Temat interpretacji
W zakresie prawidłowości wykazania w deklaracji VAT-7 usług wykonanych na terytorium Niemiec.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.12.2011 r. (data wpływu 12.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz prawidłowości rozliczeń jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12.12.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz prawidłowości rozliczeń.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Firma A. Sp. z o.o. prowadzi działalność od marca 2010 roku w zakresie prac budowlano-montażowych na wysokości. Do maja roku 2011 firma świadczyła usługi wyłącznie na terenie kraju mając tylko jednego odbiorcę krajowego swoich usług.
Korzystając z praw Unii Europejskiej Zarząd postanowił rozszerzyć działalność firmy na teren innego państwa członkowskiego - Niemcy. W maju roku 2011 spółka A. podpisała umowę ze swoim jedynym polskim kontrahentem Zamawiającym, na świadczenie usług montażowych na terenie Niemiec na zlecenie niemieckiego odbiorcy - Inwestora.
W umowie określono dokładnie obowiązek stron. Spółka A. miała świadczyć swoje usługi na terenie Niemiec, zgodnie z wiedzą budowlaną zgodnie z normami, uprawnieniami obowiązującymi w Niemczech przy użyciu własnych narzędzi, sprzętu specjalistycznego i pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje. Kontrahent polski - Zamawiający miał dostarczyć urządzenia, materiały konieczne do montażu, udostępnić teren na którym były prowadzone prace montażowe. Był to montaż dużych silosów zbożowych. Umowa określała pracę Spółki na okres 16 maj - 20 sierpień 2011 roku. Oddelegowano pracowników Spółki do pracy na okres prac montażowych do Niemiec zapewniając im noclegi i zaplecze socjalne zgodnie z prawem niemieckim. Spółka A. jednocześnie prowadziła prace montażowe na terenie Polski, lecz w mniejszym rozmiarze niż dotychczas. Faktury za wykonanie częściowych prac montażowych i ostateczne po odbiorze robót wystawiane były na polskiego kontrahenta Spółki A. Zamawiającego, za które od niego otrzymywała zapłaty.
Na wystawianych fakturach sprzedaży dla polskiego kontrahenta określono dokładnie miejsce wykonywania usług - Niemcy, adres siedziby kontrahenta niemieckiego - Inwestora - ostatecznego odbiorcy usług montażowych, jego NIP unijny i informację, że ostatecznie on rozlicza podatek od wartości dodanej. Faktury sprzedaży na polskiego kontrahenta wystawiane były ze stawką NP.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy prawidłowo wykazano w deklaracji VAT sprzedaż usług wykonanych na terytorium Niemiec...
Zdaniem Wnioskodawcy, Polskie przepisy podatku od towarów i usług określają zakres opodatkowania tylko usług świadczonych na terenie kraju. Istnieje też przepis szczególny określający miejsce świadczenia usług związanych z nieruchomościami (takim jest montaż silosów) jest miejsce położenia nieruchomości a więc Niemcy.
Spółka A. mając to na uwadze powinna zarejestrować Spółkę na terenie Niemiec i jako podwykonawca obciążyć niemieckim podatkiem od wartości dodanej swojego polskiego kontrahenta. Przepisy niemieckie określają iż firmy, które na tamtym rynku wykonują prace budowlano-montażowe nie dłużej niż 6 miesięcy nie mają takiego obowiązku rejestracji i Spółka z tego prawa skorzystała. W swojej dokumentacji Spółka posiada taką informację. Spółka A. swoją pracę na terenie Niemiec wykonywała od końca maja do połowy września 2011 i nie przekroczyła okresu 6 miesięcy. Tak zakładała też umowa. Faktury wystawiane na polski podmiot pośredniczący w ostatecznym rozliczeniu podatku od wartości dodanej były wystawione ze stawką NP jako sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu w Polsce. Sprzedaż ta w deklaracji VAT-7 była wykazana w pozycji 21 2. Dostawa towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju bez wykazania jej w poz. 22 (2a. w tym świadczenie usług o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy - którą to pozycję musi wypełnić polski kontrahent obciążając ostatecznego niemieckiego odbiorcę usług). Spółka A. posiada unijny nr VAT, lecz tym samym nie wypełniono deklaracji VAT UE, gdyż również to powinien zrobić polski kontrahent - Zamawiający a drugostronnie rozliczyć niemiecki odbiorca usług- Inwestor.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność w zakresie prac budowlano-montażowych na wysokości podpisał w maju 2011 roku umowę ze swoim jedynym polskim kontrahentem Zamawiającym, na świadczenie usług montażowych (montaż dużych silosów zbożowych) na terenie Niemiec na zlecenie niemieckiego odbiorcy - Inwestora. Umowa określała dokładnie obowiązek stron a także pracę Spółki na okres 16 maj - 20 sierpień 2011 roku. Spółka świadczyła usługi na terenie Niemiec, zgodnie z wiedzą budowlaną, normami i uprawnieniami obowiązującymi w Niemczech przy użyciu własnych narzędzi, sprzętu specjalistycznego i pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje. Kontrahent polski - Zamawiający dostarczył urządzenia, materiały konieczne do montażu, udostępnił teren na którym były prowadzone prace montażowe. Oddelegowano pracowników Spółki do pracy na okres prac montażowych do Niemiec zapewniając im noclegi i zaplecze socjalne zgodnie z prawem niemieckim.
Wątpliwości Spółki przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą prawidłowości wykazania w deklaracji VAT-7 usług wykonanych na terytorium Niemiec.
Zdaniem Spółki, ponieważ przedmiotowe usługi niepodlegają opodatkowaniu w Polsce jako usługi związane z nieruchomościami, ich sprzedaż należy wykazać w deklaracji VAT-7 w pozycji 21 2. Dostawa towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju bez wykazania jej w poz. 22 (2a. w tym świadczenie usług o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy) oraz bez wypełniania deklaracji VAT UE.
Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.
Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Powyższe rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2011 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 153, poz. 906). Załącznik nr 1 tego rozporządzenia stanowi wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objaśnień tych wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju, wykazuje ich wartości w poz. 21 deklaracji VAT-7. Natomiast w poz. 22 deklaracji wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.
Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".
Jak wynika z powyższych przepisów w składanej deklaracji VAT-7 Wnioskodawca winien wykazać świadczenie przedmiotowych usług jedynie w poz. 21, gdyż poz. 22 nie obejmuje usług, o których mowa w art. 28e ustawy. Stosownie do ww. art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy przedmiotowych usług nie wykazuje się w deklaracji VAT-UE.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowe usługi należało wykazać w poz. 21 deklaracji VAT-7 bez wykazywania ich w poz. 22 tejże deklaracji oraz bez wypełniania deklaracji VAT UE należało uznać za prawidłowe.
Jednocześnie należy wskazać, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku ORD-IN nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie