Interpretacja indywidualna z dnia 19.05.2008, sygn. IBPP3/443-119/08/AŚ (KAN-1788/08), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana XXX, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2008r. (data wpływu 21 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca oświadcza, iż jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w ZZZ, utworzonej z położonej w obrębie ewidencyjnym 49 działki ewidencyjnej nr 3/20 o powierzchni 0,5156 ha, objętej księgą wieczystą KR1 ..., w udziale wynoszącym 1/6 części. Wymieniony powyżej udział w nieruchomości nabył skutecznie i zgodnie z prawem do swojego majątku osobistego w drodze dziedziczenia testamentowego po swej matce YYY zmarłej w dniu 25 października 1993 roku, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego. Zgodnie z aktualnym wypisem z rejestru gruntów przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości jest oznaczone symbolem BA" - tereny przemysłowe zabudowane. Nieruchomość ta była przedmiotem dzierżawy, a dzierżawca prowadził na niej działalność produkcji betonu, co za tym idzie do niedawna mieściły się tam silosy na cement, które nie były trwale związane z gruntem i na dzień dzisiejszy, ze względu na ich zły stan techniczny zostały zdemontowane. Nieruchomość ta jest obecnie nieruchomością niezabudowaną. Nieruchomość ta nie jest objęta obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotowa sprzedaż jest sprzedażą udziału w nieruchomości prywatnej, a Wnioskodawca dokona sprzedaży jednorazowo i nie ma zamiaru wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy. W dniu 12 lutego 2008r. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży na mocy której zobowiązał się do sprzedaży całego swojego udziału w ww. nieruchomości. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT od najmu i dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału w nieruchomości w sytuacji, gdy jest ona nieruchomością niezabudowaną lecz zgodnie z wypisem z rejestru gruntów o przeznaczeniu BA - tereny przemysłowe zabudowane, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy przysługiwać będzie zwolnienie z przedmiotowego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym, planowana sprzedaż udziału w nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług, albowiem trzeba po temu spełniać przesłanki podmiotowe jak i/lub przedmiotowe z ww. ustawy. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przez towary, w brzmieniu art. 2 pkt 6 niniejszej ustawy rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Powyższe oznacza, że dostawa gruntów co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Od zasady tej istnieją jednakże wyjątki, a mianowicie: aby taka odpłatna dostawa gruntu była objęta podatkiem VAT , winna być realizowana przez podatnika podatku od towarów i usług (w rozumieniu art. 15 rzeczonej ustawy), a jej przedmiotem powinna być nieruchomość gruntowa stanowiąca teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie stanowi terenu budowlanego ani przeznaczonego pod budowę. Jest ona nieruchomością niezabudowaną, gdyż nie są posadowione na niej żadne budynki ani budowle. Nie posiada ona również przeznaczenia pod zabudowę, gdyż o przeznaczeniu danego gruntu, zgodnie z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym mówi się w przypadku, gdy jest ona objęta obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego lub ostateczną decyzją o warunkach zabudowy. Przeznaczenie rzeczonej nieruchomości, które wynika w wypisu z ewidencji gruntu, wiąże się z jej przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego, który utracił moc. Jak z powyższego wynika nieruchomość objęta wnioskiem jest terenem niezabudowanym, a zatem korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Podatnikami w rozumieniu art. 15 ust 1 ww. ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2 , bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak wynika z powyższego działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT to przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy, który jest rozumiany jako działalność zorganizowana o charakterze ciągłym. Jednorazowe czynności można zakwalifikować jako prowadzenie działalności gospodarczej jedynie w przypadku, gdy okoliczności ich wykonania wskazują na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. W orzecznictwie ETS dominuje pogląd, w myśl którego z brzemienia art. 2 (1) VI Dyrektywy wynika wyraźnie, iż podatnik musi działać jako podatnik" w rozumieniu ustawy o VAT (w Polsce), aby transakcja podlegała VAT. Podatnik, który dokonuje transakcji jako osoba prywatna, nie podlega temu podatkowi, a co za tym idzie również transakcja wykonana przez osobę prywatną nie podlega temu podatkowi.

W ocenie Wnioskodawcy działka, która będzie przedmiotem dostawy stanowi majątek osobisty. Wnioskodawca zamierza dokonać jednorazowej sprzedaży i nie ma zamiaru wykonywać takich czynności w sposób częstotliwy. Zatem zdaniem Wnioskodawcy korzysta on zarówno z podmiotowego (brak przesłanek do uznania go za podatnika podatku VAT) jaki i przedmiotowego (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nieruchomość niezabudowana) zwolnienia transakcji sprzedaży od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych przepisów wynika, że od chwili wejścia w życie ww. ustawy tj. od 1 maja 2004 roku zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podatku VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, objętej księga wieczystą KR1 P/00072467/1, w udziale wynoszącym 1/6 części. Przedmiotowy udział w nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia. Zgodnie z aktualnym wypisem z rejestru gruntów przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości jest oznaczone symbolem BA- tereny przemysłowe zabudowane. Nieruchomość ta była przedmiotem dzierżawy, a Wnioskodawca z tego tytułu jest podatnikiem podatku VAT (od najmu i dzierżawy).

Analiza powyższych przepisów w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jednoznacznie wskazuje, że Wnioskodawca, dzierżawiąc przedmiotową nieruchomość, wykorzystywał ją w sposób ciągły do celów zarobkowych, co niewątpliwe wskazuje, iż mamy do czynienia z podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, bowiem czynność wykorzystywania nieruchomości (dzierżawa) mieści się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Wyjątek stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9, na mocy którego zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Podkreślić należy zatem, że o tym czy dana dostawa gruntu będzie opodatkowana czy też korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT decydować będzie charakter gruntu w chwili dokonania dostawy. Niezbędne jest zatem określenie faktycznego przedmiotu dostawy.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych gminy. W myśl art. 9 ust 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust.1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że gdy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie nieruchomości winno wynikać z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub aktualnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku ww. dokumentacji - przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika więc, że Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu najmu i dzierżawy zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości, która wykorzystywana była w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (dzierżawa). Zatem dostawa ta będzie dokonana przez podatnika VAT, a przedmiot tej dostawy był związany z prowadzoną działalnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta podlega więc opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis stanu faktycznego zawartego we wniosku stwierdzić należy, iż przedmiotem zbycia jest nieruchomość, określona w ewidencji gruntów jako tereny przemysłowe zabudowane. W przedmiotowej sytuacji nie ma zatem zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, a więc przy sprzedaży ww. nieruchomości należy zastosować stawkę podstawową podatku w wysokości 22% ( zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT).

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania zbycia nieruchomości niezabudowanej, z przeznaczeniem terenu na cele budownictwa mieszkaniowego, zawarta została w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.