Temat interpretacji

Aktualnie obowiązujące (na mocy art. 165 ustawy o podatku od towarów i usług) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 234, poz. 1971 ze zm.) nie przewiduje szczególnego sposobu postępowania w zakresie terminu ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży powstaje z chwilą zaistnienia obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W myśl art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi. Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.) podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Oznacza to, iż podatnicy świadczący usługi turystyki, dla których podstawą opodatkowania przy wykonywaniu tych usług jest kwota marży (o której mowa w art. 119 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy), zobowiązani są do ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej całej kwoty należności bez wyodrębniania z tej wartości kwoty należnego podatku od towarów i usług. Spółka może zatem ewidencjonować obrót uzyskiwany z powyższych usług turystycznych jako zwolniony. Jednakże w przypadku gdyby spółka świadczyła również inne usługi, które zwolnione są z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, aby w prawidłowej wysokości ewidencjonować obrót ze sprzedaży zwolnionej, spółka mogłaby ewidencjonować usługi turystyki pod stawką określoną np. jako 0,0%. Wówczas będzie możliwość wyodrębnienia na raporcie miesięcznym usług faktycznie zwolnionych jak również usług turystyki dla których podstawą opodatkowania jest kwota marży.
Na podstawie art. 90 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Zgodnie z ust. 5, 6 art. 90 cytowanej ustawy, do obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3 używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności, obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 w poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.
W myśl przepisów art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Stosownie do art. 119 ust. 2 ustawy przez marżę rozumie się różnicę miedzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Ceną za opodatkowanie wyłącznie marży jest niemożność odliczenia podatku naliczonego od kwoty podatku należnego. W świetle cytowanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaż realizowana według szczególnych procedur w turystyce nie będzie uwzględniana przy obliczaniu struktury sprzedaży na zasadach określonych w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. Pomimo, że art. 90 nie formułuje takiej zasady ekspresis verbis (jak np. w przypadku środków trwałych, czy sporadycznie wykonywanych usług pośrednictwa finansowego), to neutralność usług, o których mowa w art. 119 ustawy, dla wyliczenia struktury sprzedaży z art. 90 ust. 2 wynika z samej konstrukcji procedury szczególnej, zgodnie z którą opodatkowana jest wyłącznie marża, a podatnikowi korzystającemu z tej procedury nie przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego.