Interpretacja indywidualna z dnia 15.09.2016, sygn. IPPP3/4512-609/16-2/KP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zarówno zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2, jak i pkt 9 ustawy, w związku z czym, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. gruntu podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży gruntu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 14 września 1988 roku umową przekazania gospodarstwa rolnego od rodziców Wnioskodawca otrzymał niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 2,100 ha - grunty rolne. Z dnia 7 czerwca 2004 roku decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi, przez Wojewodę. Ustalono lokalizację drogi ekspresowej - pierwszy etap realizacji - i zatwierdzono projekt podziału nieruchomości na potrzeby powyższej inwestycji. Z wymienionej decyzji działkę numer: 220/1 o obszarze 2,100 ha, uległa podziałowi na działkę nr ewid. 220/2 o obszarze 0,3204 ha przeznaczone pod trasę ekspresową i nr 220/3 o obszarze 1,8896 ha. stanowiącą grunty rolne. Niniejszej decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności, tak więc dnia 22 września 2004 roku umową sprzedaży Wnioskodawca odsprzedał Skarbowi Państwa Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad niezabudowaną działkę o powierzchni 0,3204 ha. Był to pierwszy etap budowy Trasy. Z dnia 15 listopada 2005 roku decyzję o ustaleniu lokalizacji, przez Wojewodę ustalono lokalizację autostrady płatnej i zatwierdzono projekt podziału nieruchomości na potrzeby powyższej inwestycji, decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Z wymienionej decyzji wynika że z działki 220/3 podzielona została geodezyjnie na działki 220/4 o powierzchni 0,5657 ha i 220/5 o powierzchni 1,2878 ha. Działka nr 220/4 o powierzchni 0,5657 ha została przeznaczona na budowę drugiego etapu autostrady, tak więc dnia 8 grudnia 2006 roku umową sprzedaży Wnioskodawca odsprzedał Skarbowi Państwa Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad powyższą działkę. Obie te transakcje nie były opodatkowane podatkiem VAT. Pozostała działka o numerze 220/5 o obszarze 1,2878 ha to niezabudowany grunt rolny. Grunt ten przez cały czas do dnia dzisiejszego jest użytkowany rolniczo, przez Wnioskodawcę. Od przekazania gospodarstwa tj. 14 września 1988 roku Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Od marca 2006 roku Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT jako rolnik. Wnioskodawca sprzedaje płody rolne - przede wszystkim warzywa opodatkowane stawką VAT w wysokości 5%. Dnia 25 lipca 2016 roku Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną na sprzedaż powyższej działki o nr. 220/5 o obszarze 1,2878 ha (grunt rolny, niezabudowany, użytkowany rolniczo). Inwestor jest zainteresowany zakupem powyższej działki jak i przyległych i chciałby budować hale magazynowe z zapleczem socjalno-biurowym, jednocześnie z podpisaniem umowy przedwstępnej, Wnioskodawca udzielił Inwestorowi pełnomocnictwa do uzyskania warunków technicznych przyłącza do sieci mediów oraz innych decyzji, koniecznych dla przygotowania inwestycji. Nieruchomość jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przyjętego Uchwałą Rady Gminy z dnia 18 maja 2007 roku zgodnie z którym nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym symbolem 11/UP (teren zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów wobec czego nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz.U. z 2012 r., poz. 803 ze zm.). Po uchwaleniu wyżej wymienionego planu zagospodarowania przestrzennego nie zmienił się sposób korzystania z nieruchomości a podatek od nieruchomości nadal jest opłacony według stawek przewidzianych dla gruntu rolnego. Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji, czy przy sprzedaży powyższego gruntu - nieruchomości jest zobowiązany naliczyć podatek VAT i w jakiej stawce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jw. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Jeśli tak to jaka to będzie stawka?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. gruntu nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ powyższy grunt Wnioskodawca nabył na mocy przekazania gospodarstwa rolnego 28 lat temu i odsprzedając ten grunt nie występuje tu znamie działalności gospodarczej czyli Wnioskodawca nie kupił wcześniej gruntu w celu odsprzedaży i uzyskania korzyści majątkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 19 ustawy przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Stosownie do art. 2 pkt 20 ustawy przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Według art. 2 ust. 21 ustawy przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W efekcie, uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dnia 14 września 1988 roku umową przekazania gospodarstwa rolnego od rodziców otrzymał niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 2,100 ha - grunty rolne. Z dnia 7 czerwca 2004 roku decyzją o ustaleniu lokalizacji drogi, przez Wojewodę. Ustalono lokalizację drogi ekspresowej - pierwszy etap realizacji i zatwierdzono projekt podziału nieruchomości na potrzeby powyższej inwestycji. Z wymienionej decyzji działkę numer: 220/1 o obszarze 2,100 ha, uległa podziałowi na działkę nr ewid. 220/2 o obszarze 0,3204 ha przeznaczone pod trasę ekspresową i nr 220/3 o obszarze 1,8896 ha. stanowiącą grunty rolne. Niniejszej decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności, tak więc dnia 22 września 2004 roku umową sprzedaży odsprzedałem Skarbowi Państwa Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad niezabudowaną działkę o powierzchni 0,3204 ha. Był to pierwszy etap budowy Trasy. Z dnia 15 listopada 2005 roku decyzję o ustaleniu lokalizacji, przez Wojewodę ustalono lokalizację autostrady płatnej i zatwierdzono projekt podziału nieruchomości na potrzeby powyższej inwestycji, decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Z wymienionej decyzji wynika że z działki 220/3 podzielona została geodezyjnie na działki 220/4 o powierzchni 0,5657 ha i 220/5 o powierzchni 1,2878 ha. Działka nr 220/4 o powierzchni 0,5657 ha została przeznaczona na budowę drugiego etapu autostrady, tak więc dnia 8 grudnia 2006 roku umową sprzedaży Wnioskodawca odsprzedał Skarbowi Państwa Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad powyższą działkę. Obie te transakcje nie były opodatkowane podatkiem VAT. Pozostała działka o numerze 220/5 o obszarze 1,2878 ha to niezabudowany grunt rolny. Grunt ten przez cały czas do dnia dzisiejszego jest użytkowany rolniczo, przez Wnioskodawcę. Od przekazania gospodarstwa tj. 14 września 1988 roku Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Od marca 2006 roku Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT jako rolnik. Wnioskodawca sprzedaje płody rolne - przede wszystkim warzywa opodatkowane stawką VAT w wysokości 5%. Dnia 25 lipca 2016 roku Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną na sprzedaż powyższej działki o nr. 220/5 o obszarze 1,2878 ha (grunt rolny, niezabudowany, użytkowany rolniczo). Inwestor jest zainteresowany zakupem powyższej działki jak i przyległych i chciałby budować hale magazynowe z zapleczem socjalno-biurowym, jednocześnie z podpisaniem umowy przedwstępnej, Wnioskodawca udzielił Inwestorowi pełnomocnictwo do uzyskania warunków technicznych przyłącza do sieci mediów oraz innych decyzji, koniecznych dla przygotowania inwestycji. Nieruchomość jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przyjętego Uchwałą Rady Gminy z dnia 18 maja 2007 roku zgodnie z którym nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym symbolem 11/UP (teren zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów wobec czego nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz.U. z 2012 r., poz. 803 ze zm.). Po uchwaleniu wyżej wymienionego planu zagospodarowania przestrzennego nie zmienił się sposób korzystania z nieruchomości a podatek od nieruchomości nadal jest opłacony według stawek przewidzianych dla gruntu rolnego.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż ww. nieruchomości objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że z powyższych okoliczności wynika ścisły związek ww. gruntu z prowadzonym gospodarstwem rolnym Zainteresowanego, który działalność tę prowadzi jako czynny podatnik VAT. Zatem przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą w rozumieniu ustawy jest również działalność rolnicza.

Powyższe oznacza, że planowana dostawa gruntu stanowiących część gospodarstwa rolnego będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Zainteresowanego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa gruntu (działki) stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stawka podatku zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Przy czym, art. 2 pkt 33 ustawy stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży jest grunt niezabudowany, który w planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczony jest pod zabudowę usługową obiektów produkcyjnych, składów i magazynów. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ jest to grunt przeznaczony pod zabudowę.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że przedmiotowy grunt był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Tym samym, nieruchomość ta nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zarówno zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2, jak i pkt 9 ustawy, w związku z czym, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. gruntu podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Zatem, w związku ze sprzedażą przedmiotowego gruntu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do jego opodatkowania podatkiem od towarów i usług stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie