Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 18.02.2008, sygn. 1401/HTI/006/14-203/06/BT/AŁ/PV-I, Izba Skarbowa w Warszawie
Temat interpretacji
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po przeprowadzeniu postępowania wszczętego z urzędu postanowieniem z dnia 30 października 2007 r., znak: 1401/PH-I/006/14-203/06/BT/AŁ/PV-I (data doręczenia - 17 grudnia 2007 r.) wydanego w przedmiocie zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2006 r., znak: 1471/NTR1/443-528/06/AM, dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego na wniosek z dnia 10 października 2005 r. XXX, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
p o s t a n a w i a
- zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.
UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 10 października 2005 r. XXX wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Przedstawiając stan faktyczny Strona podała, że w kwietniu 2004 r. otrzymała fakturę, która po wpisaniu do książki kancelaryjnej pod datą otrzymania została przekazana do akceptacji do działu operacyjnego. Jednakże faktura ta zaginęła przed zaewidencjonowaniem w księgach rachunkowych. W związku z tym został wystawiony w dniu 26 lipca 2004 r. duplikat zaginionej faktury VAT i przekazany podatnikowi w dniu 29 lipca 2004 r.
W kontekście powyższego pytanie Strony było następujące: czy Spółka powinna dokonać odliczenia podatku naliczonego VAT w miesiąc otrzymania duplikatu faktury lub w miesiącu następnym, czy też w trybie korekty deklaracji VAT-7 za okres 04/2004 lub 05/2004, czyli w rozliczeniu za miesiące otrzymania pierwotnej faktury lub miesiąc następny.
Zdaniem Spółki odliczenie podatku od towarów i usług powinno nastąpić w miesiącu otrzymania oryginału pierwotnej faktury, tj. w 04/2004 lub w miesiącu następnym, bez względu na to, czy taka faktura przed zaginięciem została ujęta w księgach rachunkowych, czy też nie. Powołując się na przepis art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) Strona uznała, że prawo do odliczenia podatku z faktury zakupowej następuje w tym okresie, w którym podatnik otrzymał oryginał faktury. Nie jest istotne co dalej dzieje się z daną fakturą. O ile podatnik posiada dowód wpływy faktury w danym terminie, to nawet w przypadku jej zaginięcia, prawo do odliczenia podatku od towarów i usług powstaje za ten miesiąc (lub następny).
Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 13 stycznia 2006 r., znak: 1471/NTR1/443-528/06/AM udzielił pisemnej interpretacji w żądanym zakresie. Organ pierwszej instancji stwierdził, że istotny jest sam fakt otrzymania faktury, z której wynika podatek naliczony do odliczenia. Jednakże pojęcie faktura należy rozumieć szeroko. Obok faktur VAT w znaczeniu ścisłym także faktura korygująca, duplikaty faktur oraz inne dokumenty traktowane są na równi z fakturami. W zakresie prawa do odliczenia duplikat faktury, jak i faktury korygującej ma moc prawną równą fakturze pierwotnej, stanowiąc na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko strony za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji uznał, że podstawą obniżenia kwoty podatku należnego stanowić będzie w tym przypadku duplikat faktury, a rozliczenie może zostać dokonane w miesiącu otrzymania duplikatu lub w miesiącu następnym.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowieniem z dnia 30 października 2007 r., znak: 1401/PH-I/006/14-203/06/BT/AŁ/PV-I, doręczonym Stronie w dniu 17 grudnia 2007 r., wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia, ze względu na fakt, iż po dokonaniu jego weryfikacji należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego 13 stycznia 2006 r., znak: 1471/NTR1/443-528/06/AM rażąco nie narusza prawa.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami sprawy zważa, co następuje:
W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...), na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia rażące naruszenie prawa. Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.
Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ rażący to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny. Przedstawione rozumienie pojęcia rażące naruszenie prawa, prowadzi do wniosku, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej.
Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Strona otrzymała fakturę VAT od usługodawcy, a fakt ten został odnotowany w książce kancelaryjnej Strony.
W tym miejscu Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazuje, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) dalej ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do regulacji art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a w/w ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określanych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
W świetle powyższego podstawą dla dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest posiadanie przez podatnika faktury, z której wynika kwota podatku naliczonego, o którą pomniejsza kwotę podatku należnego.
Na podstawie § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798, z późn. zm.) jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej. Faktura i faktura korygująca wystawiona ponownie musi dodatkowo zawierać wyraz DUPLIKAT oraz datę jej wystawienia. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia się w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kipię zatrzymuje sprzedawca (§ 22 ust. 2 w/w rozporządzenia).
Powyższe oznacza, że duplikat faktury w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług stanowi fakturę VAT i dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna
W związku z tym, jeżeli podatnik otrzymał fakturę pierwotną (co znajduje potwierdzenie w dzienniku korespondencji), ale faktura ta następnie zaginęła jeszcze przed ujęciem w ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług i w deklaracji VAT, podatnik nie może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tej faktury. W przypadku, gdy podatnik otrzymał duplikat tej faktury, to obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik dokonuje co do zasady po otrzymaniu duplikatu w rozliczeniu za okres, w którym odnotowano wpływ faktury pierwotnej (w przypadku gdy za ten okres podatnik złożył już deklarację podatkową obniżenia kwoty podatku należnego należy dokonać przez złożenie korekty deklaracji podatkowej) lub za okres następny. Powyższe uzasadnione jest brzmieniem art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, który stanowi iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.
W przedmiotowej sprawie podatnik dysponuje dowodem, że otrzymał fakturę pierwotną, która zaginęła przed dokonaniem rozliczenia. Zatem stanowisko prezentowane przez Stronę we wniosku z dnia 10 października 2005 r., że pomimo zaginięcia faktury przed ujęciem jej w księgach rachunkowych w sytuacji gdy podatnik dysponuje duplikatem faktury zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w miesiącu otrzymania faktury pierwotnej lub w miesiącu następnym, znajduje uzasadnienie w obowiązującym stanie prawnym.
Tym samym organ pierwszej instancji stwierdzając, że przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a w związku z ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT nie dozwala na rozliczenie posiadanego duplikatu faktury w miesiącu otrzymania faktury pierwotnej lub w miesiącu następnym rażąco naruszył prawo.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak sentencji decyzji.