Interpretacja indywidualna z dnia 16.10.2013, sygn. ILPP4/443-325/13-4/BA, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 8 lipca 2013 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 10 lipca 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 8 lipca 2013 r. (data wpływu 10 lipca 2013 r.) oraz z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 8 lipca 2013 r. (data wpływu 10 lipca 2013 r.) oraz z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) o własne stanowisko oraz o podpis Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z planowanym założeniem własnej działalności gospodarczej Wnioskodawca chciałby zasięgnąć rady w paru kwestiach związanych ze sprawami podatkowymi. Zainteresowany będzie świadczył usługi projektowe/nadzorcze w branży morskiej/offshore. Pierwszy kontrakt który udało się Wnioskodawcy zdobyć obejmuje pracę w Azerbejdżanie dla Norweskiej firmy. Zainteresowany będzie zatem działał w Azerbejdżanie, natomiast rozliczenie będzie miało miejsce w Norwegii (faktury będzie wystawiał firmie norweskiej). Wnioskodawca chciałby się upewnić jak wyglądają w tym przypadku sprawy podatkowe. Wg poznanych źródeł podatek dochodowy będzie Zainteresowany odprowadzał w Polsce (tu będzie zarejestrowana firma), natomiast podatkiem VAT obciąży stronę norweską (informację tę otrzymał dzwoniąc na infolinię). W powyższej kwestii Wnioskodawca otrzymał z Ambasady Polskiej w Norwegii następującą odpowiedź: Nawiązując do poniższej korespondencji uprzejmie informuję, że jeśli nie będzie Pan wykonywał usług na terytorium Norwegii to nie ma potrzeby rejestracji oddziału Pana firmy w tym kraju. Także nie ma potrzeby odprowadzania VAT w Norwegii przez Pana firmę. Zainteresowany nie ma pojęcia jak wygląda sprawa podatkowa w Azerbejdżanie (o ile wie jest umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania). Na dzień złożenia wniosku w optymistycznej wersji Wnioskodawca będzie rozliczał się wyłącznie w Polsce (podatek dochodowy), natomiast podatkiem VAT obciąży stronę norweską (działalność będzie dotyczyła statku ruchomości).

Schemat działania Zainteresowanego jest więc następujący:

Firma w Polsce → Kontrakt z firmą norweską → Praca (do pół roku) w Azerbejdżanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym z powyższych krajów Wnioskodawca będzie rozliczał się z podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT za wykonywane usługi będzie odprowadzany w Norwegii przez usługobiorcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany będzie świadczył usługi projektowe/nadzorcze w branży morskiej/offshore. Pierwszy kontrakt który udało się Wnioskodawcy zdobyć obejmuje pracę w Azerbejdżanie dla norweskiej firmy. Działalność będzie dotyczyła statku ruchomości.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zatem w przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Jak wynika z opisu sprawy firma norweska jest podatnikiem o którym mowa w art. 28a ustawy.

Po dokonaniu analizy informacji zawartych w przedstawionym opisie sprawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania, w konsekwencji miejsce świadczenia usług projektowych/nadzorczych ustalane będzie na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Reasumując, miejscem świadczenia (opodatkowania) usług projektowych/nadzorczych świadczonych przez Zainteresowanego będzie terytorium Norwegii, tj. miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym, usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

O sposobie rozliczania ewentualnego podatku na terytorium Norwegii z tytułu wykonanych usług, jego wysokości oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzać będą w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajdować się będzie miejsce świadczenia usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy faktury oznaczone jako odwrotne obciążenie są powszechnie stosowane i uznawane przez stronę norweską bez rejestracji firmy jako NUF oraz kwestii dotyczącej wystosowania kroków formalnych w Azerbejdżanie i Norwegii pozwalających Wnioskodawcy na działalność, został rozstrzygnięty w postanowieniu z 16 października 2013 r. nr ILPP4/443 -325/13-5/BA.

Kwestia dotycząca podatku dochodowego zostanie rozstrzygnięta w odrębnym piśmie.

Dodatkowo tut. Organ wyjaśnia, że wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej rozpatrywane są w terminie, o którym mowa w art. 14d ustawy Ordynacja podatkowa, tj. bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosków. Ponadto, wszystkie wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej załatwiane są z zachowaniem kolejności wpływu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 5 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu