Interpretacja indywidualna z dnia 19.08.2010, sygn. ILPP1/443-608/10-4/AI, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca był na prawie sporządzając 25 maja 2010 r. korektę deklaracji VAT-7 za XII/2009, mając dokumenty, które załączył? A jeśli sporządził ją za wcześnie, to czy po uzyskaniu podpisu odbiorcy informacji przez kontrahenta i otrzymaniu zaświadczenia z Urzędu Skarbowego Zainteresowany spełni warunki do złożenia korekty deklaracji VAT-7 za XII/2009?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu 12 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych. Powyższy wniosek uzupełniono w dniu 12 sierpnia 2010 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT Wnioskodawca wysłał do kontrahenta firmy x informację o zamiarze skorygowania podatku należnego, wynikającego z niezapłaconych faktur przez powyższego odbiorcę. Dotyczyło to tzw. złych długów. Faktury były wystawione w miesiącach Xl i XII 2007 r. Dnia 19 listopada 2009 r. Zainteresowany wystawił zawiadomienie, a ponadto złożył również wniosek do Urzędu Skarbowego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego, że firma x w x jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany nadmienia, iż skierował również na drogę sądową swoje roszczenie wobec firmy x i jest w posiadaniu prawomocnego sądowego nakazu zapłaty, który został skierowany do egzekucji do komornika na razie bez efektu. Sąd i komornik tak jak i Wnioskodawca korzystali z tego samego adresu dłużnika: ul.. Adres ten jest zgodny z wpisem do KRS. Mimo to zawiadomienie Wnioskodawcy wysłane do dłużnika wróciło z adnotacją poczty z dnia 23 listopada 2009 r. adresat wyprowadził się. Wnioskodawca uważa, że skoro nie zmienił się adres w KRS adres x jest aktualny, to dłużnik powinien był odebrać korespondencję Zainteresowanego. Również Urząd Skarbowy przedłuża wydanie odpowiedniego zaświadczenia o dłużniku. Zainteresowany otrzymał już trzy postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego, przedłużające wydanie zaświadczenia, na których jest napisane, że nie służy Wnioskodawcy na nie zażalenie. Temat nie jest rozwiązany od 5 miesięcy. Ponieważ Wnioskodawca ma wcześniejsze oświadczenie dłużnika, że jest podatnikiem podatku VAT, złożył w swoim Urzędzie Skarbowym w dniu 25 maja 2010 r. korektę deklaracji VAT-7 za XII/2009, w której dokonał korekty podatku należnego w wysokości wynikającej z informacji wysłanej do dłużnika. Zainteresowany wnioskował o zaliczenie tej kwoty na rzecz podatku VAT za IV/2010.

Z pisma z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu 12 sierpnia 2010 r.), stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż warunki wymienione w art. 89a ust. 1, ust. 1a, i ust. 2 są spełnione, tj.:

1. należność została uprzednio wykazana w deklaracji VAT jako obrót opodatkowany i podatek należny,
2. na dzień dokonania korekty Zainteresowany był i nadal jest czynnym podatnikiem VAT,
3. wierzytelność nie została zbyta,
4. zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego było wysłane 2-krotnie. Wróciło z adnotacją poczty adresat wyprowadził się. Jednak w KRS dłużnik widnieje nadal pod adresem jaki był na zawiadomieniach. Wnioskodawca wnioskuje, iż uchyla się od odebrania korespondencji i nie wskazuje poczcie adresu do odbioru przesyłek. Sąd wysłał tytuł wykonawczy na ten sam adres i uznał, że został doręczony. Wobec tego Zainteresowany uważa, że jego zawiadomienie zostało doręczone,
5. żadnej wpłaty na rzecz tej wierzytelności Wnioskodawca nie otrzymał do dnia złożenia uzupełnienia do wniosku o interpretację,
6. Urząd Skarbowy postanowieniem z dnia x 2010 r. odmówił wydania stosownego zaświadczenia o firmie x z siedzibą w x. Przedłużające się załatwienie powyższej sprawy spowodowało, iż Zainteresowany złożył zażalenie do Izby Skarbowej w x, gdyż zapytanie w tym zakresie zostało wysłane w grudniu 2009 r. Opóźnienie tak znaczne w wydaniu zaświadczenia Wnioskodawca uważa, że wcześniejsze wydanie byłoby inne.

Zdaniem Zainteresowanego, dokonana korekta VAT-7 za grudzień 2009 r. jest zasadna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca był na prawie sporządzając 25 maja 2010 r. korektę deklaracji VAT-7 za XII/2009, mając dokumenty, które załączył... A jeśli sporządził ją za wcześnie, to czy po uzyskaniu podpisu odbiorcy informacji przez kontrahenta i otrzymaniu zaświadczenia z Urzędu Skarbowego x Zainteresowany spełni warunki do złożenia korekty deklaracji VAT-7 za XII/2009...

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnił on wszystkie warunki by dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu złych długów w deklaracji VAT-7 za XII/2009. Ponieważ przedłużało się uzyskanie kompletu dokumentów, Zainteresowany złożył 25 maja 2010 r. korektę VAT-7 za XII/2009, ponieważ faktury niezapłacone były wystawione w Xl i XII 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w ust. 2 ww. artykułu postanowiono, iż przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia. Potwierdza to również art. 89b ust. 5 ustawy stanowiący, że do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Z kolei ust. 1 ww. artykułu stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zatem, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, iż aby podatnikowi przysługiwało prawo do skorygowania podatku należnego muszą być spełnione określone tymi przepisami warunki.

Zgodnie z art. 151 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej na podstawie pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i 3 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 cyt. ustawy, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Art. 148 § 1 ww. ustawy stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 ww. ustawy).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 150 § 1 ww. ustawy, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a ww. ustawy).

W myśl art. 150 § 2 ww. ustawy, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

W art. 151a ww. ustawy postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Możliwość skorzystania z tzw. ulgi na złe długi powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to językowy zapis przepisu, który mówi o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia możliwości zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty i obniżenia podatku VAT należnego, przy braku zapłaty za dostawę towarów (tzw. złe długi), tj. art. 89a i 89b ustawy, w przypadku gdy dłużnik nie odbiera korespondencji od wierzyciela. Zainteresowany wskazał, iż zawiadomienie o zamiarze korekty podatku VAT naliczonego, zostało przez niego wysłane 2-krotnie na adres siedziby firmy dłużnika, ujawniony KRS. Jednakże zawiadomienie wróciło z adnotacją poczty z dnia 23 listopada 2009 r., iż adresat wyprowadził się.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że o ile Wnioskodawca dokonał wszelkich działań, w celu ustalenia adresu siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności dłużnika i faktycznie nie można ustalić innego adresu dłużnika, niż ten pod który dotychczas kierował korespondencję do niego, to doręczenie zastępcze, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego należy uznać za skuteczne w myśl przepisu art. 148 i art. 151 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zatem z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie jak wskazał Wnioskodawca zostały spełnione wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 1, ust. 1a i ust. 2 ustawy, Zainteresowany miał prawo dokonania korekty podatku należnego z tytułu tzw. złych długów.

Ponadto, informuje się, że w związku z posiadanym przez Wnioskodawcę nakazem płatniczym, w zw. z art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Wskazać należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu