Interpretacja indywidualna z dnia 15.01.2008, sygn. IP-PP2-443-463/07-3/ASi, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2007r. (data wpływu 17 października 2007 r.), uzupełnione pismem z dnia 03.01.2008r. (data wpływu 07.01.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie miejsca świadczenia usług finansowych zgodnie z umową zawartą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, gdy środki pieniężne przekazano z rachunku bankowego znajdującego się na terenie innym niż Rzeczpospolita Polska - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2007r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi otrzymania pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 27 maja 2007 r. Wnioskodawcą zawarł - jako pożyczkobiorca poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (RP) umowę pożyczki z pożyczkodawcą mającym siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne w dniu zawarcia umowy znajdowały się na rachunku bankowym prowadzonym w banku innym niż mającym siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i ich przekazanie pożyczkobiorcy nastąpiło z tego rachunku bankowego.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w kwestii zagadnienia pod kątem VAT czynność zawarcia umowy pożyczki nie podlega przepisom o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż strony tej czynności są z tytułu tej usługi podatnikami podatku VAT (podatku od wartości dodanej); ze względu na miejsce świadczenia usługi rozliczenie tego podatku następuje nie przez świadczącego tę usługę lecz przez jej nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Powyższa zasada ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy nie znajdują zastosowania regulacje szczególne.

Natomiast regulacje szczególne mają zastosowanie gdy przedmiotem świadczonych usług są m. in. usługi wymienione w art. 27 ust. 4 w/w ustawy.

Stosownie do art. 27 ust. 3 pkt 2 w/w ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 w/w ustawy powyższy przepis stosuje się m. in. w przypadku usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze spółką mającą siedzibę w Polsce. Uwzględniając zatem powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy nabywcą usługi finansowej będzie podatnik mający siedzibę na terytorium państwa Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, lecz w Szwecji.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.