo-księgowego, w którym wszelkie wydarzenia gospodarcze związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przy pomocy Lokalu rejestrowane byłyby na oddzielnych kontach przynależnych tylko do wydarzeń gospodarczych związanych z prowadzeniem Lokalu. W praktyce Sprzedający nie ma więc możliwości automatycznego sporządzenia bilansu, czy też rachunku zysków i strat obrazującego działalność związaną z Lokalem. Zarówno Spółka, jak i Sprzedający są podatnikami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Lokal na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług należy sklasyfikować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w związku z tym czy do sprzedaży Lokalu będą miały zastosowanie przepisy ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, Lokal nie spełnia kryteriów uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w związku z tym do jego nabycia będą miały zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na podstawie powyższej definicji w doktrynie prawa podatkowego wskazuje się przesłanki, których łączne wystąpienie jest uznawane za konieczne i wystarczające do uznania danych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania;
2. zespół składników jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych i mogłyby one stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze (tzw. wyodrębnienie funkcjonalne).

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot transakcji w postaci Lokalu nie spełnia wyżej wymienionych kryteriów do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Ad 1. Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania

Zorganizowana cześć przedsiębiorstwa musi stanowić pewien zespół składników majątkowych, obejmujący zarówno składniki materialne jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, oznacza to, iż aby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi się on składać co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej jednego składnika niematerialnego (por. S. Krempa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części -podatki dochodowe, Warszawa 2007, s. 53).

Podobne stanowisko prezentują również organy podatkowe, m. in. w interpretacji z dnia 29 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB1/2/423-875/09/AP stwierdził, iż: podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Co więcej, ponieważ zobowiązania są jedynym, bezpośrednio wymienionym w definicji legalnej składnikiem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca jest zdania, iż stanowią one fundamentalny element tego pojęcia, gdyż ustawodawca celowo wyeksponował rolę zobowiązań w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak z kolei wskazano w zdarzeniu przyszłym, przedmiot transakcji obejmuje Lokal, a więc składnik materialny w postaci prawa własności nieruchomości. Wraz z Lokalem nie przejdzie żaden składnik niematerialny, w szczególności nie przejdzie żadne zobowiązanie. Tym samym ten warunek nie będzie spełniony.

Ad. 2 Wyodrębnienie organizacyjno-finansowe

Aby można było stwierdzić, że masa majątkowa będąca przedmiotem transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi być ona wyodrębniona organizacyjnie i finansowo z istniejącego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe i organizacyjne najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. W takim bowiem przypadku istnieje osobna jednostka organizacyjna, wyodrębniona z organizmu przedsiębiorcy, posiadająca przypisane jej zasoby do prowadzenia działalności. Lokal nie spełnia tego warunku, gdyż nie jest obecnie wydzielony w przedsiębiorstwie Sprzedającego, nie stanowi bowiem oddzielnego działu, wydziału, czy też oddziału.

Dodatkowo Lokal nie jest wyodrębniony w przedsiębiorstwie Sprzedającego pod względem finansowym. Lokal nie posiada bowiem własnych zasobów pieniężnych, które byłyby deponowane na rachunku bankowym oddzielnym od głównego rachunku Sprzedającego. Co więcej, sposób prowadzenia przez Sprzedającego ewidencji rachunkowej nie pozwala na automatyczne przyporządkowanie Lokalowi odrębnego majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań.

Ad. 3 Wyodrębnienie funkcjonalne

W świetle komentowanej definicji, kompleks majątkowy stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa winien być ponadto wyodrębniony funkcjonalnie, to jest musi tworzyć zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Powszechnie przyjmuje się, iż chodzi tutaj o rzeczywistą, a nie tylko potencjalną (por. S. Krempa, Sprzedaż (...), s. 53) zdolność do wykonywania działalności gospodarczej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. zdolność zespołu wyodrębnionych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych, który to zespół zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zatem kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa sprowadza się w zasadzie do ustalenia, czy jako pewna odrębna całość jest ona w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku już od momentu jej wyodrębnienia. Składniki majątkowe, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić podjęcie określonej działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Takie rozumienie kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego oraz wyrokach sądów administracyjnych na przestrzeni ostatnich lat, m. in. w wyroku WSA z dnia 6 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 355/08, który powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdził, iż aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu, sklepu czy punktu usługowego. W tym też zakresie w praktyce organów podatkowych podkreśla się, iż zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest suma poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa (podobnie interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2008 r., znak IPPB5/423-6/08-3/MB oraz z dnia 12 maja 2008 r., znak IP-PB3-423-282/08-2/PS, czy też wyrok NSA z dnia 26 czerwca 1998 r., sygn. akt SA/Gd 1097/96). Spółka uważa zatem, iż Lokal nie jest wyodrębniony również pod względem funkcjonalnym. Lokal nie posiada bowiem składników majątkowych, które umożliwiają mu samodzielne prowadzenie działalności. Lokal nie posiada również własnych pracowników. Z powyższych względów Wnioskodawca uznaje, iż Lokal nie powinien być sklasyfikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT.

Podsumowanie

W związku z powyższym, skoro Lokalu nie należy sklasyfikować jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, sprzedaż Lokalu zostanie opodatkowana na zasadach ustalonych w ustawie o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Przy czym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ww. ustawy).

Jednocześnie art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwo wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć lokal użytkowy składający się z pomieszczeń biurowych, magazynów, klatek schodowych, pomieszczeń piwnicznych, miejsc postojowych, toalet i innych pomieszczeń znajdujących się w Lokalu w nieruchomości. Zamiarem Spółki jest nabycie samego Lokalu, niemniej jednak łącznie z Lokalem mogą na Spółkę przejść także inne uprawnienia lub obowiązki związane z lokalem, które wynikają z mocy samego prawa. Spółka stanie się bowiem stroną umowy najmu.

Dodatkowo poza samą transakcją sprzedaży Lokalu, na Spółkę zostanie przeniesiona umowa o zarządzanie nieruchomością.

W związku z transakcją sprzedaży nie zostaną przeniesione na Spółkę umowy o dostawę mediów, ani wierzytelności i zobowiązania związane z Lokalem. Na Spółkę nie przejdą w szczególności zobowiązania z tytułu kredytów zabezpieczonych hipoteką. Na Spółkę nie przejdą również żadne obowiązki wynikające ze stosunku pracy, zakup Lokalu nie wiąże się bowiem z przejściem żadnego pracownika w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy.

Sprzedający jest podmiotem, który prowadzi działalność polegającą na realizacji projektów budowlanych, wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz inną działalność związaną z branżą nieruchomości. W majątku Sprzedającego znajdują się obok Lokalu również 3 inne nieruchomości, przy pomocy których Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą.

Sprzedający nie wyodrębnił przy tym w strukturze swojej działalności Lokalu jako oddzielnego działu, wydziału czy też oddziału w ramach którego prowadziłby działalność związaną z Lokalem. Sprzedający nie prowadzi również oddzielnego systemu finansowo-księgowego w którym wszelkie wydarzenia gospodarcze związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przy pomocy Lokalu rejestrowane byłyby na oddzielnych kontach przynależnych tylko do wydarzeń gospodarczych związanych z prowadzeniem Lokalu. W praktyce Sprzedający nie ma więc możliwości automatycznego sporządzenia bilansu, czy też rachunku zysków i strat obrazującego działalność związaną z Lokalem. Zarówno Spółka jak i Sprzedający są podatnikami VAT.

Jak wskazano wyżej podstawowym wymogiem do uznania sprzedawanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania, należności oraz środki pieniężne), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Z opisu sprawy wynika, że z przedmiotu sprzedaży Lokalu zostały wyłączone: wierzytelności, zobowiązania, umowy o dostawę mediów, jak również obowiązki wynikające ze stosunku pracy, które związane są z działalnością realizowaną przez sprzedającego. Wyłączenie tych składników z transakcji powoduje, iż będący przedmiotem sprzedaży Lokal nie posiada potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Ponadto, co istotne w przedmiotowej sprawie, będący przedmiotem zbycia majątek nie jest wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwem ani organizacyjnie, ani finansowo.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że przepis art. 6 pkt 1 ustawy, nie będzie miał zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Przepis ten bowiem jak wyżej wskazano odnosi się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast fakt wydzielenia z przedmiotu sprzedaży Lokalu m. in. zobowiązań, wierzytelności oraz brak odrębności organizacyjnej i finansowej zbywanego majątku stanowi istotny element opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego pozwalający uznać, iż przedmiotem transakcji nie będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, lecz składnik majątku przedsiębiorstwa sprzedającego, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, tj. według właściwej stawki podatkowej lub z zastosowaniem zwolnienia, o ile takie będzie wynikało z przepisów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu