w zakresie obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia proporcji - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 05.10.2016, sygn. IPPP1/4512-622/16-2/KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

w zakresie obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia proporcji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów zdnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu 3 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia proporcji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia proporcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług marketingowych polegających na organizacji i obsłudze różnego rodzaju programów marketingowych (w szczególności: konkursów, programów motywacyjnych / lojalnościowych, loterii promocyjnych oraz loterii audioteksowych) na zlecenie klientów. Wspólnym mianownikiem wszystkich tego rodzaju programów jest możliwość otrzymania przez osoby w nich uczestniczące nagród po spełnieniu warunków określonych w regulaminie danego programu. Nagrody te mogą mieć formę rzeczową lub pieniężną. W tym ostatnim przypadku zazwyczaj nagroda przybiera formę tzw. karty przedpłaconej zasilonej określoną kwotą środków pieniężnych. Wszystkie czynności związane z nagrodami - począwszy od ich nabycia po wydanie uczestnikom stanowi element zobowiązania Wnioskodawcy względem zlecającego obsługę i organizację danego programu marketingowego. Innymi słowy zarówno proces nabycia nagród, jak ich wydanie uprawnionemu do nagrody laureatowi stanowi element usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz klienta. Zlecający finansuje koszt nagród, tj. dokonuje zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za wydane uczestnikom nagrody rzeczowe oraz zwraca równowartość środków pieniężnych przekazanych przez Wnioskodawcę jako nagrody pieniężne. Wydając laureatom programu marketingowego nagrody rzeczowe i dokonując wypłaty nagród pieniężnych Wnioskodawca czyni to w imieniu własnym, jako regulaminowy organizator danego programu (Wnioskodawca nie jest pośrednikiem).

Usługę organizacji i obsługi programu marketingowego oraz wydanie nagród uczestnikom Wnioskodawca rozpoznaje jako czynności podlegające opodatkowaniu VAT (tj.: odpowiednio - odpłatne świadczenie usług oraz odpłatną dostawę towarów). Z kolei wydanie nagród pieniężnych niebędące ani odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT z perspektywy Wnioskodawcy jest czynnością pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT.

Reasumując: Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje następujące czynności:

podlegające opodatkowaniu VAT odpłatne świadczenie usług marketingowych (organizacji i obsługi programów marketingowych)
podlegające opodatkowaniu VAT odpłatne dostawy towarów (wydanie nagród rzeczowych w programach)
pozostające poza zakresem VAT - wydanie nagród pieniężnych w programach.

Wnioskodawca nie wykonuje natomiast żadnych czynności zwolnionych z VAT.

Podkreślenia wymaga, iż sfera aktywności Wnioskodawcy ograniczona jest wyłącznie do działalności usługowej realizowanej jako podmiot gospodarczy w celu osiągnięcia zysku. Wnioskodawca nie podejmuje innej aktywności niż stanowiąca lub pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zarówno świadczenie usług marketingowych, jak i wydanie nagród (tak rzeczowych, jak i pieniężnych) w programach realizowanych na zlecenie kontrahentów dokonywane jest w wykonaniu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę strukturę wykonywanych czynności Wnioskodawca dokonuje w całości odliczenia VAT naliczonego zawartego w cenie nabytych towarów i usług wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej (z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 87 i 88 ustawy o VAT). Z uwagi jednak na fakt, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje również czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT (wydanie nagród pieniężnych w programach marketingowych), a dokonywane zakupy mają związek również z tymi czynnościami (dotyczy to w szczególności kosztów ogólnych prowadzonej działalności, takie jak najem lokali, usługi telekomunikacyjne, energia czy zakup materiałów eksploatacyjnych do urządzeń wykorzystywanych w działalności) Wnioskodawca powziął wątpliwości czy jest zobowiązany obliczać kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z zastosowaniem sposobu określenia proporcji (tzw. prewspółczynnika), zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wykonywaniem czynności pozostających poza zakresem opodatkowania VAT (wydanie nagród pieniężnych laureatom programów marketingowych) Wnioskodawca obowiązany jest obliczać kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie ze sposobem określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wykonywaniem czynności wydania nagród pieniężnych, która to czynność pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT nie jest on zobowiązany do ustalania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Przedmiotowa norma prawna stanowi bowiem, iż w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 ustawy o VAT - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Z treści powyższego przepisu wynika zatem, że ma on zastosowanie tylko, jeśli towary i usługi są wykorzystywane zarówno (jednocześnie) do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem wykorzystania do celów osobistych, które pozostaje opodatkowane (zgodnie z art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), zaś przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe.

Innymi słowy przedmiotowa regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy spełnione są łącznie trzy warunki. Mianowicie, gdy podatnik:

wykonuje zarówno czynności wchodzące w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, jak i pozostające poza tą sferą aktywności, i 2) nabywa towary/usługi zarówno dla celów czynności wchodzących w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, jak i czynności innych niż działalność gospodarcza, oraz 3) nie jest w stanie przyporządkować w całości nabywanych towarów/usług wyłącznie do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Niewątpliwie zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a ustawy o VAT jest wykonywanie przez podatnika obok działalności gospodarczej czynności innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), a co za tym idzie obowiązek ustalania zakresu odliczenia VAT zgodnie ze sposobem określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT dotyczy wyłącznie podmiotów, które funkcjonują jednocześnie w dwóch sferach aktywności, tj.: prowadzą działalność o charakterze zarobkowym i dodatkowo wykonuje działalność, która nie stanowi działalności gospodarczej (np. fundacja, która wykonuje swoje zadania statutowe, w zakresie których nie jest uważana za podatnika VAT). Konsekwentnie - obowiązku takiego nie mają natomiast podmioty, których jedyną formą aktywności jest działalność gospodarcza, nawet jeżeli w jej ramach wykonywane są czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT. Takiego obowiązku nie tworzą bowiem same wpływy (transfery pieniężne) pozostające poza zakresem VAT, lecz wyłącznie takie sytuacje, w których łączy się to z jakąś aktywnością podatnika niemającą charakteru działalności gospodarczej (por. A. Bartosiewicz: Komentarz VAT, wyd. X, Wolters Kluwer, 2016).

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie np.: w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 maja 2016 r., nr IBPP3/4512-141/16/JP, w której czytamy: Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. (...) Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Odnosząc powyższe do okoliczności stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku uzasadnione jest twierdzenie, iż do Wnioskodawcy nie ma zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności, które nie mieściłyby się w przedmiocie jego działalności. Jedyną formę jego aktywności stanowi wykonywana samodzielnie, w celach zarobkowych działalność usługowa. Działalność ta polega na organizacji i obsłudze programów marketingowych, których elementem jest wydanie nagród uczestnikom programów. W tym stanie rzeczy wydanie nagród pieniężnych nie stanowi zatem czynności pozostającej poza prowadzoną działalnością gospodarczą, ale jest nierozerwalnie z nią związane i następuje w wykonaniu tejże działalności. Fakt, że jest to czynność pozostająca poza zakresem opodatkowania VAT, a nadto zgodnie z dominującym poglądem czynność, którą na gruncie VAT należy rozpatrywać odrębnie od usługi organizacji i obsługi programu marketingowego nie może być równoznaczny ze stwierdzeniem, iż wydanie nagród pieniężnych stanowi sferę działalności Wnioskodawcy niebędącą działalnością gospodarczą. Tym samym, skoro dla możliwości zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o VAT niezbędny jest dualizm aktywności podmiotu wyrażający się w wykonywaniu działalności gospodarczej i działalności innej niż działalności gospodarczej, to wobec faktu, iż Wnioskodawca wykonuje wyłącznie działalność gospodarczą należy stwierdzić, iż obowiązki wynikające z tego przepisu go nie dotyczą.

Warte odnotowania jest, że tożsame z zawartym tu stanowiskiem wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2016 r. nr IPPP1/4512-37/16-2/IGo analizując przypadek podmiotu świadczącego usługi reklamowe i marketingowe, który podobnie jak Wnioskodawca w ramach realizacji zlecenia dokonywał wydania uczestnikom nagród pieniężnych. W przedmiotowej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do jednoznacznego przyjęcia, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca w zakresie wykonywania czynności organizacji konkursów, loterii promocyjnych, loterii audioteksowych, programów lojalnościowych, programów motywacyjnych (...) prowadzi działalność gospodarczą i działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. (...) W konsekwencji, w związku z wykonywaniem tych czynności Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które są związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W rezultacie zdaniem tego organu brak jest w takim przypadku obowiązku ustalania i stosowania sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, gdyż nabywane towary i usługi wykorzystywane są tylko do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej. W podobnym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wypowiedział się również w interpretacji z dnia 14 stycznia 2016 r. nr IBPP1/4512-793/15/LSz.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż z uwagi na fakt, że wszystkie dokonywane zakupy towarów i usług wykorzystywane są przez niego do celów wykonywanej przez niego działalności gospodarczej przysługuje mu pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego zawartego w cenie nabywanych towarów i usług na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 87 i 88 ustawy o VAT. Z punktu widzenia możliwości realizacji tego uprawnienia przez Wnioskodawcę bez znaczenia pozostaje fakt, iż w ramach wykonywanej działalności gospodarczej wykonuje on również czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT. Tym samym nie ma on obowiązku obliczać kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie ze sposobem określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn.zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w cenie towarów i usług, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej, przy czym związek ten powinien mieć charakter bezsporny. Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych oraz nie podlegających opodatkowaniu.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji art. 86 ust. 2h ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, określa zakres odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 oraz art. 8 ust. 5 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenia usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług marketingowych polegających na organizacji i obsłudze różnego rodzaju programów marketingowych (w szczególności: konkursów, programów motywacyjnych / lojalnościowych, loterii promocyjnych oraz loterii audioteksowych) na zlecenie klientów. Wspólnym mianownikiem wszystkich tego rodzaju programów jest możliwość otrzymania przez osoby w nich uczestniczące nagród po spełnieniu warunków określonych w regulaminie danego programu. Nagrody te mogą mieć formę rzeczową lub pieniężną. W tym ostatnim przypadku zazwyczaj nagroda przybiera formę tzw. karty przedpłaconej zasilonej określoną kwotą środków pieniężnych. Wszystkie czynności związane z nagrodami - począwszy od ich nabycia po wydanie uczestnikom stanowi element zobowiązania Wnioskodawcy względem zlecającego obsługę i organizację danego programu marketingowego. Innymi słowy zarówno proces nabycia nagród, jak ich wydanie uprawnionemu do nagrody laureatowi stanowi element usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz klienta. Zlecający finansuje koszt nagród, tj. dokonuje zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za wydane uczestnikom nagrody rzeczowe oraz zwraca równowartość środków pieniężnych przekazanych przez Wnioskodawcę jako nagrody pieniężne. Wydając laureatom programu marketingowego nagrody rzeczowe i dokonując wypłaty nagród pieniężnych Wnioskodawca czyni to w imieniu własnym, jako regulaminowy organizator danego programu (Wnioskodawca nie jest pośrednikiem).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje następujące czynności:

podlegające opodatkowaniu VAT odpłatne świadczenie usług marketingowych (organizacji i obsługi programów marketingowych)
podlegające opodatkowaniu VAT odpłatne dostawy towarów (wydanie nagród rzeczowych w programach)
pozostające poza zakresem VAT - wydanie nagród pieniężnych w programach.

Wnioskodawca nie wykonuje natomiast żadnych czynności zwolnionych z VAT.

Wnioskodawca podkreślił, że sfera Jego aktywności ograniczona jest wyłącznie do działalności usługowej realizowanej jako podmiot gospodarczy w celu osiągnięcia zysku. Wnioskodawca nie podejmuje innej aktywności niż stanowiąca lub pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zarówno świadczenie usług marketingowych, jak i wydanie nagród (tak rzeczowych, jak i pieniężnych) w programach realizowanych na zlecenie kontrahentów dokonywane jest w wykonaniu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy na Spółce ciąży obowiązek ustalania proporcji podatku naliczonego do odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy.

Jak już wyżej wskazano, art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a ustawy, jest wykonywanie przez podatnika czynności innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy).

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą więc do wniosku, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z czynnościami, które towarzyszą działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Wskazane we wniosku czynności mieszczą się w pojęciu celów związanych z działalnością gospodarczą, którym ustawodawca posłużył się w art. 86 ust. 2a ustawy. Pomimo faktu, że czynności te nie są traktowane jako czynności opodatkowane lub zwolnione z VAT mają one nieodłączny związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jako podatnika VAT w zakresie świadczenia usług marketingowych polegających na organizacji i obsłudze programów marketingowych. Uznać więc należy, że wskazane czynności (wydanie nagród pieniężnych laureatom programów marketingowych) stanowią czynności związane z działalnością gospodarczą, w związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę istanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30sierpnia2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi nawezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie