Interpretacja indywidualna z dnia 13.08.2008, sygn. ITPP1/443-467/08/BS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2008 r. (data wpływu 27 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą, w związku z którą nabył Pan prawo wieczystego użytkowania gruntu w ½ części w 1998 roku i w 2003 roku. Obie części zostały wprowadzone po zakupie do ewidencji środków trwałych i zgłoszone do urzędu miejskiego jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakup odbył się z zamiarem budowania nowej siedziby firmy, jednak budowę rozpoczęto w innym miejscu. Od momentu zakupu prawo to nie było faktycznie wykorzystywane do celów prowadzenia działalności gospodarczej, a opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu i podatki od nieruchomości nie były zaliczane przez te wszystkie lata do kosztów uzyskania przychodu. Nie dokonywano również odpisów amortyzacyjnych w ujęciu bilansowym. Obecnie zamierza Pan sprzedać przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako sprzedaż z majątku osobistego, wykonana jednorazowo w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonania tej czynności w sposób częstotliwy. W Pana ocenie, skoro prawo wieczystego użytkowania gruntu nigdy faktycznie nie było wykorzystywane w działalności gospodarczej, to również sprzedaż nie następuje w ramach działalności gospodarczej. A zatem w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie można uznać że czynność sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, gdyż nie mieści się w pojęciu działalności gospodarczej wykonywanej przez podatnika podatku od towarów i usług. W ocenie wnioskodawcy sprzedaż następuje z majątku osobistego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarem w myśl art. 2 pkt 6 wymienionej ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem zbycia będzie prawo wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego. W świetle uregulowań prawnych, prawo wieczystego użytkowania uznaje się za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności. Mimo, iż prawo wieczystego użytkowania nie zostało wymienione odrębnie w art. 5 ust. 1 wymienionej ustawy traktuje się je jak dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Co do zasady stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu stawką w wysokości 22% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Decydujące znacznie ma więc kwalifikacja przedmiotowego terenu. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem sprzedaży jest prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę przemysłową. Zatem dostawa takiej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 22% (art. 41, ust. 1 ustawy o VAT ).

Jak wynika z wniosku, nieruchomość gruntową nabył Pan w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (wybudowaniem siedziby firmy). W przedstawionym stanie faktycznym, trudno zatem zgodzić się ze stwierdzeniem Pana, że dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zostanie dokonana z majątku osobistego. W złożonym wniosku nie wskazano w jaki sposób nieruchomość gruntowa służyła Pana potrzebom osobistym. Natomiast z faktu wprowadzenia nieruchomości gruntowej do ewidencji środków trwałych Pana firmy, jak również zgłoszenia dla celów rozliczeń podatku od nieruchomości jako związanej z działalnością gospodarczą, wypływa wniosek, iż nabycie nastąpiło z zamiarem wykorzystywania dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo zauważa się, iż w akcie notarialnym zaznaczono, że nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu jest związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Nieruchomość ta zatem nigdy nie służyła celom osobistym, niezwiązanym z działalnością gospodarczą.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynność polegającą na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W efekcie dostawę prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a sprzedaż należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ w przedstawionej sprawie mamy do czynienia z dostawą terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, dostawa ta nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.