Interpretacja indywidualna z dnia 08.01.2013, sygn. IPPP1/443-987/12-4/EK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Opodatkowanie dostawy nieruchomości- uznany za podatnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.09.2012r. (data wpływu 03.10.2012r.) uzupełnione pismem z dnia 17.12.2012r. (data wpływu 20.12.2012r.) na wezwanie Organu z dnia 10.12.2012r. (data doręczenia 13.12.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17.12.2012r. (data wpływu 20.12.2012r.) na wezwanie Organu z dnia 10.12.2012r. (data doręczenia 13.12.2012r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 marca 1996 roku Wnioskodawca nabył wraz z żoną na zasadzie wspólności ustawowej udział 1/3 w nieruchomości gruntowej o powierzchni 14200 m² niezabudowanej położonej w C. Następnie w lutym 1998 roku wraz z żoną na zasadzie wspólności ustawowej nabył kolejny udział w ww. nieruchomości. Przedmiotowa umowa dotyczyła nabycia 1/3 udziału w nieruchomości gruntowej działki ... Następnie w dniu 3 marca 1999 roku na podstawie umowy zniesienia współwłasności ww. nieruchomości zawartej z pozostałymi współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości została wydzielona działka gruntu nr , której współwłaścicielami (udział 2/3) został Wnioskodawca wraz z żoną na zasadzie wspólności ustawowej.

Pytanie dotyczy ewentualnej sprzedaży udziału 2/3 w nieruchomości działki dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, a której współwłaścicielami w 2/3 na zasadzie wspólności ustawowej jest Wnioskodawca z małżonką.

Począwszy od 1996 roku na przedmiotowym gruncie prowadzona była inwestycja, tj. budowa budynku garażowo-magazynowego. Pozwolenie na użytkowanie wybudowanego na przedmiotowej nieruchomości budynku zostało wydane 28 września 2009 roku (decyzja w tej sprawie uprawomocniła się 16 października 2009 roku). Po tym czasie na przedmiotowej nieruchomości nie były dokonywane żadne ulepszenia i nakłady zwiększające jej wartość.

Zarówno nabycie ww. nieruchomości, jak i inwestycja (budowa budynku) prowadzona była z majątku prywatnego współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, z majątku wspólnego, tj. Wnioskodawcy i żony. W małżeństwie Wnioskodawcy przez cały czas jego trwania obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej (udziały równe).

Jednocześnie w okresie kiedy została nabyta ww. nieruchomość, jak i w czasie prowadzenia inwestycji (budowa budynku) jako wspólnik spółki cywilnej Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą. W dniu 31 lipca 2012 roku spółka cywilna, której był wspólnikiem została zlikwidowana, wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej i obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest również płatnikiem podatku VAT.

W okresie prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa powyżej, przedmiotowy udział 2/3 w nieruchomości gruntowej działki wraz z posadowionym na niej budynkiem garażowym-magazynowym został przez Wnioskodawcę i żonę oddany spółce cywilnej, w której Zainteresowany był wspólnikiem, do używania na podstawie umowy użyczenia. Spółka cywilna miała swoją siedzibę na przedmiotowej nieruchomości, tj. bazę sprzętowo-warsztatową. Żona Wnioskodawcy nigdy nie była wspólnikiem tej spółki cywilnej (nigdy nie prowadziła jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie posiadała statusu przedsiębiorcy, nie była płatnikiem podatku VAT). Nieruchomość nigdy nie została wprowadzona do ksiąg spółki cywilnej. Spółka ponosiła jedynie koszty bieżącej eksploatacji przedmiotowej nieruchomości i jej utrzymania w stanie niepogorszonym tj. opłaty za media, bieżące naprawy, podatek od nieruchomości.

Podkreślenia wymaga, iż udział 2/3 w ww. nieruchomości nie był przedmiotem wkładu do spółki cywilnej. Spółka cywilna, której Wnioskodawca był wspólnikiem korzystała z nieruchomości na podstawie umów użyczenia. Podkreślenia wymaga również, iż budowa budynku garażowo-magazynowego na przedmiotowej nieruchomości była prowadzona z majątków prywatnych właścicieli nieruchomości gruntowej, a nie przez spółkę cywilną, a spółka cywilna, której Wnioskodawca był wspólnikiem, nie wprowadziła tej nieruchomości do swoich ksiąg.

Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką rozważa sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazała, iż budynek garażowo-magazynowy został wybudowany jako inwestycja wspólników nieruchomości w celach zarobkowych. Założeniem było prowadzenie na przedmiotowej nieruchomości własnej działalności gospodarczej, względnie najem nieruchomości innemu podmiotowi. Wnioskodawca nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia z tytułu korzystania przez spółkę S.C. z nieruchomości. Zgodnie z ustaleniami spółka ponosiła koszty eksploatacji nieruchomości, w tym koszty zużycia mediów według ich rzeczywistego zużycia, w tym woda, energia, śmieci, telefony, podatek od nieruchomości, itp.

Wnioskodawca pierwotnie był właścicielem (na zasadzie wspólności ustawowej) udziału 1/3 w nieruchomości (od 20.03.1996 roku). Następnie nabył (na zasadzie wspólności ustawowej) kolejny udział 1/3 w przedmiotowej nieruchomości (umowa z 3.03.1999 roku). Udział 1/3 nieruchomości został przekazany spółce s.c. do bezpłatnego korzystania od maja 1996 roku. Nabyty w roku 1999 udział 1/3 w nieruchomości został przekazany spółce do bezpłatnego korzystania w dniu jego nabycia, tj. w marcu 1999 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziału 2/3 w opisanej wyżej nieruchomości należącego do Wnioskodawcy i do żony na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast artykuł 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W analizowanym stanie faktycznym w momencie sprzedaży udziału w nieruchomości ani Wnioskodawca, ani jego żona nie wykorzystywali udziału w nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywania czynności opodatkowanych. Fakt wykorzystywania w przeszłości udziału w nieruchomości do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (w formie spółki cywilnej) nie powoduje, iż ewentualna sprzedaż udziału w nieruchomości winna być traktowana jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Udział w nieruchomości pozostawał przez cały okres w majątku prywatnym Wnioskodawcy. Wobec powyższego ani Zainteresowany ani jego żona, biorąc uwagę jednorazowość transakcji, bez zamiaru częstotliwego wykonywania, nie powinni zostać uznani za podatników podatku VAT w związku z ewentualną sprzedażą udziału w nieruchomości.

Gdyby jednak uznać, iż sprzedaż udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT to zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaż ta podlegałaby zwolnieniu z podatku VAT. Zgodnie bowiem z ww. przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W analizowanej sytuacji Wnioskodawca i jego żona rozważa sprzedaż udziału w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem garażowo-magazynowym. Przedmiotowy budynek spełnia warunki niezbędne do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w pkt 10a art. 43 ust. 1 ustawy o VAT. Zarówno przy nabyciu gruntu, jak i przy budowie budynku na nim posadowionego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od zakończenia budowy budynku posadowionego na przedmiotowej nieruchomości nie ponoszone były nakłady na jego ulepszenie. Zatem do przedmiotowej dostawy w odniesieniu zarówno do budynków i budowli, jak i do gruntu - będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Wskazać należy, iż problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą z majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem, orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Trybunał w ww. wyroku podkreślił, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. TSUE dodał, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego, a zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, należy uznać, iż wykonuje on działalność gospodarczą. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W kontekście powyższego istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania, które można uznać za charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z okoliczności sprawy wynika, iż w dniu 20 marca 1996 roku Wnioskodawca nabył wraz z żoną na zasadzie wspólności ustawowej udział 1/3 w nieruchomości gruntowej o powierzchni 14200 m2 niezabudowanej. Następnie w lutym 1998 roku nabył kolejny udział w ww. nieruchomości. Przedmiotowa umowa dotyczyła nabycia 1/3 udziału w nieruchomości gruntowej działki . Następnie w dniu 3 marca 1999 roku na podstawie umowy zniesienia współwłasności ww. nieruchomości zawartej z pozostałymi współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości została wydzielona działka gruntu nr ., której współwłaścicielami (udział 2/3) został Wnioskodawca wraz z żoną na zasadzie wspólności ustawowej. Począwszy od 1996 roku na przedmiotowym gruncie prowadzona była inwestycja, tj. budowa budynku garażowo-magazynowego. Pozwolenie na użytkowanie wybudowanego na przedmiotowej nieruchomości budynku zostało wydane 28 września 2009 roku. Po tym czasie na przedmiotowej nieruchomości nie były dokonywane żadne ulepszenia i nakłady zwiększające jej wartość. Wnioskodawca wskazał, iż nabycie ww. nieruchomości, jak i inwestycja (budowa budynku) prowadzona była z majątku prywatnego współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, z majątku wspólnego, tj. Wnioskodawcy i żony. Jednocześnie w okresie kiedy została nabyta ww. nieruchomość, jak i w czasie prowadzenia inwestycji (budowa budynku) jako wspólnik spółki cywilnej Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą. W dniu 31 lipca 2012 roku spółka cywilna, której był wspólnikiem została zlikwidowana i obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest również płatnikiem podatku VAT. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa powyżej, przedmiotowy udział 2/3 w nieruchomości gruntowej działki . wraz z posadowionym na niej budynkiem garażowym-magazynowym został przez Wnioskodawcę i żonę oddany spółce cywilnej, w której Zainteresowany był wspólnikiem, do używania na podstawie umowy użyczenia. Spółka cywilna miała swoją siedzibę na przedmiotowej nieruchomości, tj. bazę sprzętowo-warsztatową, przy czym Nieruchomość nigdy nie została wprowadzona do ksiąg spółki cywilnej. Spółka ponosiła jedynie koszty bieżącej eksploatacji przedmiotowej nieruchomości i jej utrzymania w stanie niepogorszonym tj. opłaty za media, bieżące naprawy, podatek od nieruchomości. Wnioskodawca podkreśla, iż udział 2/3 w ww. nieruchomości nie był przedmiotem wkładu do spółki cywilnej. W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż budynek garażowo-magazynowy został wybudowany jako inwestycja wspólników nieruchomości w celach zarobkowych. Założeniem było prowadzenie na przedmiotowej nieruchomości własnej działalności gospodarczej, względnie najem nieruchomości innemu podmiotowi.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy przedmiotowego udziału w Nieruchomości, Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskodawca (jak sam wskazał) nabył przedmiotowe udziały w nieruchomości w określonym konkretnym celu, tj. wybudowania budynku garażowo-magazynowego, który został wybudowany jako inwestycja wspólników nieruchomości w celach zarobkowych, założeniem bowiem było prowadzenie na przedmiotowej nieruchomości własnej działalności gospodarczej, względnie najem nieruchomości innemu podmiotowi, co świadczy o tym, iż nieruchomość nie została nabyta, jak twierdzi Wnioskodawca, do majątku osobistego. Ponadto poczynione przez Wnioskodawcę następujące po sobie działania, tj. zakup w roku 1996 1/3 udziału w nieruchomości, następnie w roku 1998 zakup następnej 1/3 udziału w nieruchomości, wybudowanie budynku garażowo-biurowego i związane z tym poczynione inwestycje (wystąpienie o pozwolenie na budowę, cały proces związany z wybudowaniem budynku garażowo-magazynowego, który służyć miał za siedzibę spółki, w której Wnioskodawca był wspólnikiem), angażując przy tym środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, posiadają cechy działalności profesjonalnej (zawodowej), a zatem zorganizowanej oraz wskazują bezwzględnie na zamiar prowadzenia działalności gospodarczej. Zaznaczyć przy tym należy, sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie przez Wnioskodawcę zrealizowana.

Reasumując, w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w ocenie tut. Organu wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż przedmiotowego udziału w Nieruchomości, zakwalifikować należy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, a Wnioskodawca dokonując tych czynności działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z gruntem.

Stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, iż przedmiotowy budynek oddany był Spółce w nieodpłatne użytkowanie, Wnioskodawca wskazał, iż zarówno przy nabyciu gruntu, jak i przy budowie budynku na nim posadowionego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od zakończenia budowy budynku posadowionego na przedmiotowej nieruchomości nie ponoszone były nakłady na jego ulepszenie.

Wobec powyższego dla rozstrzygnięcia, czy sprzedaż udziału w przedmiotowym budynku będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a koniecznym jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Opierając się na cyt. wyżej definicji wynikającej z przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia, pierwszym nabywcą lub użytkownikiem budynku będzie podmiot, który stanie się takim nabywcą lub użytkownikiem w następstwie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania, nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie doszło do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości, o której mowa we wniosku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem Nieruchomość ta nie była oddana do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Wskazać należy, iż umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Przez umowę użyczenia, zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług. Zatem sprzedaż 2/3 udziałów w Nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku na mocy art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy.

Wnioskodawca nie może również korzystać ze zwolnienia wnikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a, gdyż jak wskazano powyżej Wnioskodawca z tytułu sprzedaży 2/3 udziałów w Nieruchomości uznany został w myśl art. 15 ust. 1 ustawy za podatnika podatku VAT, a zatem w zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych związanych z zakupem udziału w gruncie i wybudowaniem budynku. Zaznaczyć przy tym należy, iż dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a, ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bez znaczenia natomiast pozostaje fakt, czy Wnioskodawca z tego prawa skorzystał.

Reasumując, Wnioskodawca z tytułu sprzedaży 2/3 udziału w przedmiotowej Nieruchomości działać będzie jako podatnik podatku VAT, transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, zatem podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku, tj. 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, tj. osoby składającej wniosek - Pana Andrzeja Sochy. W związku z tym skutki określone w art. 14k 14m Ordynacji podatkowej mogą dotyczyć tylko Zainteresowanego Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskodawcy nie może wywierać skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli (w tym żony) nieruchomości.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 688 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie