Interpretacja indywidualna z dnia 17.11.2008, sygn. IPPP2/443-1401/08-2/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje inwestycji na krajowym rynku nieruchomości. W szczególności na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 28 sierpnia 2008 r. (Repertorium A nr......) Wnioskodawca nabył od dewelopera lokale mieszkalne, wybudowane w ramach inwestycji mieszkaniowej w W, z którymi to lokalami związane jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, znajdujących się w części podziemnej budynku dla samochodu osobowego, które to prawo jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego, oraz które jest przenoszone bez sprzedaży udziału w lokalu niemieszkalnym-parkingu, w którym miejsce postojowe jest zlokalizowane.

W dalszej kolejności Spółka planuje dokonanie zbycia lokali mieszkalnych wraz ze związanymi z nimi prawami do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, na rzecz ostatecznych konsumentów. W okresie między zakupem a zbyciem Spółka nie wykorzystuje przedmiotowych mieszkań w celach innych niż związane z przyszłą sprzedażą (w szczególności prezentowanie mieszkań zainteresowanym). W odniesieniu do transakcji odprzedaży lokali mieszkalnych (wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych) przeznaczonych wyłącznie na cele mieszkaniowe i dokonanych po pierwszym zasiedleniu, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, Spółka planuję zastosować zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy transakcje odprzedaży lokali mieszkalnych, jako dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego dokonane po ich pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (lecz przed pierwszym zamieszkaniem) i przeznaczonych wyłącznie na cele mieszkaniowe podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. Powyższe wynika z brzmienia przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz jest zgodne w tym zakresie z postanowieniami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT).
2. Czy przeniesienie prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się w części podziemnej budynku dla samochodu osobowego, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego, dokonywane przez Spółkę łącznie z lokalem mieszkalnym podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.
   
   

Spółka wnosi o potwierdzenie, że powyżej zaprezentowane stanowiska są zgodne z przepisami ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle regulacji ustawy o VAT, odpłatna dostawa towarów, w tym także dostawa budynków lub ich części wymienionych w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Równocześnie, w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz postanowienia Dyrektywy VAT, zwolnieniem od opodatkowania objęto dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zamieszkane lub zasiedlone po raz pierwszy. Powyższe zwolnienie dotyczy części budynków przeznaczonych wyłącznie na cele mieszkaniowe. Tym samym, w celu zbadania czy dostawa lokali mieszkalnych dokonywana przez Spółkę w opisanym na wstępie stanie faktycznym podlega przedmiotowemu zwolnieniu, należy rozstrzygnąć czy:

i. dostawa stanowi dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu ustawy o VAT:

ii. przedmiotowe lokale są przeznaczone wyłącznie do celów mieszkaniowych, oraz;

iii. nabycie przez Spółkę od dewelopera lokali mieszkalnych stanowi pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca przedstawia poniżej wyczerpująco argumenty przemawiające za faktem zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT przedmiotowej dostawy lokali mieszkalnych dokonywanej przez Spółkę.

Ad. (i) - (ii)

Na bazie postanowień art. 2 pkt 12 ustawy o VAT obiektem budownictwa mieszkaniowego są w szczególności budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, sklasyfikowane pod kodem 112 PKOB. W świetle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego oraz załączonych do wniosku przykładowych aktów notarialnych dotyczących zakupu ww. lokali mieszkalnych, nie ulega wątpliwości, że wskazane lokale są częścią budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym, który stanowi obiekt budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu ustawy o VAT. Ponadto, z treści załączonych dokumentów jednoznacznie wynika, że omawiane lokale są odprzedawane z wyraźnym przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

Ad. (iii)

W oparciu o postanowienia art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy. Na bazie powyższego można stwierdzić, że wystarczy spełnienie jednej z dwóch przesłanek, tzn. zamieszkania lub zasiedlenia nieruchomości po raz pierwszy, aby należało zastosować zwolnienie od podatku VAT w stosunku do późniejszej dostawy obiektów już zamieszkanych lub zasiedlonych (innymi słowy - aby miał miejsce wyjątek od zasady ogólnej jaką jest zwolnienie). Tym samym, w celu rozstrzygnięcia czy przytoczony wyżej przepis ma zastosowanie w odniesieniu do sytuacji przedstawionej przez Spółkę należy odnieść się do pojęć: pierwsze zasiedlenie oraz zamieszkanie.

Definicja pierwszego zasiedlenia została sprecyzowana w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT jako wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

W świetle wskazanej regulacji, dla wypełnienia przesłanek pierwszego zasiedlenia konieczne jest wydanie obiektu pierwszemu nabywcy (ewentualnie pierwszemu użytkownikowi), które nastąpi w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, nie ulega wątpliwości, że czynność odsprzedaży lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę (po ich uprzednim nabyciu od dewelopera) spełnia przesłanki dostawy dokonanej po pierwszym zasiedleniu, co Spółka uzasadnia poniżej.

Jak przedstawiono na wstępie, deweloper dokonał zbycia omawianych części nieruchomości opodatkowując sprzedaż lokali mieszkalnych stawką właściwą dla budownictwa mieszkaniowego, tj. 7% VAT. W związku z tym, nabycie przedmiotowych lokali przez Spółkę od dewelopera stanowi na gruncie przepisów ustawy o VAT wydanie rzeczy pierwszemu nabywcy, tj. Spółce, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie w dostępnym piśmiennictwie, które jednoznacznie stwierdza, iż z tzw. pierwszym zasiedleniem będziemy zatem mieli do czynienia, gdy np. deweloper wydaje nabywcy nowo wybudowany lokal mieszkalny w wykonaniu czynności dostawy przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć już objęcie we władanie lokalu przez pierwszego nabywcę. Lokal ten nie musi zostać faktycznie zamieszkany przez nabywcę.

Omawiane wnioski znajdują także odzwierciedlenie na gruncie dostępnej interpretacji podatkowej, zgodnie z którą obiekt (lokal) nie musi zostać faktycznie zamieszkały przez nabywcę. Wydanie przedmiotowych obiektów nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. W świetle przedstawionego stanu faktycznego należy podkreślić że Spółka nabyła omawiane lokale od dewelopera w ramach dokonanej przez niego odpłatnej dostawy towarów tj. czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, powyższa transakcja spełnia przesłanki pierwszego zasiedlenia i w konsekwencji determinuje konieczność zastosowania zwolnienia z opodatkowania w stosunku do każdej kolejnej transakcji dokonywanej na rynku wtórnym mającej za przedmiot omawiane powyżej lokale mieszkalne. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT dotyczy w szczególności dokonanej przez Spółkę odprzedaży ww. lokali mieszkalnych na rzecz ostatecznych konsumentów z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

W odniesieniu, do terminu zamieszkanie należy zauważyć, że jakkolwiek nie został on zdefiniowany na gruncie przepisów ustawy o VAT, to jego interpretacja dla celów przedmiotowego wniosku okazuje się bezcelowa. Wynika to z faktu, że do zastosowania zwolnienia wystarczy spełnienie jednej z dwóch przesłanek wymienionej w art. 43 ust. 1 ust. 10 ustawy o VAT, tzn. zamieszkania lub pierwszego zasiedlenia. W rezultacie, w przypadku stwierdzenia pierwszego zasiedlenia, dokonanego w tej sytuacji z momentem nabycia nieruchomości przez Spółkę od dewelopera (co zostało udowodnione powyżej), analiza ewentualnego zamieszkania ww. lokali nie ma wpływu na sposób opodatkowania ich późniejszego zbycia. W tym wypadku zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT wynika z zaistnienia faktu pierwszego zasiedlenia.

Powyższa konkluzja jest zgodna z postanowieniami art. 135 Dyrektywy o VAT, który warunkuje zastosowanie zwolnienia od podatku VAT w stosunku do nieruchomości jedynie od faktu jej uprzedniego pierwszego zasiedlenia. Bez względu na powyższe konkluzje, nie ulega jednak wątpliwości, że sama transakcja zakupu bez faktycznego korzystania z przedmiotowych lokali na cele inne niż sprzedaż oraz brak jakiegokolwiek stałego pobytu osób w mieszkaniach przeczy faktowi dokonania zamieszkania ww. lokali przez Spółkę.

Ad. 2.

Spółka w ramach planowanych transakcji dokonywać będzie także przeniesienia prawa do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, znajdujących się w części podziemnej budynku dla samochodu osobowego, które to prawo jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego, oraz które jest przenoszone bez sprzedaży udziału w lokalu niemieszkalnym - parkingu, w którym miejsce postojowe jest zlokalizowane. W przedstawionym stanie faktycznym, prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego będzie ściśle związane z lokalem mieszkalnym, i będzie przenoszone zawsze wraz z danym lokalem mieszkalnym w ramach jednej umowy sprzedaży (potwierdzonej aktem notarialnym). W konsekwencji, prawo do korzystania z miejsca postojowego nie będzie odrębnym od lokalu mieszkalnego przedmiotem obrotu, a jego przeniesienie nie stanowi samodzielnego przedmiotu odpłatnej dostawy towarów.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym, w tym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2005 r. (sygn. akt I FSK 103/05), zgodnie z którym Przed miotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej budynku dla samochodu osobowego, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Tym samym, w stosunku do planowanej przez Spółkę sprzedaży (przeniesienia) praw do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych łącznie z lokalami mieszkalnymi z którymi prawa te są związane, zastosowanie mieć będzie zwolnienie od podatku VAT właściwe dla dostawy obiektu głównego, czyli dostawy lokalu mieszkalnego dokonanego po pierwszym zasiedleniu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego tutejszy organ stwierdza co następuje:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Przy czym, zarówno towary jak i usługi dla potrzeb podatku od towarów i usług są identyfikowane w oparciu o klasyfikacje wydane na podstawie przepisów o statystyce publicznej, na co wskazują uregulowania art. 2 pkt 6 i art. 8 ust. 3 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Pod pojęciem obiekt budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Pierwsze zasiedlenie zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 ustawy, przez które rozumie się wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Aby można więc mówić o pierwszym zasiedleniu, kilka opisanych w w/w definicji przesłanek powinno łącznie wystąpić w odniesieniu do danego obiektu budownictwa mieszkaniowego (np. lokalu):

1. Przeniesienie posiadania obiektu na rzecz innego podmiotu (wydanie);
2. Posiadanie przez podmiot przejmujący obiekt właściwego statusu (pierwszemu nabywcy, pierwszemu użytkownikowi);
3. Realizacja określonego celu przeniesienia posiadania (do użytkowania);
4. Spełnienie wymogów czynności opodatkowanej (w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu);
   
   

Jeśli więc w czynności mającej za przedmiot obiekt budownictwa mieszkaniowego zabraknie którejkolwiek z w/w przesłanek, to w odniesieniu do tego obiektu nie będzie można użyć sformułowania, że nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie. Analizując więc pod kątem powyższych przesłanek sytuację lokalu nabywanego przez wnioskującą z zamiarem jego zbycia, z pewnością można stwierdzić, że samo nabycie tego lokalu bez zamiaru użytkowania go nie może być traktowane jako pierwsze zasiedlenie. Zasiedlenie, to wg definicji słownikowej osadzenie gdzieś ludności na stały pobyt, zaludnienie (Słownik Języka Polskiego PWN, W-wa 1999 r.). Nie jest przypadkiem, że ustawodawca użył tego sformułowania w odniesieniu do lokalu mieszkalnego, bo ono najlepiej określa przyjęcie do użytkowania tego typu obiektu - ma ono postać wprowadzenia się w celu używania zgodnym z przeznaczeniem. Jeśli nabywca nie ma zamiaru użytkowania nabytego lokalu, co więcej zobowiązał się, że zaraz po jego nabyciu dokona zbycia na rzecz podmiotu trzeciego i tym samym nie będzie miał nawet możliwości korzystania z lokalu (użytkowania), nie sposób przyjąć, że wobec tego lokalu ziściły się przesłanki ustawowo określonego pierwszego zasiedlenia, odprzedawany lokal jest więc w dalszym ciągu w stanie przed pierwszym zasiedleniem i w tym sensie podlega wyłączeniu ze zwolnienia od podatku, jako lokal, który ma być zasiedlony lub zamieszkany po raz pierwszy (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT).

Zdaniem tutejszego organu w art. 2 pkt 14 wyraźnie zaakcentowano, iż zasiedlenie winno wiązać się przede wszystkim z określonym celem, którym jest użytkowanie. Tym samym nie każde wydanie obiektu budownictwa mieszkaniowego dokonane w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu będzie można uznać za zasiedlenie. Zasiedlenie musi się bowiem wiązać z określonym przez ustawodawcę celem jakim jest użytkowanie. Gdyby każde wydanie obiektu budownictwa mieszkaniowego (np. lokalu mieszkalnego) dokonane w wyniku realizacji umowy kupna-sprzedaży było jednoznaczne z zasiedleniem tego obiektu (lokalu), ustawodawca nie zawarłby dodatkowego zastrzeżenia w postaci określenia celu wydania. Tymczasem wydanie lokali mieszkalnych przez dewelopera aby mogło być uznane za zasiedlenie, winno być dokonane w celu użytkowania. Ustawodawca mówi wyraźnie o wydaniu w celu użytkowania.

Z informacji przedstawionych przez Spółkę wynika, iż transakcja nabycia lokali mieszkalnych od dewelopera, będzie stanowić dostawę części obiektów budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu ustawy. Poprzez ustanowienie aktem notarialnym odrębnej własności lokali i ich sprzedaż przez dewelopera Wnioskodawca stanie się właścicielem i pierwszym nabywcą poszczególnych lokali. Nabycie lokali od dewelopera nastąpi w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu - dostawa przedmiotowych lokali, zostanie objęta przez dewelopera stawką podatku VAT w wysokości 7%. Dalsza dostawa przedmiotowych lokali z uwagi na unormowania art. 2 pkt 14 ustawy, powinna być, zdaniem Wnioskodawcy, zwolniona.

Z uwagi na powyższe, tj. na podstawie informacji zawartych w przedmiotowym wniosku oraz na podstawie analizy przepisów ustawy należy stwierdzić, iż w okolicznościach wskazanych przez Wnioskodawcę nie można mówić o spełnieniu wszystkich przesłanek definicji pierwszego zasiedlenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Spółka zamierza nabyć lokale mieszkalne wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Tym samym nie można uznać, iż mamy do czynienia z wydaniem lokalu do użytkowania, gdyż celem nabycia lokalu jest jego dalsza odsprzedaż a nie jego użytkowanie w jakikolwiek sposób.

Reasumując, dalsza odsprzedaż lokali mieszkalnych, przeznaczonych wyłącznie na cele mieszkaniowe, dokonywana w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, nie będzie spełniać wymogów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a więc dostawa lokali mieszkalnych, nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego. W związku z tym należy posłużyć się definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), która stanowi, iż samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wyodrębniona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczanych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, zgodnie z art. 2 ust. 4 ww. ustawy, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi a pomieszczeniami przynależnymi. Pomieszczenie pomocnicze służy bezpośredniemu zaspakajaniu mieszkaniowych potrzeb ludzi, podczas gdy pomieszczenie przynależne, które stanowi część składową lokalu mieszkalnego, jest przeznaczone do realizacji potrzeb innych niż mieszkaniowe osób korzystających z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Termin lokal użytkowy został zdefiniowany w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), gdzie w § 3 pkt 14 wskazano, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Tym samym, w świetle powyższych uregulowań, podkreślić należy, iż miejsca postojowe nie stanowią lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Reasumując, przeniesienie prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie organ pragnie wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych z wnioskiem załączników.

Również wyrok cytowany przez wnioskodawcę w opisie własnego stanowiska jest rozstrzygnięciami w konkretnym przypadku i wiąże tylko w tym zakresie. Nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Bowiem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczpospolitej Polskiej są z zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 roku (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.