Temat interpretacji

W zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na wytworzenie nieruchomości wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej i celów mieszkaniowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2013 r. (data wpływu 6 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na wytworzenie nieruchomości wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej i celów mieszkaniowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na wytworzenie nieruchomości wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej i celów mieszkaniowych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.) poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna istnieje od roku 1990, prowadzona jest przez A i B będących małżeństwem. W roku 2008 wspólnicy rozpoczęli budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z zapleczem biurowo socjalnym na podstawie pozwolenia na budowę uzyskanego przez A na działce nr , przy , stanowiącej współwłasność A i B na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej. Zaplecze biurowo socjalne na cele prowadzonej działalności gospodarczej o powierzchni 72 m² stanowi 29% całości budynku.

W trakcie budowy wskazanej nieruchomości Wnioskodawca otrzymywał faktury wystawione na Spółkę. Z faktur Zainteresowany dokonał podziału kosztów 29% wartości faktur na firmę, a 71% wartości faktury na prywatne cele mieszkaniowe. Przez cały okres budowy domu prowadzone są dokładne zapisy na fakturach, wskazujące czego dany wydatek dotyczy. Na fakturach określających koszty wspólne, tj. części mieszkaniowej i części biurowo socjalnej są wyliczenia podziału kosztów na 71% i 29%.

29% wartości faktur budowy wystawionych na firmę odliczono VAT, a kwotę netto tych 29% zaliczono do wartości wytworzenia środka trwałego.

W piśmie z dnia 30 kwietnia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

1. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. wydatki na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z zapleczem biurowo-socjalnym ponosi od 2008 roku;
3. wydatki na zakup materiałów budowlanych udokumentowane zostały opisanymi fakturami VAT, wskazującymi czego dany wydatek dotyczy, przy czym na fakturach określających koszty wspólne np. wylewanie fundamentów znajduje się wyliczenie podziału kosztów na 71% budynek mieszkalny i 29% zaplecze biurowo-socjalne;
4. budynek w części biurowo-socjalnej będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku nakładów na wytworzenie nieruchomości wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i na cele mieszkaniowe obliczonego według udziału procentowego, w jakim wskazana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej na podstawie przepisu art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku poniesionych nakładów na wytworzenie nieruchomości wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i na cele mieszkaniowe obliczonego według udziału procentowego, w jakim wskazana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej (29%) z uwagi na fakt spełnienia następujących warunków:

• budowa nieruchomości służącej zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, w którym jedno piętro przeznaczono na cele działalności gospodarczej,

• powierzchnia biurowa przeznaczona na cele działalności gospodarczej 72 m² stanowi 29% całości budynku,

• wydatki na zakup materiałów budowlanych udokumentowane zostały opisanymi fakturami VAT, wskazującymi czego dany wydatek dotyczy, przy czym na fakturach określających koszty wspólne znajdują się wyliczenia podziału kosztów na 71% i 29%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przy czym, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl natomiast art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zauważyć należy, iż istnieje grupa zakupów, które nie mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, gdyż ponoszą je osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe zakupy osobiste, konsumpcyjne np. dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby, odpowiednich warunków mieszkaniowych. Zakupy o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub wynajmowanego mieszkania bądź wydzielonych w nim pomieszczeń na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju zakupów nie zmienia również fakt, iż podatnik może sporadycznie korzystać z pomieszczenia lub znajdujących się w nim rzeczy, przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc jednocześnie w odrębnym pomieszczeniu działalność gospodarczą.

W świetle powyższego, nie można uznać jako podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą od zakupów, które dotyczą pomieszczeń w nieruchomości wykorzystywanej na własne cele mieszkaniowe. Są to typowe zakupy (wydatki) o charakterze osobistym, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie występuje więc ścisły i niebudzący wątpliwości związek podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W rezultacie nie przysługuje odliczenie w takiej sytuacji, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Jedynie w przypadku, gdy posiadana przez podatnika nieruchomość jako całość lub wyodrębnione w tej nieruchomości pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z jej utrzymaniem i eksploatacją.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzeniu nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Przepis art. 86 ust. 7b ustawy ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT i znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy nabyta, bądź wytworzona nieruchomość stanowi majątek przedsiębiorstwa podatnika, i jest wykorzystywana przez niego zarówno do działalności gospodarczej, jak również np. do celów osobistych (mieszkaniowych). Wówczas w odniesieniu do tej części nieruchomości, w stosunku do której podatnik nie jest w stanie przypisać w całości do działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się przy zastosowaniu udziału procentowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący spółką cywilną prowadzoną przez małżeństwo, istnieje od roku 1990. W roku 2008 wspólnicy rozpoczęli budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z zapleczem biurowo socjalnym, na podstawie pozwolenia na budowę, na działce nr , stanowiącej współwłasność A i B na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej. Zaplecze biurowo socjalne na cele prowadzonej działalności gospodarczej o powierzchni 72 m² stanowi 29% całości budynku.

W trakcie budowy wskazanej nieruchomości Wnioskodawca otrzymywał faktury wystawione na Spółkę. Z faktur Zainteresowany dokonał podziału kosztów 29% wartości faktur na firmę, a 71% wartości faktury na prywatne cele mieszkaniowe. Przez cały okres budowy domu prowadzone są dokładne zapisy na fakturach, wskazujące czego dany wydatek dotyczy. Wydatki na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z zapleczem biurowo-socjalnym Wnioskodawca ponosi od 2008 roku. Budynek w części biurowo-socjalnej będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

29% wartości faktur dotyczących budowy wystawionych na firmę odliczono VAT, a kwotę netto tych 29% zaliczono do wartości wytworzenia środka trwałego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego należy wskazać, iż w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawca winien najpierw wydzielić z całości dokonanych zakupów tę ich część, która związana jest wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej.

W przypadku wydatków, które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części nieruchomości, która jest/będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje/przysługiwać będzie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te wydatki, bowiem jak wskazał Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz budynek w części przeznaczonej na cele prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywał do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Z kolei w przypadku wydatków, które mogą zostać jednoznacznie przypisane do części nieruchomości, która jest/będzie wykorzystywana na prywatne cele mieszkaniowe, podatnikowi nie przysługuje/nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących te wydatki.

Natomiast odnośnie wydatków, które nie mogą zostać jednoznacznie przypisane do części nieruchomości, która jest/będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej lub do części przeznaczonej na cele mieszkaniowe, Wnioskodawca winien obliczyć udział powierzchni inwestycji wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej w powierzchni inwestycji ogółem oraz przyporządkować podatek naliczony poszczególnym częściom realizowanej inwestycji, według tak wyliczonego udziału procentowego.

Reasumując, Wnioskodawcy w odniesieniu do wydatków, które jest/będzie w stanie przyporządkować do części nieruchomości przeznaczonej do celów prowadzonej działalności gospodarczej (tj. zaplecza biurowo-socjalnego), ma/będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zaś w odniesieniu do wydatków, które jest/będzie w stanie przyporządkować do części nieruchomości przeznaczonej na prywatne cele mieszkaniowe (tj. budynku mieszkalnego) nie ma/nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast w odniesieniu do wydatków, których Wnioskodawca nie jest/nie będzie w stanie przyporządkować do konkretnych części nieruchomości (tj. budynku mieszkalnego i zaplecza biurowo-socjalnego), ma/będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest/będzie do celów działalności gospodarczej, związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 7b ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe. Bowiem wskazać należy, iż przepis art. 86 ust. 7b ustawy ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy poniesionych wydatków na budowę nieruchomości, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych (mieszkaniowych), nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej. Natomiast z własnego stanowiska Zainteresowanego wynika, iż art. 86 ust. 7b ustawy należy stosować do wszystkich wydatków poniesionych w ramach danej budowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie fatycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 213 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi