Interpretacja indywidualna z dnia 24.10.2013, sygn. ITPP3/443-380/13/BJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 7 października 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony dnia 7 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał środki finansowe pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, w ramach PROW 2007-2013 woj.X, na termomodernizację budynków X. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług medycznych, które są zwolnione od podatku oraz sprzedaży opodatkowanej (głównie najem pomieszczeń). Wynajem powierzchni w termomodernizowanym budynku, dotyczący sprzedaży opodatkowanej, stanowi znikomy procent, tj. 0,3%, a więc nie przekracza 2% (więc Wnioskodawca uznaje, że proporcja ta wynosi 0% - art. 90 ust. 9a ustawy o VAT). Z uwagi na brzmienie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie odliczono podatku naliczonego z faktur VAT. Termomodernizacja przyczyniła się w głównej mierze do poprawy warunków pobytu pacjentów na oddziałach szpitalnych, natomiast nie wpłynęła ona na dodatkowe przychody z tytułu najmu pomieszczeń. Ze względu na fakt, że w termomodernizowanym budynku będą świadczone przede wszystkim usługi zdrowotne podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że w przypadku uwzględnienia wszystkich przychodów ze sprzedaży opodatkowanej (czyli wynajmu powierzchni, sprzedaży usług gastronomicznych, sprzedaży materiałów i towarów, działalność hoteliku matek, działalność prosektorium i rozmów telefonicznych) w 2012 r. uzyskano 1.079.617,38 zł, co stanowi 2,30% ogółem sprzedaży, która wyniosła 46.904.156,06 zł, tj. 97,70%.

Wnioskodawca nie odlicza VAT naliczonego w proporcji od zakupów środków trwałych i inwestycji zgodnie z ustaleniami zawartymi w polityce rachunkowości X. Środki trwałe zakupione i inwestycje są przyjmowane do użytkowania wartością brutto do ewidencji finansowo-księgowej i od tej kwoty amortyzowane. Przy realizacji termomodernizacji budynków Wnioskodawca nie odliczał kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo postąpił nie odliczając podatku naliczonego mając na uwadze, że zakupy były związane w 99,70% ze sprzedażą zwolnioną...

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpiono prawidłowo nie odliczając podatku naliczonego, gdyż powierzchnia użytkowa budynków termomodernizowanych wynosi 20.048,80 m2. Natomiast powierzchnia wynajmowana związana ze sprzedażą opodatkowaną wynosi 693,1 m2, co stanowi 0,3% (art. 90 ust. 9a ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4. (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do dyspozycji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zasady ustalania proporcji zostały określone w art. 90 ust. 4-10 ustawy.

Proporcję w myśl ust. 4 - określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja; proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Wskazać należy, iż stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, ze proporcja ta wynosi 0%

Z cytowanych wyżej regulacji art. 90 ustawy wynika, że proporcja ustalana jest w oparciu o obrót.

Natomiast obrotem zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Do obrotu, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Przy obliczaniu proporcji istotne jest zatem ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy w odniesieniu do nich istnieje obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że odliczenie podatku od towarów i usług z zastosowaniem proporcji możliwe jest tylko w sytuacji, gdy nie ma możliwości wyodrębnienia kwot podatku związanych z czynnościami w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, jak i kwot związanych z czynnościami w stosunku do których takie prawo nie przysługuje. W celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia Wnioskodawca ma bowiem w pierwszej kolejności obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi, niepodlegającymi opodatkowaniu VAT czy też zwolnionymi od tego podatku, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Obliczanie kwoty podatku naliczonego do odliczenia za pomocą wskaźnika proporcji możliwe jest wyłącznie w odniesieniu do zakupów związanych z działalnością mieszaną.

Z powyższego wynika, iż prawidłowa kwalifikacja zakupów do określonych rodzajów sprzedaży, której Wnioskodawca dokonuje w momencie zakupu, ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia właściwej kwoty podatku naliczonego do odliczenia.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wykonuje działalność zwolnioną od podatku od towarów i usług (sprzedaż usług medycznych) oraz działalność opodatkowaną (głownie usługi najmu, ale też sprzedaż usług gastronomicznych, materiałów i towarów, działalność hoteliku matek, działalność prosektorium i rozmów telefonicznych), a proporcja za rok 2012, określona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy wynosi 2,30%.

Wnioskodawca uzyskał dofinansowanie na realizację projektu, polegającego na termomodernizacji budynków. Przedmiotowe budynki wykorzystywane są do wykonywania czynności zwolnionych od podatku oraz opodatkowanych (głównie usług najmu).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wbrew Jego twierdzeniom zawartym we własnym stanowisku - ma możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług, związanch z realizacją dofinansowanego projektu, w części w jakiej zakupy te są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zgodnie z proporcją obliczoną na podstawie art. 90 ust. 2 cyt. ustawy, przy założeniu, że nie zachodzą przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do zagadnienia objętego pytaniem, tj. prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z wykonaniem prac termomodernizacyjnych, natomiast nie rozstrzyga merytorycznie pozostałej kwestii zawartej we własnym stanowisku, a dotyczącej oceny zastosowanego przez Wnioskodawcę klucza podziału. Kwestia ustalenia uzasadnionego i miarodajnego klucza podziału należy do podatnika, natomiast ocena prawidłowości jego wyliczenia może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji. To on w toku prowadzonego postępowania posiada odpowiednie kompetencje i dysponuje stosownymi narzędziami wskazanymi w rozdziale 11 Działu IV Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H.Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy