Temat interpretacji
Jaką stawkę podatku powinien zastosować Sp. z o.o. w powyżej opisanej sytuacji - czy powinien zastosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług art. 41 - stawkę podstawową 23%, czy też art. 43 ust. 1 pkt 9 - dotyczące zwolnienia?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku datowanym na 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży działki niezabudowanej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czynności sprzedaży działki niezabudowanej.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
W czerwcu 2005 roku Sp. z o.o. będąca czynnym podatnikiem VAT otrzymała od swojego udziałowca tytułem podniesienia kapitału podstawowego wkład niepieniężny w postaci gruntu w użytkowaniu wieczystym i przeniesienie własności naniesień na tym gruncie. Z protokołu uzgodnień warunków oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i nabycia prawa własności znajdujących się na tym gruncie naniesień wynika, że według stanu na dzień podpisania aktu notarialnego powyższa działka gruntu o powierzchni 13,7965 ha oznaczona nr 8 w księdze wieczystej (obręb G - 21) podzielona jest na działki 8/1 (powierzchnia 0,0227 ha) i 8/2 (powierzchnia 13,7738 ha). Na działce o nr 8/1 znajduje się budynek stacji trafo i plac utwardzony natomiast na działce nr 8/2 usytuowane są naniesienia (budynki i budowle) nadające się do rozbiórki.
W latach 2006-2007 na działce nr 8/2 Sp. z o.o. wybudował budynek biurowy, który wykorzystuje do bieżącej działalności gospodarczej. Część budynku stanowi biuro Spółki, pozostała część przeznaczona jest pod wynajem innym firmom. Wynajem powierzchni biurowych jest podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Sp. z o.o.
W styczniu 2008 roku nastąpiło przeniesienie prawa własności działki nr 8 o powierzchni 13,7965 ha na Sp. z o.o. tytułem podwyższenia kapitału podstawowego wkładem niepieniężnym.
Powyższy teren zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej z dnia 11.09.2002 roku posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wyznacza dla tego obszaru tereny:
- usług i przemysłu (1 U)
- zieleni izolacyjnej (2ZI)
- ulicy publicznej, zbiorczej (3KZ2/2)
- ulicy publicznej, zbiorczej (4KZ/2).
W roku 2011 Sp. z o.o. postanowił dokonać podziału działki 8/2 na mniejsze działki o nr (8/11 - 8/27, 8/30 - 8/37). W wyniku podziału budynek biurowy Sp. z o.o. został zlokalizowany na działce 8/26.
Powyższy podział dokonany był w związku z planami Spółki dotyczącymi uzyskania przychodów z tytułu dzierżawy bądź sprzedaży części gruntu.
Sp. z o.o. w dziale 3 odpisu z Rejestru Przedsiębiorców KRS w przedmiocie działalności ma m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
W 2011 roku Sp. z o.o. rozpoczął rozmowy z Instytucją zainteresowaną kupnem 2 działek nr 8/30, 8/31 o łącznej powierzchni 0,6245 ha. Powyższe działki stanowią nieruchomość gruntową niezabudowaną objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewidującym możliwość wybudowania na tym terenie budynków związanych z działalnością o charakterze biurowo - usługowym.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Jaką stawkę podatku powinien zastosować Sp. z o.o. w powyżej opisanej sytuacji - czy powinien zastosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług art. 41 - stawkę podstawową 23%, czy też art. 43 ust. 1 pkt 9 - dotyczące zwolnienia...
Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży ww. działek Sp. z o.o. powinien zastosować stawkę podstawową w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zastosowanie takiej stawki wynika z faktu, że powyższe działki posiadają aktualny plan zagospodarowania przestrzennego umożliwiający i przeznaczone są na cele budowlane, nie są to także grunty rolne ani leśne.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienia od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.
Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Zgodnie z ww. ustawą ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.
W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.
Powyższe przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wskazują, że o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka otrzymała od swojego udziałowca tytułem podniesienia kapitału podstawowego wkład niepieniężny w postaci gruntu w użytkowaniu wieczystym i przeniesienie własności naniesień na tym gruncie.
W latach 2006-2007 na działce nr 8/2 Wnioskodawca wybudował budynek biurowy, który wykorzystuje do bieżącej działalności gospodarczej. Część budynku stanowi biuro Spółki, pozostała część przeznaczona jest pod wynajem innym firmom. Wynajem powierzchni biurowych jest podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Zainteresowanego.
W styczniu 2008 roku nastąpiło przeniesienie prawa własności działki nr 8 o powierzchni 13,7965 ha na Wnioskodawcę tytułem podwyższenia kapitału podstawowego wkładem niepieniężnym. W roku 2011 Zainteresowany postanowił dokonać podziału działki 8/2 na mniejsze działki o nr (8/11 - 8/27, 8/30 - 8/37).
Powyższy podział dokonany był w związku z planami Spółki dotyczącymi uzyskania przychodów z tytułu dzierżawy bądź sprzedaży części gruntu.
W 2011 roku Wnioskodawca rozpoczął rozmowy z kontrahentem zainteresowanym kupnem dwóch działek o nr 8/30, 8/31, o łącznej powierzchni 0,6245 ha. Powyższe działki stanowią nieruchomość gruntową niezabudowaną objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewidującym możliwość wybudowania na tym terenie budynków związanych z działalnością o charakterze biurowo - usługowym.
Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.
Zatem, biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej art. 15 ust. 2 ustawy należy uznać, iż transakcja sprzedaży gruntu będącego przedmiotem pytania będzie miała ścisły związek z działalnością gospodarczą, gdyż będzie to sprzedaż majątku przedsiębiorstwa.
Reasumując Spółka dokonując sprzedaży działek niezabudowanych stanowiących majątek przedsiębiorstwa, będzie z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku, gdyż przedmiotem sprzedaży będą nieruchomości gruntowe niezabudowane, stanowiące tereny budowlane przeznaczone pod zabudowę związaną z działalnością biurowo usługową. Dostawa niezabudowanych gruntów przeznaczonych pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od podatku, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi