Dostawa opisanych działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tytułu dost... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 03.08.2016, sygn. IBPP1/4512-408/16-1/KJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Dostawa opisanych działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tytułu dostawy przedmiotowych działek nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 7 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 1 lipca 2016 r. znak: IBPP1/4512-408/16/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która wraz z siostrą i ojcem w drodze dziedziczenia po zmarłej matce w dniu 31 stycznia 1997 r. nabył prawo do gospodarstwa rolnego położonego w X. Każdy spadkobierca nabył po 1/3 części gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzi nieruchomość niezabudowana gruntowa, składająca się z działki o nr 133/2, położonej w miejscowości X, wpisanej do prowadzonej przez Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego księgi wieczystej pod numerem KW . Nabyta w drodze spadku nieruchomość gruntowa stanowi element majątku osobistego Wnioskodawcy.

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie była nigdy wykorzystywana przez Wnioskodawcę ani przez pozostałych spadkobierców w jakikolwiek sposób do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również z faktu posiadania ww. działki gruntu nie czerpano jakichkolwiek gospodarczych pożytków. Nieruchomość nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Grunty składające się na ww. nieruchomość nie były wykorzystywane w żaden sposób. Zarówno Wnioskodawca jak i ojciec oraz siostra, nie prowadzą i nie prowadzili działalności gospodarczej, nie są wpisani do rejestru podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, nie figurują we właściwych rejestrach prowadzonych przez organy podatkowe jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. Według stanu na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż oraz nie planuje transakcji nabycia nieruchomości w celu dalszej jej odsprzedaży.

Powyższa nieruchomość gruntowa w wypisie z rejestru gruntów oznaczona jest jako grunty orne, jednak w dniu 19 maja 2014 r. Gmina przyjęła uchwałę zatwierdzającą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i określiła dla ww. nieruchomości teren o symbolach: A19MN, A20MN, A21MN - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz A6KDD, A14KDD, A15KDD - teren przeznaczony pod drogi dojazdowe.

W związku z faktem, że Wnioskodawca wraz z ojcem i siostrą podjęli decyzję o możliwości w przyszłości sprzedaży ww. nieruchomości gruntowej, dokonali podziału nieruchomości na mniejsze działki, uzyskali decyzję zatwierdzającą podział gruntu na sześć działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną oraz trzy drogi dojazdowe gminne. Poza ww. czynnościami nie podejmowali, ani nie zamierzają w przyszłości podejmować żadnych dodatkowych działań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży oraz zwiększenia ich atrakcyjności, takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, doprowadzenie przyłączy (woda, gaz, energia), utwardzenie dróg dojazdowych, działania marketingowe, zamieszczanie ogłoszeń w sieci internet. Jedyną formą informowania potencjalnych nabywców nt. możliwości sprzedaży działek, będzie umieszczenie w obrębie nieruchomości tablicy informacyjnej lub umieszczenie informacji w lokalnej prasie.

Powyższe działania, będą służyły tylko i wyłącznie realizacji przysługującego Wnioskodawcy prawa do rozporządzania własnym majątkiem, grunt nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży, został wydzielony z gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca sądzi, że powyższe wyjaśnienia, potwierdzają, że dokonując sprzedaży działek, nie będzie występował w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca oświadczył, że nigdy nie prowadził działalności rolniczej, nie wykorzystywał przedmiotowej działki do żadnej działalności, nie sprzedawał produktów rolnych i nigdy nie był czynnym podatnikiem VAT z tytułu działalności rolniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą części działek lub wszystkich, powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT od ww. czynności?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż gruntu wydzielonego z gospodarstwa rolnego, który nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży, nie jest działalnością gospodarczą.

Dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Sprzedając działki Wnioskodawca korzysta tylko z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Sprzedaż działek nie wynika z chęci zarobku ale z nieprzydatności tego gruntu. Ponadto działki będą sprzedawane okazjonalnie, w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców, w sposób niezorganizowany. Nie były i nie będą podejmowane żadne czynności i działania (poza podziałem gruntu) związane z przygotowaniem działek do sprzedaży, takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, doprowadzenie przyłączy, utwardzenie dróg dojazdowych, działania marketingowe, zamieszczanie ogłoszeń w sieci internet. Dlatego Wnioskodawca uważa, że w przypadku sprzedaży działek wydzielonych z tego gruntu nie powinien być naliczony podatek od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, że Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym m.in. w interpretacjach:

Nr ILPP5/4512-1-65/16-4/WB z dnia 6 maja 2016 r. wydanej przez Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu; Nr ILPP3/4512-1-190/15-4/JO z dnia 18 stycznia 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu; Nr IBPP1/4512-752/15/AR z dnia 31 grudnia 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach; Nr IPTPP3/4512-345/15-7/JM z dnia 9 września 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi; Nr IPPP2/4512-815/15-4/JO z dnia 13 listopada 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; Nr IBPP1/4512-567/15/AR z dnia 8 września 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach; Nr ILPP2/4512-1-298/15-2/PR z dnia 25 czerwca 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu; Nr ILPP5/4512-1-67/15-4/KG z dnia 13 maja 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu; Nr ILPP5/443-283/14-4/KG z dnia 9 marca 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z siostrą i ojcem w drodze dziedziczenia po zmarłej matce w dniu 31 stycznia 1997 r. nabył prawo do gospodarstwa rolnego. Każdy spadkobierca nabył po 1/3 części gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzi nieruchomość niezabudowana gruntowa, składająca się z działki o nr 133/2. Nabyta w drodze spadku nieruchomość gruntowa stanowi element majątku osobistego Wnioskodawcy.

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa w wypisie z rejestru gruntów oznaczona jest jako grunty orne, jednak w dniu 19 maja 2014 r. Gmina przyjęła uchwałę zatwierdzającą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i określiła dla ww. nieruchomości teren o symbolach: A19MN, A20MN, A21MN - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz A6KDD, A14KDD, A15KDD - teren przeznaczony pod drogi dojazdowe.

Według stanu na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż oraz nie planuje transakcji nabycia nieruchomości w celu dalszej jej odsprzedaży.

W kontekście powyższych rozważań, istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wnioskodawca nie zakupił przedmiotowego gruntu lecz otrzymał go w drodze dziedziczenia po zmarłej matce.

Z wniosku wynika wprawdzie, że Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości na mniejsze działki, uzyskał decyzję zatwierdzającą podział gruntu na sześć działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną oraz trzy drogi dojazdowe gminne, jednakże poczynił to w celu sprzedaży działek. Poza ww. czynnościami Wnioskodawca nie podejmował, ani nie zamierza w przyszłości podejmować żadnych dodatkowych działań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży oraz zwiększeniem ich atrakcyjności.

Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności rolniczej, nie wykorzystywał przedmiotowej działki do żadnej działalności, nie sprzedawał produktów rolnych i nigdy nie był czynnym podatnikiem VAT z tytułu działalności rolniczej.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że dostawa opisanych działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tytułu dostawy przedmiotowych działek nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie