Przedstawiony stan faktyczny regulują poniższe przepisy:

- art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej w dalszej części "ustawą", stanowiący, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

- art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa,

- art. 15 ust. 1 ustawy stanowiący, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

- art. 15 ust. 2 ustawy, według którego działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych,

- art. 29 ust. 1 ustawy który stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 -22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

- art. 99 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art.15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133,

- art. 113 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku,

- art. 113 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym, że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5,

- art. 113 ust. 5 ustawy, stanowiący, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust.1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust.1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę,

- art. 113 ust. 11 ustawy, zgodnie z którym podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust.1,

- art. 113 ust. 14 ustawy, stanowiący, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych, określi w drodze rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia poprzedzającego rok podatkowy kwotę, o której mowa w ust.1, obliczoną według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 100 zł.

Zarząd nieruchomościami obejmuje czynności związane z prawidłowym prowadzeniem spraw dotyczących powierzonego majątku, z uwzględnieniem przepisów prawa podatkowego. W świetle powyższego przez zarządcę należy rozumieć osobę zarządzającą, administrującą czymś. Jeżeli zarządca dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (np. najmu lokali) to zobowiązany jest do dokumentowania czynności z uwzględnieniem przepisów podatkowych. Jednakże rozliczenia tego dokonuje w imieniu współwłaścicieli nieruchomości, oni są bowiem podatnikami. Powyższe oznacza, że wszystkie czynności wykonywane przez zarządcę nieruchomości są realizowane w ramach działalności gospodarczej współwłaścicieli nieruchomości i na ich rachunek, lecz w wyniku decyzji podejmowanych przez zarządcę, który firmuje czynności własnym imieniem i nazwiskiem. W zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podatnikiem w dalszym ciągu pozostają współwłaściciele nieruchomości, w związku z czym konsekwencje majątkowe podjętych przez zarządcę nieruchomości czynności ponoszą współwłaściciele nieruchomości. Jednocześnie zarządca nieruchomości w zakresie wykonywanych przez siebie we własnym imieniu i na własny rachunek odpłatnych czynności- podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zarządca bowiem ma prawo do pobierania wynagrodzenia za wykonywane przez siebie czynności odpowiadającego uzasadnionemu nakładowi pracy. Wynagrodzenie otrzymane w wyniku czynności dokonywanych nie w imieniu współwłaścicieli nieruchomości lecz czynności własnych, do których świadczenia został powołany nakazem organu władzy publicznej i na podstawie przepisów prawa- podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Z przestawionego stanu faktycznego wynika, że Podatniczka wykonuje funkcję zarządcy nieruchomości, w stosunku do której przysługuje jej prawo współwłasności. W związku z powyższym należy wyraźnie rozgraniczyć uprawnienia i obowiązki wynikające z tytułu współwłasności od uprawnień i obowiązków wynikających z pełnienia funkcji zarządcy nieruchomości.

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym w przedmiotowej sprawie, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega obrót z tytułu wynajmu nieruchomości jedynie w części odpowiadającej udziałowi Podatniczki we współwłasności nieruchomości oraz wynagrodzenie uzyskane z tytułu wykonywania funkcji zarządcy nieruchomości pod warunkiem utraty bądź rezygnacji ze zwolnienia określonego w treści art. 113 ust. 1 ustawy, na podstawie którego zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro.

Z uwagi na powyższe Podatniczka jako podatnik podatku VAT deklarację VAT-7 powinna składać tylko we własnym imieniu i w odniesieniu do przypadającej na Podatniczkę jako współwłaścicielkę części obrotów oraz wynagrodzenia otrzymanego w wyniku czynności, do których świadczenia została powołana nakazem organu władzy publicznej.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z uwagi na fakt, iż Podatniczka dokonała rejestracji w podatku od towarów i usług stając się czynnym podatnikiem podatku VAT, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utraciła prawo do zwolnienia lub zrezygnowała z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż w odniesieniu do zarzutu otrzymania "błędnej ustnej informacji od pracownika Urzędu Skarbowego o obowiązku zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT w sytuacji kiedy nie było takiego obowiązku", Podatniczka nawet nie uprawdopodobniła, że sytuacja taka rzeczywiście miała miejsce. W rzeczywistości sytuacja taka nie mogła mieć miejsca, bowiem tutejszy Urząd udzielał odpowiedź takich jak w niniejszym postanowieniu.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem tutejszego organu , w świetle przytoczonych przepisów prawa, stanowisko zaprezentowane przez Podatniczkę , w rozpatrywanym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.