Interpretacja indywidualna z dnia 20.09.2012, sygn. IPPP3/443-697/12-2/LK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

miejsce świadczenia usług magazynowania

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04.07.2012 r. (data wpływu 10.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi na terytorium RP działalność gospodarczą m.in. w zakresie przechowywania/magazynowania lekarstw na rzecz podmiotów zagranicznych. W swej dotychczasowej praktyce Spółka w takich okolicznościach traktowała realizowane usługi jako wykonane w rozumieniu przepisów o VAT na terytorium RP i odpowiednio obciążała je podstawową stawką podatku VAT tj. 22%, a od początku 2011 stawką 23%. Spółka przyjmowała bowiem, iż przechowywanie leków winno zostać potraktowane jako usługa związana z daną nieruchomością, co uzasadniało zastosowanie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko to dodatkowo znalazło potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w szczególności w wyroku z dnia 16 grudnia 2011 sygn. I FSK 220/11 uznał, że do usług magazynowych zastosowanie winna znaleźć norma z art. 28e ustawy o VAT Sąd przyjął zatem, iż usługa magazynowa realizowana na terenie RP powinna podlegać podstawowej stawce podatku VAT.

Art. 28e. Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach b obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zagraniczni kontrahenci Spółki zakwestionowali tymczasem powyższe stanowisko. Stało się tak w efekcie podjętej przez nich próby uzyskania zwrotu podatku VAT z tytułu nabywanych od K Sp. z o.o. usług magazynowych. Rozpoznający sprawę Urząd Skarbowy w decyzji z dnia 16 marca 2012 r. sygn. 1436/PP-1III/201 2/5308303/3225/JB, podjął rozstrzygnięcie w ramach, którego stwierdził, iż zwrot podatku VAT w tego typu okolicznościach nie przysługuje, bowiem usługi magazynowania realizowane na terenie RP na rzecz zagranicznego (brytyjskiego) usługobiorcy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na terenie RP, lecz zgodnie z art. 28b powinny zostać uznane za wykonane na terytorium kraju, w którym mieści się siedziba nabywcy (tj. w Wielkiej Brytanii). Innymi słowy właściwy w sprawie Urząd Skarbowy stanął na stawisku, iż Spółka K w omawianym stanie faktycznym świadczy w rozumieniu vatowskim usługi poza granicami RP, wobec czego nie powinna na wystawianych fakturach wykazywać kwoty podatku VAT w stawce 23%, lecz traktować realizowane świadczenia jako usługi niepodlegające opodatkowaniu polskim podatkiem VAT.

Art. 28b. 1, Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, (...).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonywana na terenie RP usługa magazynowania lekarstw realizowana na rzecz podatnika zagranicznego (posiadającego siedzibę na terenie innego niż RP państwa Unii Europejskiej) podlega na podstawie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu polskim podatkiem VAT według stawki podstawowej; czy też przeciwnie usługa taka na podstawie art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium RP...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, biorąc pod w szczególności stanowisko przyjęte przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w decyzji z dnia 16 marca 2012 r. sygn. 1436/PP-1III/201 2/5308303/3225/JB, przyjąć należy, iż realizowana przez Spółkę na terytorium RP usługa magazynowania lekarstw wykonana na rzecz podatnika zagranicznego (posiadającego siedzibę na terenie innego niż RP państwa Unii Europejskiej) na podstawie art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium RP.

Wynika to z faktu, iż zdaniem Spółki art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług znajduje zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do usług, których istota związana jest z daną, konkretną, indywidualnie określoną nieruchomością. Tymczasem sednem kompleksowej usługi magazynowania towarów (w tym i lekarstw) nie jest udostępnienie klientowi danej konkretnej nieruchomości, powierzchni, terenu itp., lecz przechowanie towarów w miejscu i zakresie uzależnionym od możliwości i posiadanej przez podmiot przechowujący Infrastruktury. Co do zasady, usługobiorcy w omawianych okolicznościach jest obojętne gdzie dokładnie i na jakiej nieruchomości dane towary będą przechowywane, pod warunkiem, iż podmiot przechowujący może zapewnić ich zwrotne przekazanie w czasie i miejscu określonym przez klienta. W tym stanie rzeczy do usługi magazynowania towarów nie powinna znaleźć zastosowania norma prawna z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług, lecz ogólna norma z art. 28b, zgodnie z którą co do zasady usługa wykonana na rzecz podatnika zagranicznego jest obciążona podatkiem VAT w kraju usługobiorcy. Stanowisko podatnika potwierdzają niżej cytowane wypowiedzi przedstawicieli doktryny prawa podatkowego:

Varga Władysław

glosa LEX/el 2012

Glosa do wyroku NSA z dnia 16 grudnia 2011 r.

I FSK 221/11. Teza nr 2 145687/2:

Kompleksowe usługi magazynowe nie są związane z nieruchomością (magazynem) - a w każdym razie są związane w stopniu nie większym niż usługi naprawy samochodów (z warsztatem naprawczym), usługi poligraficzne (z drukarnią) czy usługi myjni samochodowej (z samym budynkiem myjni). Każda usługa bowiem jest w mniejszym lub większym stopniu związana z nieruchomością. Racjonalna i nieprowadząca ad absurdum wykładnia nakazuje jednak uznać za związane z nieruchomościami w rozumieniu przepisów VAT tylko takie usługi, dla których skonkretyzowana nieruchomość jest centralnym i kluczowym elementem usługi, jest wpisana w jej istotę i nadaje jej główny sens. W kompleksowych usługach magazynowych związek z nieruchomością w takim sensie nie występuje.

Varga Władysław

glosa LEX/el 2012

Glosa do wyroku NSA z dnia 16 grudnia 2011 r

I FSK 221/11 .Teza nr 3 145687/3:

O usłudze związanej z nieruchomością można mówić tylko w takim przypadku, gdy dana nieruchomość jest wpisana w istotę świadczonej usługi i jest jej centralnym elementem, tkwi w niej samej, nadając główny sens usłudze i determinując jej treść innymi słowy, usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą, a nie inną nieruchomością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, iż świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. Na podstawie tej tezy można zatem uznać, że wyodrębnianie z usługi świadczonej przez jeden podmiot poszczególnych jej elementów jako osobnych usług nie jest poprawne, jeśli wszystkie one zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. W przypadku świadczeń złożonych należy ustalić, w kontekście wszystkich okoliczności, które ze świadczeń ma charakter zasadniczy, a które jedynie są czynnościami pomocniczymi, ułatwiającymi lub umożliwiającymi korzystanie ze świadczenia zasadniczego w ogóle lub w pełniejszym zakresie. Konsekwentnie, skutki podatkowe dla całej usługi złożonej należy określać w odniesieniu do świadczenia o charakterze zasadniczym.

Konsekwencją uznania wykonywanych czynności za świadczenie złożone jest to, iż dla celów podatku VAT świadczenia pomocnicze dzielą los prawny świadczenia głównego. Innymi słowy, do całej transakcji stosuje się zasady opodatkowania właściwe dla usługi zasadniczej, w szczególności w zakresie ustalenia miejsca świadczenia, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz stawki podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi na terytorium RP działalność gospodarczą m.in. w zakresie przechowywania/magazynowania lekarstw na rzecz podmiotów zagranicznych. Wątpliwość budzi miejsce świadczenia a tym samym opodatkowania świadczonych usług magazynowania na rzecz podmiotów mających siedzibę na terytorium UE.

W celu określenia, czy konkretne usługi, podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług.

Zgodnie z art. 28a ustawy na potrzeby stosowania rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W świetle powyższego istotnym jest ustalenie statusu usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa. Usługi świadczone na rzecz podmiotów wymienionych w art. 28a są to m.in. czynności wykonywane na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT lub działalność gospodarczą o podobnym charakterze prowadzoną na terenie innego niż Polska kraju.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Warunkiem zaliczenia określonej usługi do tego katalogu jest jej związek z nieruchomością, której dana usługa dotyczy. Wprawdzie usługi na nieruchomościach kojarzone są na ogół z usługami budowlanymi związanymi z konkretną nieruchomością, jednak pojęcie to jest znacznie szersze i obejmuje swoim zakresem cały szereg usług, które są nierozerwalnie związane z nieruchomościami. Ustawodawca krajowy i prawodawca unijny nie ograniczają tego zakresu do grupy konkretnych i określonych z nazwy usług, które stanowiłyby zamkniętą grupę i byłyby umiejscowione w jednym grupowaniu klasyfikacji statystycznej.

Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9(2)(a) VI Dyrektywy (która została zastąpiona przez ww. Dyrektywę 2006/112/WE) wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Jak wyżej wskazano zasada wyrażona w przepisie art. 28e ustawy, podobnie jak reguła artykułu 47 Dyrektywy, ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania co do miejsca jej położenia.

Aby uznać usługi za związane z nieruchomością wynik prac musi się wiązać z konkretną nieruchomością. Mowa o tym (tj. związku z konkretną nieruchomością) m.in. w cytowanym przez Spółkę wyroku z dnia 7 września 2006 r. w sprawie C-166/05 pomiędzy Rudi Heger GmbH a Finanzamt Graz-Stadt (Austria) dotyczącym przeniesienia praw do dokonywania połowów w formie odpłatnej cesji zezwoleń na dokonywanie połowów jako świadczenie usług związanych z nieruchomościami. TSUE istotnie stwierdził (w pkt 23 wyroku), iż W tych okolicznościach należy zbadać jeszcze, czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający. W rzeczywistości bowiem sprzeczne z systematyką art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością.

W tym miejscu wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia nieruchomości, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie znajduje się także definicja usług magazynowych. Oczywistym faktem jest, że aby skutecznie realizować tego typu zadania, należy posiadać przede wszystkim warunki techniczne magazyny (np. budynki) przystosowane do pełnionej funkcji, jak i specjalistyczne wyposażenie tychże magazynów. Niewątpliwie usługa polegająca na magazynowaniu towaru dla kontrahenta związana jest m.in. z wykorzystaniem powierzchni magazynu (budynku bądź innej nieruchomości) w celu przechowania jego towarów. Istota tej konkretnej usługi sprowadza się do kwestii wykorzystania powierzchni magazynu celem przechowania towarów kontrahenta, w konkretnym miejscu, na określony czas. Funkcję taką, w ocenie tut. Organu, spełnia magazyn Wnioskodawcy. Zatem istnieje związek danej, konkretnej nieruchomości ze świadczoną usługą magazynowania w niej towarów. W związku z tym, miejscem świadczenia takiej usługi jest miejsce położenia nieruchomości, w której te towary są magazynowane.

Magazynowanie towarów ma związek z umieszczeniem towarów w konkretnym miejscu, danej nieruchomości i jest ono celem samym w sobie. Nie można zatem tej usługi traktować odrębnie od miejsca, w której jest realizowana. Celem gospodarczym zlecającego dane świadczenie jest zaspokojenie jego potrzeb w zakresie przechowywania towarów w konkretnym miejscu i przez określony okres czasu.

Analizując zatem zaistniały stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż wykonywane przez Spółkę usługi magazynowe jako ściśle związane z możliwą do zlokalizowania co do miejsca jej położenia nieruchomością (magazynem), stanowią usługi związane z nieruchomościami, dla których miejscem świadczenia, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości, czyli w tym przypadku Polska.

Tym samym przedstawione wyżej usługi magazynowe świadczone przez Spółkę na rzecz kontrahenta unijnego są usługami związanymi z nieruchomościami i stosownie do art. 28e ustawy, miejscem ich świadczenia i opodatkowania jest terytorium Polski. Tym samym Wnioskodawca winien opodatkować je podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 zwana dalej ustawą), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku. Jednakże z uwagi na to, iż usługi magazynowania nie korzystają z żadnych wyłączeń przewidzianych ustawą o podatku od towarów i usług to w tej sytuacji zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku 23%.

Biorąc powyższe pod uwagę usługi magazynowania lekarstw świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika unijnego gdzie są to usługi ściśle związane z nieruchomościami stosownie do art. 28e ustawy, miejscem ich świadczenia i opodatkowania jest terytorium Polski. Tym samym Wnioskodawca winien opodatkować je podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju stawką podstawową.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać należy iż w myśl art. 3 pkt 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 1 przez ustawy podatkowe rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym treść decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego, o której mowa we wniosku tut. Organ potraktował, jako elementy stanu faktycznego, bowiem wskazać należy iż tut. Organ nie jest kompetentnym do oceny decyzji wydanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 422 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie