Interpretacja indywidualna z dnia 28.09.2007, sygn. ILPP1/443-76/07-2/GZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2007r. (data wpływu 02 sierpnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania czynności polegającej na oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania czynności polegającej na oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina oddając w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowe, zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, pobiera:

- pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, która podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste, oraz
- opłaty roczne, wnoszone przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Po dniu 01 maja 2004r. wszelkie opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz jego przeniesienie podlegają opodatkowaniu. Gmina dolicza i odprowadza podatek VAT w stawce 22% w sposób następujący:

- od pierwszej opłaty w roku oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej,
- od opłaty rocznej, w każdym roku z osobna przez kolejne 99 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy dotychczasowy sposób naliczania podatku VAT jest prawidłowy i zgodny z interpretacją Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2004r. (sygn. PP1-811-1181/2004/EF/2699), wg której opłata za wieczyste użytkowanie jest usługą realizowaną w sposób ciągły. Gmina wskazała, iż w dniu 27 marca 2007r. Minister Finansów uwzględniając fakt wydania przez NSA uchwały z dnia 8 stycznia 2007r. sygn. akt I FPS 1/06 wydał interpretację (sygn. PT10-812-167/2007/MR/429), w której odniósł się do opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionej przed dniem 01 maja 2004r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się, co następuje.

Ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) w art. 5 zdefiniowała czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Są nimi m.in.: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt. 6 ww. ustawy za towary uważa się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca definiując dostawę towarów, jako czynność podlegającą opodatkowaniu, posłużył się pojęciem: przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co oznacza, że nie utożsamia on dostawy towarów z przeniesieniem prawa własności.

W oparciu o uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007r. sygn. I FPS 1/06 także oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej należy traktować jak dostawę towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W związku z tym, iż ustanowienie prawa użytkowania wieczystego jest w świetle ww. ustawy dostawą towarów, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z cytowanym powyżej art. 19 ust. 1 i ust. 4.

Z kolei, zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przypadku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania gruntu lub wystawienia faktury w odniesieniu do całego wynagrodzenia, które ma otrzymać podatnik - czyli zarówno pierwszej opłaty, jak i opłat rocznych, które otrzymane będą dopiero w przyszłości. Podatek VAT jest wymagalny w całości już w momencie oddania nieruchomości gruntowej do użytkowania, gdyż przepisy ww. ustawy nie wiążą momentu powstania obowiązku podatkowego z dokonaniem zapłaty (za wyjątkiem przypadków określonych w art. 19 ust. 13 pkt 2 9 oraz art. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, który dotyczy rozliczeń wg metody kasowej przez małych podatników).

Reasumując, stanowisko Gminy w zakresie podstawy opodatkowania nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.