Interpretacja indywidualna z dnia 24.04.2012, sygn. IPTPP2/443-56/12-4/KW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Opodatkowanie otrzymywanego przez Wnioskodawcę odszkodowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem data wpływu 12 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanego przez Wnioskodawcę odszkodowania jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanego przez Wnioskodawcę odszkodowania.

Wniosek został uzupełniony pismem data wpływu 12 kwietnia 2012 r., poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej Przedsiębiorcą) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szeroko pojętego doradztwa i konsultingu energetycznego. Przedsiębiorca zawarł umowę z osobą prawną posiadającą siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (zwaną dalej Spółką). Na mocy postanowień wspomnianej wyżej umowy, Spółka gwarantuje Przedsiębiorcy, że osoby trzecie związane więzami gospodarczymi ze Spółką, będą zlecać Przedsiębiorcy wykonywanie na ich rzecz usług doradztwa o określonej łącznej wartości (zwanej dalej Kwotą Gwarantowaną) w ustalonym okresie rozliczeniowym. Na mocy ww. umowy Spółka zobowiązuje się także do wypłacenia Przedsiębiorcy odszkodowania w przypadku gdyby wspomniane wyżej osoby trzecie nie zleciły Przedsiębiorcy zleceń na wysokość odpowiadającą Kwocie Gwarantowanej, tj. odszkodowanie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą faktycznych zleceń a Kwotą Gwarantowaną.

Wspomniana Spółka nie jest aktualnie zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w żadnym państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Wnioskodawca świadczy bowiem usługi doradcze i konsultingowe, które co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zagraniczny kontrahent, tj. Spółka posiadająca siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, odpowiadającą działalności o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT (prowadzi działalność usługową polegająca na udzielaniu pożyczek zwolnionych z VAT). Zagraniczny kontrahent nie jest osobą prawną nieprowadzącą działalności gospodarczej, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku od wartości dodanej. Zagraniczny kontrahent prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ewentualne otrzymane w przyszłości przez Przedsiębiorcę od Spółki kwoty - zwane w umowie odszkodowaniem - stanowią wynagrodzenie za wykonywanie przez Przedsiębiorcę usług na rzecz Spółki i jako takie podlegają opodatkowaniu VAT, czy też stanowią one odszkodowanie za utracone korzyści, i jako takie, nie podlegają opodatkowaniu VAT (gdyż nie kwalifikują się jako wynagrodzenie za usługi)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym, również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Zgodnie z art. 28a ust.1 lit. a) Ustawy o VAT, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności. Natomiast, stosownie do art. 28b ust. 1, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Zgodnie z artykułem 18 Rozporządzenia Unijnego Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. (znajdującego bezpośrednie zastosowanie w polskim porządku prawnym), usługodawca ma prawo uznać, że zagraniczny usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium innego państwa członkowskiego ma status podatnika VAT (a w związku z tym, może przerzucić na niego obowiązek rozliczenia podatku VAT wystawiając mu fakturę z opisem, iż VAT rozliczy zagraniczny nabywca), gdy:

1. usługobiorca przekaże mu swój indywidualny numer identyfikacyjny VAT, a usługodawca uzyska potwierdzenie ważności tego numeru identyfikacyjnego, a także nazwiska/nazwy i adresu przypisanych temu numerowi zgodnie z art. 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej;
2. usługobiorca nie otrzymał jeszcze indywidualnego numeru identyfikacyjnego VAT, ale poinformował usługodawcę, że zwrócił się z wnioskiem o jego nadanie a usługodawca uzyska dowolny inny dowód potwierdzający, że usługobiorca jest podatnikiem lub osobą prawną niebędącą podatnikiem, w stosunku do której wymagana jest identyfikacja do celów VAT oraz jeżeli usługodawca dokona w rozsądnym zakresie weryfikacji rzetelności przedstawionych przez usługobiorcę danych za pomocą zwykłych, handlowych środków bezpieczeństwa, takich jak środki dotyczące kontroli tożsamości lub płatności.

W braku spełnienia powyższych przesłanek udowadniających status podatnika VAT zagranicznego usługobiorcy, usługodawca byłby zobowiązany do wystawienia faktury z polskim VAT należnym.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka nie jest zarejestrowana dla celów VAT w żadnym państwie członkowskim UE. Spółka stoi na stanowisku, iż takowa rejestracja nie jest konieczna, a nawet możliwa w bieżącym stanie faktycznym gdyż Spółka nie kupuje od Wnioskodawcy usług.

Również zdaniem Wnioskodawcy, brak rejestracji VAT Spółki nie skutkuje obowiązkiem wystawiania przez Wnioskodawcę faktur VAT z polskim VAT należnym, gdyż we wzajemnych stosunkach stron umowy nie dochodzi do świadczenia usług (brak jest stron: usługodawcy oraz usługobiorcy).

Ewentualnie otrzymywane przez Wnioskodawcę od Spółki w przyszłości kwoty nie będą stanowić kwot otrzymywanych w związku wykonywaniem przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki jakichkolwiek usług. Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wyżej wspomniane będą bowiem stanowić kwoty odszkodowania otrzymywanego przez Wnioskodawcę za utracone korzyści. Odszkodowanie będzie wypłacane przez Spółkę w związku z niewypełnieniem jej zobowiązań jako podmiotu gwarantującego za określone świadczenia osób trzecich. W doktrynie podatkowej ugruntowanym jest aktualnie stanowisko, iż wypłacanie odszkodowań w tym z tytułu utraconych korzyści nie jest transakcją wymienioną w katalogu transakcji podlegających opodatkowaniu i nie skutkuje obowiązkiem odprowadzenia podatku VAT przez podatnika otrzymującego odszkodowanie (patrz np. interpretacja Urzędu Skarbowego Wrocław-Psie Pole data: 14.12.2006, sygnatura: US-PP/0090/1/97/57/06).

Podsumowując, z tytułu otrzymywania odszkodowań od zagranicznej Spółki niezarejestrowanej za granicą dla celów VAT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczania w Polsce podatku VAT według stawki 23%. Wnioskodawca nie będzie również zobowiązany do wystawiania faktur VAT z opisem, iż podatek VAT rozliczy nabywca, ani nie będzie zobowiązany do wykazywania kwot otrzymywanych od Spółki jako otrzymywanych tytułem transakcji podlegających wykazaniu w zeznaniach podsumowujących VAT-UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym uznać należy, iż pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl powołanego art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie, tolerowanie, znoszenie pewnych czynności za odszkodowaniem przynosiłoby wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę. Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szeroko pojętego doradztwa i konsultingu energetycznego. Zainteresowany zawarł umowę z osobą prawną posiadającą siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (Spółką). Na mocy postanowień umowy, Spółka gwarantuje Wnioskodawcy, że osoby trzecie związane więzami gospodarczymi ze Spółką, będą zlecać Zainteresowanemu wykonywanie na ich rzecz usług doradztwa o określonej łącznej wartości (zwanej dalej Kwotą Gwarantowaną) w ustalonym okresie rozliczeniowym. Na mocy ww. umowy Spółka zobowiązuje się także do wypłacenia Wnioskodawcy odszkodowania w przypadku gdyby wspomniane wyżej osoby trzecie nie zleciły Zainteresowanemu zleceń na wysokość odpowiadającą Kwocie Gwarantowanej, tj. odszkodowanie w wysokości różnicy pomiędzy kwotą faktycznych zleceń a Kwotą Gwarantowaną. Wspomniana Spółka nie jest aktualnie zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w żadnym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, Spółka posiadająca siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, odpowiadającą działalności o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy (prowadzi działalność usługową polegająca na udzielaniu pożyczek zwolnionych z VAT). Zagraniczny kontrahent nie jest osobą prawną nieprowadzącą działalności gospodarczej, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku od wartości dodanej. Spółka prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do powyższego, należy w tym miejscu zaznaczyć, iż w zakresie definicji odszkodowania należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy prawa łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Kwestie powstania i naprawy szkody regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego). Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego).

Zauważyć należy, iż wprawdzie samo powstanie szkody nie jest czynnością ani zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu, jednak w pewnych sytuacjach podmioty uprawnione do odszkodowania zgadzają się, czy też dopuszczają do powstania po swojej stronie szkody. Właśnie to zachowanie, na mocy którego powstaje szkoda, może stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Czynnością opodatkowaną jest wówczas świadome dopuszczenie do powstania szkody po swojej stronie, w wyniku czego podmiot zobowiązany do odszkodowania uzyskuje korzyści. W takiej właśnie sytuacji zachowanie to stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zaś kwota odszkodowania na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana jest za wynagrodzenie za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie kwoty ewentualnie otrzymane przez Wnioskodawcę od Spółki, stanowiące odszkodowanie w sytuacji gdyby osoby trzecie, związane więzami gospodarczymi ze Spółką nie zleciły Zainteresowanemu zleceń odpowiadających Kwocie Gwarantowanej, będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług. Wnioskodawca, podpisując umowę, która stanowi zobowiązanie Spółki do zapewnienia zleceń o określonej wartości, świadomie zrezygnował z dochodzenia roszczeń z tytułu nie wypłacenia przez kontrahenta tzw. Kwoty Gwarantowanej. Wobec powyższego Wnioskodawca, tolerując zawarte w umowie warunki, świadomie dopuszcza do powstania szkody po swojej stronie, rezygnując tym samym z dochodzenia roszczeń.

Zatem zgodę Wnioskodawcy na tolerowanie postanowień umowy w razie nie wywiązania się Spółki z warunków w niej zawartych poprzez przyjęcie odszkodowania w wysokości różnicy pomiędzy Kwotą Gwarantowaną a kwotą faktycznych zleceń, należy traktować jako świadczenie usługi. Natomiast ewentualne otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty, zwane w umowie odszkodowaniem, będą stanowiły wynagrodzenie za świadczoną usługę.

Otrzymywane przez Wnioskodawcę kwoty, nie będą stanowiły odszkodowania z tytułu utraconych korzyści, ponieważ stosownie do postanowień umowy, Zainteresowany bez względu na ilość wykonanych (otrzymanych) zleceń, będzie otrzymywał stałą kwotę wynagrodzenia stanowiącą Kwotę Gwarantowaną.

W związku z okolicznością, iż stroną umowy zawartej przez Wnioskodawcę jest kontrahent zagraniczny, należy ustalić miejsce świadczenia (opodatkowania) przedmiotowej usługi. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte w rozdziale 3 Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przedmiotowej sprawie, świadczone przez Zainteresowanego usługi na rzecz Spółki, opodatkowane będą zgodnie z art. 28b ustawy poza terytorium kraju, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, kontrahent, z którym została podpisana umowa posiada siedzibę działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Przy czym należy nadmienić, iż status podatnika dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usługi nie jest uzależniony od rejestracji podmiotu dla potrzeb podatku od towarów i usług czy też podatku o podobnym charakterze. Istotnym jest, że kontrahent, wykonuje działalność gospodarczą, odpowiadającą działalności o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zdefiniowaną w systemie prawnym państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, iż ewentualne otrzymane w przyszłości przez Wnioskodawcę kwoty, zwane w umowie odszkodowaniem, będą stanowiły wynagrodzenie za świadczoną na rzecz Spółki usługę. Miejscem świadczenia przedmiotowej usługi na rzecz Spółki będzie terytorium innego państwa Unii Europejskiej, w którym posiada ona siedzibę działalności gospodarczej.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany nie świadczy na rzecz kontrahenta zagranicznego usługi, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności w zakresie wystawiania faktur oraz wykazywania otrzymanych przez Wnioskodawcę kwot w informacji podsumowującej - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi