Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 03.07.2007, sygn. I USB III/436/17/2007/br, Pierwszy Urząd Skarbowy Łódź-Bałuty
Temat interpretacji
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty, działając na podstawie przepisów:
- art. 14 a § 1 i 4, art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),
- art. 119 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.)
uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 09.05.2007 r. (data wpływu do Urzędu 23.05.2007 r.) w kwestii sposobu ustalania marży będącej podstawą opodatkowania usług turystycznych, na podstawie wydatków udokumentowanych zarówno fakturami VAT jak i innymi dokumentami takimi jak: rachunki, bilety przewozowe, parkingowe,umowy cywilnoprawne - o ile są to wydatki dotyczące usług stanowiących część składową świadczonej usługi turystycznej i są związane z dana usługą turystyczną.
W dniu 23.05. 2007 r. wpłynął do tut. Organu wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku od towarów i usług.
Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika:
Podatnik prowadzi biuro turystyczne.W zakresie podatku VAT rozlicza się w systemie marży.Wydatki ponoszone przez Podatnika w ramach organizowanych imprez turystycznych są udokumentowane fakturami VAT, a także innymi dokumentami jak np.bilety parkingowe,bilety wstępu do muzeum, rachunki od przewoźników, umowa cywilnoprawna itp.
W związku z powyższym Strona zwróciła się z zapytaniem czy do ustalenia wysokości marży dla danej imprezy turystycznej należy brać pod uwagę tylko wydatki udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez jego dostawców, czy też można uwzględnić inne dokumenty - wymienione wyżej - nie zawierające podatku VAT.
Zdaniem Podatnika przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z daną usługą turystyczną - zarówno te udokumentowane fakturami VAT jak i innymi dowodami księgowymi takimi jak rachunki, bilety przewozowe, parkingowe czy inne dowody opłat.
W ocenie Podatnika takie stanowisko ma swoje uzasadnienie w tym, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawężają obowiązku ustalenia marży do wydatków udokumentowanych wyłącznie fakturami VAT. Przepis art. 119 ust. 3 ustawy o podatku VAT ustanawiający warunki, od których uzależnione jest stosowanie opodatkowania marży w usługach turystycznych, w pkt 4 określa ogólnie obowiązek prowadzenia przez podatnika ewidencji na podstawie posiadanych dokumentów, z których wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Stosownie do art. 119 ust. 2 ww. ustawy przez marżę należy rozumieć, różnicę miedzy kwotą należną, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Ustalając wartość marży - zdaniem Podatnika - poniesione wydatki ujmuje się w kwocie brutto tj. z podatkiem VAT, o ile dany towar czy usługa jest objęta opodatkowaniem VAT, na co wskazuje przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach ( Dz.U. nr 97, poz. 1050 ze zm.).Przez cenę należy rozumieć - zgodnie z powołanym przepisem - wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę, w cenie uwzględnia się podatek VAT oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru ( usługi) podlega obciążeniu tymi podatkami.
Stanowisko tut. Organu :
Przepisy art. 119 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług wprowadzają szczegółowy sposób opodatkowania usług turystycznych,polegający na opodatkowaniu marży stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyczne.
Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.
Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należną, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie,ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).
Stosownie do art. 119 ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto jest nabywcą usługi turystyki, w przypadku gdy podatnik :
- ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
- działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
- przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
- prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.
Z treści powołanych przepisów nie wynika wprost, że w przypadku opodatkowania usług turystyki marżą, podatnik musi dokonywać nabyć usług obcych, stanowiących części składowe świadczonej usługi turystycznej, wyłącznie od podatników podatku od towarów i usług, a wyliczenie marży ma być dokonywane na podstawie wydatków udokumentowanych wyłącznie fakturami VAT, co oznacza, że usługodawcami mogą być również podatnicy zwolnieni od tego podatku, a dowodami potwierdzającymi dokonane od nich nabycia mogą być również inne dokumenty.
Usługi kwalifikujące się w myśl powołanych przepisów dla bezpośredniej korzyści turysty takie jak transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie nie stanowią katalogu zamkniętego.Istotne jest, aby taka nabyta usługa stanowiła składnik świadczonej usługi.Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jakie usługi należy zakwalifikować do grupy "usług turystyki".Mogą być nimi zatem wszelkie usługi nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty wchodzące w skład sprzedawanego pakietu - stanowiące składniki świadczonej usługi.
Jeżeli zatem Strona oferuje w ramach świadczonej usługi turystycznej np. zwiedzanie muzeum, wycieczki z przewodnikiem, usługi transportowe, usługi związane z pilotowaniem wycieczek, to wydatki związane z nabyciem tych usług należy uwzględniać przy obliczaniu marży pod warunkiem, że są to składniki świadczonej usługi turystyki.
Dowodami potwierdzającymi nabycie usług obcych, w tym przypadku mogą być również inne niż faktura VAT dokumenty, takie jak: rachunki, umowy, bilety.
Mając na uwadze powyższe tut. Organ uznaje stanowisko przedstawione przez Podatnika we wniosku z dnia 09.05.2007 r. - za prawidłowe.
Ponadto tutejszy Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania niniejszego postanowienia.
Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14 a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.
Interpretacja, o której mowa w art. 14 a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może być zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.