Temat interpretacji

Stan faktyczny:

Podatnik świadczy usługi spedycyjne związane z transportem międzynarodowym, a w szczególności morskie usługi transportowe z kraju trzeciego na terytorium RP.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Z przepisów art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą o VAT wynika, że usługą transportu międzynarodowego o której stanowi art. 83 ust. 1 pkt 23, jest przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów :

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.

Do usług transportu międzynarodowego należą również na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy - usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2 tegoż przepisu.

Stan faktyczny wskazuje na to, że świadczona przez Podatnika usługa spedycji w związku z usługą transportu morskiego na trasie - terytorium państwa trzeciego (w rozumieniu art. 2 pkt 5) - terytorium kraju; zalicza się do usług uznanych za usługi transportu międzynarodowego na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, które są opodatkowane preferencyjną stawką VAT w wysokości 0 %.

W myśl przepisu § 4b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) w przypadku świadczenia usług transportu międzynarodowego środkami transportu morskiego lub lotniczego - miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju.

Przepis ten w przypadku usług spedycji modyfikuje wynikającą z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT zasadę określenia miejsca świadczenia usług transportowych w miejscu gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Stąd przyjąć należy, że usługa spedycji międzynarodowej, związana z usługa transportu międzynarodowego środkami transportu morskiego, świadczona przez Podatnika w całości jest wykonywana na terytorium kraju.

W myśl przepisów art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy o VAT dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Przepis art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT odwołując się wprost do przepisu go poprzedzającego, wprowadza dodatkowy wymóg udokumentowania importu towarów przy świadczeniu usług transportu międzynarodowego, polegającego na przewozie towarów przy wykorzystaniu różnych środków lokomocji, tj. kolejowej, lotniczej, samochodowej, żeglugi morskiej oraz żeglugi śródlądowej.

Sformułowanie zawarte w wyżej cytowanym przepisie art. 83 ust. 5 pkt 2 oznacza, że potwierdzenie dokonane przez urząd celny nie może być dokonane w dowolnej formie, lecz w formie określonej przepisami prawa, stanowiąc w myśl art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, dokument urzędowy - dowód tego co zostało w nim stwierdzone.

Przepis art. 2 pkt 7 ustawy o VAT stanowi, że przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Import towarów jest czynnością faktycznego przywozu niezależnie od istnienia tytułu prawnego.

Co do zasady zgodnie z art. 19 ust. 7 ustawy obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9.

Natomiast zgodnie z treścią art. 19 ust. 9 ustawy, jeżeli import towarów objęty jest procedurą celną: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Należy w tym miejscu wskazać, iż w myśl art. 84 ust. 1 lit. a) Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks celny, zwanego dalej rozporządzeniem, użyte w art. 85 - 90 rozporządzenia określenie "procedura zawieszająca" odnosi się (...), w przypadku towarów niewspólnotowych, do następujących procedur:

• tranzytu zewnętrznego;
• składu celnego (...).

Zgodnie z art. 89 ust. 1 rozporządzenia procedura zawieszająca, będąca jednocześnie gospodarczą procedurą celną, zostaje zakończona, gdy towary objęte tą procedurą bądź produkty kompensacyjne lub przetworzone uzyskane pod tą procedurą, otrzymają inne dopuszczone przeznaczenie celne.

W świetle ww. przepisów procedury składu celnego oraz tranzytu są procedurami zawieszającymi, co oznacza, że na towarze zawieszone są wszelkie opłaty celno - podatkowe. Ich zakończenie zgodnie z art. 89 ust. 1 rozporządzenia następuje, gdy towary objęte tymi procedurami otrzymają inne przeznaczenie celne.

Ponadto obowiązek podatkowy w imporcie towarów jest ściśle związany z miejscem świadczenia importu towarów. I tak, zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o VAT, import towarów będzie dokonany na terytorium kraju, gdy towary na terytorium innego państwa członkowskiego zostaną objęte procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju (RP).

W myśl art. 36 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów nie będzie dokonany na terytorium kraju.

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że usługa spedycji jest związana z międzynarodowym transportem importowanych towarów, objętych na terytorium kraju m. in. procedurą składu celnego lub tranzytu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że opodatkowanie usługi spedytora według stawki 0 % VAT bądź skorygowanie wcześniejszego opodatkowania przedmiotowej usługi według stawki 22 % jest uzależnione od posiadania przez Podatnika dokumentów wskazanych w wyżej cytowanych przepisach art. 83 ust. 5 ustawy o VAT.