Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opocznie, działając na podstawie art. 216 oraz art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2005 r. nr Fn-k 0718/46/05 o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie powstania obowiązku podatkowego z tytułu opłat pobieranych za wieczyste użytkowanie od tej części użytkowników wieczystych, którym nie ma obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535 ze zm.).

Niniejsze postanowienie dotyczy kwestii powstania obowiązku podatkowego od pobieranych opłat za wieczyste użytkowanie gruntów od tej części użytkowników wieczystych, którym nie ma obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535 ze zm.).

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że termin opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntów przypada na 31 marca każdego roku. Wątpliwości wnioskodawcy budzi sytuacja w której użytkownik nie ureguluje należności w obowiązującym terminie lub ureguluje ją w części. We wniosku Wnioskodawca wyraził pogląd, że "zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obowiązek podatkowy z tytułu wpłaty należności za oddanie nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste powstaje z chwilą jej otrzymania. Obowiązek podatkowy powstanie tylko wtedy, gdy zapłata nastąpi i tylko od zapłaconej części. Dotyczy to tej części użytkowników wieczystych, którym nie ma obowiązku wystawienia faktur, o których mowa w art. 106 ust. 4 w/w ustawy. W tym przypadku obowiązek powstaje z chwilą uiszczenia opłaty".

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego opisanego w oraz stanu prawnego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opocznie stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie mieści się w zakresie definicji dostawy towarów, zawartej w art. 7 ust. 1 w/w ustawy. Ponieważ oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą towarów, uznać należy że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 w/w ustawy, zgodnie z którym przez świadczenie usług, o którym mowa art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwila wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W okresie od 25 czerwca 2004 roku do 14 lutego 2005 r. - obowiązywał § 3a rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), w myśl którego obowiązek podatkowy z tytułu oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste powstawał z chwilą upływu terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu.

W § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 stycznia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 17, poz. 150) uchylono § 3a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Zgodnie z przepisem przejściowym § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 stycznia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 17, poz. 150) w przypadku pobrania po dniu 24 czerwca 2004 r., a przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia (tj. przed 15 lutego 2005 r.), całości lub części należności z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych - przed upływem terminu ich płatności - obowiązek podatkowy z tytułu pobrania tych należności powstaje z chwilą upływu terminu płatności poszczególnych opłat (wpłat).

Wykreślenie z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. przepisu § 3 a powoduje, że do czynności oddania nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste zastosowanie będą miały zasady ogólne dotyczące powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z w/w przepisami ustawy (art. 19) obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą dokonania dostawy lub wykonania usługi. W przypadku, gdy czynność powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia nie później niż 7 dnia od dnia dokonania tej czynności. Jeżeli natomiast przed wykonaniem usługi pobrano część należności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej części.

Ponieważ użytkowanie wieczyste ma charakter usługi ciągłej, zgodnie z w/w ogólnymi zasadami przewidzianymi w ustawie, obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą otrzymania zapłaty poszczególnych opłat z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych.

Mając to na względzie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opocznie uznał stanowisko Wnioskodawcy zaprezentowane we wniosku, a dotyczące obowiązku podatkowego z tytułu opłat pobieranych za wieczyste użytkowanie od tej części użytkowników wieczystych, którym nie ma obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535 ze zmianami), za prawidłowe.

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono, jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego uwzględnionego przez Wnioskodawcę we "własnym stanowisku" zawartym w tym wniosku i traci moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących.