Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2005 r., który do tut. organu wpłynął dnia 26 lipca 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalenia miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 08.08.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 23.08.2005 r. (data wpływu do tut. organu 29.08.2005 r.)

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik na terenie Polski posiada siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności. Spółka jest jednocześnie podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą świadczy usługi budowlane oraz usługi związane z przemysłem stoczniowym, które wykonuje na terytorium Norwegii (państwa nie będącego członkiem Wspólnoty Europejskiej). W zakres świadczonych przez Podatnika usług wchodzą następujące czynności:

• budowa domów mieszkalnych, obiektów przemysłowych i usługowych, a także wykonywanie innych robót budowlanych związanych z nieruchomościami oraz wszelkich robót towarzyszących budownictwu,
• budowa nowych kadłubów do statków zaopatrzeniowych,
• prace związane z konstrukcją statków, naprawa statków i ich modernizacja,
• prace związane z remontem urządzeń wykorzystywanych na platformach wiertniczych,
• prace polegające na prefabrykacji i montowaniu rurociągów.

Usługobiorcami powyższych usług są podmioty zagraniczne z siedzibą na terytorium Norwegii.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Podatnika dotyczą ustalenia miejsca świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami.

Zdaniem Podatnika, zgodnie z generalną zasadą wynikającą z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług jest, co do zasady miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę. W stosunku do pewnych kategorii usług ustawodawca przewidział jednak odmienny sposób określenia miejsca ich świadczenia. I tak zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 wskazanej ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia nieruchomości. Podatnik uważa, iż w przypadku usług polegających na budowie domów mieszkalnych, obiektów przemysłowych i usługowych, a także w stosunku do innych robót budowlanych dotyczących nieruchomości oraz wszelkich robót towarzyszących budownictwu, mamy do czynienia z usługami związanymi z nieruchomościami. Z uwagi na to, iż nieruchomości, z którymi związane są przedmiotowe usługi położone są na terytorium Norwegii, dlatego, zdaniem Spółki, miejscem ich świadczenia (opodatkowania) będzie terytorium Norwegii. W opinii Spółki usługi te, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ponad to Podatnik wyjaśnia, iż jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Norwegii. Spółka zaznacza również, iż w myśl przepisu art. 106 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy obowiązani są wystawić fakturę również w odniesieniu do dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. W związku z faktem, iż Spółka jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Norwegii, dlatego zdaniem Spółki, nie jest zobowiązana z tytułu świadczenia przedmiotowych usług do wystawiania faktur zgodnie z polskimi przepisami. Spółka podkreśla również, iż wyłącznie dla celów informacyjnych na fakturach wystawianych na rzecz zagranicznych kontrahentów i dokumentujących omawiane usługi umieszczany jest polski numer NIP. W opinii Spółki, na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług obowiązujących w Polsce, w żaden sposób nie wpływa to na określenie miejsca świadczenia powyższych usług.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania. Od tej zasady przewidziano jednak szereg odstępstw, w zależności od rodzaju wykonywanej usługi. Takim odstępstwem jest m. in. przyjęcie, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, iż w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

W tym miejscu należy jednocześnie zauważyć, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które wykonane zostały w danym państwie, a ściślej te czynności, które, na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług, uznane zostały za wykonane w danym kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania. Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia, w takiej sytuacji, wskazuje jednocześnie na państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

W przedstawionym stanie faktycznym Podatnik świadczy usługi związane z nieruchomościami zlokalizowanymi na terenie Norwegii. Przedmiotowe usługi to budowa domów mieszkalnych, obiektów przemysłowych i usługowych, a także wykonywanie innych robót budowlanych związanych z nieruchomościami oraz robót towarzyszących budownictwu.

Posiłkując się słownikiem wyrazów bliskoznacznych języka polskiego należy zauważyć, iż dla hasła "związany" przytacza on kilka odpowiadających mu haseł m. in. "towarzyszący".

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, iż miejscem świadczenia, a zarazem miejscem opodatkowania przedmiotowych usług, jako usług związanych z nieruchomościami zlokalizowanymi na terytorium Norwegii, jest miejsce położenia nieruchomości. W związku z tym, przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, a w kraju, gdzie nieruchomości są położone.

O tym, czy i w jaki sposób Podatnik w takim przypadku rozlicza w innym państwie, wykonanie przedmiotowych usług decydują wewnętrzne przepisy obowiązujące w konkretnym kraju.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa wart. 15, obowiązani są wystawić fakturę stwierdzająca w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2,4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 6 ww. ustawy. Zgodnie z ust. 2 art. 106 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Z uwagi na to, iż Spółka jest podmiotem zidentyfikowanym na potrzeby norweskiego podatku od wartości dodanej, zatem przytoczona regulacja art. 106 ust. 1 i 2 ww. ustawy nie stanowi podstawy do wystawienia przez Podatnika faktury potwierdzającej wykonanie przedmiotowych usług.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.