Temat interpretacji
Czy wyposażanie sprzedawanych samochodów w dodatkowe akcesoria (towary handlowe) należy traktować jako przekazanie towarów bez wynagrodzenia i od jego wartości (ceny zakupu) naliczać podatek VAT?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedawanych samochodów wyposażanych w dodatkowe akcesoria - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 października 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedawanych samochodów w dodatkowe akcesoria.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej pojazdów samochodowych, sprzedaży detalicznej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych. Do sprzedawanych samochodów montowane są dodatkowe akcesoria (alarm, hak holowniczy, listwy boczne, itp.), będące towarami handlowymi, od których przysługiwało obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na ogół montaż dodatkowego wyposażenia wpływa na podwyższenie ceny sprzedaży samochodu. Inną sytuacją jest promocyjna sprzedaż przy zakupie samochodów wyżej wymienionych akcesoriów za 1 zł. Każdy przypadek jest wynikiem negocjacji z klientem. Do maja 2010 r., księgowość Spółki prowadzona była przez biuro rachunkowe. Uważało ono, że obydwie opisane sytuacje należy potraktować jako przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a co za tym idzie wystawić fakturę wewnętrzną i naliczyć podatek VAT należny. Podatek VAT był naliczany w ten sposób od ponad 6 lat. Ponadto wartość w cenie zakupu zamontowanych akcesoriów, które były sprzedawane za 1 zł, była zaliczana do przychodów należnych, a co za tym idzie kwota równowartości ceny zakupu podwyższała podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Od czerwca 2010 r. księgowość prowadzona jest we własnym zakresie, a Spółka nie zgadza się ze stanowiskiem biura.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wyposażanie sprzedawanych samochodów w dodatkowe akcesoria (towary handlowe) należy traktować jako przekazanie towarów bez wynagrodzenia i od jego wartości (ceny zakupu) naliczać podatek VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem w szczególności:
- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących., osób prawnych, członków stowarzyszenia,
- wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub części. W opisanym przypadku towary są przekazywane na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zatem cytowany przepis nie ma zastosowania, a tym samym nie ma podstaw do naliczania podatku VAT należnego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Stosownie do art. 47 § 1-3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego).
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Natomiast, czynnością zrównaną z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
- wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Odpłatność czynności (dostawy towarów czy też świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Z regulacji zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT wynika, że sprzedaż definiowana jest jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Jak wynika z powyższego na obrót składają się kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które są wykonywane przez podatnika.
Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zajmująca się sprzedażą samochodów oraz części i akcesoriów do nich, każdorazowo negocjuje z klientem warunki sprzedaży. Jak wskazano, występują sytuacje, iż w wyniku negocjacji z klientem samochód jest wyposażany w dodatkowe akcesoria (alarm, hak holowniczy, listwy boczne, itp.), co w niektórych przypadkach wpływa na zwiększenie ceny transakcji. Natomiast w innych sytuacjach występuje sprzedaż promocyjna sprzedawanych akcesoriów w cenie 1 zł.
Analiza stanu faktycznego prowadzi do wniosku, iż w opisywanych przypadkach, nie występuje nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Sprzedaż dodatkowych akcesoriów samochodowych, w wyniku przeprowadzanych negocjacji z klientem, ma charakter odpłatny (do ceny pojazdu doliczane jest dodatkowe wyposażenie za 1 zł, lub montaż dodatkowego wyposażenia wpływa na podwyższenie ceny sprzedaży samochodu). A zatem z uwagi na odpłatny charakter przedmiotowych transakcji dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, w związku z tym czynność ta podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem zasad ustalania podstawy opodatkowania na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy.
Końcowo informuje się, iż interpretację wydano przy założeniu, że przedmiotowe transakcje nie odbywają się pomiędzy podmiotami określonymi w przepisach art. 32 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy