Interpretacja indywidualna z dnia 23.06.2015, sygn. ILPP1/4512-1-323/15-4/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z dostawą wybranych składników majątkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. B reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2015 r. (data wpływu 9 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z dostawą wybranych składników majątkowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z dostawą wybranych składników majątkowych. Dnia 9 czerwca 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A Sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca, Kupujący) jest polską spółką należącą do grupy Ax, która jest wiodącym producentem sprzętu gospodarstwa domowego na świecie. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z postępowaniem upadłościowym B S.A. w upadłości likwidacyjnej (dalej jako: Sprzedający), Wnioskodawca jest zainteresowany zakupem wybranych składników majątku tego podmiotu stanowiących masę upadłości i rozpoczął procedurę ich nabycia poprzez złożenie oferty i podpisanie warunkowej przedwstępnej umowy zakupu. Organizatorem sprzedaży składników majątkowych ww. przedsiębiorstwa, wchodzących w skład Masy Upadłości jest zastępca Syndyka Masy Upadłości B S.A. w upadłości likwidacyjnej. Zaproszenie do negocjacji oraz regulamin przetargu nieograniczonego zakładał sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przewidując jednocześnie możliwość sprzedaży potencjalnym oferentom również poszczególnych (wybranych) składników objętych masą upadłości. Na dzień składania przedmiotowego wniosku, jedynym oferentem, spełniającym wszystkie wymogi formalne przystąpienia do negocjacji, jest właśnie Wnioskodawca, który złożył ofertę na zakup wybranych składników majątku Sprzedającego.

Kontynuacja działalności przedsiębiorstwa Sprzedającego wyłącznie w oparciu o nabywane, wybrane składniki majątku nie będzie możliwa. W konsekwencji nie zostanie również zachowana tożsamość jednostki zbywającej aktywa. Jednocześnie należy wskazać, że nabyte składniki majątku będą podstawą do dalszych inwestycji Kupującego (np. nieruchomości), prowadzących do stworzenia nowego centrum produkcyjnego Grupy na terenie podstrefy Specjalnej Strefy Ekonomicznej we W.

Przedmiotem transakcji będą wybrane składniki majątku Sprzedającego, w skład których wchodzą:

1. Nieruchomości zlokalizowane w podstrefie Specjalnej Strefy Ekonomicznej o łącznej powierzchni 18,1860 ha, w tym:
   1. prawo użytkowania wieczystego gruntu położonego we W, przy ul. T oraz ul. Ż, oznaczonego geodezyjnie według ewidencji gruntów obręb K, działki nr 38/3, 2/2, 2/3, 2/4, 1/2, 38/5, 5/1, 5/2, 5/3, l/10, 38/10 i 38/11, o łącznej powierzchni 13,1056 ha wraz z prawem własności budynku na nim posadowionego, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą,
   2. prawo użytkowania wieczystego gruntu położonego we W, przy ul. Ż, oznaczonego geodezyjnie według ewidencji gruntów obręb K, działka nr 7, o powierzchni 1,9220 ha wraz z prawem własności budynku i urządzenia (budowli) na nim posadowionych, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą,
   3. prawo użytkowania wieczystego gruntu położonego we W. oznaczonego geodezyjnie według ewidencji gruntów, działka nr 8, o powierzchni 0,2824 ha, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą,
   4. prawo użytkowania wieczystego gruntu położonego we W przy ul. T, oznaczonego geodezyjnie według ewidencji gruntów obręb K, arkusz mapy 2, działki nr 6/6, 6/7, 6/8 6/10 o łącznej powierzchni 1,8355 ha wraz z prawem własności budynku i urządzenia na nim posadowionych, dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą,
   5. prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami niemieszkalnymi, położonej we W przy ul. T oznaczonej geodezyjnie według ewidencji gruntów obręb K, arkusz mapy 2, działki nr 6/2 i 6/5 o łącznej powierzchni 1,0405 ha wraz z prawem własności budynku i urządzenia na nim posadowionych, dla którego Sąd Rejonowy dla W-K, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą nr ().
2. Środki trwałe, w tym niskowartościowe oraz wyposażenie (maszyny, urządzenia i obiekty), ustalone i wycenione na dzień 18 lutego 2014 r.;
3. Stanowiące własność upadłego wartości niematerialne i prawne ustalone i wycenione na dzień 18 lutego 2014 r. oraz prawo do znaku towarowego M.
4. Księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie związanym wyłącznie z nabywanymi składnikami majątkowymi. Jednocześnie należy wskazać, że pod pojęciem dokumentów (zgodnie z definicjami zawartymi w planowanych i negocjowanych umowach sprzedaży składników majątkowych) należy rozumieć wszystkie dokumenty (w tym istniejące tylko w formie elektronicznej zapisane w systemach komputerowych Sprzedającego), dotyczące przedmiotów transakcji z wyłączeniem:
   1. dokumentacji wymienionej w pkt 2 i 3 poniżej a także
   2. umów, których stroną jest/był Sprzedający lub Syndyk, i które zostaną rozwiązane (niezwłocznie po podpisaniu warunkowej przedwstępnej umowy sprzedaży lub po zakończeniu produkcji przez Syndyka).

Ze sprzedaży wyłączone zostaną:

1. środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych,
2. księgi rachunkowe oraz faktury i dokumenty księgowe dotyczące przedsiębiorstwa Sprzedającego i Masy Upadłości;
3. dokumentacja księgowa, pracownicza, finansowa, handlowa, prawna, korespondencja (w tym powstała przed ogłoszeniem upadłości, oraz każda inna niezbędna do prowadzenia postępowania upadłościowego);
4. wierzytelności masy upadłości powstałe przed otwarciem wtórnego postępowania upadłościowego, które zostaną ściągnięte do dnia zawarcia umowy sprzedaży składników majątkowych;
5. ruchomości, które zostaną zużyte bądź zbyte przez syndyka w toku postępowania upadłościowego w szczególności w związku z prowadzeniem działalności produkcyjnej i handlowej do dnia zawarcia umowy sprzedaży;
6. zapasy wyrobów gotowych, części serwisowych oraz materiałów.

W ramach sprzedaży/zakupu nie dojdzie również do przeniesienia umów z pracownikami, gdyż nie nastąpi przejście zakładu pracy w rozumieniu przepisów prawa pracy (art. 23(1) Kodeksu pracy). Jednocześnie przed sfinalizowaniem transakcji sprzedaży wszelkie umowy z pracownikami Sprzedającego zostaną rozwiązane.

W przypadku przeniesienia własności składników majątkowych opisanych powyżej na Wnioskodawcę, nie dojdzie do przeniesienia zobowiązań Sprzedającego ani też Kupujący nie będzie w żaden sposób odpowiedzialny za te zobowiązania czy to stałe, czy warunkowe, znane lub nieznane, niezależnie od tego, czy powstały przed lub po podpisaniu umowy przenoszącej (na mocy której Sprzedający przeniesie na Kupującego prawo własności składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz prawo użytkowania wieczystego gruntów i prawa niematerialne). Wnioskodawca zaznacza, że wyłączenie to obejmuje w szczególności:

• wszystkie zobowiązania wobec byłych lub obecnych pracowników Sprzedającego;
• wszystkie zobowiązania podatkowe wynikające z prowadzenia działalności przez Sprzedającego przez podpisaniem ostatecznej umowy sprzedaży (umowy przenoszącej), czy to powstałe przed, czy po podpisaniu ostatecznej umowy sprzedaży;
• wszelkie zobowiązania z tytułu ubezpieczeń społecznych oraz ewentualne zobowiązania emerytalne;
• wszelkie zobowiązania wynikające z odpowiedzialności za skutki wad wyrobu z tytułu produktów wprowadzonych na rynek przed podpisaniem ostatecznej umowy sprzedaży;
• wszelkie zobowiązania z tytułu umów sprzedaży przed podpisaniem ostatecznej umowy sprzedaży;
• zobowiązania bankowe;
• wszelkie zobowiązania wobec spółek powiązanych:
• wszelkie zobowiązania z tytuły dostaw i usług;
• wszelkie zobowiązania oraz ryzyko powstałe przed podpisaniem ostatecznej umowy sprzedaży z tytułu lub w związku z naruszeniem przez Sprzedającego przepisów prawa w zakresie łapownictwa, oszustw, prania brudnych pieniędzy bądź jakiejkolwiek formy korupcji bądź innych czynów przestępczych.

Dnia 9 czerwca 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, że:

w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę wybranych składników majątkowych B S.A. w upadłości likwidacyjnej, należy wskazać, że będą one służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku naliczenia przez Sprzedającego podatku należnego na wartości wszystkich lub części przenoszonych składników majątkowych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do jego odliczenia na podstawie art. 86 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że nabycie przez Kupującego wybranych składników majątkowych nie stanowi transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, a co za tym idzie, na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem o towarów usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku naliczenia przez Sprzedającego podatku należnego na wartości wszystkich lub części przenoszonych składników majątkowych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do jego odliczenia na podstawie art. 86 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że nabycie przez Kupującego wybranych składników majątkowych nie stanowi transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, a co za tym idzie, na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem o towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy przeanalizować definicję przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla celów podatku od towarów i usług.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w przepisach krajowych.

O ile ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej przedsiębiorstwa, a powszechnie akceptowaną praktyką jest w tym zakresie odwołanie się do definicji zawartej w Kodeksie cywilnym, to już pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa znalazło uregulowanie w przepisach w zakresie podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wykładnia językowa tego pojęcia wskazuje na to, że musi istnieć pewien zespół składników majątkowych, służących do realizacji działalności gospodarczej. Innymi słowy, musi istnieć jakiś zbiór tych składników majątkowych, które będą ze sobą nawzajem powiązane, tworząc pewną logiczną całość gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, o zorganizowanej części przedsiębiorstwa można mówić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. będzie istniał zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2. zespół ten będzie organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone będą do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Poprzez wyodrębnienie organizacyjne rozumie się wydzielenie ze struktury organizacyjnej danego podmiotu, np. jako oddział, a w przypadku braku formalnego wydzielenia, wyodrębnienie takie wynika z faktycznych zależności oraz podziału zadań w ramach tego podmiotu.

Z kolei wyodrębnienie finansowe to wyodrębnienie dla celów rachunkowości zarządczej i raportowania, obejmujące przykładowo osobny budżet oraz rachunek zysków i strat lub przynajmniej możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań.

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku (pogląd taki wyraził m.in. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. I SA/Gl 112/10, a także WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 31/10).

Zakwalifikowanie danego zespołu składników materialnych i niematerialnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa możliwe jest zatem jedynie, gdy spełnione są jednocześnie wszystkie przesłanki określone w powołanym przepisie. Konieczność jednoczesnego spełnienia wyżej wymienionych przesłanek została potwierdzona w orzecznictwie oraz stanowiskach organów podatkowych (w szczególności: wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 października 2007 r. I SA/Lu 403/2007, wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r. I SA/Ke 226/2009, wyrok WSA w Gliwicach z 11 października 2013 r., III SA/Gl 1284/13; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 maja 2009 r. IPPB5/423-131/09-2/MB; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2009 r. ILPP2/443-67/09-4/EN, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 września 2011 r. ITPB3/423-390/11/DK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 marca 2014 r. ITPP2/443-1417/13/AK). Część z powołanych orzeczeń i interpretacji odnosi się co prawda do definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej, z uwagi na analogiczne brzmienie tej definicji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz omawianej ustawy o podatku od towarów i usług, uzasadnienie w nich zawarte znajdzie zastosowanie również na gruncie omawianego podatku. Zdaniem Wnioskodawcy, ocena, czy powyższe warunki zostały spełnione powinna być dokonana według podstawowego kryterium, którym jest ustalenie jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne musi występować już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, czyli u zbywcy. Nie będzie w związku z tym wystarczające, by sprzedawane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część u nabywcy.

Pojęcie przedsiębiorstwa w przepisach krajowych.

Jak już zostało zaznaczone na wstępie, ustawa o VAT co prawda ani nie wprowadza definicji legalnej przedsiębiorstwa, ani też nie odsyła wprost do innych przepisów, niemniej jednak przyjmuje się, że pomocniczo dla celów podatku od towarów i usług, definicja przedsiębiorstwa zawarta w Kodeksie cywilnym również znajdzie zastosowanie. Stanowisko takie jest obecnie powszechnie prezentowane zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2012 r. o sygn. akt I FSK 1223/11; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o sygn. akt III SA/Wa 1167/10), jak i organów podatkowych (por. przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. IPPP2/443-1015/14-4/KOM; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 listopada 2014 r., sygn. IPTPP4/443-643/14-2/ALN, czy też z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn. IPTPP1/443-716/14-4/RG; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 grudnia 2014 r., sygn. IBPP3/443-1205/10/ASz.

Zgodnie z brzmieniem art. 55(1) k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Definicja ta opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Dodatkowo zgodnie z art. 55(2) k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w jego skład chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Poddanie przedsiębiorstwa jako całości obrotowi prawnemu zakłada więc traktowanie go jako jednolitej całości. Na mocy tego przepisu ustawodawca dopuścił sytuacje, w których wyłączenie z treści czynności prawnej dotyczącej przedsiębiorstwa pewnych jego elementów co prawda nie stoi na przeszkodzie, aby uznać, że przedmiotem danej czynności prawnej jest przedsiębiorstwo. Natomiast wyraźnie podkreśla się (zarówno w doktrynie jak i w interpretacjach organów podatkowych oraz wyrokach sądów administracyjnych), że aby uznać składniki materialne za przedsiębiorstwo, wyłączenie niektórych elementów wymienionych w przepisie art. 55(1) k.c. musi pozwalać na realizację nadrzędnego celu, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej.

Przykładowo, w wyroku II FSK 1896/11 z dnia 27 marca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że: Zakres wyłączeń poszczególnych składników nie może jednakże być na tyle szeroki, aby przekreślił istotę przedsiębiorstwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2000 r., I CKN 850/98, LEX nr 50895). Zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

Wnioskodawca również wskazuje, że kwestia wartości poszczególnych składników majątkowych nie powinna być decydującą dla ustalenia czy przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Takie stanowisko przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 stycznia 1997 r. (sygn. akt III CKN 28/96), wskazując, że sprzedaż wybranych składników przedsiębiorstwa, nawet jeżeli przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością samego przedsiębiorstwa, nie może być uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa. Podobny pogląd został zaprezentowany przez Naczelny Sąd Administracyjny (por. np. wyr. z dnia 6 października 1995 r., sygn. akt SA/Gd 1959/94).

Pojęcie przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie prawa europejskiego.

Z uwagi na obowiązek prowspólnotowej wykładni prawa podatkowego, Wnioskodawca również zwraca uwagę, że regulacja zawarta w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu wartości dodanej (dalej jako: Dyrektywa). W myśl wspomnianego przepisu Dyrektywy w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aport do spółki całości lub części aktywów, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadku, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przepis ten wprowadza zatem możliwość wyłączenia przez kraje członkowskie z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części aktywów przedsiębiorstwa. Polski ustawodawca również skorzystał z tej możliwości, wprowadzając do ustawy o podatku od towarów i usług przepis art. 6 pkt 1, wyłączający transakcję mające za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część z zakresu opodatkowania VAT. Prawodawca unijny nie zdefiniował jednak użytego w Dyrektywie lub innym akcie wykonawczym pojęcia całości lub części aktywów. Tym samym, dokonując wykładni wspomnianego przepisu Dyrektywy oraz krajowych regulacji będących jego implementacją należy odwołać się również do rozumienia tego pojęcia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W tym kontekście należałoby przede wszystkim przywołać orzeczenie C-497/01 z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes Sarl przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines, w którym TSUE, wypowiadając się w zakresie interpretacji omawianego przepisu podkreślił, że potrzeba jednolitego stosowania prawa wspólnotowego jak i zasada równości wymaga, aby znaczenie i zakres pojęć użytych w przepisach wspólnotowych, co do których brak jest wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich, jako terminów autonomicznych prawa Unii Europejskiej, były jednolicie interpretowane na całym jej obszarze (pkt 34 wyroku). Z kolei interpretacja ta powinna uwzględniać kontekst przepisu i jego cel. Stanowisko to zostało powtórzone przez TSUE w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie Finanzamt Luedenscheid przeciwko Christel Schriever (pkt 22 wyroku).

Zgodnie z orzeczeniem TSUE pojęcie przedsiębiorstwa lub jego części należy interpretować jako obejmujące przeniesienie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie ze składnikami rzeczowymi oraz stosownie do okoliczności składnikami innymi niż rzeczowe, które łącznie tworzą przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, przy pomocy której możliwe jest prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał zauważył, że koncepcja następcy prawnego podmiotu przenoszącego przedsiębiorstwo lub jego część implikuje konieczność dalszego prowadzenia działalności przez nabywcę i wyklucza sytuację przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego części jedynie w celu natychmiastowej likwidacji przejętej działalności.

Warto także podkreślić, że w sprawie Zita Modes, (pkt. 44) oraz Christel Schriever, (pkt. 37) jako kluczowe w przypadku kwalifikacji dostawy jako dostawy przedsiębiorstwa czy jego zorganizowanej części TSUE wskazał, by nabywca miał zamiar prowadzić przekazane przedsiębiorstwo lub jego część, a nie natychmiast zlikwidować działalność. Zdaniem TSUE nie sposób jednak apriorycznie wskazać składników niezbędnych do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, gdyż każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie z punktu widzenia charakteru konkretnej działalności (ww. wyrok w sprawie Christel Schriever, pkt 26).

Odwołując się do genezy omawianego przepisu Dyrektywy, TSUE wskazał, że ma on za zadanie umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw, poprzez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on następnie poprzez odliczenie naliczonego podatku VAT (ww. wyrok w sprawie Zita Modes, pkt 39). Mając więc na uwadze powyższy cel i definicję przekazania całości lub części aktywów zdaniem TSUE należy interpretować w taki sposób, że pokrywa ona przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą - (ww. orzeczenia w sprawie Zita Modes, pkt 40 oraz Christel Schriever, pkt 24).

Jak wynika z rozważań TSUE, w celu ustalenia, czy dana transakcja mieści się w pojęciu przekazania całości lub części aktywów przedsiębiorstwa, należy dokonać całościowej oceny okoliczności faktycznych, w jakich transakcja ta następuje.

Na powyżej wskazane wyroki TSUE powołują się również polskie sądy administracyjne. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku I FSK 1223/11 z dnia 15 maja 2012 r. wskazał, że: Analiza wyroków C-497/10 oraz C-444/10 prowadzi do jednoznacznych wniosków, że pojęcia przedsiębiorstwo i zorganizowana część przedsiębiorstwa zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy. Co więcej, w orzeczeniu I FSK 1124/10 z dnia 10 sierpnia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał także na konieczność indywidualnej oceny każdego przypadku: Należy bowiem podzielić sposób rozumienia (...) pojęcia zorganizowana część przedsiębiorstwa z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zwłaszcza w świetle stwierdzeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, we wskazywanym przez WSA wyroku w sprawie C-497/01 Zita Modes Sari, że oceny należy dokonywać w świetle każdego konkretnego przypadku, czy doszło do zbycia rzeczowych i niematerialnych składników, które łącznie, jako charakteryzujące się pewnym stopniem zorganizowania i powiązania funkcjonalnego, są zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Klasyfikacja składników majątkowych jako przedsiębiorstwa Sprzedającego lub jego zorganizowanej części.

Na wstępie Wnioskodawca ponownie zaznacza, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa występuje wyłącznie na gruncie prawa podatkowego i nie jest znana prawu cywilnemu. Wyraża ona zatem ekonomiczne rozumienie przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) jako całości gospodarczej, pojmowanej jako aktywa i obciążające je pasywa, w oderwaniu od prawnoformalnych aspektów dokonywania transakcji (tj. odmiennych zasad przenoszenia pasywów). Taka definicja uwzględnia uwarunkowania gospodarcze transakcji polegającej na zbyciu przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części), na której wartość zawsze wpływają zobowiązania związane z przedsiębiorstwem (jego zorganizowaną częścią).

Na wartość przejmowanych składników majątkowych niewątpliwie mają wpływ przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Sprzedającego. Z uwagi na fakt, że długi determinują wartość składników majątkowych, w istocie zobowiązania związane z działalnością gospodarczą zbywcy stanowią element składników majątkowych. Należy uznać, że chodzi tu o wszystkie ekonomicznie uzasadnione zobowiązania związane z działalnością gospodarczą Sprzedającego. W związku z tym wyłączenie z masy majątkowej, będącej częścią przedsiębiorstwa zbywcy, wszystkich zobowiązań, powoduje pozbawienie wydzielonego kompleksu majątkowego cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 55(1) KC.

Po pierwsze, odnosząc powyższe rozważania do sytuacji Wnioskodawcy należy wskazać, że Kupujący razem ze składnikami majątkowymi opisanymi w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie przejmie zobowiązań. Wyłączone ze sprzedaży są bowiem wszystkie zobowiązania zarówno stałe lub warunkowe, znane lub nieznane, niezależnie od tego czy powstały przed lub po podpisaniu ostatecznej umowy sprzedaży oraz po przeniesieniu prawa własności oraz użytkowania wieczystego. Natomiast przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wskazują na zobowiązania jako składniki niezbędne do określenia czy przedmiot sprzedaży można zakwalifikować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zdaniem Wnioskodawcy, konsekwencją finansowego wyodrębnienia majątku, mającego stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jest konieczność przypisania do tego majątku również wszelkich zobowiązań związanych ze składnikami tego majątku. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa byłoby zatem możliwe tylko w przypadku, gdyby na Wnioskodawcę, jako Kupującego, zostały przeniesione także wszystkie zobowiązania wcześniej przypisane przenoszonym składnikom majątkowym. W omawianej sytuacji natomiast, wykluczenie z przedmiotu planowanej transakcji zobowiązań łamie zasadę przeniesienia agregatu składników należącego do jednego podmiotu na inny podmiot.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W sytuacji więc, gdy zobowiązania wygenerowane przez Sprzedającego istnieją na moment planowanej transakcji, dla uznania, że mamy do czynienia z nabyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu podatkowym, winny one również stanowić przedmiot omawianej transakcji.

Po drugie, należy także wskazać, że zespół składników majątkowych nie stanowił również wyodrębnionej jednostki organizacyjnej w przedsiębiorstwie X S.A., czyli u Sprzedającego. Składniki te są bowiem zbiorem aktywów wyselekcjonowanym przez Kupującego z całej masy upadłości, tj. różnych działów produkcji Sprzedającego. Tym samym zespół składników obejmujący aktywa różnych działów produkcyjnych nie stanowi wyodrębnionej jednostki organizacyjnej (zarówno przed jak i po ogłoszeniu upadłości) i w związku z tym nie spełnia kolejnego kryterium, tj. wyodrębnienia organizacyjnego. Konsekwencją braku wyodrębnienia organizacyjnego analizowanego zbioru aktywów jest również brak wyodrębnienia finansowego i funkcjonalnego. W szczególności, w księgach Sprzedającego nie stosowano odpowiedniej analityki finansowej i księgowej odnoszącej się do zespołu majątkowego, pozwalającej na stwierdzenie istnienia finansowego wyodrębnienia.

Po trzecie, Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że z racji wcześniejszego rozwiązania umów o pracę z pracownikami Sprzedającego, w oparciu o nabyte składniki majątkowe Kupujący nie będzie w stanie kontynuować działalności produkcyjnej spółki B.

Co więcej, bez dokonania szeregu inwestycji takich jak modernizacja i/lub przebudowa istniejących budynków, zwiększenie mocy produkcyjnych poprzez zmodernizowanie parku maszynowego oraz zatrudnienia pracowników, zakupione składniki majątkowe nie będą pozwalały na płynną kontynuację działalności zbywcy. W konsekwencji, z uwagi na okoliczność, że nabywany zespół składników majątkowych, nie będzie pozwalał na prowadzenie działalności gospodarczej, podstawowa z przesłanek, definiujących przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, nie zostanie spełniona.

Reasumując powyższe, zarówno analiza pojęcia przedsiębiorstwa w ujęciu cywilistycznym (z punktu widzenia przepisu art. 55(1) KC) jak i pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustaw podatkowych (w szczególności przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT), prowadzi do konstatacji, że przedmiotem planowanej/omawianej transakcji nie będzie przedsiębiorstwo Sprzedającego ani jego zorganizowana część.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, zasadnym będzie uznanie, że wybrane składniki majątkowe, wskazane w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie spełniają definicji przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a co za tym idzie planowana transakcja ich zbycia na rzecz Wnioskodawcy nie będzie korzystała z wyłączenia spod reżimu ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W konsekwencji powyższego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego, na podstawie art. 86 ustawy o VAT, w przypadku naliczenia przez Sprzedającego podatku należnego, według właściwej stawki na wartości wszystkich lub części składników majątkowych, będących przedmiotem omawianej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 ustawy należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Jednakże o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa dlatego akceptowana powszechnie jest definicja zawarta w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przedsiębiorstwo, czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Niemniej skutkiem prawno-podatkowym wystąpienia zdarzeń określonych w art. 6 pkt 1 ustawy, jest brak realizacji czynności zdefiniowanych w art. 5 ust. 1 ustawy, które upoważniają po spełnieniu innych ustawowych przesłanek m.in. do prawa do odliczenia podatku od towarów i usług.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką należącą do grupy Ax, która jest wiodącym producentem sprzętu gospodarstwa domowego na świecie. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zamierza nabyć wybrane składniki majątkowe Spółki w upadłości likwidacyjnej. Na dzień składania przedmiotowego wniosku, jedynym oferentem, spełniającym wszystkie wymogi formalne przystąpienia do negocjacji, jest właśnie Wnioskodawca, który złożył ofertę na zakup wybranych składników majątku Sprzedającego. Kontynuacja działalności przedsiębiorstwa Sprzedającego wyłącznie w oparciu o nabywane, wybrane składniki majątku nie będzie możliwa. W konsekwencji nie zostanie również zachowana tożsamość jednostki zbywającej aktywa. Jednocześnie należy wskazać, że nabyte składniki majątku będą podstawą do dalszych inwestycji Kupującego (np. nieruchomości), prowadzących do stworzenia nowego centrum produkcyjnego Grupy . W przypadku nabycia przez Wnioskodawcę wybranych składników majątkowych S.A. w upadłości likwidacyjnej, należy wskazać, że będą one służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku naliczenia przez Sprzedającego podatku należnego na wartości wszystkich lub części przenoszonych składników majątkowych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do jego odliczenia, na podstawie art. 86 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że nabycie przez Kupującego wybranych składników majątkowych nie stanowi transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, a co za tym idzie, na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem o towarów usług.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w stosunku do podmiotów niebędących zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego są spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz towary nabyte w ramach transakcji pozyskania wybranych składników będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione z tytułu nabycia wybranych składników przedsiębiorstwa.

Podsumowując, w przypadku naliczenia przez Sprzedającego podatku należnego na wartości wszystkich lub części przenoszonych składników majątkowych przedsiębiorstwa, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do jego odliczenia na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że jak założono w treści pytania nabycie przez Kupującego wybranych składników majątkowych nie stanowi transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, a co za tym idzie, na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem o towarów usług.

W tym miejscu tut. Organ wyjaśnia, że niniejsza interpretacja dotyczy prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku od towarów i usług, na podstawie art. 86 ustawy i nie odnosi się do kwestii uznania nabywanych składników majątkowych za przedsiębiorstwo w rozumieniu ww. przepisu k.c. lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w ustawie.

W konsekwencji powyższego stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu