Interpretacja indywidualna z dnia 15.06.2016, sygn. ITPP3/4512-253/16/BJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy przychody z działalności indywidualnej i przychody ze spółki cywilnej sumują się w zakresie limitu zwolnienia podmiotowego od VAT oraz czy biorąc pod uwagę przychody w 2015 r. w dalszym ciągu Wnioskodawca może być zwolniony podmiotowo od VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą nr PKD 68.31 Z - pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (NIP .). Od dwóch lat Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo od VAT. Od października 2015 r. jest dodatkowo wspólnikiem w spółce cywilnej s.c. (PKD spółki: 68.31 Z. NIP .), gdzie posiada 10% udziałów. Drugim wspólnikiem jest mąż. Spółka jest zwolniona podmiotowo od VAT. W roku 2015 ze swojej działalności Wnioskodawca uzyskał przychód 148.203,75 zł. W tym samym roku przychód Wnioskodawcy w spółce cywilnej wyniósł 4273,60 zł. łączny przychód 152. 477,35 zł (z działalności i ze spółki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody z działalności indywidualnej i przychody ze spółki cywilnej sumują się w zakresie limitu zwolnienia podmiotowego od VAT oraz czy biorąc pod uwagę przychody w 2015 r. w dalszym ciągu Wnioskodawca może być zwolniony podmiotowo od VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w dalszym ciągu obejmuje zwolnienie podmiotowe od VAT, ponieważ poszczególne obroty w firmie indywidualnej i spółce cywilnej nie przekroczyły 150.000 zł rocznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynności te dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy przy tym zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ww. ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
   
   1. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   2. transakcji związanych z nieruchomościami,
   3. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   4. usług ubezpieczeniowych
   1. jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
2. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      
      
      1. energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      2. wyrobów tytoniowych,
      3. samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   
   
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pani samodzielnie działalność gospodarczą jest podatnikiem VAT zwolnionym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług VAT. Od października 2015 r. jest Pani też wspólnikiem w spółce cywilnej ze swoim mężem. Po zsumowaniu przychodów z obu działalności łączny przychód przekroczył kwotę 150.000 zł.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, odrębnego liczenia wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ww. ustawy w odniesieniu do indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz działalności spółki cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Jak wskazano powyżej, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem zarówno Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą jak i spółka cywilna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, działają jako odrębni podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Podmioty te dokonując czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług są odrębnymi podatnikami dokonującymi sprzedaży we własnym zakresie. Odrębnie należy więc traktować usługi świadczone przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą oraz świadczenie usług w ramach założonej spółki cywilnej.

Ww. artykuł 113 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza wyjątek od powszechności opodatkowania podatkiem VAT, a mianowicie zwolnienie którym objęta jest sprzedaż dokonywana przez podatnika. Sprzedaż dokonywana przez podatnika podlega zwolnieniu, jeżeli spełnia warunki określone w tym przepisie. Ze zwolnienia tego może korzystać sprzedaż dokonywana przez podatnika, u którego wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Ponadto zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem limit 150 000 zł określony w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odnosi się do sprzedaży dokonywanej przez danego podatnika. Przekroczenie ww. limitu zwolnienia skutkuje utratą prawa do tego zwolnienia. Zwolnienie traci moc w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów i usług, począwszy od czynności, którą przekroczono limit.

W analizowanych okolicznościach mamy dwóch podatników podatku od towarów i usług dokonujących odrębnej sprzedaży, Wnioskodawcę i spółkę cywilną (odrębne NIP-y). Skoro więc Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą i spółka cywilna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem są odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług to odrębnie należy analizować zwolnienie przewidziane w art. 113 ww. ustawy dla Wnioskodawcy i spółki. Zwolnienie to dotyczy sprzedaży dokonywanej przez podatnika. Zatem odrębnie należy liczyć wartość sprzedaży, o której stanowi art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług dla Wnioskodawcy prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą oraz spółki cywilnej prowadzącej działalność w pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

W konsekwencji, do kwoty 150 000 zł z art. 113 ustawy o VAT dla indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawca wlicza wyłącznie sprzedaż dokonaną w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej niezależnie od tego, że w spółce cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem będzie wykonywał tożsame czynności dot. pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług czynności wykonywane przez Wnioskodawcę świadczone są w ramach odrębnej działalności gospodarczej wykonywanej przez dwóch podatników podatku VAT. Zatem tylko czynności dokonane przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej powinny być ujęte przy liczeniu wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia od podatku dla tej działalności. Wartość sprzedaży w ramach indywidualnej działalności Wnioskodawcy pozostaje bez związku z wartością sprzedaży spółki cywilnej. Prawo do zwolnienia będzie przysługiwało do momentu przekroczenia przez Wnioskodawcę prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą kwoty określonej ww. przepisem.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na odniesienie się Wnioskodawcy we własnym stanowisku do kwestii zsumowania i podania obrotów w ramach jednoosobowej działalności i działalności spółki cywilnej.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że w niniejszej interpretacji rozstrzygano wyłącznie kwestię objętą pytaniem, natomiast nie rozstrzygano innych zagadnień zawartych we wniosku, w szczególności podstawy prawnej do zastosowania zwolnienia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług związanych z pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy