Interpretacja indywidualna z dnia 26.01.2015, sygn. ILPP1/443-971/14-5/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy dla usług rachunkowo-księgowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 9 grudnia 2014 r. i 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2014 r. i 14 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług na podstawie art. 113 ustawy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług na podstawie art. 113 ustawy. Dnia 9 grudnia 2014 r. i 14 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 01 stycznia 2013 r. prowadzona jest działalność gospodarcza w formie spółki cywilnej (zwaną dalej: Spółką). Przedmiotem działalności jest usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, sklasyfikowana jako Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe (PKD 69.20 Z). Jeden ze wspólników Spółki posiada Certyfikat Księgowy wydany przez Ministra Finansów, natomiast pozostali wspólnicy nie posiadają uprawnień doradcy podatkowego.

Spółka nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i korzysta ze zwolnienia z mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Przychody w roku 2013 i bieżącym nie przekroczyły kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Klientami biura są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą jak i spółki posiadające osobowość prawną. Spółka nie obsługuje klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W umowie spółki cywilnej zawartej pomiędzy wspólnikami zawarto klauzulę, że Spółka nie będzie prowadziła działalności w zakresie doradztwa prawnego, podatkowego, rachunkowego, gospodarczego oraz wszystkich innych czynności, które wskazywałyby na doradztwo. Również w umowach zawieranych z klientami zawarta jest klauzula, że Spółka nie udziela swoim klientom porad, opinii i nie prowadzi usług doradztwa.

Spółka w ramach podpisanych umów z klientami, realizuje kompleksową usługę księgową, która obejmuje następujące czynności:

1. prowadzenie i przechowywanie dokumentacji księgowej i podatkowej: ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów dla potrzeb ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
2. sporządzanie na podstawie dowodów księgowych sprawozdań finansowych,
3. prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT, przygotowanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług oraz ich wysyłka elektroniczna,
4. obliczanie i rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy klientów, ich pracowników oraz sporządzanie stosownych deklaracji podatkowych wraz z ich wysyłką elektroniczną,
5. sporządzanie listy płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników, prowadzenie akt osobowych pracowników,
6. obliczanie i rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników,
7. przygotowywanie i przekazywanie informacji do GIODO,
8. prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia,
9. sporządzanie na koniec roku podatkowego zeznań podatkowych oraz ich wysyłka elektroniczna,
10. branie udziału w postępowaniach kontrolnych prowadzonych przez organy kontroli, dotyczących prowadzenia przez klienta jego kompleksowej obsługi księgowej i odnoszących się wyłącznie do czynności wykonywanych w ramach zawartych umów.

Wszystkie deklaracje, informacje, zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programu księgowego. Ich sporządzenie ma jedynie charakter czysto techniczny, gdyż stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów Sporządzenie tych deklaracji jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy.

Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji. Jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonywanej usługi księgowej. W tym ujęciu nie stanowi więc czynności doradztwa podatkowego, do którego Spółka nie ma uprawnień. Wykonywane czynności w ramach usług księgowych obejmują zaewidencjonowanie zaistniałych już zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów.

Spółka nadal nie zamierza wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Nie będą wykonywane usługi o charakterze doradczym, nie będą udzielane żadne opinie lub porady prawne w zakresie prawa podatkowego, rachunkowego, gospodarczego i nie sporządza deklaracji podatkowych w ramach odrębnych zleceń.

Dnia 14 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że:

1.

Spółka w ramach prowadzonej działalności nie wykonywała/wykonuje wszystkich czynności określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.).

Art. 2 ust 1 pkt 1 - Spółka nie udzielała/udziela i nie będzie udzielać podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Art. 2 ust. 1 pkt 4 - Spółka nie reprezentowała/reprezentuje i nie będzie reprezentowała podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Art. 2 ust. 1 pkt 2 Spółka prowadziła/prowadzi i będzie prowadziła, na podstawie umowy zlecenia na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych.

Art. 2 ust. 1 pkt 3 Spółka sporządzała/sporządza i będzie sporządzać, na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznania i deklaracji podatkowe. Nadmienia się, że sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych ma charakter czysto techniczny, gdyż stanowi to podsumowanie zaksięgowanych dokumentów księgowych w danym miesiącu i polega tylko i wyłącznie na aktualizacji deklaracji podatkowej przez system księgowy. Czynności te realizowane są w ramach kompleksowej umowy księgowej. Kwestia sporządzania deklaracji podatkowych została opisana we wniosku. Nadmienia się, że spółka nie sporządza deklaracji podatkowych w ramach odrębnych zleceń.

2.

Opisane czynności we wniosku nie były/są realizowane w ramach usług prawniczych. Spółka nie prowadzi działalności prawniczej czy doradczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może korzystać ze zwolnienia w zakresie opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Spółka będzie świadczyła jedynie usługi rachunkowo-księgowe (bez doradztwa) oraz usługi wysyłania deklaracji dokumentów rozliczeniowych opatrzonych kwalifikowanym podpisem elektronicznym w ramach kompleksowej usługi, będzie Spółce przysługiwało zwolnienie podmiotowe od podatku VAT, regulowane przepisami art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do treści art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z treści art. 96 ust. 3 ustawy wynika, że podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Z powyższego przepisu wynika zatem fakultatywny charakter rejestracji jako podatnika VAT zwolnionego przez podmioty, które dokonują sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Podmioty te jak wynika z treści zapisów ustawowych mogą, lecz nie muszą dokonywać zgłoszenia rejestracyjnego.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Powołany przepis został art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1662) zmieniony. Skutkiem powyższego wraz z dniem 1 stycznia 2015 r. otrzymał on następujące brzmienie:

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie..

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   
   jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności art. 113 ust. 4 ustawy.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

W tym miejscu wskazać należy jednocześnie, że powołany wyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, obejmuje wszystkie czynności doradztwa podatkowego, niezależnie od tego przez jaki podmiot są świadczone (w szczególności czy przez doradców podatkowych, czy inne osoby).

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy, należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy wobec braku w ustawie definicji doradztwa posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia od podatku VAT, należy stwierdzić, że termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996), pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto doradza. Natomiast doradzić, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z treści przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wynika m.in., że prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych oraz sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych, stanowią czynności doradztwa podatkowego.

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Powyższy przepis został art. 3 pkt 1 tiret b ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych (Dz. U. z 2014 r., poz. 768) (dalej: ustawa nowelizująca) zmieniony. I tak, na skutek wskazanej nowelizacji, przepis art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, otrzymał z dniem 10 sierpnia 2014 r. następujące brzmienie:

2. Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Jak wynika z powyższej nowelizacji jedynie czynności określone w pkt 1 i pkt 4 przepisu zastrzeżone są dla podmiotów posiadających ustawowe kompetencje. W świetle powyższego czynności określone w pkt 2 i pkt 3 mogą być realizowane przez osoby fizyczne i prawne bez ograniczeń kwalifikacyjnych wymaganych ustawą.

Czynności uznane za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym co do zasady odpowiadają również usługom w zakresie doradztwa w rozumieniu ustawy o VAT. Trudno bowiem uznać, że prowadzenie ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych czy sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych nie obejmuje również wskazania postępowania w danej sprawie (udzielenia porady). Wypełnieniu tych obowiązków musi bowiem towarzyszyć co do zasady dokonywanie interpretacji przepisów podatkowych (doradzanie) w konkretnych przypadkach w celu prawidłowego wypełnienia księgi czy deklaracji podatkowej. Za wyjątkowe i nie wpisujące się w pojęcie usług w zakresie doradztwa, o których mowa w ustawie o VAT, można byłoby jedynie uznać takie czynności, które polegałyby na czysto technicznym (bez jakiejkolwiek ich weryfikacji czy przejrzenia dokumentacji) przeniesieniu np. danych z ewidencji do deklaracji.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.).

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 sierpnia 2014 r., przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Powołany przepis został, art. 2 pkt 2 tiret a) wskazanej wyżej ustawy nowelizującej, wraz z dniem 10 sierpnia 2014 r. uchylony.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy o rachunkowości (w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 sierpnia 2014 r.) działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przepis ten zapisami art. 2 pkt 2 tiret b) ustawy nowelizującej otrzymał z dniem 10 sierpnia 2014 r. następujące brzmienie:

3. Działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

1. mają pełną zdolność do czynności prawnych;
2. nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.".

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 sierpnia 2014 r. uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Ten z kolei przepis ustawy o rachunkowości został na podstawie art. 2 pkt 2 tiret c) ustawy nowelizującej uchylony.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzona jest działalność gospodarcza w formie spółki cywilnej. Przedmiotem działalności jest usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, sklasyfikowana jako Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe (PKD 69.20 Z). Jeden ze wspólników Spółki posiada Certyfikat Księgowy wydany przez Ministra Finansów, natomiast pozostali wspólnicy nie posiadają uprawnień doradcy podatkowego. Spółka nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i korzysta ze zwolnienia z mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Przychody w roku 2013 i bieżącym nie przekroczyły kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. W umowie spółki cywilnej zawartej pomiędzy wspólnikami zawarto klauzulę, że Spółka nie będzie prowadziła działalności w zakresie doradztwa prawnego, podatkowego, rachunkowego, gospodarczego oraz wszystkich innych czynności, które wskazywałyby na doradztwo. Również w umowach zawieranych z klientami zawarta jest klauzula, że Spółka nie udziela swoim klientom porad, opinii i nie prowadzi usług doradztwa. Spółka w ramach podpisanych umów z klientami, realizuje kompleksową usługę księgową. Spółka w ramach podpisanych umów z klientami, realizuje kompleksową usługę księgową, która obejmuje m.in. czynności: prowadzenie i przechowywanie dokumentacji księgowej i podatkowej: ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów dla potrzeb ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT a także przygotowanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług oraz ich wysyłka elektroniczna. Wszystkie deklaracje, informacje, zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programu księgowego. Ich sporządzenie ma jedynie charakter czysto techniczny, gdyż stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów. Sporządzenie deklaracji jest jednocześnie częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Niemniej jak wskazał Wnioskodawca Spółka realizuje czynności przewidziane w art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o doradztwie podatkowym. Opisane czynności we wniosku nie były/są realizowane w ramach usług prawniczych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Spółka może korzystać ze zwolnienia w zakresie opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do zastosowania względem świadczonych usług rachunkowo-księgowych, zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca realizuje usługi doradztwa podatkowego przewidziane w art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o doradztwie podatkowym, skutkiem czego wypełnia negatywne przesłanki zawarte w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy. Istotą pracy Wnioskodawcy jest bowiem działalność rachunkowo-księgowa, czego konsekwencją jest prowadzenie i przechowywanie dokumentacji księgowej i podatkowej: ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów dla potrzeb ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych a także deklaracji, informacji lub zeznań podatkowych. Tak więc, świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg podatkowych w ramach usług rachunkowo-księgowych co należy uznać, na podstawie art. 2 ustawy o doradztwie podatkowym za świadczenie usług doradztwa. Te z kolei na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, zostały całkowicie pozbawione prawnej możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, Spółka nie może korzystać względem świadczonych przez siebie usług księgowych opisanych we wniosku ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 987 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu