Temat interpretacji

Czy opisana transakcja sprzedaży nieruchomości przez osobę będącą czynnym podatnikiem VAT, stanowiącej jej majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w transakcji tej zbywająca nieruchomość nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2011r. (data wpływu 11 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2011r. (data wpływu 29 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 grudnia 2011r. (data wpływu 29 grudnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 grudnia 2011r., znak: IBPBII/1/436-431/11/HK, IBPP3/443-1133/11/AM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Dnia 28 maja 2001r. podatniczka na podstawie aktu notarialnego (Repertorium "A" nr ) nabyła niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w X. przy ul. Y., składającą się z działki oznaczonej numerem geodezyjnym 2, o powierzchni 1.447 m2, dla której prowadzona jest KW nr oraz prawo wieczystego użytkowania działki gruntu o powierzchni 1.056 m2 oznaczonej numerem geodezyjnym 3 wraz z budynkiem stacji sprężarek, stanowiącym odrębną nieruchomość, dla których prowadzona jest KW numer . Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT, jednak nabyte nieruchomości nie były przez nią wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie zostały też zaewidencjonowane jako środki trwałe w działalności gospodarczej i stanowiły jej majątek osobisty. W momencie zakupu nieruchomości (w tym nieruchomości zabudowanej) podatniczka nie była czynnym podatnikiem VAT. Dnia 7 lipca 2011r. aktem notarialnym (Repertorium A nr ) opisana nieruchomość została zbyta. Pierwsze kroki zmierzające do sprzedaży nabytych w 2001r. nieruchomości zostały podjęte we wrześniu 2010r., poprzez zawarcie w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży i ze spółką, która następnie zamierzała dokonać ich sprzedaży na rzecz osoby trzeciej. Na podstawie ugody zawartej w formie aktu notarialnego dnia 8 marca 2011r. strony ustaliły, że nieruchomości sprzedane zostaną bezpośrednio osobie trzeciej. Spółka z którą została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży, wykonała we własnym zakresie i na własny koszt szereg czynności przygotowawczych do sprzedaży nieruchomości, m.in. znalazła osobę trzecią zainteresowaną nabyciem nieruchomości, negocjowała z firmami, które podejmą się realizacji zadania polegającego na wykonaniu prac ziemnych i muru oporowego niwelującego skarpę pod budowę obiektu handlowego na wysokości drogi publicznej, uzyskała zgody na skomunikowanie nieruchomości z układem komunikacji publicznej, uzyskała zgody na wycięcie drzew znajdujących się na sprzedawanym terenie itp. Przed notariuszem strony oświadczyły, że ustalone ceny stanowiące podstawę do pobrania podatku od czynności cywilnoprawnych, nie zawierają podatku VAT. Notariusz pobrał stosowny podatek od czynności cywilnoprawnych, stwierdzając tym samym, że transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pozyskane ze sprzedaży środki nie zostaną użyte do prowadzenia działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w żaden sposób wykorzystywane, ani do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, ani też do prowadzenia działalności rolniczej. Bycie przez Wnioskodawczynię przez lata właścicielką nieruchomości wiązało się z wysokimi kosztami, które wydawały się nieracjonalne z punktu widzenia ekonomicznego, tym bardziej, że Wnioskodawczyni nie znalazła sposobu na ich wykorzystanie na własne potrzeby osobiste lub potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Działki nie były nigdy przedmiotem umów najmu i dzierżawy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta X., zatwierdzonym uchwałą nr Rady Miasta z dnia 27 sierpnia 2008r. (Dz. Urz. Woj. nr z dnia 14 października 2008 roku, poz. 2030) w chwili sprzedaży działki przeznaczone do sprzedaży znajdowały się w obszarze 3-U/MW/ZP przeznaczenie podstawowe: usługi nieuciążliwe, zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna i 4-KX teren publicznego ciągu pieszego, natomiast w ewidencji gruntu działka nr 3 oznaczona jest symbolem Ba tereny przemysłowe, zaś działka nr 2 oznaczona jest symbolem B tereny mieszkaniowe. Wnioskodawczyni w przeszłości nie dokonywała sprzedaży nieruchomości ze swojego osobistego majątku. W chwili obecnej Wnioskodawczyni nie nosi się z zamiarem sprzedaży w przyszłości posiadanych przez nią nieruchomości należących do jej majątku osobistego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana transakcja sprzedaży nieruchomości przez osobę będącą czynnym podatnikiem VAT, stanowiącej jej majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w transakcji tej zbywająca nieruchomość nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, kluczowym problemem jest rozstrzygnięcie czy sprzedający opisane nieruchomości występuje w tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Analogiczne do opisanej sytuacje, były niejednokrotnie przedmiotem sporu z organami podatkowymi i znajdowały rozstrzygnięcie dopiero na drodze administracyjnego postępowania sądowego. W sprawie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości stanowiących majątek osobisty podatnika wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów. Na podstawie wyroków, które zapadały przed sądami administracyjnymi stwierdzić można, że istnieje jednolita linia orzecznictwa w podobnych sprawach. Kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości stanowiących majątek osobisty podatników, była przedmiotem analizy Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów. W wyroku z dnia 29 października 2007r., sygn. akt I FSP 3/07, uwzględniając wnioski płynące z definicji "podatnika" oraz "działalności gospodarczej", zawartej w art. 4 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i art. 15 ust. 1 i 2 polskiej ustawy o VAT, Sąd uznał, że podatnikiem podatku od towarów i usług staję się ten, kto dokonuje czynności, będącej dostawą towarów lub świadczeniem usług w ramach działalności gospodarczej rozumianej jako działalność producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód. Jeżeli czynność wykonana została poza zakresem tych działań, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywatny danej osoby. Sprzedaż takiego majątku, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, nie może być uznana za działalność handlową, co skutkowałoby uznaniem tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług. Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, ze obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność wykonana została jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Oceniające zamiar towarzyszący nabyciu (w opisywanym przypadku nabyciu nieruchomości) należy brać pod uwagę okoliczności towarzyszące nabyciu oraz czas dzielący nabycie i zbycie, a także okoliczności sprzedaży i przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży, czyli czy konsekwentnie pozostają one w majątku prywatnym, czy też są używane w działalności gospodarczej. Sama wyprzedaż majątku osobistego, bez względu na to, czy dokonana została jednorazowo, czy też w częściach, nie ma charakteru powtarzalnego.

Odnosząc się do kwestii znaczenia pojęcia "majątek osobisty" czy też "majątek prywatny" Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 grudnia 2008r., I FSK 1556/07, wskazał, że pojęcie to oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę przytoczoną argumentację i jednolitą linię orzeczniczą sądów administracyjnych w analogicznych sprawach, sprzedająca nieruchomość nie działała jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Za podatnika, zgodnie z orzecznictwem TSUE, należy uznać również osobę, która zadeklarowała prowadzenie działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, a nawet jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta (wyrok Trybunału w sprawie 268/83, podobnie w sprawie C-110/94, C-97/90 czy też C-400/98).

Jak już wyżej zauważono, dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest, zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy bowiem uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza się nie rozpoczęła. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, ze zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności () dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 28 maja 2001r. podatniczka na podstawie aktu notarialnego (Repertorium "A" nr ) nabyła niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w X. przy ul. Y., składającą się z działki oznaczonej numerem geodezyjnym 2, o powierzchni 1.447 m2, dla której prowadzona jest KW nr oraz prawo wieczystego użytkowania działki gruntu o powierzchni 1.056 m2 oznaczonej numerem geodezyjnym 3 wraz z budynkiem stacji sprężarek, stanowiącym odrębną nieruchomość, dla których prowadzona jest KW numer . Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT, jednak nabyte nieruchomości nie były przez nią wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie zostały też zaewidencjonowane jako środki trwałe w działalności gospodarczej i stanowiły jej majątek osobisty. W momencie zakupu nieruchomości (w tym nieruchomości zabudowanej) podatniczka nie była czynnym podatnikiem VAT. Dnia 7 lipca 2011r. aktem notarialnym (Repertorium A nr ) opisana nieruchomość została zbyta. Pierwsze kroki zmierzające do sprzedaży nabytych w 2001r. nieruchomości zostały podjęte we wrześniu 2010r., poprzez zawarcie w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży i ze spółką, która następnie zamierzała dokonać ich sprzedaży na rzecz osoby trzeciej. Na podstawie ugody zawartej w formie aktu notarialnego dnia 8 marca 2011r. strony ustaliły, że nieruchomości sprzedane zostaną bezpośrednio osobie trzeciej. Spółka z którą została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży, wykonała we własnym zakresie i na własny koszt szereg czynności przygotowawczych do sprzedaży nieruchomości, m.in. znalazła osobę trzecią zainteresowaną nabyciem nieruchomości, negocjowała z firmami, które podejmą się realizacji zadania polegającego na wykonaniu prac ziemnych i muru oporowego niwelującego skarpę pod budowę obiektu handlowego na wysokości drogi publicznej, uzyskała zgody na skomunikowanie nieruchomości z układem komunikacji publicznej, uzyskała zgody na wycięcie drzew znajdujących się na sprzedawanym terenie itp. Przed notariuszem strony oświadczyły, że ustalone ceny stanowiące podstawę do pobrania podatku od czynności cywilnoprawnych, nie zawierają podatku VAT. Notariusz pobrał stosowny podatek od czynności cywilnoprawnych, stwierdzając tym samym, że transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pozyskane ze sprzedaży środki nie zostaną użyte do prowadzenia działalności gospodarczej.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w żaden sposób wykorzystywane, ani do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, ani też do prowadzenia działalności rolniczej. Bycie przez Wnioskodawczynię przez lata właścicielką nieruchomości wiązało się z wysokimi kosztami, które wydawały się nieracjonalne z punktu widzenia ekonomicznego, tym bardziej, że Wnioskodawczyni nie znalazła sposobu na ich wykorzystanie na własne potrzeby osobiste lub potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Działki nie były nigdy przedmiotem umów najmu i dzierżawy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta X., zatwierdzonym uchwałą nr Rady Miasta X. z dnia 27 sierpnia 2008r. (Dz. Urz. Woj. nr z dnia 14 października 2008 roku, poz. 2030) w chwili sprzedaży działki przeznaczone do sprzedaży znajdowały się w obszarze 3-U/MW/ZP przeznaczenie podstawowe: usługi nieuciążliwe, zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna i 4-KX teren publicznego ciągu pieszego, natomiast w ewidencji gruntu działka nr 3 oznaczona jest symbolem Ba tereny przemysłowe, zaś działka nr 2 oznaczona jest symbolem B tereny mieszkaniowe. Wnioskodawczyni w przeszłości nie dokonywała sprzedaży nieruchomości ze swojego osobistego majątku. W chwili obecnej Wnioskodawczyni nie nosi się z zamiarem sprzedaży w przyszłości posiadanych przez nią nieruchomości należących do jej majątku osobistego.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działki gruntu, Wnioskodawczyni działała w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że nabyła ona grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. W konsekwencji sprzedając te działki Wnioskodawczyni korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze, że Wnioskodawczyni nie dokonywała w przeszłości sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego, ani takiej sprzedaży nie zamierza dokonywać.

Zauważyć również należy, iż zbywana nieruchomość nie została podzielona na mniejsze działki celem ich zbycia, co oznacza, że Wnioskodawczyni nie wykazywała żadnej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika aby zbywana nieruchomość została nabyta w celu odsprzedaży (w celach handlowych).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej składającej się z działki oznaczonej numerem geodezyjnym 2 oraz prawa wieczystego użytkowania działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym 3 wraz z budynkiem stacji sprężarek, stanowiącym odrębną nieruchomość, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych podstaw, aby uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku od towarów i usług z zakresie tej transakcji.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach