Temat interpretacji

Jaką stawką podatku VAT winna być opodatkowana sprzedaż prawa do wyłącznego użytkowania ogródków przydomowych i w jaki sposób winna być wyliczona podstawa opodatkowania?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 września 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 809/11 stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży prawa do wyłącznego użytkowania ogródków przydomowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży prawa do wyłącznego użytkowania ogródków przydomowych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.) o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy oraz o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży lokali mieszkalnych. Lokale umiejscowione w części parterowej segmentów są sprzedawane m.in. wraz z prawem do wyłącznego korzystania z ogródków znajdujących się przy lokalach mieszkalnych. Ponadto wraz z lokalem mieszkalnym dokonywana jest sprzedaż części udziału w działkach stanowiących układ komunikacyjny zapewniający dostęp do drogi publicznej oraz części udziału w działce, na której znajduje się przydomowy ogródek.

W uzupełnieniu wniosku, Zainteresowany wskazał, iż działka, na której będą znajdować się ogródki przydomowe nie stanowi odrębnej działki od tej, na której usytuowany jest budynek, w którym znajdują się lokale mieszkalne. Natomiast lokale mieszkalne będące przedmiotem dostawy, są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT winna być opodatkowana sprzedaż prawa do wyłącznego użytkowania ogródków przydomowych i w jaki sposób winna być wyliczona podstawa opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż obiektów budownictwa mieszkaniowego opodatkowana jest 7% stawką, na podstawie art. 41 ust. 12 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.) i § 37 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.).

Lokal znajdujący się w nowowybudowanym budynku będzie sprzedawany łącznie z ogródkiem przydomowym, który kupujący nabywa jako udział w nieruchomości wspólnej, jednakże przyznane mu zostaje prawo do wyłącznego korzystania z tegoż ogródka. Zarówno prawo wyłącznego korzystania z ogródka, jak i udział w jego części wspólnej nie zostały wycenione w akcie notarialnym i wartość tego prawa jak i udziału w części wspólnej ogródka, zawarte są w łącznej cenie lokalu mieszkalnego w kwocie brutto i w żaden sposób nie są wydzielone. Do wartości sprzedaży lokalu wchodzi także udział w części działki stanowiący układ komunikacyjny zapewniający dostęp do drogi publicznej.

Sprzedaż prawa do użytkowania jest przynależna do konkretnego lokalu, a sprzedaż mieszkania wraz z ogródkiem stanowi jedną transakcję. Nie ma zatem konieczności wyodrębniania wartości ogródka przydomowego (a konkretnie wartości prawa do jego wyłącznego korzystania i wartości wspólnej gruntu) z wartości mieszkania. Organy podatkowe i sądy wielokrotnie potwierdzały, że nieprawidłowe jest dzielenie jednej transakcji na części składowe jedynie w celu zastosowania innej stawki VAT (por.: interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 lutego 2009 r., nr ILPP2/443-1089/08-2/AD, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 445/2008).

W związku z powyższym w myśl art. 41 ust. 12-12a ustawy o VAT i § 37 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowanie udziału w części wspólnej ogródka przydomowego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z niego winny być opodatkowane według stawki przynależnej transakcji głównej, tj. sprzedaży lokalu mieszkalnego (stawka 7%).

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 17 lutego 2011 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1802/10-4/EN, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, że obniżoną stawką nie będzie objęta sprzedaż prawa do wyłącznego użytkowania ogródka przydomowego, gdyż jest to prawo przynależne do tego lokalu. Tym samym sprzedaż prawa do korzystania z ogródka przydomowego nawet jeśli sprzedaż następuje z lokalem mieszkalnym będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów i usług.

Natomiast podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla transakcji sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z ogródków należy określić na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy.

Pismem z dnia 4 marca 2011 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, reprezentowana przez Doradcę Podatkowego, wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 8 kwietnia 2011 r. nr ILPP2/443/W-18/11-2/SJ, w którym w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdzono brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W dniu 16 maja 2011 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, reprezentowana przez Doradcę Podatkowego, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 6 września 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 809/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Łodzi z dnia 6 września 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 809/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to, budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Z przedstawionych powyżej przepisów wynika, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. 8% stawka podatku VAT może być stosowana wyłącznie w stosunku do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego, objętych programem społecznego budownictwa mieszkaniowego.

Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) wprowadza pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. jest obrót, z zastrzeżeniem ust 2-21 art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Na podstawie tego przepisu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży lokali mieszkalnych. Lokale umiejscowione w części parterowej segmentów będą sprzedawane m.in. wraz z prawem do wyłącznego korzystania z ogródków znajdujących się przy lokalach mieszkalnych. Działka, na której będą znajdować się ogródki przydomowe nie stanowi odrębnej działki od tej, na której usytuowany jest budynek, w którym znajdują się lokale mieszkalne. Natomiast lokale mieszkalne będące przedmiotem dostawy, są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii jaką stawką podatku VAT winna być opodatkowana sprzedaż prawa do wyłącznego użytkowania ogródków przydomowych i w jaki sposób winna być wyliczona podstawa opodatkowania.

Odnosząc się do powyższego, WSA w Łodzi w wyroku z dnia 6 września 2011 r. wskazał, iż rozpoznając przedmiotową sprawę należy przytoczyć stanowisko zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 85/10. Jak wskazał Naczelny Sad Administracyjny, dokonując wykładni przepisu art. 41 ust 12 ustawy o VAT, dostawa lokali mieszkalnych wraz z udziałem w drodze dojazdowej i parkingu powinna być traktowana jako czynność o charakterze kompleksowym bowiem dochodzi w niej do jednej transakcji polegającej na łącznej sprzedaży stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego oraz powiązanego z własnością tego lokalu udziału w drodze oraz parkingu. Stanowisko to uzasadnione jest treścią przepisów art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 32a ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, z których wywieść można, że właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu, a zatem dopóki trwa odrębna własność lokalu nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, przy czym pojęcie nieruchomości wspólnej dotyczy również odpowiedniego gruntu stanowiącego otoczenie budynku. Za takim stanowiskiem przemawiają także uregulowania zawarte w art. 6 ustawy z dnia 6 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) oraz w § 14 ust. 1 i § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U Nr 75, poz. 690 ze zm.), które nakładają na inwestorów obowiązki związane z zapewnieniem budynkom mieszkalnym odpowiedniej infrastruktury.

Z powołanych przepisów wynika jak wskazał NSA, że działka budowlana musi mieć zapewniony nie tylko grunt pod budowę budynku mieszkalnego, ale również drogę dojazdową oraz odpowiednią ilość miejsc parkingowych dla użytkowników nieruchomości w zależności od sposobu zabudowy. Wymienione warunki z pewnością będą dotyczyły również budynku mieszkalnego, którego mieszkańcy musza mieć zapewniony dojazd oraz miejsce postojowe dla użytkowanych pojazdów. A zatem wskazaną transakcję należy traktować jako kompleksową, z której nie można wyłączyć tych elementów, które wprawdzie same w sobie dostawy lokalu nie stanowią, lecz z dostawą związane są w taki sposób, iż można mówić o czynności kompleksowej. Jest to łączna sprzedaż stanowiącego odrębną własność lokalu mieszkalnego oraz powiązanego z własnością tego lokalu udziału w części wspólnej stanowiącej układ komunikacyjny. Niewątpliwie elementem tej transakcji zdaniem WSA w Łodzi na takich samych zasadach jak pozostałe jest też sprzedaż udział w części wspólnej, na której wydzielono ogródek z przyznanym prawem wyłącznym z jego korzystania dla jednego ze współwłaścicieli, nabywcy lokalu mieszkalnego.

WSA w Łodzi wskazał również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r. I FSK 945/05, w którym NSA podkreślił, że przy czynnościach o charakterze kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa będąca celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej. Zdaniem NSA powyższe pozwala na wyprowadzenie wniosku, że przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego na samochód osobowy, ze względu na trudności w wyodrębnieniu od czynności podstawowej należy zastosować 7% (obecnie 8%) preferencyjną stawkę podatkową.

W ocenie WSA w Łodzi słusznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt I SA/Po 700/09, że nie ma możliwości nabycia, a więc i zbycia lokalu mieszkalnego, bez udziału w drodze dojazdowej (układach komunikacyjnych) oraz w parkingu. Części te nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży. Nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

W świetle powyższego nie ma żadnego uzasadnienia do określania innej stawki podatku VAT niż mająca zastosowanie do lokalu mieszkalnego, dla gruntu stanowiącego współwłasność właścicieli wszystkich lokali i nabywanego łącznie z lokalem mieszkalnym, a wykorzystywanego jako ogródek. Bowiem grunt zajęty pod ogródek jako współwłasność wszystkich właścicieli mieszkań nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu. Udział w tym gruncie, co wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, nabywany jest i zbywany wraz z lokalem mieszkalnym, a ponadto jest on usytuowany na tej samej działce co budynek mieszkalny. Przez fakt sprzedaży ułamka gruntu będącego udziałem we współwłasności, przeznaczonego na ogródek nie dochodzi do wyodrębnienia go z całej kompleksowej transakcji sprzedaży tak jak i nie dochodzi do sprzedaży odrębnego prawa do korzystania z niego pomimo, że ma ono charakter wyłączny. Skoro udział w gruncie zajęty na ogródek przydomowy dzieli los zbywanego lokalu mieszkalnego, nie ma żadnych podstaw aby w sposób sztuczny wyodrębniać z kompleksowej transakcji sprzedaży, prawa do korzystania z rzeczonego ogródka.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż sprzedaż prawa do wyłącznego użytkowania ogródka przydomowego dokonywana łącznie z lokalem mieszkalnym będzie podlegać opodatkowaniu 8% stawką podatku od towarów i usług. Brak jest zatem podstaw do wyodrębnienia z podstawy opodatkowania ww. transakcji sprzedaży wartości ogródka przydomowego jako odrębnego przedmiotu opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 17 lutego 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu