Temat interpretacji

stawka podatku na sprzedaż lokali mieszkalnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22.03.2013 r. (data wpływu 25.03.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczona odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna (dalej, jako Wnioskodawca) rozważa nabycie od Inwestora (M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa) gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem (bądź też budynku w trakcie budowy) typu apart-hotel. W chwili obecnej inwestycja (apart-hotel) są w trakcie budowy. Zgodnie z pozwoleniem na budowę otrzymanym przez M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, inwestycja obejmuje wybudowanie budynku aport-hotelu z garażem podziemnym, ogrodzeniem, infrastrukturą i zagospodarowaniem terenu; kategoria obiektu budowlanego wg ustawy prawo budowlane - XIV. Budynek będzie składał się z czterech odrębnych części mieszkalnych - apartamentów.

Inwestor zamierza dokonać zbycia całości inwestycji tj. własności budynku (bądź też budynku w trakcie budowy) wraz z gruntem, na którym jest on posadowiony na rzecz Wnioskodawcy. Po jego nabyciu Wnioskodawca zamierza dokonać wyodrębnienia własności poszczególnych apartamentów. Każdy z wyodrębnionych lokali będzie posiadał odrębną księgę wieczystą. Powierzchnia niektórych z wyodrębnionych lokali nie będzie przekraczać 150 m², a powierzchnia niektórych z wyodrębnionych lokali będzie przekraczać 150 m². Poszczególne części mieszkalne będą stanowiły zamkniętą całość składająca się z wysokiego standardu apartamentów mieszkalnych z zapleczem kuchennym oraz sanitarnym. Każdy z apartamentów będzie stanowił samodzielny lokal o charakterze mieszkalnym. W budynku części wspólne będzie stanowiła klatka schodowa z holem, basen, miejsca postojowe w garażu, pralnia i suszarnia itp. W budynku nie będzie wyodrębnionych lokali usługowych ani użytkowych.

Garaż, w którym są wyznaczone miejsca parkingowe, jest garażem podziemnym i nie stanowi wyodrębnionego samodzielnego lokalu użytkowego.

Miejsca postojowe w w/w garażu podziemnym nie są przedmiotem odrębnej dostawy, tym samym nie jest możliwe nabycie miejsca postojowego bez nabycia apartamentu.

Basen również znajdujący się w tym budynku nie stanowi odrębnego lokalu niemieszkalnego.

W celu potwierdzenia prawidłowej klasyfikacji przedmiotowego budynku, jako budynku mieszkalnego dla celów podatku od towarów i usług, Inwestor (M spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa) wystąpił ze stosownym wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji Nomenklatur Urzędu Statystycznego. W odpowiedzi na złożony wniosek w dniu 8 lutego 2012 została wydana informacja potwierdzająca klasyfikację budynku sygn. OKN-56/212. W informacji tej Urząd Statystyczny stwierdził, że: wymieniony w piśmie budynek, w którym przeważająca część powierzchni użytkowej (powyżej 50% całkowitej powierzchni użytkowej) przeznaczona będzie na cele mieszkalne (mieszkania w ilości powyżej dwóch), mieści się w grupowaniu PKOB grupa 112 klasa 1122 Budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

Wnioskodawca po nabyciu budynku i dokonaniu wyodrębnienia własności poszczególnych apartamentów wraz z przynależną im częścią wspólną w budynku i gruncie, jako jedną z opcji wykorzystania rozważa dokonanie sprzedaży przedmiotowych lokali (apartamentów).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dostawa (sprzedaż) wyodrębnionych lokali o powierzchni do 150 m2 w budynku opisanym w stanie faktycznym wraz z przynależnym im udziałem w częściach wspólnych budynku (w szczególności miejscach postojowych w garażu, basenie, strychu, pralni, suszarni itp.), na rzecz osób fizycznych, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z preferencyjną stawką 8%...
2. Czy dostawa (sprzedaż) wyodrębnionych lokali o powierzchni przekraczającej 150 m2 w budynku opisanym w stanie faktycznym wraz z przynależnym im udziałem w częściach wspólnych budynku (w szczególności miejscach postojowych w garażu, basenie, strychu, pralni, suszarni itp.), na rzecz osób fizycznych, w części nie przekraczającej 150 m2 (tj. części nie przekraczającej części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z preferencyjną stawką 8%, zaś w części przekraczającej 150 m2, (tj. części przekraczającej część podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie ze stawką 23%...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jak wynika z przepisu art. 41 ust. 12 VATU stawkę, o której mowa w ust. 2 (a wiec stawkę 8% w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zawiera przepis art. 41 ust. 12a VATU w myśl, którego to przepisu przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Na podstawie art. 41 ust. 12c VATU, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 VATU przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne. Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy: Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Jak wynika z powoływanej w stanie faktycznym interpretacji Ośrodka Klasyfikacji Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi wymieniony w piśmie budynek, w którym przeważająca część powierzchni użytkowej (powyżej 50% całkowitej powierzchni użytkowej) przeznaczona będzie na cele mieszkalne (mieszkania w ilości powyżej dwóch), mieści się w grupowaniu PKOB grupa 112 klasa 1122 Budynki o trzech i więcej mieszkaniach jest on więc budynkiem mieszkalnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego. Stosowne definicje zawarte są w szeregu ustaw szczególnych, które to definicje można zastosować pomocniczo w braku definicji autonomicznej na gruncie prawa podatkowego. Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z kolei w świetle przepisu art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z powyższego przepisu wynika, że lokal będący częścią składową nieruchomości gruntowej przestaje być jej częścią z momentem wyłączenia (wyodrębnienia) z nieruchomości i staje się odrębną nieruchomością która stanowi odrębny przedmiot własności oraz odrębny przedmiot obrotu. Jak trafnie wskazuje się w doktrynie prawa cywilnego na gruncie art. 46 KC Części budynków są nieruchomościami, jeśli stanowią lokale będące odrębną własnością (nieruchomości lokalowe). Jeśli takimi nie są stanowią części składowe nieruchomości budynkowej (budynku) i wtedy nie są w ogóle uznawane za rzeczy. Istotne jest zwrócenie uwagi na nieobowiązujące od 1990 r. przepisy k.c. dotyczące lokali mieszkalnych. W uchylonym art. 135 § 1 wskazane było, że lokal mieszkalny jest zamkniętą przestrzenią wydzieloną otaczającymi ten lokal wspólnymi murami. Dawna ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe (tekst jedn.: Dz. U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165 z późn. zm.) konkretyzowało to przez stwierdzenie, że chodzi o wydzielenie trwałymi ścianami w obrębie budynku, jako zespołu izb łącznie z pomieszczeniami pomocniczymi, niewymagające korzystania z innych pomieszczeń znajdujących się w tym samym budynku. Mogła to być także izba lub zespół izb, które wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami użytkowymi i urządzeniami tworzyły funkcjonalną całość (zob. orzeczenie SN z dnia 13 maja 1966 r., III CR 103/66, OSP 1967, z. 5, poz. 110, z glosą Z. Radwańskiego; Z.K. Nowakowski (w:) System prawa cywilnego, t. II, s. 452). Jeżeli w budynku znajdowały się lokale użytkowe związane z wykonywaniem zawodu przez właściciela lokalu mieszkalnego, to stanowiły w myśl prawa lokalowego część składową lokalu mieszkalnego.

Za taki lokal uznawana też była pracownia wynajęta twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki. Pojęcie lokalu mieszkalnego było rozciągane na dom jednorodzinny, czyli budynek mieszkalny, w którym znajdował się tylko jeden lokal, będący przedmiotem najmu. W obowiązujących przepisach dosyć podobnie określa się lokal jako przedmiot własności lub najmu, a także spółdzielczego własnościowego lub lokatorskiego prawa do lokalu. (za: J.W. Katner Kodeks cywilny cześć ogólna. Komentarz System Informacji prawnej LexPrestige).

Zgodnie z definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali (ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zmianami - dalej WLU) samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi (art. 2 ust. 4 UWL).

Jak wskazuje się w doktrynie W kontekście zaliczenia do programu budownictwa społecznego budynków mieszkalnych wielomieszkaniowych oraz budynków zbiorowego zamieszkania, należy mieć na uwadze, że zgodnie z objaśnieniami do PKOB, część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Te części budynku zaliczać się będą do obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Do obiektów budownictwa mieszkaniowego nie zalicza się lokali użytkowych wchodzących w skład budynków mieszkalnych z działu 11 PKOB. Może powstawać w praktyce problem, jakie lokale zaliczane będą do lokali użytkowych w rozumieniu niniejszego przepisu. Ani bowiem PKOB, ani ustawa VAT nie definiują co należy rozumieć przez to pojęcie. Z przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika także, że lokalem użytkowym będzie garaż oraz pracownia twórcy. W konkretnych przypadkach powstawać mogą wątpliwości, co do kwalifikowania poszczególnych lokali (za: A. Bartosiewicz VAT Komentarz, System Informacji Prawnej LEXPrestige).

W przedmiotowym zakresie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w szeregu wyroków wydanych w kontekście opodatkowania miejsc postojowych, w uzasadnieniach, których to wyroków Sąd odnosił się w szerszym zakresie w tym także do opodatkowania pomieszczeń pomocniczych (vide. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 r., I FSK 103/05, 14 maja 2010 r., I FSK 607/09, 17 czerwca 2010 r., I FSK 967/09 oraz z dnia 3 listopada 2010 r. I FSK 1931/09). W ostatnim z ww. wyroków niejako podsumowana jest linia orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego w zakresie dotyczącym lokali pomocniczych:

Godzi się zauważyć, iż zgodnie z art. 50 Kodeksu cywilnego za części składowe nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Wobec tego sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w tym samym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek nie tylko, jako jeden przedmiot sprzedaży, ale i nie dopuszczają możliwości odrębnego obrotu prawem do miejsca postojowego, jako udziałem w częściach wspólnych budynku nierozerwalnie związanym z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Dodatkowo trzeba podkreślić, że w chwili obecnej pomieszczenia garażowe dla mieszkańców są równie niezbędne jak piwnica, strych, czy suszarnia. W aktualnych realiach projektanci nowego budownictwa mieszkaniowego pomijają coraz częściej piwnice (brak konieczności przechowywania zapasów żywności na zimę) niż garaże, które wobec trudności z parkowaniem w miastach stają się niezbędne dla mieszkańców. Zatem pogląd, że pomieszczenia garażowe nie służą zaspokojeniu potrzeb związanych z zamieszkiwaniem, w przeciwieństwie do piwnic, czy strychów lub suszarni, jest stanowiskiem anachronicznym i nieuwzględniającym aktualnego poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego. Posługując się wykładnią funkcjonalną należy uznać, że posiadanie miejsca do parkowania samochodu osobowego w pierwszej dekadzie XXI wieku jest związane integralnie z budownictwem mieszkaniowym, tak jak posiadanie piwnicy czy dostęp do suszarni i powinno być kojarzone z obiektami budownictwa mieszkaniowego lub ich częściami.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust 1 i 2 UWL odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego każdy z lokali (apartamentów) zostanie wyodrębniony - będzie stanowił samodzielny lokal oraz będzie posiadał samodzielną księgę wieczystą. Powierzchnia niektórych z wyodrębnionych lokali nie będzie przekraczać 150 m2, a niektórych z wyodrębnionych lokali będzie przekraczać 150 m2. Lokale te będą służyły zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. A powierzchnia użytkowa apartamentów wykorzystywanych do celów mieszkalnych będzie istotnie przewyższała połowę powierzchni użytkowej budynku.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że:

1. w ocenie Wnioskodawcy dostawa wyodrębnionych lokali o powierzchni do 150 m2 w budynku opisanym w stanie faktycznym wraz z przynależnym im udziałem w częściach wspólnych budynku (w szczególności miejscach postojowych, basenie, strychu, pralni, suszarni itp.), na rzecz osób fizycznych, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z preferencyjną stawką 8%;
2. w świetle przepisu art. 41 ust. 12c VATU, zgodnie z którym w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b (w przypadku lokali 150 m2) stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, (8%) stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, w ocenie Wnioskodawcy dostawa (sprzedaż) wyodrębnionych lokali o powierzchni przekraczającej 150 m2, w budynku opisanym w stanie faktycznym wraz z przynależnym im udziałem w częściach wspólnych budynku (w szczególności miejscach postojowych w garażu, basenie, strychu, pralni, suszarni itp.), na rzecz osób fizycznych, w części nie przekraczającej 150 m2 (tj. części nie przekraczającej części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z preferencyjną stawką 8%, zaś w części przekraczającej 150 m2 (tj. części przekraczającej część podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie ze stawką 23%.

Potwierdzenie powyższego znajdujemy w szeregu indywidualnych interpretacji podatkowych. Przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 sierpnia 2011 r. IBPP2/443-619/11/UH czytamy:

Analiza powołanych przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, bowiem obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży budynków niemieszkalnych i lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Odnosząc, zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wysokość stawki opodatkowania podatkiem VAT, w przypadku dostawy przedmiotowych apartamentów (samodzielnych lokali o charakterze mieszkalnym), związana jest każdorazowo ze spełnieniem warunków określonych w cyt. wyżej przepisach.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie, preferencyjna stawka podatku w wysokości 8% znajduje zastosowanie wyłącznie do sprzedaży ww. lokali mieszkalnych, o ile faktycznie mamy do czynienia z lokalami mieszkalnymi w świetle odrębnych przepisów i o ile lokale te mogą być zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Analogicznie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2012 r. IPPP1/443-62/12-2/AS:

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że lokale znajdujące się w budynkach hotelowych będą samodzielne i będą przedmiotem odrębnego obrotu. Lokale te w momencie dostawy będą wypełniały warunki przewidziane w ustawie o własności lokali dla lokali mieszkaniowych, tj. będą umożliwiały stały pobyt ludzi i zaspakajanie ich potrzeb mieszkaniowych. Lokale te będą również wypełniały warunki przewidziane dla lokali mieszkalnych w wyżej cyt. rozporządzeniu Ministerstwa Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Ponadto powierzchnia użytkowa lokali nie będzie przekraczała 150 m2.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że przedmiotem dostawy będą lokale mieszkalne w rozumieniu przytoczonych wyżej przepisów w budynku zaklasyfikowanym w dziale 12 PKOB Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego. Zatem dostawa przedmiotowych lokali będzie opodatkowana, stosownie do art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, stawką podatku 8%.

Z powyższym stanowiskiem korespondują następujące interpretacje wydane w kontekście dostawy apartamentów będących samodzielnymi lokalami mieszkalnymi: Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10.06.2010 r., sygn. IBPP2/443-375/10/JJ, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 czerwca 2009 r. sygn. ITPP1/443-354/09/AJ i z 27 stycznia 2010 r. sygn. ITPP1/443-1064/09/KM oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 czerwca 2010 r. sygn. IBPP2/443-223/10/ASz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 570 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie