Temat interpretacji

zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanej nieruchomości

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 1 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanych nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanych nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka w likwidacji zamierza sprzedać Spółce M. Sp. z o.o. K. nieruchomość składającą sie z działek nr 95,96,97,99,101/1,101/2,101/3, dla których księgi wieczyste prowadzone są przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych i położone są w K. w obrębie dzielnicy K.

Zgodnie z operatem szacunkowym wykonanym na zlecenie sprzedającego przez mgr inż. Pawła P. - rzeczoznawcę majątkowego, przedmiotowa nieruchomość położona jest w rejonie postrzeganym jako dobre miejsce na osadnictwo wielorodzinne oraz jednorodzinne.

W okolicy znajdują się domy o zróżnicowanej strukturze wiekowej, natomiast w bezpośrednim sąsiedztwie nasilone działania prowadzą deweloperzy wznoszące nowe osiedla budynków wielorodzinnych. W okolicy swoje siedziby ma także około 100 przedsiębiorców.

Nieruchomości te w ewidencji gruntów sklasyfikowane są jako grunty orne, łąki, nieużytki. Dla nieruchomości nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto zarówno sprzedający jak i kupujący nie dysponują dla tej nieruchomości decyzjami o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jak również nie występowali z wnioskami o wydanie takich decyzji.

W obowiązującym aktualnie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tereny te są przeznaczone pod zabudowę.

Obie Spółki tj. Sprzedający i Kupujący są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 29.06.2011r. C. sp. z o.o. w likwidacji zobowiązała się do dokonania sprzedaży w/w działek za łączna kwotę 17 900 000,00 zł netto plus VAT. Na poczet ceny w dniu 04.07.2011r. Sprzedający otrzymał zadatek w kwocie 2 685 000,00 zł i na tej podstawie wystawił fakturę VAT nr 57/2011 rozliczając powyższą kwotę:

2 182 926,83- netto

502 073,17 - VAT należny 23 %

Zdaniem Kupującego opisana sprzedaż powinna korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 9 w/w ustawy, gdyż - nieruchomość jest niezabudowana,

• Sprzedający i Kupujący nie dysponują decyzjami o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jak również nie występowali z wnioskami o wydanie takich decyzji,
• w ewidencji gruntów tereny te są sklasyfikowane jako grunty orne, łąki, nieużytki.

Kupujący stoi także na stanowisku, iż pojęcie terenów budowlanych należałoby określać na podstawie art. 4 ust 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80 poz.717 ze zm.) tj. wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zdaniem Kupującego nie ma w tej sprawie znaczenia, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, nieruchomości te są przeznaczone pod zabudowę, gdyż opierając się na art. 9 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym studium nie jest, jego zdaniem, aktem prawa miejscowego, tym samym nie może stanowić podstawy do ustalenia prawa do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kupujący mając odmienne stanowisko od Sprzedającego wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pismem z dnia 19 sierpnia 2011 r. M. sp. z o.o. K. poinformowała C. sp. z o. o. w likwidacji, iż Minister Finansów za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku Białej (po wyczerpaniu środków odwoławczych przed organami podatkowymi), odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji dotyczącej zwolnienia od podatku VAT transakcji zakupu niezabudowanych nieruchomości, gdyż zdaniem organu podatkowego z takim wnioskiem o wydanie interpretacji może zwrócić się tylko Sprzedawca nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż niezabudowanych nieruchomości w opisanym stanie faktycznym, będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz.535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości niezabudowanych dla których:

• nie ma planu zagospodarowania przestrzennego,
• Sprzedający i Kupujący nie dysponują decyzjami o warunkach zabudowy zagospodarowania terenu, jak również nie występowali z wnioskiem o wydanie takich decyzji,
• w ewidencji gruntów tereny te są sklasyfikowane jako grunty orne, łąki, nieużytki,
• w obowiązującym aktualnie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tereny te są przeznaczone pod zabudowę,
• rzeczoznawca majątkowy określa nieruchomość jako dobre miejsce na osadnictwo wielorodzinne oraz jednorodzinne i w bezpośrednim sąsiedztwie deweloperzy wznoszą nowe osiedla wielorodzinne pomimo braku definicji w ustawie o podatku od towatów i usług terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę nie może być zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz.535 ze zm.)

C. sp. z o.o. w likwidacji nie podziela także stanowiska Kupującego, który w swoim poglądzie posiłkuje się również art. 217 Konstytucji RP stanowiącym, że nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowań i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy i że tym samym rezygnacja ustawodawcy z definicji pojęć terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę nie może być wypełniana przy pomocy wykładni rozszerzającej przez powoływanie się na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które zdaniem Kupującego nie jest źródłem prawa, czy wyrokiem NSA z dnia 17.01.2011 roku Sygn. akt I FPS 8/10.

Tym samym, Spółka w likwidacji W. potwierdza stanowisko, iż opisana transakcja winna być rozliczana z uwzględnieniem 23% stawki VAT tj. kwota należna spółce wynosić powinna 17 900 000,00 + 23% VAT, co stanowi 22 017 000,00 brutto i taka winna być wpłacona na rachunek Spółki przez Kupującego do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, która zostanie zawarta w terminie do 30 września 2011 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podstawowa stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać Spółce nieruchomość składająca się z kilku działek. Nieruchomości te w ewidencji gruntów sklasyfikowane są jako grunty orne, łąki, nieużytki. Dla nieruchomości nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto zarówno sprzedający jak i kupujący nie dysponują dla tej nieruchomości decyzjami o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jak również nie występowali z wnioskami o wydanie takich decyzji.

Podkreślić należy, iż z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W powyższym przepisie ustawodawca określił więc kryterium według jakiego należy dokonywać podziału gruntów na te które mogą korzystać ze zwolnienia oraz na takie, którym to zwolnienie nie przysługuje. Zatem przy dostawie gruntów każdorazowo konieczne jest określenie przeznaczenia sprzedawanych gruntów. Jeżeli takiego przeznaczenia nie można określić na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego, należy posługiwać się innymi dostępnymi dokumentami określającymi przeznaczenie danego terenu w planach gminy.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Według art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Powyższe przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wskazują, że o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, istniejącą na dzień zawarcia transakcji. Taką dokumentację stanowi studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, tym bardziej, że przy sporządzaniu planów miejscowych, organy gminy muszą kierować się ustaleniami zawartymi w studium.

Wnioskodawca zaznaczył, iż w obowiązującym aktualnie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tereny te są przeznaczone pod zabudowę.

Tym samym sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę jako terenu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę (wynika to ze studium uwarunkowań), zgodnie z przepisami ustawy o VAT nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 23% stawki VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie