Czy Miasto będzie miało prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług z faktur wystawionych na Miasto w związku z realizacją budowy ins... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 08.06.2015, sygn. IPTPP4/4512-161/15-4/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Czy Miasto będzie miało prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług z faktur wystawionych na Miasto w związku z realizacją budowy instalacji fotowoltaicznych na dachach budynków Szkoły Podstawowej nr... i Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr ...?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług z faktur wystawionych w związku z realizacją budowy instalacji fotowoltaicznych na dachach budynków Szkoły podstawowej nr ... i Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr ... jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług z faktur wystawionych w związku z realizacją budowy instalacji fotowoltaicznych na dachach budynków Szkoły podstawowej nr ... i Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr ...

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowanie pytania oraz przedstawienia stanowiska do nowo sformułowanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto ... przygotowuje się do budowy instalacji fotowoltaicznych na dachach budynków dwóch szkół. Roboty budowlane planuje się rozpocząć w kwietniu 2015 r. Na zadanie Miasto zamierza pozyskać środki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w ....

Koszty projektu zostaną udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Miasta, które jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wybudowaną instalacje Miasto przekaże na stan szkołom. Szkoły dysponują działkami i budynkami na podstawie ustanowionego trwałego zarządu.

Instalacje będą produkować prąd, który zostanie wprowadzony i odsprzedany do sieci. W tym celu zostanie podpisana specjalna umowa pomiędzy właścicielem licznika a operatorem systemu. Po jej zawarciu, firma zamontuje układy zabezpieczające i pomiarowo - rozliczeniowe, które umożliwią wprowadzenie energii elektrycznej do sieci. Szkoły będą odbiorcą końcowym wytworzonej energii. Wyprodukowana energia w pierwszej kolejności zużywana będzie przez szkoły natomiast nadwyżka trafi do sieci. Na sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji nie będzie potrzeby uzyskania koncesji.

Do zakresu działania gminy w myśl art. 6 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust.1), a w szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie: Do jakich czynności będą wykorzystywane instalacje fotowoltaiczne zbudowane na dachach budynków dwóch szkół, tj. czy do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, czy zwolnionych z tego podatku, czy niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT Wnioskodawca wskazał, że Wykorzystywanie energii elektrycznej wyprodukowanej przez instalacje fotowoltaiczne przez szkoły na własne cele nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług natomiast sprzedaż przez szkoły nadwyżki energii elektrycznej do spółki koncernu energetycznego, będzie dostawą w rozumieniu ustawy o VAT. Instalacje wybudowane zostaną na budynku Szkoły Podstawowej nr ... i budynku Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr .... Wymienione jednostki są odrębnymi od Miasta podatnikami podatku od towarów i usług. Szkoła Podstawowa nr ... i Zespół Szkolno-Przedszkolny nr ... korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Miasto w swoich rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług nie uwzględnia operacji swoich jednostek budżetowych. Miasto przekaże szkołom instalacje fotowoltaiczne nieodpłatnie. Sprzedawcą nadwyżki energii wytworzonej za pomocą instalacji fotowoltaicznych będą szkoły. Każda z instalacji zostanie podłączona do dwukierunkowego licznika, który będzie wskazywał ilość energii wyprodukowanej przez instalację fotowoltaiczną oraz ilość energii elektrycznej pobranej przez szkołę. W przypadku powstania nadwyżki energii elektrycznej szkoły wystawią stosowne obciążenie dla spółki koncernu energetycznego natomiast w przypadku większego zużycia energii elektrycznej przez szkoły, spółka dokona stosownego obciążenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto nie będzie miało prawa odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanego z realizowanym zadaniem ze względu na brak bezpośredniego związku pomiędzy zakupami dotyczącymi realizowanego zadania a wykonywanymi przez Miasto czynnościami opodatkowanymi.

Miasto nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług związanego z realizowanym zadaniem ze względu na brak bezpośredniego związku pomiędzy zakupami dotyczącymi realizowanego zadania a wykonywanymi przez Miasto czynnościami opodatkowanymi.

W myśl z art. 86 ust.1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane co wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanej powyżej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz

pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Zdaniem Miasta w analizowanym stanie faktycznym brak jest spełnienia przesłanki związku z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Wskazać należy, że gmina w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.) wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Z treści powołanych na wstępie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, tym samym dla tych czynności podlega rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Podkreślić przy tym należy, że inne niż urzędy gmin (powiatów) i urzędy marszałkowskie, gminne jednostki organizacyjne, działające w formie, np. samorządowych zakładów budżetowych i jednostek budżetowych, o ile oczywiście spełniają kryteria dotyczące statusu podatnika VAT przewidziane w powołanym wyżej art. 15 ustawy, powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne dla potrzeb VAT oznaczenie (numery) NIP.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa samodzielnie należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem:

Miasto nie może decydować w sposób o charakterze uznaniowym, jaki będzie sposób rozliczania podatku od towarów i usług przez jednostki podrzędne;

nie można automatycznie uznać, że Miasto oraz jego jednostki budżetowe stanowią jednego podatnika bez przeanalizowania czy spełnione zostały ww. obiektywne kryteria.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że w sytuacji gdy wyodrębnione ze struktury Miasta jednostki budżetowe prowadzą działalność gospodarczą w sposób samodzielny i wykonują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, to podmioty te należy uznać za odrębnych od Miasta podatników podatku VAT. Oznacza to, że Miasto i jego jednostki budżetowe dla celów rozliczeń z tytułu podatku VAT nie powinny zostać zarejestrowane jako jeden podatnik VAT i w konsekwencji nie powinny posługiwać się jednym numerem NIP nadanym Miastu. Wyodrębnione ze struktury Miasta jednostki budżetowe, zobowiązane do wykonywania określonych zadań, posiadające odrębne oznaczenia NIP, własny budżet, własny plan wydatków oraz zatrudniający własnych pracowników, są odrębnymi od Miasta podatnikami podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto zamierza zbudować instalacje fotowoltaiczne na dachach dwóch szkół, Szkoły Podstawowej nr ... i budynku Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr .... Na zadanie Miasto zamierza pozyskać środki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w .... Koszty projektu zostaną udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Miasta, które jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wybudowaną instalacje Miasto przekaże na stan szkołom. Szkoły dysponują działkami i budynkami na podstawie ustanowionego trwałego zarządu. Instalacje będą produkować prąd, który zostanie wprowadzony i odsprzedany do sieci. W tym celu zostanie podpisana specjalna umowa pomiędzy właścicielem licznika a operatorem systemu. Po jej zawarciu, firma zamontuje układy zabezpieczające i pomiarowo - rozliczeniowe, które umożliwią wprowadzenie energii elektrycznej do sieci. Szkoły będą odbiorcą końcowym wytworzonej energii. Wyprodukowana energia w pierwszej kolejności zużywana będzie przez szkoły natomiast nadwyżka trafi do sieci. Na sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji nie będzie potrzeby uzyskania koncesji. Wykorzystywanie energii elektrycznej wyprodukowanej przez instalacje fotowoltaiczne przez szkoły na własne cele nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług natomiast sprzedaż przez szkoły nadwyżki energii elektrycznej do spółki koncernu energetycznego, będzie dostawą w rozumieniu ustawy o VAT. Wymienione jednostki są odrębnymi od Miasta podatnikami podatku od towarów i usług. Szkoła Podstawowa nr ... i Zespół Szkolno-Przedszkolny nr ... korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Miasto w swoich rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług nie uwzględnia operacji swoich jednostek budżetowych. Miasto przekaże szkołom instalacje fotowoltaiczne nieodpłatnie. Sprzedawcą nadwyżki energii wytworzonej za pomocą instalacji fotowoltaicznych będą szkoły. Każda z instalacji zostanie podłączona do dwukierunkowego licznika, który będzie wskazywał ilość energii wyprodukowanej przez instalację fotowoltaiczną oraz ilość energii elektrycznej pobranej przez szkołę. W przypadku powstania nadwyżki energii elektrycznej szkoły wystawią stosowne obciążenie dla spółki koncernu energetycznego natomiast w przypadku większego zużycia energii elektrycznej przez szkoły, spółka dokona stosownego obciążenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Jak wskazano wyżej, przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W tym zakresie wskazać należy na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13, w którym TSUE stwierdził m.in.: Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo). Tymczasem należy stwierdzić, że w sporze rozstrzygniętym w ww. wyroku w sprawie Polski Trawertyn transakcja objęta podatkiem należnym przeprowadzona przez dwóch przyszłych wspólników, czyli wniesienie nieruchomości do spółki z tytułu wydatków inwestycyjnych do celów działalności gospodarczej tej spółki, objęta była niewątpliwie zakresem stosowania podatku VAT, ale stanowiła transakcję zwolnioną z tego podatku. Natomiast w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu szóstej dyrektywy. Wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem nieodpłatne i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku. (pkt 34-36 wyroku).

Biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, iż w przypadku nieodpłatnego przekazania instalacji fotowoltaicznych na rzecz jednostek budżetowych Szkoły Podstawowej nr ... i Zespołu Szkolno-Przedszkolny nr ..., Miasto nie będzie używać ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym w powyższym zakresie Wnioskodawca nie będzie działać jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższa czynność będzie wyłączona całkowicie z systemu podatku VAT.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie na rzecz jednostek budżetowych nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odzyskania podatku w związku z budową instalacji fotowoltaicznych wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy powstałe efekty realizowanej inwestycji po ich przekazaniu do eksploatacji na rzecz jednostek budżetowych jak wyżej wskazano nie są wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze bowiem uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, iż w przypadku przekazania efektów realizowanej inwestycji Szkole Podstawowej nr ... i Zespołowi Szkolno-Przedszkolnemu nr ... w nieodpłatne używanie, Miasto nie będzie używać ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym w powyższym zakresie Wnioskodawca nie działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższa czynność wyłączona jest całkowicie z systemu podatku VAT.

Jednocześnie należy podkreślić, iż jak wynika z okoliczności sprawy, Szkoła Podstawowa nr ... i Zespól Szkolno-Przedszkolny nr ... (samorządowe jednostki budżetowe) będzie sprzedawać nadwyżki energii elektrycznej. Sprzedaż ta będzie dostawą w rozumieniu ustawy o VAT, a więc czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Ww. jednostki budżetowe są odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że prowadzone przez Miasto jednostki budżetowe, wykonując zadania z zakresu sprzedaży nadwyżki energii, będą spełniać definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy i będą działać w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy jednak stwierdzić, iż zakupy towarów i usług związane z realizacją inwestycji polegającej na budowie instalacji fotowoltaicznych pozostają bez związku z czynnościami implikującymi po stronie Miasta podatek należny. Służą one czynnościom opodatkowanym po stronie jednostek budżetowych (odrębnych od Miasta podatników VAT), którym Wnioskodawca nieodpłatnie przekazał do używania efekty inwestycji. Bowiem, jak wynika z treści wniosku, to nie Miasto, lecz jednostki budżetowe będą sprzedawać ewentualne nadwyżki energii elektrycznej i dokonywać z tego tytułu rozliczeń.

W tym zakresie wskazać należy na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13 Finanzamt Saarlouis przeciwko Heinz Malburg. Spór w sprawie dotyczył kwestii czy wspólnik spółki prawa cywilnego prowadzącej działalność w zakresie doradztwa podatkowego, który nabywa od tej spółki część klienteli wyłącznie w tym celu, aby następnie bezpośrednio przekazać nieodpłatnie tę część na rzecz nowo utworzonej spółki prawa cywilnego zajmującej się doradztwem podatkowym, w której posiada większość udziałów, do korzystania w ramach jej działalności gospodarczej, przy czym klientela ta nie wchodzi w skład majątku nowo utworzonej spółki, jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem tej klienteli.

Stan faktyczny ww. sprawy zawiera istotne elementy zbieżne z elementami niniejszej sprawy. W sprawie ma miejsce nieodpłatne przekazanie towarów/usług, które następnie wykorzystywane są do działalności opodatkowanej innego podatnika VAT, tj. podmiotu nieodpłatnie otrzymującego towar/usługi.

W sytuacji Miasta oraz niemieckiego podatnika w sprawie C-204/13 wspólną okolicznością jest to, że przekazane towary/usługi nie wchodzą w skład majątku podatnika VAT na rzecz którego dokonano nieodpłatnego przekazania (jednostki budżetowe nabywają je w nieodpłatne użytkowanie).

W orzeczeniu w sprawie C-204/13 Malburg TSUE wskazał, że: 34 Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).

35 Tymczasem należy stwierdzić, że w sporze rozstrzygniętym w ww. wyroku w sprawie Polski Trawertyn transakcja objęta podatkiem należnym przeprowadzona przez dwóch przyszłych wspólników, czyli wniesienie nieruchomości do spółki z tytułu wydatków inwestycyjnych do celów działalności gospodarczej tej spółki, objęta była niewątpliwie zakresem stosowania podatku VAT, ale stanowiła transakcję zwolniona z tego podatku. Natomiast w sprawie rozpatrywanej w postepowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu szóstej dyrektywy.

36 wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem nieodpłatne i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku.

37 A zatem w niniejszym przypadku nie istnieje także bezpośredni i ścisły związek pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a transakcją objętą podatkiem należnym która rodzi prawo do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy.

W świetle wniosków płynących z powyższej wypowiedzi TSUE stwierdzić należy, że nieodpłatny charakter przekazania infrastruktury na rzecz samorządowych jednostek budżetowych powoduje, iż czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT, a tym samym nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Reasumując wskazać należy, iż w przedstawionych okolicznościach sprawy nie znajdzie zastosowania cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wynika z okoliczności sprawy Miasto przekaże nieodpłatnie instalacje fotowoltaiczne swoim jednostkom budżetowym (Szkole Podstawowej nr ... i Zespołowi Szkolno-Przedszkolnemu nr ...). Jednostki te, jako odrębni podatnicy VAT, będą wykorzystywać wytworzoną przez instalacje energię na własne cele nie podlegające opodatkowaniu VAT oraz sprzedawać ewentualne jej nadwyżki. W rozpatrywanym przypadku brak jest więc związku zakupów towarów i usług nabytych podczas realizacji budowy instalacji fotowoltaicznych z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług z faktur wystawionych na Wnioskodawcę w związku z realizacją budowy instalacji fotowoltaicznych na dachach budynków Szkoły Podstawowej nr ... i Zespołu szkolno-Przedszkolnego nr ....

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie