Temat interpretacji

Czy przy sprzedaży środka trwałego, jakim jest przedmiotowy samochód, Wnioskodawca jest zobowiązany od kwoty sprzedaży odprowadzić do właściwego Urzędu Skarbowego podatek VAT w pełnej 23% wysokości? Jeżeli tak, to jaka jest podstawa prawna takiego obowiązku?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2012 r. (data wpływu 18 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu będącego środkiem trwałym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu będącego środkiem trwałym. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 września 2012 r. (data wpływu 18 września 2012 r.) o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Samochód marki () kombi zarejestrowany jako ciężarowy (z kratką) został zakupiony w maju 2003 r. Od początku samochód, na podstawie faktury zakupu VAT pozyskanej od Dealera, był wprowadzony do jednoosobowej działalności gospodarczej jako środek trwały z pełnym odliczeniem podatku VAT (usługowa działalność gospodarcza co do zasady od początku jest z obowiązkiem podatku VAT). Podatek VAT 22% od kwoty netto został wówczas, w całości, po uprzedniej kontroli Urzędu Skarbowego, przelany przez Urząd na konto bankowe Wnioskodawcy. Wobec powyższego, na samochód została w ten sposób wydatkowana przez Zainteresowanego, jako podatnika, kwota netto równa kwocie netto z faktury zakupu. Samochód został w stosownym czasie zamortyzowany w 100%, ale nadal jest formalnie środkiem trwałym Wnioskodawcy podmiotu gospodarczego. Od dnia zakupu minęło już wiele lat i w międzyczasie, między innymi działalność była zawieszona na okres co najmniej dwóch lat, ale po zawieszeniu Zainteresowany powrócił do prowadzenia działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży środka trwałego, jakim jest przedmiotowy samochód, Wnioskodawca jest zobowiązany od kwoty sprzedaży odprowadzić do właściwego Urzędu Skarbowego podatek VAT w pełnej 23% wysokości... Jeżeli tak, to jaka jest podstawa prawna takiego obowiązku...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przy zakupie pojazdu skorzystał on z możliwości odpisu podatku VAT w pełnej wysokości, to również przy sprzedaży powinien wystawić fakturę z pełnym wymiarem podatku VAT przy wartości stosownej do wieku pojazdu i podatek ten, w całości odprowadzić na konto właściwego Urzędu Podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z ww. przepisami, samochód spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Art. 43 ust. 2 ustawy stanowi, iż przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Uwzględniając treść powołanych przepisów prawnych stwierdzić należy, iż sprzedaż towarów używanych podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 ustawy, przy spełnieniu jednakże obligatoryjnych przesłanek. Przepisy wymagają, by w związku z ich nabyciem nie przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz by podatnik używał te towary co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Należy również wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zakupił w maju 2003 r. samochód marki (...) kombi zarejestrowany jako ciężarowy (z kratką). Od początku samochód, na podstawie faktury zakupu VAT pozyskanej od Dealera, był wprowadzony do jednoosobowej działalności gospodarczej jako środek trwały z pełnym odliczeniem podatku VAT (usługowa działalność gospodarcza co do zasady od początku jest z obowiązkiem podatku VAT). Podatek VAT 22% od kwoty netto został wówczas, w całości, po uprzedniej kontroli Urzędu Skarbowego, przelany przez Urząd na konto bankowe Wnioskodawcy. Wobec powyższego, na samochód została w ten sposób wydatkowana przez Zainteresowanego, jako podatnika, kwota netto równa kwocie netto z faktury zakupu. Samochód został w stosownym czasie zamortyzowany w 100%, ale nadal jest formalnie środkiem trwałym Wnioskodawcy podmiotu gospodarczego. Od dnia zakupu minęło już wiele lat i w międzyczasie, między innymi działalność była zawieszona na okres co najmniej dwóch lat, ale po zawieszeniu Zainteresowany powrócił do prowadzenia działalności.

Należy zauważyć, że przedmiotowy samochód nie został zakupiony do majątku prywatnego Wnioskodawcy lecz do majątku prowadzonej przez niego firmy. Został wprowadzony na stan środków trwałych, a Zainteresowany dokonał pełnego odliczenia podatku VAT z faktury zakupu. Tym samym dokonując sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca będzie działać jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto samochód spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie nie zostały także spełnione przesłanki umożliwiające zwolnienie planowanej dostawy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem Zainteresowany dokonał pełnego odliczenia podatku VAT z faktury zakupu nabywanego samochodu.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowego samochodu podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 41 ust. 1 oraz art. 146a pkt 1 ustawy, a podstawą opodatkowania będzie kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 844 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu