Interpretacja indywidualna z dnia 24.01.2013, sygn. IPTPP2/443-913/12-4/JS, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Sprzedaż udziałów w prawie własności przedmiotowych budynków użytkowych wraz z gruntem, na którym są one posadowione, będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednakże zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz art. 29 ust. 5 ustawy będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 9 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 9 stycznia 2013 r.) poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość w ramach majątku osobistego. Jest współwłaścicielem z udziałem 25%. Nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej (pracuje na podstawie umowy o pracę).

Jest to teren zabudowany budynkami użytkowymi, które Zainteresowany od kilkunastu lat (co najmniej od 1995 roku) wynajmuje podnajemcom na różne działalności gospodarcze związane z motoryzacją (auto-komis, blacharstwo, lakiernictwo, mechanika pojazdowa).

Jako osoba fizyczna rozliczał się na podstawie podatku dochodowego lub na podstawie ryczałtu (obecnie płaci ryczałt). Przychody roczne Wnioskodawcy z tytułu wynajmu nigdy nie przekraczały kwoty 20.000 złotych.

Nieruchomość była nabyta przez rodziców Wnioskodawcy (50% udziałów) i brata Jego ojca wraz z żoną (50% udziałów) w 1994 roku na podstawie ugody sądowej z Gminą. W 1995 roku rodzice Wnioskodawcy przekazali Jemu darowiznę 25% udziałów w nieruchomości. Od tego czasu budynki nie były przebudowywane i Wnioskodawca nie zwracał się do US o zwrot podatku VAT. Wnioskodawca nigdy nie odliczał podatku VAT oraz nie wystawiał faktur VAT.

W piśmie z dnia 9 stycznia 2013 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

1. nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. nieruchomość składa się z jednej działki o numerze geodezyjnym X w obrębie Y lokalizacja na posesji w ,
3. nieruchomość składa się z jednej działki,
4. wszystkie budynki na działce są trwale związane z gruntem,
5. budynki były oddane w najem:
6. przez rodziców Wnioskodawcy ok. 1989 roku,
7. przez Wnioskodawcę w 1995 roku po otrzymaniu darowizny od rodziców i cały czas są wynajmowane,

1. nigdy nie odliczał podatku od towarów i usług w stosunku do tych budynków,
2. nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie budynków,
3. nigdy nie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do wydatków na ulepszenie i nie zamierza z tego prawa korzystać w stosunku do tych budynków.
4. budynków nie ulepszał i nie zamierza ich ulepszać. Zamierza sprzedać powyższą działkę w 2013 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż powyższej nieruchomości, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać spółce, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Stanowisko uzasadnia tym, iż darowizna na jego rzecz udziału w nieruchomości nie była opodatkowana. Dostawa nieruchomości będzie pochodziła wyłącznie z majątku osobistego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 () art. 8 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przepisach art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) ustawodawca wskazał, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarami są rzeczy. Rzeczami są tylko i wyłącznie przedmioty materialne. Towarem na gruncie ustawy także wszelkie postacie energii. Towarami są zarówno rzeczy ruchome jak i nieruchomości oraz ich części.

W myśl art. 195 ustawy Kodeks cywilny własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

Stosownie do art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień, współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i określony jest odpowiednim ułamkiem. Każdemu ze współwłaścicieli przysługują atrybuty prawa własności, ma on względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela ze względu na charakter udziału.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Skoro przez dostawę towarów art. 7 ust. 1 ww. ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a towarem jest budynek, budowla lub ich części, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania budynkiem lub budowlą jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. A warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe twierdzenie uzasadnia również, i ten fakt prawny, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy. Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zbycie udziału w prawie własności budynku traktować należy jako dostawę towaru, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział jednakże opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Przy czym należy wskazać, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl ust. 11 powołanego artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Jednocześnie należy zauważyć, iż kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej (pracuje na podstawie umowy o pracę). Jako osoba fizyczna rozliczał się na podstawie podatku dochodowego lub na podstawie ryczałtu (obecnie płaci ryczałt).

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości z udziałem 25%. Nieruchomość była nabyta przez rodziców Wnioskodawcy (50% udziałów) i brata Jego ojca wraz z żoną (50% udziałów) w 1994 roku. W 1995 roku rodzice Wnioskodawcy przekazali Jemu darowiznę 25% udziałów w nieruchomości.

Zainteresowany zamierza sprzedać nieruchomość w ramach majątku osobistego. Jest to teren zabudowany budynkami użytkowymi, które Wnioskodawca od kilkunastu lat (co najmniej od 1995 roku) wynajmuje podnajemcom na różne działalności gospodarcze związane z motoryzacją (auto-komis, blacharstwo, lakiernictwo, mechanika pojazdowa). Nieruchomość składa się z jednej działki. Wszystkie budynki znajdujące się na działce są trwale związane z gruntem. Budynki były oddane w najem przez Zainteresowanego w 1995 roku i cały czas są wynajmowane. Zainteresowany w odniesieniu do tych budynków nigdy nie odliczał podatku od towarów i usług, nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na ich ulepszenie.

Wnioskodawca zamierza sprzedać powyższą działkę w 2013 roku.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, gdyż wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika czy stanowi jego majątek osobisty. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu nieruchomości jest niczym innym jak właśnie prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca oddając w najem ww. nieruchomość uzyskuje tym samym korzyści majątkowe po swojej stronie. Wobec powyższego nie można stwierdzić, iż przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana przez Zainteresowanego na cele działalności gospodarczej. Należy bowiem zauważyć, iż oddanie ww. nieruchomości w najem jednoznacznie wyklucza wykorzystywanie jej tylko dla celów osobistych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie należy podkreślić, iż Wnioskodawca posiada w stosunku do nieruchomości opisanej we wniosku, udziały w wysokości 25%.

Wobec powyższego zauważyć należy, że dostawa udziałów w prawie własności przedmiotowych budynków użytkowych wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca nie będzie dostawą dokonywaną w ramach majątku osobistego Zainteresowanego, bowiem jak wskazano powyżej najem tych budynków odbywa się w zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca jest z tytułu tej czynności podatnikiem VAT. Ponadto należy stwierdzić, iż dostawa udziałów w prawie własności nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z kolei fakt, że Zainteresowany nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie wystawiał faktur VAT, nie rozliczał podatku VAT z tytułu najmu, nie świadczy, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Jednocześnie wskazać należy, że dostawa udziałów w prawie własności budynków użytkowych, które były oddane w najem przez Zainteresowanego w 1995 roku i nadal są wynajmowane, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Planowana dostawa udziałów w prawie własności tych budynków nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia. Bowiem budynki te jak wskazał Wnioskodawca od kilkunastu lat wynajmuje podnajemcom, tak więc pierwsze zasiedlenie miało miejsce z momentem oddania tych budynków użytkowych w najem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata, zatem spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w ww. przepisie.

Uwzględniając natomiast zapisy art. 29 ust. 5 ustawy, korzystająca ze zwolnienia dostawa udziałów w prawie własności budynków użytkowych umożliwia zastosowanie zwolnienia w stosunku do gruntu, na którym się one znajdują.

Reasumując, sprzedaż udziałów w prawie własności przedmiotowych budynków użytkowych wraz z gruntem, na którym są one posadowione, będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednakże zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz art. 29 ust. 5 ustawy będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Jednocześnie należy zauważyć, iż Zainteresowany, przy dostawie udziałów w prawie własności przedmiotowej nieruchomości, może zrezygnować ze zwolnienia i zastosować stawkę podatku 23%, na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, pod warunkiem spełnienia wymogów w nim określonych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku oraz własnym stanowiskiem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 148 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi