Interpretacja indywidualna z dnia 24.08.2015, sygn. IBPP1/4512-596/15/DK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 3 niezabudowanych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2015 r., do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonkowie A. i J. K. między którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska, nie są czynnymi podatnikami podatku VAT oraz nie prowadzą działalności gospodarczej.

Umową przeniesienia własności z dnia 3 marca 2006 roku rep. 0. poprzedzoną warunkową umową sprzedaży z dnia 23 grudnia 2005 roku rep. 0. Wnioskodawca nabył wraz z mężem nieruchomość gruntową o powierzchni 0.66.92 ha, oznaczoną w księdze wieczystej Kw Nr 0. prowadzonej przez Sąd Rejonowy w J. obręb R. składającej się z działek nr 120/1, 42/3 k.m. 8, oraz oznaczoną w Kw Nr 0. prowadzonej przez Sad Rejonowy w J. o obszarze 0. 47.52 ha stanowiącej działkę nr 116/3 k.m. 8. Nieruchomość ta na dzień zakupu była sklasyfikowana jako grunt rolny. Prezydent Miasta J. wypisem ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 20 grudnia 2005 roku A. stwierdził, że opisane nieruchomości znajdowały się w strefie rolniczej oraz, że nie posiada ona zgody na przeznaczenie jej na cele nierolne i nieleśne, a z wypisu z rejestru gruntów z dnia 20 grudnia 2005 roku wydanego przez Prezydenta Miasta J. opisane wyżej działki w ewidencji gruntów oznaczone są symbolem R (rola). Działka ta została przez Wnioskodawcę wraz z mężem zakupiona z myślą o ewentualnej zabudowie siedliskowej i możliwością prowadzenia małego gospodarstwa. W związku z przejściowymi problemami budowę odłożyli na termin późniejszy. W między czasie zmienił się plan zagospodarowania przestrzennego miasta.

W 2007 roku dokonano zmiany Miejscowego Planu zagospodarowania Przestrzennego Miasta J. zatwierdzonym uchwałą Nr 0. Rady Miasta J. z dnia 22 marca 2007 roku o symbolu roboczym R. ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa X. Nr 0., poz. 0. z dnia 18 czerwca 2007 r. nieruchomość przeznaczona jest pod: zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zagrodową - symbol 56MNR oraz tereny ulic i dróg publicznych dojazdowych - symbol 19KDD.

W roku 2014 Uchwałą Rady Miasta zaprzestano pobierania opłaty adiacenckiej i korzystając z tej sytuacji, Wnioskodawca wraz z mężem wystąpili jako małżeństwo z wnioskiem o podział opisanej nieruchomości. Decyzją Prezydenta Miasta J. z dnia 1 lipca 2014 roku został zatwierdzony podział nieruchomości gruntowej. Wydzielone zostały działki pod drogę publiczną (obszar 19KDD), działka pod drogę wewnętrzną oraz dziewięć działek pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Po otrzymaniu decyzji o podziale nieruchomości Wnioskodawca wraz z mężem podjęli decyzję o sprzedaży kilku działek.

Nieruchomość zakupiona przez nich w 2006 roku stanowi ich majątek osobisty, z którego nigdy nie czerpali korzyści, ponieważ została zakupiona przez nich w celu zaspokojenia własnych potrzeb z myślą, że w przyszłości będzie darowana ich dzieciom. Wnioskodawca wraz z mężem planują na jednej z działek budowę własnego domu mieszkalnego i zagospodarowanie jej na własny użytek, w związku z czym wystąpili z wnioskami o warunki dostawy mediów.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że:

• Zakup nieruchomości w celu zabudowy siedliskowej z możliwością prowadzenia małego gospodarstwa i wybudowania domu, który miał zaspokoić własne potrzeby mieszkaniowe. Wnioskodawca wraz z mężem myśleli również o swoich dzieciach i możliwe, że nieruchomość ta zaspokoi również ich potrzeby mieszkaniowe w przyszłości.
• Z wnioskiem o podział działek wystąpili 19 maja 2014 r., czyli już po zmianie planu zagospodarowania i zniesieniu przez Radę Miasta opłaty adiacenckiej. Po podziale działek łatwiej można darować dzieciom lub ewentualnie sprzedać.
• W stosunku do wszystkich działek nabytych w 2006 roku Wnioskodawca wraz z mężem wystąpili z wnioskiem o ich podział.
• Działki zostały podzielone na 9 działek przeznaczonych pod zabudowę 1 działka pod drogę publiczną i 1 pod drogę wewnętrzna ( działka nr 42/3 podzielona na 4 działki pod budowę część jest przeznaczona na drogę publiczną i część na drogę wewnętrzna, działka nr 116/3 podzielona na 4 działki pod budowę część na drogę publiczną i część na drogę wewnętrzna, działka nr 120/1 podzielona na 1 działkę pod budowę).
• W chwili obecnej przedmiotem sprzedaży będą trzy działki, te na które będzie chętny.
• Decyzją o sprzedaży jest pozyskanie środków na budowę domu.
• Pieniądze Wnioskodawca przeznaczy na wybudowanie domu jednorodzinnego dla swojej rodziny.
• Przeznaczenie działek w momencie sprzedaży - działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zagrodową - symbol 10MNR oraz tereny ulic i dróg publicznych dojazdowych - symbol 19KDD (zgodnie z Miejscowym planem zagospodarowania Przestrzennego Miasta J., zatwierdzonym uchwałą nr 0. Rady Miasta z dnia 22 marca 2007 roku).
• Działki były wykorzystywane w ten sposób, że od dnia zakupu była tam łąka, w 2013, 2014 było posiane zboże.
• Działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej.
• Działki nie były wykorzystywane do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
• Podział działek nastąpił już po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego Miasta, we własnym imieniu i dla celów ewentualnej sprzedaży Wnioskodawca nie występował o żadne zmiany w planie zagospodarowania, nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek, ani też nie występował o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej ani też o zmianę przeznaczenia terenu.
• Z wnioskami o warunki dostawy mediów Wnioskodawca wraz z mężem wystąpili we wrześniu 2014 roku. Wnioski dotyczyły jedynie działki o numerze 10. 8-44 czyli tej, którą Wnioskodawca zamierza przeznaczyć pod budowę własnego domu jednorodzinnego. Dnia 9 września 2014 r. Wnioskodawca wraz z mężem otrzymali odpowiedź z J. S.A. o zapewnieniu dostawy wody, oraz w dniu 12 września 2014 r. otrzymali odpowiedź z T. o warunkach przyłączenia do sieci. Obydwie odpowiedzi dotyczą tylko działki nr 10. 8-44.
• Wnioskodawca wraz z mężem nie występowali o warunki dostawy mediów dla działek przeznaczonych na sprzedaż.
• Wnioskodawca wraz z mężem nie podejmowali żadnych czynności w celu uatrakcyjniania działek, nie budowali drogi, nie budowali żadnych sieci wodociągowych, kanalizacyjnych ani energetycznych.
• Działki przeznaczone do ewentualnej sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu.
• Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.
• Jeżeli zdecyduję się na sprzedaż kilku działek to ma zamiar ogłosić to wśród znajomych i rodziny.
• Wnioskodawca nie przewiduje żadnych ogłoszeń o sprzedaży.
• W chwili obecnej Wnioskodawca nie posiada żadnej nieruchomości przeznaczonej lub planowanej w przyszłości do sprzedaży.
• Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości i nigdy wcześniej z tego tytułu nie dokonywał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R ani nie składał z tego tytułu deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek osobisty jest potraktowana jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży kilku działek nie jest działalnością gospodarczą i stanowi jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności co można uznać za niepodlegające podatkowi VAT, ponieważ zakup nieruchomości był tylko i wyłącznie do celów prywatnych a przepisy art. 2 pkt 1 i art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy sprzeciwiają się uznaniu za czynność opodatkowaną wyprzedaży majątku własnego. Takie stanowisko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku zwykłego składu wojewódzkiego sądu administracyjnego Sygnatura III SA/Wa 1948/07. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2009 roku., sygn. akt I FSK 1043/08. Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku NSA z 16 kwietnia 2014 roku Sygn. I FSK 781/13 przytaczając wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 uważa, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Również liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 37 § 2 ww. ustawy, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka, natomiast zgodnie z § 4 tegoż przepisu, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek osobisty jest potraktowana jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że zakup nieruchomości w celach opisanych we wniosku tj.: zabudowa siedliskowa, możliwość prowadzenia małego gospodarstwa, budowa domu który miał zaspokoić potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy a także darowanie nieruchomości dzieciom i zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych, nie może przesądzać o tym, że automatycznie w przedmiotowej sprawie sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotne znaczenie będą miały bowiem okoliczności towarzyszące nie tylko nabyciu i następnie wykorzystaniu ww. gruntu lecz także działania podjęte w celu jego sprzedaży.

Zauważyć należy, iż skoro nabyta przez Wnioskodawcę w 2006 r. nieruchomość stanowi jego majątek osobisty, z którego Wnioskodawca nigdy nie czerpał korzyści, nie wynajmował, nie dzierżawił, nie wykorzystywał do działalności gospodarczej a ponadto nie podjął żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia działek przeznaczonych do sprzedaży wydzielonych z ww. nieruchomości (warunki dostawy mediów uzyskane przez Wnioskodawcę dotyczyły wyłącznie tej działki, którą Wnioskodawca przeznaczył pod budowę własnego domu), to tym samym nie podjął działań zbliżonych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Należy również zauważyć, że zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dokonana w 2007 r. nie nastąpiła na wniosek Wnioskodawcy, bowiem jak wynika z wniosku, nie występował on we własnym imieniu i dla celów sprzedaży o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego opisanej we wniosku nieruchomości. Wnioskodawca w stosunku do działek przeznaczonych do sprzedaży nie występował również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy ani o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej.

Odnosząc się do podziału nieruchomości nabytej w 2006 r., Wnioskodawca stwierdził, że po podziale działek łatwiej można darować dzieciom lub ewentualnie sprzedać.

Z wniosku wynika, że decyzję o sprzedaży działek Wnioskodawca podjął w celu pozyskania środków na budowę domu dla swojej rodziny.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, a zamiar sprzedaży działek ogłosi wśród znajomych i rodziny.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości (nigdy z tego tytułu nie dokonywał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R ani nie składał deklaracji VAT-7), jak również

nie posiada żadnej nieruchomości przeznaczonej lub planowanej w przyszłości do sprzedaży.

W tym miejscu należy odnieść się do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z ww. wyroku TSUE wynika, że sama liczba transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych.

Jeżeli zatem przed sprzedażą opisanych we wniosku 3 działek, Wnioskodawca nie podejmie wymienionych wyżej czynności to jego działania nie będą wykraczały poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie będą stanowiły aktywności w rozporządzaniu nieruchomościami, porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

A zatem, w takich okolicznościach nie wystąpią przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. 3 działek nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowa sprzedaż przez Wnioskodawcę działek będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem, zbywane działki będą stanowić majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 3 niezabudowanych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności w przypadku podjęcia przez Wnioskodawcę przed sprzedażą działek działań zmierzających do ich uatrakcyjnienia, bądź zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla męża Wnioskodawcy, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla męża Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 781 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach