Interpretacja indywidualna z dnia 06.11.2017, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.612.2017.1.JŁ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Temat interpretacji
Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. .
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Stowarzyszenie realizowało zadanie inwestycyjne pn. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013.
Liderem zadania było Stowarzyszenie, partnerami Gminy i Powiat.
W celu płynnej realizacji podpisano umowę partnerską w sprawie podziału zadań i obowiązków pomiędzy Stowarzyszeniem a partnerami Projektu. Stowarzyszenie odpowiedzialne było za składanie wniosków o płatność i rozliczenie całego Projektu na podstawie rozliczeń częściowych składanych przez partnerów. Wszelkie czynności wykonywane przez Stowarzyszenie jako koordynatora wykonywane były nieodpłatnie.
Przedmiotem Projektu była budowa szlaku kajakowego na rzece X, w tym 9 stanic kajakowych, pozwalających na zagospodarowanie strefy przyrodniczej, co stworzyło warunki rozwoju turystycznego, wykorzystania walorów krajobrazowych i turystycznych rzeki. Budowa bazy uporządkowała obsługę ruchu turystycznego, zapobiegła niekontrolowanemu wykorzystaniu środowiska leśnego i strefy nadkanałowej.
Przedsięwzięcie umożliwiło nadanie terenom nowej funkcji turystycznej, liderowi i partnerom Projektu, zapewniło możliwości wzbogacenia oferty o sprawnie działającą usługę spływ kajakowy.
Inwestycje użyteczności publicznej nie należą do inwestycji komercyjnych. Głównym celem wskazanej inwestycji nie było i nie jest przynoszenie zysków, a poprawne wykonanie zadania, które służy zaspokojeniu potrzeb wspólnoty. Projekt nie generował i nie generuje żadnych przychodów. Projekt nie generował i nie generuje dochodu. Efekty projektu są wolne od zysków, korzystanie z poszczególnych elementów projektu nie podlega opłatom oraz nie wymusza sprzedaży mienia komunalnego i prywatnego.
Po realizacji Projektu stanice stanowią własność jednostek samorządu terytorialnego zaangażowanych w realizację zadania. Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją inwestycji ponoszone są przez wspomniane jednostki.
Wniosek dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Gmina z tytułu poniesionych wydatków na zadanie ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje prawo do odzyskania podatku od towarów i usług. Wykonane działanie stanowi zadania własne gminy, dlatego też wyklucza to możliwość odzyskania podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
Od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższa kwestia w sposób tożsamy była uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.).
W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. tożsama regulacja obowiązywała na podstawie rozdziału 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.).
Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. powyższa kwestia była w ten sam sposób uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.).
W okresie od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. tożsama regulacja obowiązywała na podstawie rozdziału 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 2012, poz. 1336, z późn. zm.).
W obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.) powyższa kwestia analogicznie była uregulowana w rozdziale 12.
Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że warunek o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie został spełniony, gdyż przedmiotowa inwestycja jak wskazano we wniosku była/jest udostępniana nieodpłatnie. W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową szlaku kajakowego na rzece X.
Z wniosku wynika również, że środki, które Gmina otrzymała na dofinansowanie opisanego zadania, nie są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w powołanych rozporządzeniach. Zatem Gminie nie przysługuje również zwrot podatku naliczonego.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej